Οι εξελίξεις στη Γερμανία

Κυβέρνηση στη Γερμανία δεν έχει προκύψει ακόμη, παρά τις εντατικές συναντήσεις μεταξύ των τριών κομμάτων της «Τζαμάικα», του Χριστιανοδημοκρατικού Κόμματος, του Κόμματος των Φιλελευθέρων και του Κόμματος των Πρασίνων. Οι πολιτικοί παρατηρητές αφήνουν όλα τα ενδεχόμενα ανοιχτά, ακόμη και για μια νέα προσφυγή στις κάλπες, μάλλον τον Απρίλη του 2018.

Στο μεταξύ αυτήν τη στιγμή διεξάγονται χωριστές συναντήσεις των ηγεσιών των κομμάτων με τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας, ο οποίος ενθαρρύνει το σχηματισμό κυβέρνησης και καλεί τα κόμματα να δείξουν ευελιξία και να μην «κολλήσουν» αυστηρά στα προγράμματά τους, προκειμένου να διασφαλιστεί το συμφέρον της Γερμανίας, ως παγκόσμιας δύναμης και προπαντός να μη δημιουργηθούν προβλήματα μέσα στην ίδια την Ευρωπαϊκή Ένωση, μια και υπάρχουν σε εξέλιξη συζητήσεις για το μέλλον της, που το βάρος της Γερμανίας είναι καθοριστικό για το ποια κατεύθυνση θα προχωρήσει η «παραπέρα ενοποίηση της Ευρωπαϊκής Ένωσης».

Στην κατεύθυνση αυτή δεν έχουν κοπάσει ακόμη και οι συζητήσεις στο εσωτερικό του Σοσιαλδημοκρατικού Κόμματος, για το ποια στάση πρέπει να κρατήσει σε σχέση με το σχηματισμό κυβέρνησης. Δεν υπάρχει ενιαία στάση. Υπενθυμίζουμε ότι αμέσως μετά τις εκλογές στη Γερμανία και το άσχημο εκλογικό αποτέλεσμα του Σοσιαλδημοκρατικού Κόμματος ανακοινώθηκε από την πρώτη στιγμή ότι οι Σοσιαλδημοκράτες θα περάσουν στην αντιπολίτευση, θέση που υποστηρίχτηκε και μετά την αποχώρηση του Κόμματος των Φιλελευθέρων από τις συνομιλίες για το σχηματισμό κυβέρνησης και επομένως της αδυναμίας σχηματισμού της.

Το πρώτο ζήτημα που έχουμε να τονίσουμε σε σχέση με τις εξελίξεις στη Γερμανία είναι ότι η αδυναμία, προς το παρόν, σχηματισμού κυβέρνησης αντανακλά, βέβαια, τις διαφορές μεταξύ των κομμάτων της «Τζαμάικα», αλλά κυρίαρχα αντανακλά τις διαφορές που υπάρχουν – και εντείνονται, μεταξύ των τμημάτων της αστικής τάξης της Γερμανίας.

Είναι φανερό ότι υπάρχουν αντιθέσεις όχι μόνο για το ποια πολιτική θα εφαρμοστεί στο εσωτερικό της Γερμανίας, αλλά και για το ρόλο που θα παίξει η Γερμανία στον παγκόσμιο στίβο. Η αστική τάξη της Γερμανίας είναι διασπασμένη και το γεγονός αυτό φέρνει τη Γερμανία να αντιμετωπίζει μια πολιτική κρίση, αφού εδώ και εβδομήντα χρόνια έχει να βρεθεί σε ανάλογη θέση. Μια πολιτική κρίση, η οποία, βέβαια, μπορεί να διευθετηθεί σύντομα, αλλά δεν παύει να έχει τη σημασία της, αφού δείχνει τις διαφορές των κομμάτων ως προς τον προσανατολισμό της Γερμανίας και την ενίσχυση του παγκόσμιου ρόλου της.

Κατά συνέπεια όλο αυτό το σκηνικό, το οποίο έχει δημιουργηθεί στη Γερμανία δε μπορεί παρά να συνδυαστεί και με τις αντιθέσεις, που υπάρχουν μεταξύ των ιμπεριαλιστικών δυνάμεων και που σταθερά οξύνονται για το μοίρασμα των αγορών.

Την ίδια στιγμή, βέβαια, η πολιτική αστάθεια που επικρατεί στη Γερμανία δε μπορεί παρά να επηρεάζει και την ίδια την Ευρωπαϊκή Ένωση και την ενότητά της. Γι’ αυτό το λόγο και ο Ε. Μακρόν έσπευσε να επικοινωνήσει με την Α. Μέρκελ και να συζητήσουν γύρω από τις εξελίξεις που σημειώνονται, σε μια στιγμή που η Γαλλία προσπαθεί να αναβαθμίσει το ρόλο της, τόσο μέσα στην Ευρωπαϊκή Ένωση όσο και διεθνώς.

Η ανησυχία που προκαλείται για τις εξελίξεις στη Γερμανία είναι πρωτίστως ανησυχίες των διαφορετικών τμημάτων των αστικών τάξεων στην Ευρωπαϊκή Ένωση, μια και το γεγονός που παρατηρούμε είναι ότι αστικές τάξεις σ’ όλες σχεδόν τις χώρες της Ευρωπαϊκής Ένωσης είναι διασπασμένες. Και αναντίρρητα το γεγονός αυτό επηρεάζει το πολιτικό (και οικονομικό) προφίλ της Ευρωπαϊκής Ένωσης.

Σ’ αυτό το πλαίσιο ο Ζαν Κλοντ Γιουνκέρ βγήκε και δήλωσε, ως «πολιτική ομπρέλα» της Ευρωπαϊκής Ένωσης, ότι οι συνομιλίες για το μέλλον της Ευρωπαϊκής Ένωσης θα συνεχιστούν κανονικά, παρά το γεγονός ότι ακόμη δεν έχει προκύψει κυβέρνηση στην Γερμανία. Και μια τέτοια στάση, βέβαια, του «πρώτου θεσμικού προσώπου» της Ευρωπαϊκής Ένωσης είναι προφανής και ευεξήγητη. Επιθυμεί να διασκεδάσει τις ανησυχίες που προκαλούνται και να δώσει μια εικόνα ενότητας της Ευρωπαϊκής Ένωσης.

Εάν, όμως, ρίξουμε μια ματιά ευρύτερα θα διαπιστώσουμε ότι οι αντιθέσεις σε διάφορες περιοχές επίσης οξύνονται ή και αναθεωρούνται κατευθύνσεις. Οι δηλώσεις Μακρόν σε σχέση με τη Συρία και το Ιράν, οι πρωτοβουλίες του σε σχέση με το Λίβανο και τη Σαουδική Αραβία, η πρόθεσή του να φιλοξενήσει τον παραιτηθέντα πρωθυπουργό του Λιβάνου για αόριστο χρονικό διάστημα στη Γαλλία, τα γεγονότα στο εσωτερικό του ΝΑΤΟ σε σχέση με την Τουρκία, η πρόθεση μελών – κρατών της Ευρωπαϊκής Ένωσης να επανεξετάσουν τις σχέσεις τους με τη Ρωσία, όπως υποδηλώνει η συνάντηση του Τσέχου Προέδρου με τον Πούτιν, οι συναντήσεις μεταξύ Ρωσίας – Τουρκίας και Ιράν, δείχνουν προσπάθειες για ανακατανομές στις διεθνείς αγορές, που προκαλούν και αντιθέσεις στο εσωτερικό των ιμπεριαλιστικών δυνάμεων αλλά και ευρύτερα.

Στο πλαίσιο αυτό το γεγονός ότι η Ελληνική κυβέρνηση εμπλέκει όλο και πιο βαθιά τη χώρα μας σε άξονες και προσπαθεί να εκφράσει την επιθυμία της αστικής τάξης για ενεργότερο ρόλο στην περιοχή της ευρύτερης Μέσης Ανατολής μόνο για καλό δεν είναι.

Από τα γεγονότα που περιγράψαμε μπορούμε να σταθούμε σε δύο βασικά σημεία:

Το πρώτο: Οι εξελίξεις στη Γερμανία και το πως θα σχηματιστεί κυβέρνηση, με ποιες δυνάμεις και πάνω σε ποιες κατευθύνσεις θα επηρεάσουν σαφώς την ίδια τη Γερμανία και την Ευρωπαϊκή Ένωση, αλλά και τη χώρα μας. Ήδη ο χειρισμός π.χ. του προσφυγικού ζητήματος έχει ανοίξει πολλά πρόσθετα προβλήματα για όλες τις χώρες της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Μέσα σ’ αυτές είναι και η χώρα μας, που αντιμετωπίζει το μόνιμο εγκλωβισμό δεκάδων χιλιάδων προσφύγων. Και αυτό είναι μόνο ένα παράδειγμα, που επικαλούμαστε, για να μη σταθούμε στις εξελίξεις που θα σημειωθούν σε οικονομικά και πολιτικά ζητήματα, που θα είναι πολύ σοβαρότερες και που θα καταδικάζουν τη χώρα μας στην ένταση της εξάρτησης, της μόνιμης επιτροπείας και της οικονομικής λιτότητας.

Το δεύτερο: Οι εξελίξεις συνολικά έρχονται να τονίσουν την επικαιρότητα της ανάγκης για την άμεση αποδέσμευση από το ΝΑΤΟ και την Ευρωπαϊκή Ένωση για τη χώρα μας.

Αυτό το καθήκον πρέπει να γίνει αντιιμπεριαλιστικό αίτημα πρώτης γραμμής. Και είναι πρώτης γραμμής, γιατί διαπερνάει κατά κυρίαρχο τρόπο όλες τις πολιτικές και οικονομικές πλευρές αυτού του τόπου. Φυσικά δε θα είναι ένα αίτημα ξεκομμένο από τη γενικότερη στρατηγική για την κατάληψη της εξουσίας από την εργατική τάξη και τα μικρομεσαία στρώματα της πόλης και του χωριού, της πορείας προς το σοσιαλισμό.

Αντίθετα. Η πάλη για την αποδέσμευση της χώρας μας από το ΝΑΤΟ και την Ευρωπαϊκή Ένωση θα διευκολύνει τη συγκέντρωση δυνάμεων για τη δημιουργία της κοινωνικής συμμαχίας, για την κατάληψη της εξουσίας και τελικά για τον ίδιο το σοσιαλισμό.