Πολύ μεγάλη συζήτηση άνοιξε για το εάν τηρήθηκαν, κατά το γράμμα και το πνεύμα του ισχύοντος συντάγματος και γενικότερα του νομικού θεσμικού πλαισίου που υπάρχει, οι διαδικασίες σύλληψης, προσαγωγής και προφυλάκισης των βουλευτών της Χρυσής Αυγής.
Ορισμένοι νομικοί σχολιαστές ισχυρίστηκαν ότι θα έπρεπε να έχει αρθεί πρώτα η ασυλία των βουλευτών της Χρυσής Αυγής από τη Βουλή, προκειμένου να προσαχθούν στη συνέχεια στις ανακριτικές αρχές για να αποφασίσουν το εάν θα προφυλακιστούν ή όχι σύμφωνα με το κατηγορητήριο.
Μόλις αφέθηκαν ελεύθεροι οι Κασιδιάρης – Παναγιώταρος ορισμένοι έσπευσαν να ισχυριστούν ότι η Δικαιοσύνη διέσωσε το νομικό πολιτισμό της χώρας μας, καλούσαν «αλλήλους» να σταματήσουν να παρεμβαίνουν στο έργο της Δικαιοσύνης και να την αφήσουν απερίσπαστη να επιτελέσει το έργο της. Μερικοί από αυτούς έφτασαν να ζητάνε από μικροφώνου «να βγάλουμε το σκασμό»!!!
Το γεγονός αυτό δεν περιορίστηκε στην τήρηση των συνταγματικών και άλλων νομικών διατάξεων, αλλά συνδυάστηκε και με τις συνεπαγόμενες πολιτικές επιπτώσεις, που θα είχε στο πολιτικό σύστημα της χώρας, με την παραπέρα πιθανή ενίσχυση της επιρροής της Χρυσής Αυγής.
Η συζήτηση αυτή, όμως, δεν στάθηκε στις δηλώσεις του Μάκη Βορίδη, εκ των πρωταγωνιστών, από την πλευρά της Νέας Δημοκρατίας, στο ζήτημα της Χρυσής Αυγής, που χαρακτήρισε το θέμα της αντιμετώπισής της πολιτικό και όχι νομικό.
Ο Βορίδης πρακτικά υποστήριξε ότι η κυβέρνηση δεν έχει νομικό ή συνταγματικό πρόβλημα, «μπορεί να κάνει ό, τι θέλει», που σήμαινε ότι η κυβέρνηση έχει τα χέρια της λυμένα, ότι βαδίζει με συγκεκριμένα βήματα και στόχους, ότι υπάρχει συγκεκριμένος επιτελικός σχεδιασμός.
Αυτός ο νομικός πολιτισμός περιλαμβάνει όλο εκείνο το νομικό και συνταγματικό πλαίσιο, που στηρίζει μια κυβέρνηση, που δηλώνει, δια μέσου Βορίδη, ότι μπορεί να κάνει ό, τι θέλει. Ακόμη και να χρησιμοποιήσει την Χρυσή Αυγή για να στραφεί ενάντια στο Εργατικό και Κομμουνιστικό κίνημα. Να ενοχοποιήσει τη δράση τους για την έξοδο από το ΝΑΤΟ, από την Ευρωπαϊκή Ένωση, από το ευρώ ως «ακραία συμπεριφορά», ως «ακραία αντιπολίτευση»!!!
Τελικά οι υμνητές του νομικού μας πολιτισμού «πιάστηκαν» από ένα θέμα, που δεν έχουμε καμία πρόθεση να το υποτιμήσουμε, αλλά απέφυγαν να προσδιορίσουν και την ουσία αυτού του νομικού μας πολιτισμού, όταν μπροστά στα μάτια τους η κυβέρνηση, ταυτόχρονα, με τον Αντώνη Σαμαρά στις ΗΠΑ και με τον Βορίδη στην Ελλάδα, εξέθετε πολύ καθαρά για το πώς σκέφτεται να τον χρησιμοποιήσει και ακόμη περισσότερο, πως σκέφτεται να τον συμπληρώσει.
Με δυο λόγια ο νομικός μας πολιτισμός δεν είναι τίποτα άλλο από την έκφραση της θέλησης της αστικής τάξης με τη μορφή του Δικαίου. Αυτός ο νομικός πολιτισμός, που κατοχυρώνει νομικά και συνταγματικά την αστική τάξη, στον σύγχρονο καπιταλισμό, την εποχή του ιμπεριαλισμού, γίνεται όλο και πιο αντιδραστικός γιατί προσαρμόζεται στο πολιτικό εποικοδόμημα του σύγχρονου καπιταλισμού, που είναι, κατά τον Β. Ι. Λένιν, η «πολιτική αντίδραση», «πολιτική αντίδραση σε όλη τη γραμμή».
Γι’ αυτό ακριβώς η Ευρωπαϊκή Ένωση – και η κυβέρνηση που ακολουθεί – ένα προπαγανδιστικό της επιχείρημα, περί της θεωρίας των δύο άκρων, περί του κόκκινου και μαύρου φασισμού, που το ακούμε δεκαετίες τώρα να το επικαλείται, το μετατρέπει από πολιτικό της «επιχείρημα», και με άλλη μορφή, του δίνει νομική υπόσταση και το εντάσσει στο νομικό θεσμικό πλαίσιο, που «νόμιμα», πλέον, της επιτρέπεται να επιδοθεί στο κυνήγι των ιδεών, που δεν έχουν καμία σχέση με το φασισμό και το ναζισμό, και των κομμάτων, πολιτικών οργανώσεων και εργατικών συνδικάτων που τις εκφράζουν.
Τελικά η θεωρία των δύο άκρων είναι ένα μονόπρακτο έργο σε βάρος του Εργατικού και κομμουνιστικού κινήματος. Και απ’ ότι φαίνεται η κυβέρνηση είναι αποφασισμένη να το παίξει μέχρι τέρμα.
COMMENTS