Πληθαίνει η αρθρογραφία και οι αναφορές στα αστικά ΜΜΕ για την πορεία της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Όλο και πιο συχνά γράφεται ότι η Ευρωπαϊκή Ένωση βρίσκεται σε κρίση και εκφράζονται πλέον, περισσότερο από ποτέ, έντονες ανησυχίες για το εάν η Ευρωπαϊκή Ένωση θα μπορέσει να αντέξει ή θα φτάσει σε διάλυση.
Ακόμη και κινήσεις, όπως η ενέργεια της Γερμανίας να επιστρέψουν αποθέματα χρυσού στη Φρανκφούρτη από το Παρίσι – είχε προηγηθεί ανάλογη ενέργεια της Γερμανίας με τις ΗΠΑ, εκλαμβάνονται ως κινήσεις της Γερμανίας που υποδηλώνουν τις ανησυχίες της για το μέλλον της Ευρωπαϊκής Ένωσης και ιδιαίτερα της Ευρωζώνης.
«Εδώ και καιρό η Ε.Ε. βρίσκεται σε κρίση, καθώς πλησιάζει η 60ή επέτειος της συνθήκης της Ρώμης», «Η ουσία είναι ότι η Ευρωπαϊκή Ένωση διέρχεται τη μεγαλύτερη κρίση από συστάσεώς της», να ορισμένα, ελάχιστα, αποσπάσματα από τον ημερήσιο Τύπο, που γράφονται από ακραιφνείς υποστηρικτές της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Ανάλογα δημοσιεύματα υπάρχουν σε όλο τον Ευρωενωσιακό Τύπο.
Σκεπτικισμός υπάρχει και ως προς τις οικονομικές επιδόσεις της Ευρωπαϊκής Ένωσης και της Ευρωζώνης, που οι ρυθμοί ανάπτυξης είναι πολύ χαμηλοί. Και οι προβλέψεις, ακόμη και των επίσημων οργάνων της Ευρωπαϊκής Ένωσης, αποτυπώνουν και για τα επόμενα χρόνια χαμηλούς ρυθμούς ανάπτυξης. Ακριβώς οι ίδιες προβλέψεις υπάρχουν και για χώρες, που θεωρούνται ότι κινούν συνολικά την οικονομία της Ευρωπαϊκής Ένωσης μπροστά, όπως η Γερμανία.
Η ανησυχία για την πορεία της Ευρωπαϊκής Ένωσης έχει ενταθεί, επίσης, ενόψει και των εκλογών που θα διεξαχθούν σε ορισμένες χώρες με πρώτη την Ολλανδία. Τα αποτελέσματα των εκλογών αυτών θεωρούνται ότι θα αποτελέσουν μια ένδειξη για το που θα πάνε τα πράγματα.
Από αυτήν την άποψη είναι χαρακτηριστικό το δημοσίευμα της «Καθημερινής» (12.02.2017): «Σε πολλές χώρες-μέλη της Ε.Ε. διεξάγονται εκλογές φέτος και σε καθεμία υπάρχουν δυνάμεις που αμφισβητούν τα επιτεύγματα και τις προοπτικές της Ενωσης και θα ήθελαν να συμμαχήσουν με τον Ντόναλντ Τραμπ και τον Βλαντιμίρ Πούτιν υπέρ της διάλυσης. Είναι απολύτως αναγκαίο οι υπόλοιπες πολιτικές δυνάμεις κάθε χώρας να σταθμίσουν τις θέσεις τους σε σχέση με τους κινδύνους που αντιμετωπίζει η Ενωση και όχι μόνο σε σχέση με το δικό τους συμφέρον, και να υιοθετήσουν μια ενιαία θέση όσον αφορά τις ΗΠΑ και το μέλλον της Ε.Ε. Πριν να είναι αργά. Παθητική στάση σήμερα ενθαρρύνει τους εχθρούς εντός και εκτός Ενωσης και θα οδηγήσει σε διάλυση, φτώχεια και πόνο».
Οι δηλώσεις του Ντόναλντ Τραμπ, που επικρότησε την έξοδο της Βρετανίας και τη χαρακτήρισε ως «έξυπνη κίνηση», σε συνδυασμό με τις δηλώσεις του υπό διορισμό πρεσβευτή των ΗΠΑ στις Βρυξέλλες, Τεντ Μάλοχ, ο οποίος τάχτηκε υπέρ της εξόδου της Ελλάδας από το ευρώ και τον προσανατολισμό της προς το δολάριο, θεωρούνται απολύτως εχθρικές για την ενότητα της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Έτσι δικαιολογούνται, αντίστοιχα, και οι δηλώσεις σημαντικών αξιωματούχων της Ευρωπαϊκής Ένωσης, οι οποίοι απαιτούν να μη γίνει αποδεκτός ο διορισμός του Τεντ Μάλοχ ως πρεσβευτή των ΗΠΑ στην Ένωση.
Παραπέρα, ορισμένοι πολιτικοί παρατηρητές θεωρούν ότι η «διόρθωση» των δηλώσεων της Άνγκελα Μέρκελ, η οποία πρόσφατα τάχτηκε υπέρ μιας Ευρωπαϊκής Ένωσης «των πολλών ταχυτήτων», με αφορμή την παραμονή της Ελλάδας στην Ευρωζώνη, για να ανασκευάσει στη συνέχεια και να ταχτεί υπέρ της παραμονής της Ελλάδας στην Ευρωζώνη, έρχονται να υποδηλώσουν ότι συνειδητοποιούνται αυτοί οι κίνδυνοι για την πορεία τόσο της Ευρωζώνης όσο και γενικότερα της Ευρωπαϊκής Ένωσης.
Φυσικά, όλη αυτή η αρθρογραφία που εμφανίζεται δεν επικεντρώνει και δε δίνει επαρκείς εξηγήσεις για τις αντιθέσεις που υπάρχουν τόσο στο εσωτερικό της Ευρωπαϊκής Ένωσης όσο και συνολικά της Ευρωπαϊκής Ένωσης με άλλες ιμπεριαλιστικές δυνάμεις. Παραπέρα κινείται πολύ μακριά από μια Μαρξιστική – Λενινιστική ανάλυση.
Ωστόσο είναι χρήσιμες από την άποψη ότι μας δείχνουν ότι η Ευρωπαϊκή Ένωση, τόσο από οικονομική άποψη όσο και πολιτική, δεν περνάει και τις καλύτερες ημέρες της. Και αυτός είναι ένας ισχυρός παράγοντας που προκαλεί ανησυχία στους κυρίαρχους κύκλους, οικονομικούς και πολιτικούς, της Ευρωπαϊκής Ένωσης.
Η «Νέα Σπορά» από την πλευρά της έχει επισημάνει ότι όχι μόνο έχει επαληθευτεί η Λενινιστική άποψη για τον αντιδραστικό χαρακτήρα της Ευρωπαϊκής Ένωσης, αλλά έχει τοποθετηθεί, επίσης, ότι στην Ευρωπαϊκή Ένωση έχουν εμφανιστεί τα σημάδια του «απραγματοποίητου», ακόμη και διαλυτικά φαινόμενα, ενδεικτική είναι η αποχώρηση της Βρετανίας, μιας ισχυρής χώρας, μια και οι οικονομικές και πολιτικές αντιθέσεις στην Ευρωπαϊκή Ένωση έχουν ενταθεί.
Στο πλαίσιο αυτό θεωρεί ότι ένα από τα άμεσα καθήκοντα του ΚΚΕ είναι σε αυτή τη συζήτηση, που έχει εκδηλωθεί γύρω από την παραμονή της χώρας μας στο ευρώ και την κρίση της Ευρωπαϊκής Ένωσης, να παρέμβει αποφασιστικά, αυτή η παρέμβαση να πάρει συστηματικό χαρακτήρα από την πλευρά του, με πιο συγκεκριμένη αρθρογραφία, να μην παραμένει μόνο στη γενική αναφορά των αντιθέσεων και ορισμένων οικονομικών δεικτών, να καταλήξει στην ανάγκη της άμεσης αποδέσμευσης από την Ευρωπαϊκή Ένωση και τους άλλους ιμπεριαλιστικούς οργανισμούς.
Με την έννοια αυτή, η φράση: «(…) απέναντι σ’ αυτές τις λυκοσυμμαχίες του ΝΑΤΟ, της ΕΕ, απ’ τις οποίες πρέπει εδώ και τώρα να αποδεσμευτούμε», που ήταν το αποτέλεσμα, η κατάληξη μιας συγκεκριμένης αναφοράς για το 20ο Συνέδριο στην ομιλία του Γραμματέα του Κόμματος στη συνεστίαση της ΠΕΑΕΑ – ΔΣΕ στις 12/02/2017, κατά τη γνώμη μας έχει επείγοντα χαρακτήρα και πρέπει να αποτελέσει βασικό πεδίο αντιπαράθεσης με τις άλλες πολιτικές δυνάμεις.
COMMENTS