Δεν πρόλαβε ο γνωστός και πολύς Πολ Τόμσεν (και κολλητός του Σόιμπλε) να πει τη μοναδική αλήθεια (θα δούμε παρακάτω πιο συγκεκριμένα το τι είδους αλήθεια είναι αυτή) για την Ελλάδα που έχει πει μέχρι τώρα και πέσανε σχεδόν οι πάντες επάνω του να τον κατασπαράξουν, από αστικά ΜΜΕ, σχολιαστές και κυρίως από την κυβέρνηση.
Στο ανακοινωθέν που έβγαλε η κυβέρνηση «ευχήθηκε» στον Πολ Τόμσεν να έχει και άλλες επιτυχίες στις προβλέψεις του (αυτός ο τρόπος απάντησης λέγεται: η ειρωνεία στην υπηρεσία του ψέματος), όπως είχε και στις προηγούμενες προβλέψεις του για την ανάκαμψη της οικονομίας της χώρας μας. Υπήρχαν και στελέχη της κυβέρνησης, που μίλησαν για «μπούρδες του Πολ Τόμσεν».
Η Νέα Δημοκρατία έκανε μια χλιαρή τοποθέτηση για τα όσα είπε ο Πολ Τόμσεν, που περιορίστηκε να σχολιάσει ότι η οικονομική κατάσταση είναι δύσκολη και δεν εμπνέει αισιοδοξία για το μέλλον. Επί της ουσίας η Νέα Δημοκρατία έκανε την πάπια, σε σχέση με τις πολιτικές της κραυγές, που βγάζει καιρό τώρα ενάντια στην κυβέρνηση.
Και είναι προφανές γιατί η κυβέρνηση και η Νέα Δημοκρατία αντιδρούν μ’ αυτόν τον τρόπο. Οι δηλώσεις του Πολ Τόμσεν τους χαλάει το «αφήγημα»! Για μεν την κυβέρνηση άμεσα, για δε τη Νέα Δημοκρατία στην προοπτική να αναλάβει τη διακυβέρνηση της χώρας. Θα βρεθεί και αυτή μπροστά στο ίδιο πρόβλημα.
Φυσικά ο Πολ Τόμσεν δεν βγήκε να πει τα όσα είπε σε τυχαίο χρόνο. Είναι στη μέση και οι διαβουλεύσεις για το εάν θα συμμετέχει το ΔΝΤ στο νέο πρόγραμμα και οι όροι με τους οποίους θα συμμετέχει, επομένως ανακύπτει και το πρόβλημα των μέτρων που πρέπει να παρθούν για να βγει επιτέλους, υποτίθεται, η χώρα μας από την οικονομική κρίση.
Είναι και τα όσα ισχυρίζεται ο Σόιμπλε, που ξεκαθαρίζει προς πάσα κατεύθυνση ότι στην περίπτωση που δε θα συμμετέχει το ΔΝΤ στο πρόγραμμα θα χρειαστεί ένα νέο πρόγραμμα, γιατί «οι βάσεις που στηρίζεται το προηγούμενο πρόγραμμα δεν θα υπάρχουν πια».
Το δίλημμα είναι σαφές: Για να κλείσει η δεύτερη αξιολόγηση χρειάζονται νέα μέτρα, για μετά το 2018, τα οποία προτείνονται κυρίως από το ΔΝΤ, τα οποία η κυβέρνηση τα συζητάει και είναι έτοιμη, όπως όλα δείχνουν, να τα αποδεχτεί. Ψάχνει, όμως, να βρει μια φόρμουλα για να τα δικαιολογήσει και στην περίπτωση που θα καταφύγει σε εκλογές να τα φορτώσει στην επόμενη κυβέρνηση, που η επόμενη κυβέρνηση θα τα ξαναφορτώσει στην προηγούμενη. Το γνωστό παιχνίδι που το έχουμε μάθει πλέον πολύ καλά. Η μια κυβέρνηση «να τα ρίχνει» στην άλλη αλλά η «δουλειά» να γίνεται. Πρόκειται για ένα νέο μνημόνιο ή plus μνημόνιο, όπως το λένε, στο οποίο θα συμμετέχει το ΔΝΤ.
Η κυβέρνηση διατείνεται ότι αυτά τα μέτρα είναι παράλογα, αλλά ταυτόχρονα είναι διατεθειμένη να τα αποδεχτεί, αρκεί να μη νομοθετηθούν από τώρα, αλλά να υπάρξει ο γνωστός κόφτης, με το αιτιολογικό ότι δε θα χρειαστεί να λειτουργήσει, γιατί δε θα χρειαστούν νέα μέτρα.
Μ’ αυτόν τον τρόπο μεταφέρει το ερώτημα που αντιμετωπίζει η ίδια στη Νέα Δημοκρατία και την ρωτάει εάν αποδέχεται τα 4.2 δισ. ευρώ μέτρα που προτείνονται και η Νέα Δημοκρατία δε δίνει συγκεκριμένη απάντηση.
Στην περίπτωση, τώρα, που το ΔΝΤ δε θα μπει στο πρόγραμμα, τότε έρχεται ο Σόιμπλε και μας λέει ότι χρειάζεται νέο πρόγραμμα, δηλαδή πάλι ένα μνημόνιο.
Επομένως ή στη μία περίπτωση ή στην άλλη περίπτωση το δίλημμα είναι το ίδιο. Και η πληρωμή γνωστή. Οι εργαζόμενοι θα αναλάβουν το κόστος.
Έρχεται την ίδια ώρα ο Πολ Τόμσεν και στραπατσάρει το προφίλ της κυβέρνησης, σε μια καθοριστική στιγμή των συνομιλιών και μπροστά στο ενδεχόμενο των εκλογών, που η κυβέρνηση προσπαθεί να «στριμώξει» τη Νέα Δημοκρατία, η οποία κατηγορεί την κυβέρνηση για την καθυστέρηση στο κλείσιμο της δεύτερης αξιολόγησης, η οποία, όμως, για να κλείσει πρέπει να δεχτεί η κυβέρνηση τα νέα μέτρα για μετά το 2018.
Έτσι τα διλήμματα που βάζει η κυβέρνηση στη Νέα Δημοκρατία περνάνε σε δεύτερη μοίρα, ενώ ταυτόχρονα χαλάει και το σκηνικό που προσπαθεί να στήσει η κυβέρνηση για το σημαντικό πρόβλημα της ανεργίας.
Το τι είπε ο Πολ Τόμσεν για την ανεργία αφορά έτσι κι αλλιώς και την κυβέρνηση και όλες τις αστικές δυνάμεις της αντιπολίτευσης, οι οποίες έχουν αποδεχτεί τη μνημονιακή πολιτική.
Εκείνο που αφορά, όμως, περισσότερο τους εργαζόμενους, ανεξάρτητα από τους λόγους που οδήγησαν τον Πολ Τόμσεν να προβεί σε μια τέτοια δήλωση, ανεξάρτητα από το πως αντέδρασε η κυβέρνηση και η Νέα Δημοκρατία, είναι το εάν είναι αλήθεια αυτό που είπε ο Πολ Τόμσεν και κατά ποιο τρόπο είναι αλήθεια.
Και εδώ υπάρχουν δύο πλευρές στο συγκεκριμένο ζήτημα.
Η μια πλευρά είναι: Παίρνοντας τις συμφωνίες που έχουν κάνει οι μέχρι τώρα κυβερνήσεις, τα μνημόνια, που προβλέπουν το πως θα φτάσει η Ελλάδα το χρέος στο επίπεδο του 2009, ταυτόχρονα προβλέπουν και τους ρυθμούς ανάπτυξης, αυτούς για τους οποίους έχει μιλήσει ο Πολ Τόμσεν στο παρελθόν (και εισέπραξε τα ειρωνικά σχόλια της κυβέρνησης) αλλά και όλοι οι υπουργοί οικονομίας, που παρέλασαν μέχρι σήμερα.
Αν αντιστοιχήσουμε τους προβλεπόμενους ρυθμούς ανάπτυξης με τους ρυθμούς μείωσης της ανεργίας, το πόσο, δηλαδή, σε κάθε μονάδα ανάπτυξης αντιστοιχεί η μείωση της ανεργίας, τότε η ανεργία για να φτάσει στα προ κρίσης επίπεδα βγάζει περίπου τα ίδια νούμερα για τα οποία μίλησε ο Πολ Τόμσεν.
Το γεγονός αυτό δεν ήταν κρυφό. Την ίδια ακριβώς μέθοδο ακολούθησε και το ΙΝΕ της ΓΣΕΕ και κατέληξε στα ίδια συμπεράσματα. Και προηγήθηκε κατά μερικά χρόνια του Πολ Τόμσεν. Γι’ αυτό το λόγο ακριβώς βγήκε στα ΜΜΕ ο επικεφαλής του ΙΝΕ καθηγητής Σάββας Ρομπόλης, που είχε και την ευθύνη της μελέτης, και επιβεβαίωσε μεν τη μελέτη της ΓΣΕΕ, η οποία προβλέπει περίπου τα ίδια με όσα είπε ο Πολ Τόμσεν, μόνο που κατηγόρησε τον Πολ Τόμσεν ότι εκβιάζει την κυβέρνηση μπροστά στις συνομιλίες για τη συμμετοχή ή όχι του ΔΝΤ στο πρόγραμμα και για να αποσπάσει αυτό από την κυβέρνηση περισσότερα μέτρα από αυτά που προτείνει το ΔΝΤ.
Η δεύτερη πλευρά: Ο Πολ Τόμσεν λέει ταυτόχρονα και ψέματα, γιατί γνωρίζει, όπως γνώριζαν και γνωρίζουν οι πάντες ότι οι προβλεπόμενοι ρυθμοί ανάπτυξης στα χαρτιά δεν αντιστοιχούν στην πραγματικότητα. Επομένως τα νούμερα που παρουσιάζονται ούτε αυτά αντιστοιχούν στην πραγματικότητα. Είναι στην πραγματικότητα μεγαλύτερα.
Και για να κλείσουμε αυτό το σχόλιο πρέπει πούμε και τη μοναδική αλήθεια που θα ισχύει. Ακόμη και εάν στατιστικά, το τονίζουμε στατιστικά, δηλαδή στα χαρτιά και όχι στην πραγματικότητα, η ανεργία πέσει στα προ κρίσης επίπεδα, πάλι δε θα λέγεται η αλήθεια, γιατί αυτή η πτώση θα οφείλεται όχι σε θέσεις πλήρους απασχόλησης αλλά μερικής απασχόλησης και στη διογκούμενη μετανάστευση, οπότε η ανεργία στην πραγματικότητα θα μοιραστεί και θα αντικατασταθεί με τη μισοανεργία και τη ξενητειά. Μισή δουλειά μισή ζωή και ξενητειά.
COMMENTS