Αναδημοσιεύουμε ένα άρθρο από το «e-Βήμα», γιατί και οι αντίπαλοι του Φιντέλ Κάστρο αναγκάζονται τελικά να αναγνωρίσουν τη μεγάλη σημασία όχι ειδικά του Φιντέλ Κάστρο, γιατί είναι αυτοί που προσωποποιούν το σοσιαλιστικό καθεστώς της Κούβας, αλλά της σοσιαλιστικής οικοδόμησης στην Κούβα. Ακόμη και μια καθηγήτρια του Πανεπιστημίου της Αβάνας «που προτιμάει να κρατήσει την ανωνυμία της» και που σερβίρει ένα ψέμα, που το διαψεύδουν χιλιάδες φωτογραφίες που κυκλοφόρησαν αυτές τις ημέρες από την Αβάνα και όλη την Κούβα, πιστοποιεί, με έναν τρόπο, που στη Δύση δε τον θεωρούν «άξιο λόγου», ότι αν και «κριτική απέναντι στο καθεστώς» εν τούτοις έγινε καθηγήτρια στο Πανεπιστήμιο της Αβάνας. Δεν έχουμε συνηθίσει στη χώρα μας (και σε άλλες χώρες) κομμουνιστές να γίνονται καθηγητές Πανεπιστημίων εύκολα, παρά την επιστημονική τους αξιοσύνη. Με δυο λόγια η σοσιαλιστική οικοδόμηση στην Κούβα όχι μόνο παρείχε το δικαίωμα στη μόρφωση (και όχι την ευκαιρία, που στον καπιταλισμό τη θεωρούν «δημοκρατική κατάκτηση», την ώρα που εκατοντάδες εκατομμύρια άνθρωποι είναι παντελώς αναλφάβητοι), αλλά την ίδια στιγμή το δικαίωμα στη μόρφωση πραγματοποιούνταν και στο επίπεδο της επαγγελματικής και επιστημονικής εξέλιξης, ως καθολικό κοινωνικό δικαίωμα. Διαπιστώνουμε το τι σημαίνει στο σοσιαλισμό κοινωνικό δικαίωμα και κοινωνική κατάκτηση σε αντίθεση με τον καπιταλισμό, που οι απολογητές του μας ζαλίζουν το μυαλό μας (και όχι μόνο) με τις ανοησίες των ίσων ευκαιριών. Από το άρθρο φαίνεται ότι οι Κουβανοί εκτός του ότι μορφώνονται και έχουν υψηλού επιπέδου παροχές υγείας, έχουν και λόγο και μιλάνε (παράξενο!!!). Και όχι μόνο μιλάνε αλλά απευθύνονται και σε ξένα αστικά ΜΜΕ. Και λένε ελεύθερα τη γνώμη τους. Και το κυριότερο έχουν πλήρη επίγνωση των δυσκολιών, αλλά και εκφράζουν την ακράδαντη πίστη τους ότι μπορούν να ζήσουν μαχόμενοι! Και όχι στην οποιαδήποτε μάχη, π.χ. τη μάχη ενάντια στις υπαρκτές αδυναμίες που υπάρχουν αυτήν τη στιγμή στην Κούβα, αλλά τη μάχη ενάντια στον ιμπεριαλισμό. Και αυτό το γεγονός είναι το σημαντικότερο που βγαίνει από αυτό το άρθρο που αναδημοσιεύουμε. Η Επανάσταση όχι μόνο έπεισε το Κουβανικό λαό για «τα δίκαιά της», τους σκοπούς και τους στόχους της, αλλά αυτό έγινε και κοινωνική συνείδηση, που εκφράζεται μέσα από την καθημερινότητα και τον απλό λόγο του Κουβανού ως ατομική συνείδηση. Ο Κουβανός σήμερα και μετά από τόσα χρόνια αποκλεισμών, επεμβάσεων, εχθρικής και χυδαίας προπαγάνδας, σαμποτάζ κ.α., εξακολουθεί να είναι πάντα σε ετοιμότητα να δίνει τη μάχη ενάντια στον ιμπεριαλισμό, τη μάχη της σοσιαλιστικής οικοδόμησης. Και αυτό το γεγονός γίνεται σημαντικότερο, όταν στο αναγνωρίζει ο αντίπαλος, που ποτέ δεν παραιτήθηκε από την πραγματοποίηση της αντεπανάστασης, αναγνωρίζοντας έτσι ότι η δύναμη του Κουβανικού λαού στηρίζεται στην ενότητά του, μια ενότητα, όμως, που μόνο η μάχη ενάντια στον ιμπεριαλισμό, που μόνο ο σοσιαλισμός μπορεί να εξασφαλίσει.
Η κληρονομιά του Κάστρο
Ο Φιντέλ άφησε στους Κουβανούς τη βαθιά και άκαμπτη εθνική υπερηφάνεια που καλλιέργησε, καταφέρνοντας να τους ενώσει
ΔΗΜΟΣΙΕΥΣΗ: 08/12/2016 23:55 | ΤΕΛΕΥΤΑΙΑ ΕΝΗΜΕΡΩΣΗ: 05:00
«Επειτα από εννέα ημέρες εθνικού πένθους, η τέφρα του Φιντέλ Κάστρο ενταφιάστηκε την περασμένη Κυριακή σε νεκροταφείο του Σαντιάγκο ντε Κούμπα, τη δεύτερη μεγαλύτερη πόλη της Κούβας, όπου ο κομαντάντε ξεκίνησε, πριν από 63 χρόνια, τη σοσιαλιστική επανάστασή του. Ο επαναστάτης Φιντέλ αναπαύεται πλέον δίπλα στο μαυσωλείο του Χοσέ Μαρτί, ποιητή και ήρωα της ανεξαρτησίας της Κούβας. Και κατά τη διάρκεια του επίσημου πένθους, οι Κουβανοί είχαν την ευκαιρία να προβούν σε έναν απολογισμό όσον αφορά τα πεπραγμένα και την κληρονομιά του Φιντέλ, απαριθμώντας και τις επιτυχίες του «καστρισμού» και τις ανεκπλήρωτες υποσχέσεις της επανάστασης.
«Οσα είχαμε είχαν περισσότερη σημασία από όσα δεν είχαμε»
«Τίποτα δεν είναι τέλειο, και χρειάστηκε πολλή δουλειά, αυτό είναι αλήθεια» ανέφερε η Λίλιαμ Ντομίνγκεζ, μια 60χρονη καθηγήτρια Ψυχολογίας και Παιδαγωγικής στο Πανεπιστήμιο της Αβάνας, μιλώντας στον ανταποκριτή των «New York Times» στην Κεντρική Αμερική. «Υπάρχουν θετικά πράγματα και αρνητικά πράγματα. Αλλά ζυγίζοντάς τα, για εμένα, όλα όσα είχαμε είχαν περισσότερη σημασία από αυτά που δεν είχαμε» πρόσθεσε και, όπως αρκετοί Κουβανοί τις τελευταίες ημέρες, μίλησε για δύο από τα σημαντικότερα επιτεύγματα της κουβανικής επανάστασης – τις δωρεάν και υψηλού επιπέδου υπηρεσίες υγείας και το εκπαιδευτικό σύστημα της χώρας. Επισήμανε πως ο πατέρας της γεννήθηκε σε μια φτωχή οικογένεια και ξεκίνησε να εργάζεται ως ανειδίκευτος εργάτης στη βιομηχανία ζάχαρης στην ηλικία των 15 ετών, πριν από το ξέσπασμα της επανάστασης. Αλλά μετά από μια γενιά, η κυρία Ντομίνγκεζ και τα δύο της παιδιά είναι κάτοχοι πτυχίων χάρη – τόνισε – στις πρωτοβουλίες του Φιντέλ Κάστρο.
Την ώρα, όμως, που ολόκληρη η Κούβα θρηνούσε την απώλεια του ιστορικού της ηγέτη, κάποιοι, παρότι διακριτικά, δεν δίστασαν να εκφράσουν αρνητική άποψη για τον κομαντάντε. Σε μια συγκέντρωση φοιτητών στο Πανεπιστήμιο της Αβάνας προς τιμήν του Φιντέλ, μια καθηγήτρια επισήμανε στον αμερικανό δημοσιογράφο πως αντί για μαύρα ρούχα, φορούσε μια μπλούζα με πολύχρωμα λουλούδια. Φοβούμενη την ενδεχόμενη αρνητική αντίδραση των Αρχών και μη επιθυμώντας να πέσει στη δυσμένεια των συναδέλφων της, η καθηγήτρια διατήρησε την ανωνυμία της. Ανέφερε, ωστόσο, πως η εκτίμηση που έτρεφε για το καθεστώς Κάστρο μειώθηκε με τα χρόνια από τις κακουχίες που αναγκάστηκαν να υποστούν οι Κουβανοί, όπως η παροχή βασικών ειδών διατροφής με δελτίο και οι ιδιαίτερα χαμηλοί μισθοί.
Αποτελεί, ωστόσο, γεγονός, πως η συντριπτική πλειοψηφία του κουβανικού λαού, στο πρόσωπο του κομαντάντε θα βλέπει τον άνθρωπο που έχτισε τη χώρα, παρά τα όποια σημαντικά προβλήματα εξακολουθούν να ταλανίζουν τους Κουβανούς. «Για εμένα θα είναι πάντα ζωντανός. Εφυγε το σώμα του, αλλά θα είναι για πάντα μαζί μας» δήλωσε χαρακτηριστικά μια κάτοικος της Αβάνας.
«Μπορούμε να ζήσουμε άλλα 50 χρόνια έτσι με τις ΗΠΑ»
Αναφερόμενοι στην κληρονομιά του Κάστρο, οι περισσότεροι Κουβανοί, πέρα από τις δωρεάν υπηρεσίες υγείας και το εκπαιδευτικό σύστημα της χώρας, επισημαίνουν επίσης το χαμηλό ποσοστό παιδικής θνησιμότητας και τη μάχη κατά του αναλφαβητισμού και του ρατσισμού. Αλλά η μεγαλύτερη κληρονομιά που ο Φιντέλ άφησε στους Κουβανούς φαίνεται πως είναι η βαθιά και άκαμπτη εθνική υπερηφάνεια που καλλιέργησε, καταφέρνοντας να ενώσει τους Κουβανούς κατά του μεγάλου εχθρού, ήτοι των αμερικανικών κυβερνήσεων και του εμπορικού εμπάργκο που επέβαλλαν επί δεκαετίες στο μεγαλύτερο νησί της Καραϊβικής.
«Δεν φοβόμαστε» τόνισε την προηγούμενη εβδομάδα ο 64χρονος Μανουέλ Πέρες, ναυτικός το επάγγελμα, κατά τη διάρκεια εκδήλωσης στην Πλατεία της Επανάστασης στην Αβάνα. Νωρίτερα την ίδια ημέρα, ο νεοεκλεγείς πρόεδρος των ΗΠΑ Ντόναλντ Τραμπ απείλησε μέσω ανάρτησής του στο Twitter να ανακαλέσει τη συμφωνία
επαναπροσέγγισης Αβάνας – Ουάσιγκτον στην οποία κατάφεραν να καταλήξουν έπειτα από πολλές προσπάθειες ο απερχόμενος πρόεδρος Μπαράκ Ομπάμα και ο κουβανός ηγέτης Ραούλ Κάστρο.
Στο άκουσμα της εν λόγω είδησης ο κ. Πέρεζ αντέδρασε στωικά. «Εάν καταφέραμε να ζήσουμε 50 χρόνια με τέτοια πολιτική αντιπαλότητα με τις ΗΠΑ, τότε μπορούμε να ζήσουμε έτσι για 50 χρόνια ακόμα. Αλλη χώρα δεν θα μπορούσε να το κάνει. Εμείς μπορούμε. Είμαστε ένα έθνος που πάντα έδινε μάχες».
Πηγή: tovima.gr
COMMENTS