Δεν παρέλειψε ο πρωθυπουργός Αλέξης Τσίπρας να μας υπενθυμίσει, μέσω twitter, την αποφράδα (καταραμένη) ημέρα του δημοψηφίσματος, με την ευκαιρία της συμπλήρωσης ενός χρόνου από την πραγματοποίησή του. Και λέμε καταραμένη, γιατί, πράγματι, ήταν μια καταραμένη ημέρα γι’ αυτόν. Άλλα περίμενε και άλλα του βγήκαν.
Στο δημοψήφισμα ο Ελληνικός λαός, έστω και εάν η κυβέρνηση προσπάθησε να τον παραπλανήσει μέσα από κάλπικα ερωτήματα, έδωσε τη δική του απάντηση, που εξέφραζε μια ισχυρή αντίθεση απέναντι στην Ευρωπαϊκή Ένωση, έστω και εάν αυτό το γεγονός εκφράστηκε μέσα από το «ΟΧΙ». Το ερώτημα που τέθηκε στο δημοψήφισμα ήταν:
Ο Αλέξης Τσίπρας έπρεπε να σεβαστεί τη λαϊκή ετυμηγορία. Να αρνηθεί την πρόταση της Ευρωπαϊκής Επιτροπής, της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας και του Διεθνούς Νομισματικού Ταμείου. Να θυμίσουμε ότι ο ΣΥΡΙΖΑ είχε δεσμευτεί στις εκλογές του Γενάρη του ’15 ότι θα καταργήσει το μνημόνιο. Στη συνέχεια, παρά τη δέσμευσή του, προχώρησε στη συμφωνία της 20ης του Φλεβάρη, που ουσιαστικά αναγνώριζε τη συνέχεια και την εφαρμογή της μνημονιακής πολιτικής.
Να θυμίσουμε επίσης ότι είχε καταθέσει και δικιά του πρόταση στις διαπραγματεύσεις, στην οποία είχε προσδώσει αντιμνημονιακό χαρακτήρα. Γι’ αυτό το λόγο επέμενε στη βουλή ότι: «αυτή η βουλή δεν πρόκειται να ψηφίσει άλλο μνημόνιο»! Τυπικά με βάση αυτήν την πρόταση έπρεπε πλέον να διαπραγματευτεί η κυβέρνηση, έστω και εάν δεν είχε τεθεί για έγκριση στο δημοψήφισμα.
Η κυβέρνηση έτσι όπως έβαλε το ερώτημα του δημοψηφίσματος καλλιεργούσε την παραπλανητική άποψη ότι το «ΟΧΙ» στην πρόταση των «θεσμών» ήταν ένα «ΝΑΙ» στη δικιά της πρόταση, έστω και εάν δεν είχε τη λαϊκή έγκριση.
Δεν πρέπει να ξεχνάμε, βέβαια, ότι η πρόταση της κυβέρνησης ήταν ένα γενικό κείμενο, που, όμως, μέσα από τις καλοστημένες γενικότητες δεν κατόρθωνε να αποκρύψει τον αντιλαϊκό του χαρακτήρα. Επί της ουσίας ήταν ένα άλλο μνημόνιο, μόνο που ήταν ένα κυβερνητικό μνημόνιο.
Ήταν, ας πούμε, μια αντίστοιχη κίνηση του ίδιου τύπου, που προηγούμενα είχε κάνει ο Γκίκας Χαρδούβελης, επί κυβέρνησης Σαμαρά, με το γνωστό e-mail και τις διαπραγματεύσεις στο Παρίσι.
Όλοι θα θυμόμαστε ότι η τρόικα, κατά τις διαπραγματεύσεις στο Παρίσι, επέμεινε στο δικό της το «χαβά». Στα δημοσιογραφικά γραφεία διακινείται μια «ιστορία», που δε δεσμευόμαστε για την εγκυρότητά της, παρ’ όλα αυτά είναι ενδεικτική της στάσης της Ευρωπαϊκής Ένωσης.
Λέγεται, ότι ο Γκίκας Χαρδούβελης επεδίωξε συνάντηση με τον ισχυρό άντρα της Γερμανίας το Βόλφγκανγκ Σόιμπλε, την οποία και είχε. Του μετέφερε τις συνεννοήσεις μεταξύ του Αντώνη Σαμαρά με την Άνγκελα Μέρκελ και την Κριστίν Λαγκάρντ, ελπίζοντας σε μια πιο ήπια αντιμετώπιση της Ελλάδας σε σχέση με τη συνέχεια των μέτρων, που απαιτούνταν για μια νέα συμφωνία. Η απάντηση του Βόλφγκανγκ Σόιμπλε, κατά τη δημοσιογραφική αυτή ιστορία, λέγεται ότι ήταν: «από τούτο το γραφείο διοικείται ολόκληρη η Ευρώπη»!
Γνωρίζουμε ήδη ποια ήταν η «τύχη» του e-mail του Γκίκα Χαρδούβελη. Πετάχτηκε στον κάλαθο των αχρήστων. Οι δανειστές επέμεναν στα δικά τους «γραφτά»! Και όχι μόνο αυτό. Φαίνεται ότι είχαν «ξεγράψει» και τον ίδιο τον Αντώνη Σαμαρά.
Καταλαβαίνουμε τώρα το …«προβληματάκι», που αντιμετώπιζε ο Αλέξης Τσίπρας το βράδυ του δημοψηφίσματος. Από τη μια το αποτέλεσμα του δημοψηφίσματος με το συγκεκριμένο περιεχόμενο, που του έδινε ο Ελληνικός λαός, από την άλλη η πρόταση της κυβέρνησης, που θα κατέληγε στο ίδιο καλάθι των αχρήστων, όπως το e-mail του Γκίκα Χαρδούβελη. Δικαιολογημένα, λοιπόν, επικρατούσε πένθιμο κλίμα στου Μαξίμου. Το 62% δημιουργούσε πρόβλημα.
Για να δικαιώσει τον Ελληνικό λαό έπρεπε ουσιαστικά να φτάσει στη διακοπή των διαπραγματεύσεων, γιατί, υποτίθεται, ότι το κείμενο, που είχε προτείνει η κυβέρνηση, ήταν ένας «έντιμος συμβιβασμός», που δεν οδηγούσε την Ελλάδα έξω από το ευρώ αλλά και δε θα τη φόρτωνε με τα βάρη ενός νέου απεχθούς μνημονίου. Οι «θεσμοί», όμως, ήδη το είχαν πετάξει στον κάλαθο των αχρήστων.
Τη συνέχεια την ξέρουμε. Την επόμενη ημέρα, στη συνάντηση των πολιτικών αρχηγών, με εξαίρεση το ΚΚΕ, το «ΟΧΙ» έγινε «ΝΑΙ». Δηλαδή μετατράπηκε στην αποδοχή της πρότασης της Ευρωπαϊκής Επιτροπής, της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας και του Διεθνούς Νομισματικού Ταμείου. Ακολούθησαν οι «σκληρές διαπραγματεύσεις».
Και μετά από τις «σκληρές διαπραγματεύσεις» μας ήρθαν 7.500 χιλιάδες σελίδες, που αποτελούσαν το τρίτο μνημόνιο. Προφανώς η γραφειοκρατία των δανειστών είναι πολύ γρήγορη και αποτελεσματική. Που οι «δικοί μας» να κατορθώσουν να γράψουν 7500 χιλιάδες σελίδες! Έτσι ψηφίστηκε το χειρότερο μνημόνιο από το 2010.
Ο Ελληνικός λαός με το «ΟΧΙ» άλλα εννοούσε. Η κυβέρνηση άλλα επεδίωκε. Στο μεταξύ είχε καλλιεργήσει και προσδοκίες για να προσδώσει στη στάση της έναν πολιτικό ηρωισμό. «Μνημόνιο; Forget it» μας έλεγε με πρωτοσέλιδους τίτλους η «Αυγή».
Το τρίτο μνημόνιο ήρθε. Η απογοήτευση κατέλαβε και κατέβαλε τον κόσμο. Ήρθαν και τα μέτρα, που ήταν ασήκωτα για τις λαϊκές μάζες. Υπάρχει και η συνέχεια μετά το καλοκαίρι. Το …παραμύθι, όμως, πρέπει να συνεχιστεί. Είναι και η τεχνολογία στη μέση με το twitter και έτσι ο Αλέξης Τσίπρας έδωσε τη συνέχεια στην πρώτη επέτειο από το δημοψήφισμα…
Αντιγράφουμε από την «Αυγή»:
«Το όχι του λαού μας ήταν κορυφαία πράξη αντίστασης στο ευρωιερατείο της λιτότητας αλλά και στο κατεστημένο που σχεδίαζε το πνιγμό της χώρας προκειμένου να επιστρέψει. Ένα χρόνο μετά, συνεχίζουμε με ψηλά το κεφάλι. Παλεύουμε να ξαναστήσουμε την Ελλάδα στα πόδια της, με τις λιγότερες δυνατές πληγές. Και ανοίγουμε το δρόμο σε μεγάλες θεσμικές τομές για την Ελλάδα του 2021. Δίκαιη ανάπτυξη, δημοκρατία, δικαιοσύνη, προκοπή»!
Απ’ ότι καταλαβαίνουμε τώρα δε ζούμε πια στη λιτότητα!…
Αυτό, όμως, δεν είναι το μόνο παραμύθι που σερβίρεται στον Ελληνικό λαό. Είναι και το παραμύθι που σερβίρει και η αστική αντιπολίτευση. Αυτή «έσωσε» την Ελλάδα από την έξοδο από το ευρώ! Και την έσωσε, γιατί ο Αλέξης Τσίπρας ήθελε να βγάλει την Ελλάδα από το ευρώ! Κατηγορεί την κυβέρνηση, με βάση τα όσα λέει ο Γιάννης Βαρουφάκης, ότι υπήρχε σχέδιο, που αποσκοπούσε να βγάλει την Ελλάδα από το ευρώ. Βέβαια ο Γιάννης Βαρουφάκης διαψεύδει και διηγείται και αυτός το δικό του παραμύθι!
Κάθε παραμύθι, όμως, κρύβει και μια πραγματικότητα, που ίσως θα αργήσουμε να τη μάθουμε στις λεπτομέρειές της. Η πραγματικότητα, όμως, που είναι αδύνατον να κρυφτεί είναι αυτή που βιώνει ο Ελληνικός λαός, οι εργαζόμενοι. Και σ’ αυτήν την πραγματικότητα έχουν συμβάλει και η κυβέρνηση και η αστική αντιπολίτευση και ο …απολυμένος Γιάννης Βαρουφάκης, που τάχτηκε κατά του Brexit, ως σύμβουλος του Εργατικού Κόμματος της Βρετανίας! Όπως ακριβώς η κυβέρνηση και η αστική αντιπολίτευση!…
Οι πάντες κατά του Grexit και κατά του Brexit! Και οποιουδήποτε exit! Και τα παραμύθια συνεχίζονται για το «κοινό μας σπίτι»!… Η σκληρή πραγματικότητα, όμως, δε σηκώνει τέτοια παραμύθια και ο εργαζόμενος λαός θα είναι αυτός που θα έχει τον τελικό λόγο.
COMMENTS