Είναι εντυπωσιακό! Αμέσως μετά το δολοφονικό χτύπημα που σημειώθηκε στη Λεωφόρο Ηρακλείου πολιτικοί σχολιαστές μεγάλων καναλιών ανέλαβαν να μας πείσουν ότι τα άκρα είναι υπαρκτά και είναι εδώ. Απόδειξη τα δολοφονικά χτυπήματα στην Αμφιάλη και τώρα στη Λ. Ηρακλείου.
Οι δηλώσεις του υπουργού Νίκου Δένδια κινήθηκαν στο ίδιο μήκος κύματος: «Δεν θα επιτραπεί να γίνει η χώρα πεδίο εκκαθάρισης λογαριασμών για οποιαδήποτε αιτία». Πέρα από το γεγονός ότι το περιεχόμενο μιας τέτοιας δήλωσης παραπέμπει στη θεωρία των δύο άκρων, «τα άκρα» λύνουν τους λογαριασμούς τους μεταξύ τους, αφήνει, όμως, το περιθώριο και για άλλες ερμηνείες.
Προκύπτει, εμμέσως πλην σαφώς το ερώτημα: ποιοι είναι αυτοί που θέλουν να μετατρέψουν «τη χώρα μας» σε πεδίο εκκαθάρισης λογαριασμών; Συνήθως εκκαθάριση λογαριασμών κάνουν όσοι μεταξύ τους ανταγωνίζονται για μεγαλοδουλειές, δηλαδή, αυτές οι δηλώσεις εκτός από το «μέσα» παραπέμπουν και στο «έξω» από τα σύνορα της χώρας μας.
Ανώτατοι αξιωματικοί της αντιτρομοκρατικής αφήνουν να διαρρεύσει η είδηση ότι περίμεναν ένα τέτοιο χτύπημα. Πράγμα που σημαίνει ότι κάτι που περίμενε η αντιτρομοκρατική υπηρεσία δεν μπορεί να διαφεύγει της κυβέρνησης. Άρα το περίμενε και η κυβέρνηση.
Ορισμένες δηλώσεις πολιτικών αρχηγών και ερμηνείες έγκριτων δημοσιογράφων μας οδηγούν κατ’ ευθείαν στα πρόθυρα κήρυξης ενός εμφυλίου πολέμου. Μάλιστα επικαλούνται τα μεγάλα προβλήματα της χώρας και το πολωτικό κλίμα, που επικρατεί μεταξύ των πολιτικών δυνάμεων, για να καταλήξουν στην παραίνεση ότι κάτι τέτοιο πρέπει να αποφευχθεί, γιατί θα αποτελούσε την καταστροφή της χώρας μας.
Την ίδια στιγμή, όμως, που παίρνουν τις αποστάσεις τους, «αν και είναι πολύ νωρίς να βγάλει κανείς ασφαλή συμπεράσματα», από την άλλη διαβεβαιώνουν ότι «η μεθοδολογία του φονικού στο Νέο Ηράκλειο παραπέμπει σε ακροαριστερές οργανώσεις ένοπλης βίας, οι οποίες φαίνεται ότι αποφάσισαν να επενδύσουν στη στρατηγική της έντασης, υπολογίζοντας ανοήτως ότι έχουν να ωφεληθούν από την οικοδόμηση συνθηκών μιας νέας εμφύλιας σύγκρουσης».
Κανείς, βέβαια, δεν μπορεί να αποκλείσει το ενδεχόμενο διαβεβαιώνοντας ότι ένα τέτοιο επαγγελματικό δολοφονικό χτύπημα ακριβείας δεν μπορούν να το «αντιγράψουν» ικανότατες και ιδιαίτερα έμπειρες μυστικές υπηρεσίες. Παρ’ όλα αυτά το σκηνικό των δύο άκρων, που επενδύει σε ένα νέο εμφύλιο, είναι ήδη στημένο.
Μόνο που αυτό το σκηνικό των δύο άκρων είναι στημένο εδώ και καιρό. Και από μόνο του αυτό το σκηνικό καθορίζει «μια στρατηγική έντασης». Αυτό που έλειπε για να φαίνεται ότι αυτή η στρατηγική έντασης από τη διατύπωση περνάει στην εφαρμογή ήταν τα δολοφονικά χτυπήματα, τα οποία και ήρθαν.
Το κυριότερο, όμως, είναι ότι αυτό το σκηνικό παραπέμπει σε έναν εμφύλιο πόλεμο επαναφέροντας και ξαναζωντανεύοντας μνήμες. Αλλά αποσιωπάται συστηματικά ότι τις συνθήκες για τον εμφύλιο πόλεμο, που έζησε η χώρα μας, τις δημιούργησαν συγκεκριμένες πολιτικές δυνάμεις με την αβάντα ξένων δυνάμεων, που είχαν επιλέξει τη στρατηγική της έντασης.
Και αυτό το έκαναν για να αποτρέψουν τις δημοκρατικές και ομαλές πολιτικές εξελίξεις, σύμφωνα με τη θέληση της συντριπτικής πλειοψηφίας του ελληνικού λαού. Τελικά οι δυνάμεις αυτές μέσα από τη στρατηγική της έντασης κατόρθωσαν να φέρουν «τα πάνω κάτω» και να αντιστρέψουν τα πολιτικά πράγματα της χώρας.
Σήμερα υπάρχει μια ουσιώδης διαφορά. Οι δυνάμεις που έστησαν το σκηνικό της στρατηγικής της έντασης παρουσιάζονται και οι περιφρουρητές της δημοκρατικής ομαλότητας. Εκτός από την προφανή αντίφαση, που περιέχει το σχήμα, τα υπόλοιπα δεν δείχνουν να «κουμπώνουν» στην κυρίαρχη άποψη, που επιδιώκεται να κατασταλάξει στη συνείδηση του ελληνικού λαού. Εξ ου και οι απορίες για την προέλευση και τη σκοπιμότητα του νέου δολοφονικού χτυπήματος.
COMMENTS