Τώρα «ξύπνησαν» οι πάντες. Τώρα οι «γλώσσες λύθηκαν». Τώρα, μας λένε έγκυροι σχολιαστές μεγάλων συγκροτημάτων των ΜΜΕ, ότι η κυβέρνηση είναι αποφασισμένη να φτάσει το «μαχαίρι στο κόκκαλο» και να ξεκαθαρίσει την κατάσταση με τη Χρυσή Αυγή.
Τώρα οι εφημερίδες γεμίζουν τις σελίδες τους με περιγραφές για την εγκληματική δράση της Χρυσής Αυγής. Επισημαίνουν τη μεγάλη καθυστέρηση. Τη μη χρήση της κείμενης νομοθεσίας. Τώρα βλέπουν το φως της δημοσιότητας ανατριχιαστικές λεπτομέρειες.
Να υποθέσουμε ότι όλα όσα τώρα λέγονται και γράφονται και αφορούν στη Χρυσή Αυγή δεν ήτανγνωστά;
Απαντάμε. Όχι, όλα ήταν γνωστά. Αν όχι τα περισσότερα.
Επομένως υπάρχουν σαφείς πολιτικές ευθύνες όχι μόνο σε εκείνους που συστηματικά καλλιεργούσαν ένα κλίμα ανοχής απέναντι στη δράση της Χρυσής Αυγής αλλά και σε όσους συστηματικά υποτιμούσαν αυτόν τον κίνδυνο ακόμη και από τα κόμματα της αντιπολίτευσης, μηδέ εξαιρουμένου και του δικού μας Κόμματος, που δεν εκτίμησε γρήγορα και σωστά την έκταση και το μέγεθοςτου φασιστικού κινδύνου.
Πού βρίσκεται η αλήθεια; Η αλήθεια βρίσκεται ότι η Χρυσή Αυγή ήταν βολική για μερικούς. Και δεν εννοούμε μόνο τους εφοπλιστές, που ενδιαφέρονταν να «καθαρίσουν» τη ναυπηγοεπισκευαστική ζώνη από την παρουσία του ΠΑΜΕ.
Ήταν βολική και για πολιτικές δυνάμεις. Τις αστικές πολιτικές δυνάμεις. Τους χρησίμευε σαν μπαμπούλας για το εργατικό κίνημα, για να επιδίδονται οι νεοναζιστές σε επιθέσεις ενάντια σε διαδηλώσεις παρέα με την αστυνομία, για να σπέρνουν το φόβο και την τρομοκρατία, για να περάσουν τα σκληρά αντιλαϊκά μέτρα και να φορτώσουν τα βάρη της οικονομικής κρίσης και της χρεοκοπίας στις πλάτες των εργαζομένων.
Κυριάρχησε η εξαθλίωση, η πείνα, οι λιποθυμίες των μαθητών στα σχολεία, ο φόβος. Στη Νίκαια, όπου υπάρχουν οι πιο σημαντικοί και πολυπληθείς, στρατιωτικά εκπαιδευμένοι, πυρήνες της Χρυσής Αυγής, οι κάτοικοι κλείνονταν στα σπίτια τους και δεν τολμούσαν να κυκλοφορήσουν μόλις νύχτωνε.
Οι μετανάστες δεινοπαθούσαν στα σχεδιασμένα καιαλλεπάλληλα χτυπήματα της Χρυσής Αυγής, που χρησίμευσε ως μοχλός αποτροπής του μεταναστευτικού κύματος, για να «καθαρίσουν» οι πόλεις της χώρας μας από αυτούς.
Ποιοι ήταν, λοιπόν, αυτοί που έθρεψαν τη Χρυσή Αυγή;
Ήταν όσοι εξωράισαν τον εθνικισμό και τον λαϊκισμό του ΛΑΟΣ και τον έκαναν κυβερνητικό συνεταίρο για να περάσουν την αντιλαϊκή πολιτική, γνωρίζοντας ότι ταστελέχη του κόμματος αυτού ήταν βασιλικοί, συνεργάτες και υμνητές της χούντας των συνταγματαρχών και της 4ης Αυγούστου. Από εκεί ξεπήδησαν αρκετοί από τη σημερινή Χρυσή Αυγή και ένα τμήμα της λαϊκής της βάσης.
Ήταν εκείνοι που σχημάτισαν «μνημονιακές» κυβερνήσεις, με κορμό τα κόμματα της Νέας Δημοκρατίας και του ΠΑΣΟΚ, που εφάρμοσαν τη μνημονιακή πολιτική, που έφερε την εξαθλίωση του ελληνικού λαού. Η μεγάλη μάζα των ψηφοφόρων της Χρυσής Αυγής προέρχεται από αυτά τα κόμματα.
Ήταν όσοι καταργούσαν το πανεπιστημιακό άσυλο και υποστήριζαν ότι οι αστυνομικές δυνάμεις μπορούν να κυκλοφορούν μέσα στα πανεπιστήμια εκτός από τις αίθουσες διδασκαλίας!
Ήταν εκείνοι που έβλεπαν τη Χρυσή Αυγή ακόμη και ως κυβερνητική δύναμη, σε μια κυβέρνηση συνεργασίας με τη Νέα Δημοκρατία.
Ήταν εκείνοι που παρουσίαζαν τη Χρυσή Αυγή ως «αυθεντικό κίνημα»!
Ήταν εκείνοι που και μέσα στις εκκλησίες, από τον άμβωνα, με τα κηρύγματά τους πριμοδοτούσαν τη Χρυσή Αυγή.
Ήταν εκείνοι που έβγαλαν από τα κατάμαυρα χρονοντούλαπα της πιο αντιδραστικής προπαγάνδας τη θεωρία των δύο άκρων, μη εξαιρουμένου του Πρωθυπουργού και των πιο έμπιστων και άμεσων συνεργατών του.
Τι συνέβη, λοιπόν, και σημειώθηκε αυτή η «μεταστροφή»; Γιατί τώρα μερικοί έχουν φτάσει ναζητάνε, ακόμη και μέσα από την κυβέρνηση, να τεθεί εκτός νόμου η Χρυσή Αυγή;
Που βρίσκεται η διαφορά του «πριν», που έδειχναν την ανοχή τους και ησύχαζαν στη βόλεψή τους, από το «σήμερα», που μετατράπηκαν σε σφοδρούς πολέμιους της Χρυσής Αυγής;
Η εκτίμησή μας είναι, νομίζουμε, ισχυρή: ο κίνδυνος η εν ψυχρώ δολοφονία του Παύλου Φύσσα, σε συνδυασμό με το πώς χρησιμοποιούσε και πρόβαλλε η κυβέρνηση τη θεωρία των δύο άκρων, να τροφοδοτήσει πολιτικές εξελίξεις, οι οποίες θα ¨ξεκρέμαγαν¨ τη Νέα Δημοκρατία- και κατά συνέπεια τον πιο σημαντικό πυλώνα του πολιτικού συστήματος από τις αστικές πολιτικέςδυνάμεις, γινόταν ορατός. Γεγονός που θα εξέθετε σε κινδύνους και το ίδιο το πολιτικό σύστημα.
Αυτός ο κίνδυνος στάθηκε η αιτία, που, από εκεί που ο ίδιος ο Πρωθυπουργός και οι άμεσοι συνεργάτες τουήταν σφοδροί υποστηρικτές της θεωρίας των δύο άκρων, εξανάγκασε, τουλάχιστον τον Πρωθυπουργό, να «μεταστραφεί» και να «μετατραπεί» σε πολέμιο της Χρυσής Αυγής και να θέλει να πάρει μέτρα που θα «φτάνουν το μαχαίρι στο κόκκαλο». Πολύ αμφιβάλλουμε αν θα φτάσει…
COMMENTS