Στην αρχή υπήρξαν οι δηλώσεις Σαπέν, ο οποίος “αποκάλυψε” ότι το ΔΝΤ ζήτησε από τη Νέα Δημοκρατία να δεσμευτεί επίσημα για την εφαρμογή των μέτρων, από τώρα και γραπτώς – όπως έγινε με τον Αντώνη Σαμαρά επί της κυβέρνησης του Λουκά Παπαδήμου, μέτρα που θα αποφασιστούν με την ολοκλήρωση της δεύτερης αξιολόγησης.
Μετά ήρθαν οι δηλώσεις του Σόιμπλε, που ήταν ακόμα πιο σαφείς και ξεκαθάριζαν ότι ανεξάρτητα από το αποτέλεσμα των προσεχών εκλογών, που θα διεξαχθούν στη χώρα μας, η κυβέρνηση που θα υπάρξει θα πρέπει να εφαρμόσει τα όσα συμφωνηθούν με το όποιο κλείσιμο της δεύτερης αξιολόγησης.
Δεν πρόκειται για κάτι καινούργιο. Είναι η πάγια τακτική της Ευρωπαϊκής Ένωσης, των δανειστών συνολικά. Εξασφαλίζονται μ’ αυτόν τον τρόπο και από την επόμενη κυβέρνηση, που πιθανώς να διαδεχτεί τη σημερινή, αλλά δεσμεύουν και τις αστικές πολιτικές δυνάμεις στην εφαρμογή μιας ενιαίας πολιτικής, την οποία και την επιβάλλουν.
Μέχρι τώρα, βέβαια, η Νέα Δημοκρατία έχει κάνει τρεις πολιτικές ενέργειες: Η πρώτη αφορά στο ξεκαθάρισμα της θέσης της ότι δεν πρόκειται να ψηφίσει τα νέα μέτρα που θα φέρει στη βουλή η κυβέρνηση των ΣΥΡΙΖΑ – ΑΝΕΛ. Η δεύτερη αφορά στη δέσμευσή της ότι με βάση την αρχή της συνέχειας του κράτους θα εφαρμόσει τη συμφωνία που θα φέρει η σημερινή κυβέρνηση. Η τρίτη αφορά ότι με την ταυτόχρονη εφαρμογή των μέτρων θα διαπραγματευτεί πλευρές της συμφωνίας με βάση το δικό της πρόγραμμα, το οποίο, όμως, δεν το έχουμε δει ακόμα.
Η εξέλιξη της διαπραγμάτευσης για το κλείσιμο της δεύτερης αξιολόγησης φέρει την κυβέρνηση να έχει έρθει σε συμφωνία με τους δανειστές για όλα τα «ακανθώδη» ζητήματα με εξαίρεση τα εργασιακά. Οι τελευταίες πληροφορίες που βλέπουν το φως της δημοσιότητας – που διαρρέουν κυβερνητικοί κύκλοι και όχι τυχαία, αναφέρουν ότι και σ’ αυτό το ζήτημα το ΔΝΤ, το οποίο ήταν αυτό που επέμενε για τα εργασιακά ή τουλάχιστον παρουσιάζεται μ’ αυτόν τον τρόπο, κάνει πίσω και τώρα δέχεται την επαναφορά των συλλογικών συμβάσεων, ενώ αναζητείται φόρμουλα για το ζήτημα των απολύσεων.
Ουσιαστικά το συμπέρασμα που πρέπει να βγάλει κανείς είναι ότι το ένα μετά το άλλο «τακτοποιούνται» τα ζητήματα που χώριζαν τους δανειστές με την κυβέρνηση. Στα ενεργειακά π.χ. η κυβέρνηση φέρεται να έχει δεχτεί την πώληση των λιγνιτικών πεδίων της ΔΕΗ.
Εάν, λοιπόν, λήξει και το θέμα των εργασιακών τότε βρισκόμαστε μπροστά σε μια συμφωνία στο τεχνικό επίπεδο, που επιδιώκεται να υπάρξει μέχρι τις 7 του Απρίλη. Ουσιαστικά βρισκόμαστε μπροστά στο κλείσιμο της συμφωνίας και στην ολοκλήρωση της αξιολόγησης.
Η Νέα Δημοκρατία καταγγέλλει την κυβέρνηση ότι έχει συμφωνήσει στα πάντα και ότι οι δανειστές της δίνουν το χρόνο για να προετοιμάσει τους εργαζόμενους και να απορροφήσει τους εσωκομματικούς κραδασμούς. Δε μπορεί να αποκλείσει κανείς μια τέτοια εκδοχή.
Το ουσιαστικό ζήτημα, όμως, που προκύπτει για τη Νέα Δημοκρατία είναι ότι όλον αυτόν τον καιρό, που διεξάγονται οι διαπραγματεύσεις από την κυβέρνηση με τους δανειστές, αποκαλύπτεται και η δικιά της πολιτική γραμμή.
Και αυτό που αποκαλύπτεται είναι ότι ουσιαστικά δε διαφέρει η πολιτική της σε τίποτα από την πολιτική των δανειστών και της κυβέρνησης. Εκμεταλλεύεται ή καλύτερα προσπαθεί να εκμεταλλευτεί τη δυσαρέσκεια των λαϊκών μαζών, επιμένει στο κλείσιμο της αξιολόγησης, θεωρεί ότι η καθυστέρηση έφερε νέα επιβάρυνση για τους εργαζόμενους και προπαντός αποδιοργανώνεται η αγορά και οξύνονται τα προβλήματα των επιχειρήσεων.
Το γεγονός, όμως, ότι η Νέα Δημοκρατία καταγγέλλει την κυβέρνηση ότι έφερε την αξιολόγηση στο «χαμηλότερο δυνατό επίπεδο», ότι «η ΔΕΗ έχει χάσει το 75% της χρημαστηριακής της αξίας», ότι στην πραγματικότητα «πρόκειται για ένα ξεπούλημα» δεν την απαλλάσσει από τη δική της πολιτική. Άλλωστε είναι πάγια τακτική η πτώση της χρημαστηριακής αξίας μιας κρατικής επιχείρησης να μεθοδεύεται ακριβώς για να ξεπουληθεί.
Το ζήτημα που αναδεικνύεται πιο καθαρά τώρα μπροστά στις λαϊκές μάζες είναι ότι ακόμη και στην περίπτωση που η Νέα Δημοκρατία καταφέρει να οδηγήσει την κυβέρνηση σε εκλογές, κάτι που την ίδια στιγμή υποστηρίζει ότι εξαρτάται από την παρούσα κυβέρνηση, θα συνεχιστεί η ίδια πολιτική. Πέρα από το γεγονός ότι με το κλείσιμο της αξιολόγησης η Νέα Δημοκρατία δε θα μπορεί με τον ίδιο τρόπο να αντιπαρατίθεται απέναντι στην κυβέρνηση.
Με δυο λόγια τόσο για την κυβέρνηση αλλά και για τη Νέα Δημοκρατία θα μπορούν να διατυπωθούν οι ίδιες αιτιάσεις για την πολιτική τους. Για τη Νέα Δημοκρατία ιδιαίτερα, όσο και εάν προσπαθεί να ελιχτεί, να μη συγκεκριμενοποιεί τις θέσεις της, θα προκύψουν και παραπάνω προβλήματα. Το κλείσιμο της αξιολόγησης θα βγάλει στην επιφάνεια και τις υποβόσκουσες αντιθέσεις της στο εσωτερικό της, αλλά ταυτόχρονα θα αποκαλύψει περισσότερο και τις προσπάθειες που γίνονται για τις συμμαχίες που προετοιμάζει, π.χ. τα όσα λέγονται για τους προσκείμενους προς τον Κώστα Σημίτη, τις παρεμβάσεις Στουρνάρα και τις συνεντεύξεις του ίδιου του Κώστα Σημίτη, τη συνάντηση Μητσοτάκη – Στουρνάρα.
Από την άποψη αυτή αν και η Νέα Δημοκρατία προβάλλει ως σίγουρη για την ανάδειξή της στη διακυβέρνηση της χώρας μας, αν και έχει καταφέρει η πλειοψηφία των ΜΜΕ να έχουν επικεντρώσει σε κοινές κατηγορίες ενάντια στην παρούσα κυβέρνηση, σε ό,τι αφορά το κλείσιμο της αξιολόγησης, δεν είναι βέβαιο το αποτέλεσμα της τακτικής της, γιατί την ίδια στιγμή έρχεται και αυτή στην ανάλογη θέση της κυβέρνησης, οφείλει να απαντήσει στα ίδια ερωτήματα, που χρησιμοποιεί για να κατηγορεί την κυβέρνηση.
Με την έννοια αυτή η περίοδος που διανύουμε προσφέρει τη δυνατότητα στο ΚΚΕ να αποκαλύπτει ταυτόχρονα και την κυβέρνηση και τη Νέα Δημοκρατία για την πολιτική τους – και ισομερώς, γιατί η παρούσα κυβέρνηση διαπραγματεύεται ό,τι θα εφαρμόσει η Νέα Δημοκρατία ως κυβέρνηση.
Δίνεται η δυνατότητα να προβάλλει την προγραμματική πρόταση για την οποία η «Νέα Σπορά» έχει αρθρογραφήσει κατ’ επανάληψη και η οποία δικαιώνεται εκ των πραγμάτων από τις ίδιες τις εξελίξεις. Παραμένει βέβαια το ζήτημα αυτήν τη θέση μας να την κατανοήσει και η ηγεσία του Κόμματος.
Από την πλευρά μας δε νομίζουμε να μην έχει καταλάβει η ηγεσία του Κόμματος την άποψη που διαμορφώνεται στον κόσμο του ΚΚΕ ότι μ’ αυτήν την πολιτική γραμμή «δεν πάει άλλο». Έτσι δικαιολογείται και μια αμηχανία, ένας σκεπτικισμός που διακρίνεται πολύ καθαρά για όποιον θέλει να δει.
COMMENTS