Παρακολουθήσαμε τη συζήτηση στη βουλή, της πρώτης ημέρας, για την παροχή ψήφου εμπιστοσύνης, που ζήτησε η κυβέρνηση με πρόταση του ίδιου του Αντώνη Σαμαρά. Ο ίδιος βέβαια έλειπε από τη συζήτηση, γιατί θα έπαιρνε μέρος στην έκτακτη Διάσκεψη Κορυφής των ηγετών της Ευρωπαϊκής Ένωσης στο Μιλάνο για την αντιμετώπιση της ανεργίας της νεολαίας!…
Φυσικά ορισμένοι πιο «ψιλιασμένοι», απ’ όσο είμαστε εμείς, περί των εσωτερικών των κομμάτων που συγκυβερνούν και των μεταξύ των σχέσεων, έσπευσαν να δώσουν μιαν άλλη ερμηνεία για την απουσία του Αντώνη Σαμαρά.
Αφορμή στάθηκε η σκέψη ότι ο Αντώνης Σαμαράς με την απουσία του έχασε την ευκαιρία να ανοίξει τη σχετική συζήτηση, να δώσει μια έμπρακτη απάντηση στην επιχειρηματολογία του ΣΥΡΙΖΑ, ότι συνέχεια λείπει από τη βουλή και, τέλος, θα είχε τη δυνατότητα να έρθει ο ίδιος, και καλύτερα από οποιονδήποτε άλλον, να επιχειρηματολογήσει το γιατί ζητάει ψήφο εμπιστοσύνης.
Ισχυρίστηκαν, λοιπόν, ότι ο Αντώνης Σαμαράς θα μπορούσε να παρευρίσκεται στη συζήτηση για την ψήφο εμπιστοσύνης στην κυβέρνηση μετατοπίζοντας τη συζήτηση αυτή για τόσες ημέρες, όσες θα απαιτούνταν για να καλύψει το ταξίδι του και την παραμονή του στο Μιλάνο.
Ανεξάρτητα, όμως, απ’ αυτό, αναρωτιούνται πάντα οι «ψιλιασμένοι», αφού ο Αντώνης Σαμαράς αποφάσισε να πάει στο Μιλάνο, εντύπωση προκαλεί, επίσης, το γεγονός ότι ο δεύτερος τη τάξει στην κυβέρνηση, Ο Ευάγγελος Βενιζέλος, ως αντιπρόεδρος, δεν ανέλαβε να αναπτύξει αυτός την πρόταση της κυβέρνησης για ψήφο εμπιστοσύνης και ανέλαβε το βάρος αυτού του καθήκοντος ο Μάκης Βορίδης, υπουργός της κυβέρνησης, με πρόταση, βέβαια, του Αντώνη Σαμαρά.
Απ’ αυτό το γεγονός βγάζουν το συμπέρασμα ότι ανάμεσα στον Αντώνη Σαμαρά και τον Ευάγγελο Βενιζέλο παίζεται ένα πολιτικό κρυφτούλι, το οποίο δεν αντιστοιχεί στη σοβαρότητα των στιγμών, ούτε και των …επιτυχιών. Γιατί να μην αρπάξει την ευκαιρία ο Ευάγγελος Βενιζέλος να εισηγηθεί, που στο κάτω – κάτω της γραφής έχει και προηγούμενα με το ΣΥΡΙΖΑ; Ναυπηγεία γαρ… Γιατί δεν το απαίτησε ή γιατί το απέφυγε;…
Υποτίθεται ότι η κυβέρνηση έχει επιτύχει στο έργο της. Ότι μας βγάζει από την οικονομική κρίση, ότι στήλωσε στα πόδια της μια χρεοκοπημένη χώρα και ότι ξαναμπαίνουμε στο δρόμο της ανάπτυξης και της μείωσης της ανεργίας, της ρύθμισης του χρέους και της εξόδου στις αγορές.
Ακριβώς γι’ αυτές τις επιτυχίες της και επειδή η κυβέρνηση ήθελε να βάλει τέρμα στην εκλογολογία και να τηρηθούν οι δημοκρατικοί θεσμοί και το Σύνταγμα της χώρας ζήτησε την ψήφο εμπιστοσύνης στη βουλή για να επιβεβαιώσει τη δεδηλωμένη. Ακριβώς για τον ίδιο λόγο θα έπρεπε να παρευρίσκεται και να ανοίξει αυτή τη συζήτηση και ο πρωθυπουργός. Για τον ίδιο λόγο θα έπρεπε να φιλοδοξεί να το κάνει και ο Ευάγγελος Βενιζέλος.
Τι σημαίνει όλο αυτό το σενάριο αν το συνδυάσει κανείς και με την κατάσταση που επικρατεί και στα δύο κόμματα, που στηρίζουν την κυβέρνηση, αν το συνδυάσει κανείς με τις σχέσεις των δύο κομμάτων της κυβέρνησης και τις πολιτικές εξελίξεις που έρχονται;
Την απάντηση θα την πάρουμε μέσα από τις ίδιες τις εξελίξεις. Πάντως έτσι κι αλλιώς όλη αυτή η διαδικασία συζήτησης της ψήφου εμπιστοσύνης από την κυβέρνηση, απόντος του πρωθυπουργού δεν έχει επαναληφθεί ξανά στο παρελθόν, εκτός, μάλλον, μια φορά.
Δε γνωρίζουμε το τι ακριβώς θα ισχυριστεί ο Αντώνης Σαμαράς, όταν, επιστρέφοντας από το Μιλάνο, θα πάρει το λόγο για να κλείσει αυτή τη διαδικασία. Εκείνο που καταλαβαίνουμε είναι ότι από μόνη της αυτή η κίνηση δε στερείται σημασίας, ούτε για τον Αντώνη Σαμαρά ούτε και για τον Ευάγγελο Βενιζέλο. Μοιάζει σα να φοβάται ο ένας κάτι από τον άλλο. Ή ότι αυτό που κάνουν σκεπάζει ή και ξεσκεπάζει την επιδίωξη η συζήτηση στη βουλή να πάρει έτσι κι αλλιώς προεκλογικό χαρακτήρα.
Η συζήτηση της πρώτης ημέρας έδωσε σαφώς την εντύπωση ότι επεκράτησε η «ρητορεία» των ομιλητών παρά η ουσία των εξελίξεων.
Η κυβέρνηση προσπαθούσε να απολογηθεί για το γιατί ζητάει ψήφο εμπιστοσύνης και στο τέλος, ενώ δήλωνε ότι είναι πολύ ισχυρή με το έργο που έχει κάνει, δικαίωνε την εκλογολογία που έχει ανοίξει. Φυσικά και με δικιά της ευθύνη, γιατί, με τις εσκεμμένες διαρροές, συνέπραξε και η ίδια στην ύπαρξη αυτής της εκλογολογίας. Τι άλλο μπορεί να σημαίνουν οι δηλώσεις του Ευάγγελου Βενιζέλου ότι το ΠΑΣΟΚ προετοιμάζεται για την κατάρτιση των ψηφοδελτίων του και μέσα στο 2015; Μόνο εκλογές. Δηλαδή ότι δεν υπάρχουν οι 180 βουλευτές.
Ενώ, υποτίθεται, η ψήφος εμπιστοσύνης αφορούσε την αντιμετώπιση της εκλογολογίας, η κυβέρνηση και στην ίδια τη συζήτηση την τροφοδοτούσε. Και φυσικά και ο ΣΥΡΙΖΑ ανταποκρινόταν στον ίδιο ρόλο.
Είναι ενδεικτικό ότι παρ’ όλο που ο Γιάννης Δραγασάκης τόνισε ότι ο ΣΥΡΙΖΑ θα μπορούσε κι αυτός να υποβαθμίσει τη συζήτηση, αλλά δε θα το κάνει για να μην υποβαθμίσει το κοινοβούλιο, όπως ο Αντώνης Σαμαράς, στο τέλος της ομιλίας του δεν είπε καν ότι θα καταψηφίσει την κυβέρνηση και ότι ο ΣΥΡΙΖΑ δε θα δώσει ψήφο εμπιστοσύνης.
Δεν ισχυριζόμαστε, βέβαια, ότι ο ΣΥΡΙΖΑ και ο Γιάννης Δραγασάκης ταλαντεύονται για την πολιτική τους στάση απέναντι στην κυβέρνηση και την ψήφο εμπιστοσύνης που αυτή ζητάει.
Ισχυριζόμαστε, όμως, ότι η συζήτηση ήταν μια καλή παράσταση, που τόσο η κυβέρνηση όσο και ο ΣΥΡΙΖΑ την αξιοποίησαν για να επαναλάβουν τα συνηθισμένα τους επιχειρήματα, που ακούγονται στα τηλεοπτικά πάνελ. Και απορροφήθηκαν τόσο από τους ρόλους τους, που στο τέλος το ζήτημα της ουσιαστικής αιτιολόγησης ή μη της παροχής ψήφου εμπιστοσύνης να εκπέσει από τη σημασία που αρχικά της δινόταν. Ήταν μια προεκλογική αντιπαράθεση εντός του κοινοβουλίου.
Από την άποψη αυτή αν πρόσφερε κάτι, μέχρι τώρα, αυτή η συζήτηση ήταν να χρησιμεύσει ως τροχιοδεικτική βολή για το τι ένταση θα ακολουθήσει στη μακρά προεκλογική περίοδο, που επίσημα εγκαινίασε η πρόταση παροχής εμπιστοσύνης, ό,τι, δηλαδή, θα έπρεπε να αποφύγει.
Βέβαια στη δεύτερη ημέρα της συζήτησης παρουσιάστηκαν και απόψεις από την πλευρά ορισμένων βουλευτών, που ανήκουν στο χώρο των ανεξάρτητων βουλευτών, αλλά και του ΠΑΣΟΚ και της Νέας Δημοκρατίας, για εθνική συνεννόηση ακόμη και για κυβέρνηση «ειδικού σκοπού».
Αυτή η εξέλιξη, ίσως, ήταν η πιο σημαντική πλευρά αυτής της συζήτησης. Μπροστά στη διαπραγμάτευση που είναι να γίνει με την τρόικα και για να απαλλαγεί η χώρα μας από το βάρος της παρουσίας της και το βάρος του χρέους απαιτείται εθνική συνεννόηση.
Πρόκειται για ένα σενάριο για το οποίο από την πλευρά μας το έχουμε επισημάνει αρκετές φορές. Θα δούμε τι άλλο θα μας επιφυλάξει η σημερινή ημέρα.
COMMENTS