18η Διεθνής Συνάντηση Κομμουνιστικών και Εργατικών Κομμάτων, Ανόι, Βιετνάμ.
Παρέμβαση του Κομμουνιστικού Κόμματος Βενεζουέλας
Σ/φος Κάρολος Γουίμερ, μέλος του Πολιτικού Γραφείου της Κ.Ε. του ΚΚΒ
Πηγή: SOLIDNET.ORG, 10/11/2016
Αγαπητοί σύντροφοι,
Εκφράζουμε την ικανοποίησή μας που βρισκόμαστε εδώ μαζί σας, στην 18η Διεθνή Συνάντηση Κομμουνιστικών και Εργατικών Κομμάτων, στο Ανόι, χάρις στην διεθνιστική αλληλεγγύη.
Εξ ονόματος της Κεντρικής Επιτροπής του Κομμουνιστικού Κόμματος της Βενεζουέλας θέλουμε να ευχαριστήσουμε το Κόμμα που μας φιλοξενεί, το Κομμουνιστικό Κόμμα Βιετνάμ, καθώς και τα αδελφά Κόμματα της Ομάδας Εργασίας, για την επίπονη δουλειά προετοιμασίας ώστε να εγγυηθούν την επιτυχή διεξαγωγή της Διεθνούς Συνάντησης, εδώ στο Βιετνάμ. Χαιρετίζουμε όλες και όλους τους αντιπροσώπους των Κομμουνιστικών, Εργατικών και Επαναστατικών Κομμάτων από τις πέντε ηπείρους, που παρευρίσκονται εδώ.
Ιδιαιτέρως, θα ήθελα να τονίσω την αδιάσπαστη αδελφικότητα μεταξύ των κομμουνιστικών κομμάτων της Λατινικής Αμερικής και της Καραϊβικής, όπου διαφαίνεται η ισχυρή θέληση της σύσφιξης των δεσμών μας, μέσω διαφόρων συγκεκριμένων οδών, προς όφελος της νικηφόρας ενότητας των λαών αυτής της περιοχής.
Το ΚΚΒ εκφράζει την πλήρη αλληλεγγύη του στις προσπάθειες των επαναστατικών δυνάμεων της Κολομβίας για να ευοδωθεί η εσωτερική ένοπλη σύγκρουση, με μια ειρήνη με κοινωνική δικαιοσύνη. Η καπιταλιστική βαρβαρότητα είναι αυτή που γεννά αυτούς τους πολέμους, που υποστηρίζονται στρατιωτικά από ένα ευρύ δίκτυο στρατιωτικών βάσεων του ΝΑΤΟ και οι οποίοι επιδεινώνουν τις οικονομικές κρίσεις, την φτώχεια και την ανεργία. Καταγγέλλουμε τις διάφορες μορφές πραξικοπημάτων που εισάγονται στο πολιτικό σκηνικό της Λατινικής Αμερικής. Εκφράζουμε την πλήρη αλληλεγγύη μας με τους λαούς της Ονδούρας, της Παραγουάης και της Βραζιλίας, όπου υπό τον ευφημισμό των λεγόμενων σκληρών ή «βελούδινων» πραξικοπημάτων, παραβιάζεται το δικαίωμα των λαών να εκλέγουν δημοκρατικά τους πολιτικούς τους αντιπροσώπους. Βρισκόμαστε ακλόνητα στο πλευρό του κουβανικού λαού και της επαναστατικής του κυβέρνησης, ώστε να επιτευχθεί το τέλος του εγκληματικού αποκλεισμού από τον ιμπεριαλισμό των γιάνκι και να επιτραπεί μια ανεξάρτητη ανάπτυξη προς τον σοσιαλισμό. Καταγγέλλουμε το γεγονός ότι υπάρχουν ακόμα αποικιακά εδάφη των μεγάλων καπιταλιστικών δυνάμεων στην περιοχή μας, την Λατινική Αμερική και την Καραϊβική. Παραδείγματα αποτελούν το Πουέρτο Ρίκο, οι Μαλβίδες στην Αργεντινή και το Γκουαντάναμο.
Τα Κόμματα που βρισκόμαστε εδώ στο Ανόι ζήσαμε πυρετώδεις διαβουλεύσεις και μαζί με τα κόμματα, που για λόγους ανωτέρας βίας είναι απόντες, αναζητούμε μια κοινή στρατηγική γραμμή απέναντι στον κοινό εχθρό: τον ιμπεριαλισμό ως ανώτερο στάδιο του καπιταλισμού, με σεβασμό και αλληλεγγύη προς τις τακτικές του αγώνα της πρωτοπορίας του προλεταριάτου σε κάθε χώρα και περιοχή.
Το ΚΚΒ, κόμμα μαρξιστικό-λενινιστικό, θα διαθέσει όλες του τις δυνάμεις, ώστε να αποχαιρετήσουμε αδελφικά την 18η Διεθνή Συνάντηση, με μια κοινή δήλωση όλων των παρευρισκομένων κομμάτων και μια κατευθυντήρια γραμμή δράσης αγώνα.
Αγαπητοί σύντροφοι:
Είναι ευρέως γνωστό, όμως είναι πάντα αναγκαίο να το επαναλαμβάνουμε, διότι αντιπροσωπεύει την ουσία του αγώνα μας: βρισκόμαστε μπροστά σε ιστορικούς οικονομικούς, πολιτικούς, κοινωνικούς και πολιτιστικούς μετασχηματισμούς εγγενείς με την διεθνή ταξική πάλη για τον Σοσιαλισμό, οι οποίοι προσδιορίζονται από δύο μεγάλες αντιθέσεις: την βασική, μεταξύ κεφαλαίου – εργασίας, που σημαδεύει πιο έντονα την εποχή μετάβασης του καπιταλιστικού συστήματος προς το σοσιαλιστικό· και την κυρίαρχη, μεταξύ των εθνών και του ιμπεριαλισμού, που θέτει το θέμα του αγώνα για την εθνική απελευθέρωση και την ανεξάρτητη εθνική ανάπτυξη και την ανάπτυξη των λαών.
Τους μαρξιστές-λενινιστές και τους επαναστάτες πρέπει να μας απασχολεί το γεγονός ότι ο ονομαζόμενος Νότος στον παγκόσμιο χάρτη, ακόμα χαρακτηρίζεται από την ευρεία παρουσία αποικιακών συστημάτων, όπου οι λαοί τους αγωνίζονται για την εθνική τους ανεξαρτησία και έχουν ανάγκη όλη μας την αλληλεγγύη.
Σε αυτή τη διπλή αντίθεση προστίθεται και άλλη μία διαλεκτική κατηγορία πολύ γνωστή: ο Πόλεμος και η Ειρήνη. Σύμφωνα με την ιμπεριαλιστική πολιτική του διαρκούς πολέμου, η «κοινωνική ειρήνη», σαν μήτρα του αστικού δημοκρατικού συστήματος, δεν αναδεικνύεται a priori σαν στόχος, αλλά σαν νικηφόρο αποτέλεσμα του στρατιωτικού ελέγχου πάνω στις κοινωνικές αντιιμπεριαλιστικές και αντικαπιταλιστικές αντιστάσεις, τον οποίο εγκαθιδρύει το καπιταλιστικό σύστημα για να διατηρήσει τις στρατηγικές του, της εκμετάλλευσης της τάξης. Πρόκειται για την εξαπόλυση μόνιμων στρατιωτικών πολέμων, ως μέθοδο κατάκτησης και πρωταρχικής ιδιοποίησης αγορών και πρώτων υλών για την διατήρηση της οικονομικής παραγωγικής δομής της αυτοκρατορίας.
Δεν πρόκειται πια μόνο για προκλήσεις και για τον ήχο των σπαθιών που ακονίζουν οι ιμπεριαλιστικές δυνάμεις του ΝΑΤΟ, αλλά και εκπρόσωποι του Πενταγώνου διαβεβαιώνουν για το αναπόφευκτο μιας σύρραξης μεταξύ των μεγάλων στρατιωτικών δυνάμεων, συμπεριλαμβάνοντας και άλλα έθνη. Ανακοινώνεται ο Τρίτος Παγκόσμιος Πόλεμος. Πως απαντάμε τα επαναστατικά κόμματα παγκοσμίως; Τι να κάνουμε;
Ο στρατηγός Μαρκ Μίλι, αρχηγός του Γενικού Επιτελείου των επίγειων βορειοαμερικανικών δυνάμεων στρατού, προειδοποίησε ότι «η χώρα του θα καταστρέψει οποιοδήποτε εχθρό, ανά πάσα στιγμή και οπουδήποτε» και ότι «Η απειλή στρατιωτικών συγκρούσεων μεταξύ ΗΠΑ, Ρωσίας και Κίνας είναι μεγαλύτερη τώρα από ότι τα προηγούμενα χρόνια».
Τα λόγια του υποστράτηγου Γουίλιαμ Χιξ, Αναπληρωτή Διευθυντή του Κέντρου Ενοποίησης του Στρατού των Ηνωμένων Πολιτειών, υπονοούν επίσης μια μελλοντική παγκόσμια σύρραξη: «Θα ήταν πιο σύντομη από τους δύο πολέμους του περασμένου αιώνα. Θα διεξαγόταν με μια πολύ πιο σύντομη μορφή. Όμως, σίγουρα, θα ήταν πολύ πιο φονική». Και οι λόγοι που θέτει ο στρατιωτικός και που τον οδηγούν και στα δύο αυτά συμπεράσματα μοιάζουν προφανείς. Σήμερα είναι πολύ πιο εύκολο να κινητοποιηθούν στρατεύματα και στρατιωτικές δυνάμεις και να μεταφερθούν σε οποιοδήποτε μέρος του κόσμου, με μια ταχύτητα αδιανόητη για τον 20ο αιώνα. Επιπλέον, η πυρηνική και χημική απειλή θα υποχρέωνε οποιαδήποτε εμπλεκόμενη χώρα σε μια παγκόσμια σύρραξη να δράσει με τη μεγαλύτερη δυνατή ταχύτητα, ώστε να προσπαθήσει να εξουδετερώσει αυτούς τους κινδύνους. Ως εκ τούτου, δεν θα υπήρχε θέση για μακρόχρονους επιχειρησιακούς σχεδιασμούς, όπως συνέβη στον Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο. Τα όπλα, με τη σειρά τους, είναι κάθε φορά και πιο ακριβείας, καθώς επίσης και πιο θανατηφόρα. Στην περίπτωση δε, χρήσης του πυρηνικού και χημικού οπλοστασίου, ο αριθμός των θυμάτων θα μπορούσε να ξεπεράσει κάθε όριο, από ότι έχουμε γνωρίσει μέχρι τώρα. Ο στρατηγός απειλεί με κατηγορηματικό τρόπο: «Η διαδικασία στρατιωτικοποίησης έχει αποκτήσει μια ταχύτητα, που δεν παρατηρούσαμε ούτε την εποχή του πολέμου της Κορέας».
Αγαπητοί σύντροφοι:
Απέναντι σε αυτές τις απειλές δεν πρέπει να υπάρχει αμφιβολία για τη σπουδαιότητα της διεθνούς αλληλεγγύης και του κοινού αγώνα για την ειρήνη. Το ερώτημα είναι: Είμαστε προετοιμασμένοι; Ή , πως προετοιμαζόμαστε κατάλληλα;
Ο καπιταλισμός συνεχίζει υπό τον αντίκτυπο της κρίσης που ξεκίνησε στο χρηματοοικονομικό σύστημα το 2008. Για να αντισταθεί, ο καπιταλισμός καταφεύγει σε πολιτικές νεοφιλελεύθερης κοπής, που φορτώνουν πάνω στους λαούς το βάρος μια κατάστασης που αποτελεί ευθύνη της εκμεταλλεύτριας τάξης. Ένα σύμπλεγμα αντιθέσεων καταδεικνύει την κυριαρχία της χρηματοοικονομικής θεώρησης των πραγμάτων, η οποία καθορίζει τις νέες μορφές των παγκόσμιων οικονομικών κρίσεων του καπιταλιστικού συστήματος στο ιμπεριαλιστικό του στάδιο και τους μηχανισμούς για να τις ξεπεράσει προσωρινά. Σε γενικές γραμμές, καταφεύγουν στη χειραγώγηση των μακροοικονομικών μεταβλητών, χωρίς να ενδιαφέρουν τα πραγματικά τους αποτελέσματα στην εργατική τάξη και τους εργαζόμενους της πόλης και του χωριού, στους λαούς και τα έθνη.
Αγαπητοί σύντροφοι:
Το ΚΚΒ έχει υποστηρίξει και επιβεβαιώσει πολλές φορές στα 11ο, 12ο και 14ο Συνέδριά μας, τον χαρακτηρισμό της πολιτικής διαδικασίας που ξεκίνησε το 1998 με την εκλογή του αποθανόντος Προέδρου Ούγκο Τσάβες, ως «…αντιιμπεριαλιστική, εθνικοαπελευθερωτική και ότι ανοίγει προοπτικές προς το σοσιαλισμό…»· αυτό είναι, είναι σαν την αρχική φάση της συγκεκριμένης υλοποίηση της επαναστατικής διαδικασίας που περιγράφουμε και σκιαγραφούμε στο Πρόγραμμά μας, το 1980. Παρόλα αυτά, μετά από 17 χρόνια κυβέρνησης, στην οποία κυβέρνηση το ΚΚΒ δεν συμμετείχε ποτέ και την οποία στηρίξαμε στις δυνάμεις της, αλλά και της κάναμε κριτική στις αδυναμίες της, κρίνεται αναγκαίο να επανέλθουμε σε αυτόν τον χαρακτηρισμό, ώστε να επανεκτιμήσουμε υπό το πρίσμα των εμπειριών που έχουμε συσσωρεύσει σε αυτή τη φάση. Έχουμε καθορίσει στον προαναφερθέντα χαρακτηρισμό δύο θεμελιώδεις έννοιες, που οφείλουν να αποτελέσουν αντικείμενο βαθιάς επεξεργασίας, τόσο ορισμού και αμφισβήτησης, όσο κριτικής και αυτοκριτικής: «Επανάσταση για την εθνική απελευθέρωση» και «Σοσιαλιστική προοπτική».
Η θεώρηση αυτής της πρώτης θεμελιακής έννοιας οδηγεί στο να θέσουμε στον εαυτό μας ερωτήσεις όπως: τι σημαίνει για την μαρξιστική-λενινιστική επιστήμη μια επανάσταση για την εθνική απελευθέρωση; Σε ποιο βαθμό έχει εκπληρωθεί η εθνική απελευθέρωση στη Βενεζουέλα; Μας τίθεται το καθήκον να επανεξετάσουμε τους συγκεκριμένους δείκτες προόδου για την εθνική απελευθέρωση και να τους αντιπαραβάλλουμε με την πραγματικότητα, τις τρέχουσες τάσεις και τον αντικειμενικό προσανατολισμό των κυβερνητικών σχεδιασμών και της εκτελεστικής τους εφαρμογής. Για το ΚΚΒ μια επανάσταση για την εθνική απελευθέρωση υποδηλώνει μια διαδικασία ρήξης με την κυριαρχία των μεγάλων ιμπεριαλιστικών δυνάμεων πάνω στις χώρες αποικίες, μισό-αποικίες και εξαρτημένες, γενικά. Αυτή η ρήξη συμπεριλαμβάνει, μεταξύ άλλων κατακτήσεων, τη διάσωση και ενίσχυση της εθνικής κυριαρχίας, την εγκαθίδρυση ενός εθνικού κράτους με επάρκεια και επαναστατικού, λαϊκό-δημοκρατικού χαρακτήρα, την ανεξάρτητη οικονομική ανάπτυξη, την βιομηχανοποίηση με προοδευτική αυτόνομη επιστημονική-τεχνολογική ανάπτυξη και αυξανόμενη παραγωγικότητα, καθώς και την επίτευξη της κυριαρχίας στο τομέα των τροφίμων και την εγκαθίδρυση των βάσεων για την πλήρη ανάπτυξη της εθνικής ταυτότητας.
Στη δεύτερη θεμελιώδη έννοια της «σοσιαλιστικής προοπτικής» είμαστε υποχρεωμένοι να καθορίσουμε με ακρίβεια σε τι συνίσταται ο σοσιαλισμός, ποια είναι τα στοιχεία που θα έπρεπε να έχει μια διαδικασία με σοσιαλιστική προοπτική και, εάν στη σημερινή πραγματικότητα υπάρχουν συγκεκριμένες και αντικειμενικές ενδείξεις, ότι πράγματι η διαδικασία της Βενεζουέλας προσανατολίζεται προς αυτήν την κατεύθυνση. Το ΚΚΒ προειδοποιεί για τάσεις αντίθετες προς την σοσιαλιστική προοπτική: α) «στο οικονομικό κομμάτι, ο σοσιαλισμός αποτελεί έναν βαθύ μετασχηματισμό του οικονομικού συστήματος, ώστε να εδραιώσει την κοινωνική ιδιοκτησία στα βασικά μέσα παραγωγής». Μέχρι τώρα έχει γίνει μικρή πρόοδος με αυτή την έννοια, κυρίως εξαιτίας της έλλειψης πρωταγωνιστικού ρόλου της οργανωμένης εργατικής τάξης· β) «στο πολιτικό κομμάτι, ο σοσιαλισμός συνεπάγεται την εμφάνιση και προοδευτική ανάπτυξη της συλλογικής μορφής εξουσίας και διεύθυνσης». Εμείς, ακόμα έχουμε να κάνουμε με μια συμμετοχική δημοκρατία, που χρησιμοποιεί την παραδοσιακή προεδρική φιγούρα, γεγονός που εμποδίζει την δημιουργική και υπεύθυνη συμμετοχή του εργαζόμενου λαού.
Αντιστοιχεί κυρίως στο Κομμουνιστικό Κόμμα, χωρίς αποκλεισμούς, να επιτύχει την οργάνωση και συνειδητοποίηση της εργατικής τάξης και του εργαζόμενου λαού, να προετοιμάζεται για το ποιοτικό επαναστατικό άλμα της πολιτικής μπολιβαριανής διαδικασίας.
Αγαπητοί σύντροφοι:
Το ΚΚΒ σήμερα διαμορφώνει έναν εκ νέου χαρακτηρισμό της τρέχουσας πολιτικής διαδικασίας, που είναι προϊόν της διαρκούς επανεκτίμησης που κάνει το κόμμα μας σε όλες τους τις θέσεις και προτάσεις, υπό το πρίσμα της εμπειρίας της συγκεκριμένης πάλης, μέσω των δικών μας οργανικών μηχανισμών συζήτησης και συλλογικής επεξεργασίας και χάρη στη χρήση των εργαλείων ανάλυσης που μας προσφέρει η μαρξιστική-λενινιστική επιστήμη.
Με βάση αυτή την προοπτική υιοθετούμε τον παρακάτω χαρακτηρισμό της μπολιβαριανής πολιτικής διαδικασίας: ο λαός μας πρωταγωνιστεί σε μια νέα φάση του μακροχρόνιου επαναστατικού αντιιμπεριαλιστικού αντικαπιταλιστικού του αγώνα, μέσα στα πλαίσια της παγκόσμιας ιστορικής μετάβασης από τον καπιταλισμό στον σοσιαλισμό. Αυτή η φάση χαρακτηρίζεται από την ύπαρξη:
- μιας κυβέρνησης δημοκρατικής, προοδευτικής, με πατριωτικό, αντιολιγαρχικό και αντιμονοπωλιακό προσανατολισμό, προσηλωμένη στη διαδικασία για την εθνική απελευθέρωση, που προωθεί μια δίκαιη κατανομή του πλούτου και που προχωρά στη ρήξη με την ιμπεριαλιστική κυριαρχία, η οποία ακόμα τρίζει τα δόντια στη χώρα μας. Εξελίσσεται, παρά τις τεράστιες δυσκολίες και τις πολύπλευρες ιμπεριαλιστικές απειλές.
- ευνοϊκών συνθηκών για το άνοιγμα διαύλων προς τη σοσιαλιστική προοπτική, σε συνάρτηση με την οικοδόμηση ενός νέου συσχετισμού δυνάμεων, προς όφελος της εργατικής τάξης και του εργαζόμενου λαού γενικά.
Με αφορμή τον εκ νέου χαρακτηρισμό που κάνουμε στη σημερινή διαδικασία, επαναβεβαιώνουμε με νέα στοιχεία, την πολιτική πλατιάς συμμαχίας των αντιιμπεριαλιστικών δυνάμεων και των αντίστοιχων εργαλείων, τα οποία διατηρούμε εδώ και δεκαετίες· την «Ευρεία Συνένωση Λαϊκών και Δημοκρατικών Δυνάμεων». Και την οποία έχουμε σχηματίσει εκ νέου, ως Πλατύ Εθνικό-Πατριωτικό Μέτωπο, που περιλαμβάνει την εργατική τάξη και τους λοιπούς εργαζόμενους, τους ακτήμονες αγρότες, τους ιθαγενείς λαούς, τα αστικά και αγροτικά μεσαία στρώματα, τις αποκλεισμένες και φτωχοποιημένες κοινωνικές ομάδες και τα εθνικοπατριωτικά και αντιιμπεριαλιστικά τμήματα των Ενόπλων Δυνάμεων.
Παράλληλα με την προώθηση της δημιουργίας του Πλατιού Εθνικό-Πατριωτικού Μετώπου, οι δυνάμεις εντός αυτής της συμμαχίας, που είμαστε πιο συνειδητά δεσμευμένοι με την προοπτική του σοσιαλισμού, έχουμε το ταυτόχρονο καθήκον της οικοδόμησης του Λαϊκού Επαναστατικού Μπλοκ, αναγκαστικά περιορισμένο σε όσους σκοπεύουμε στην πλήρη κατάργηση της εκμεταλλεύτριας τάξης και στο ότι δεν μπορεί να συμπεριληφθεί απολύτως κανένα κομμάτι της αστικής τάξης, ούτε και καμιά οργάνωση που να εκφράζει τα καπιταλιστικά της συμφέροντα.
Υπάρχει ένας γνωστός αντίλογος σχετικά με αυτό το θέμα, όμως το ΚΚΒ δεν συμμερίζεται τον μηχανιστικό ορισμό της καταγραφής του ως «κόμμα των δύο σταδίων, ένα αντιιμπεριαλιστικό και ένα σοσιαλιστικό». Η ταξική πάλη γενικά και η σημερινή πάλη στη Βενεζουέλα ειδικά, απαιτεί μια διαλεκτική δράση και μια κατάλληλη προσαρμογή της τακτικής.
Αγαπητοί σύντροφοι:
Τελευταία, τα εμπορικά μέσα ενημέρωσης, φερέφωνα του ιμπεριαλιστικού στρατιωτικό-βιομηχανικού συμπλέγματος, έχουν επικεντρώσει την προσοχή τους στην Μπολιβαριανή Δημοκρατία της Βενεζουέλας. Το ΚΚΒ κρούει τον κώδωνα, ότι βρίσκεται σε εξέλιξη μια εθνική και διεθνής κλιμάκωση των αποσταθεροποιητικών ενεργειών της νεοφασιστικής δεξιάς και του ιμπεριαλισμού ενάντια στο λαό της Βενεζουέλας και ενάντια σε όλες τις διαδικασίες για την εθνική απελευθέρωση και τη λαϊκή ενότητα στη Λατινική Αμερική.
Οι διαφορετικές πρωτοβουλίες που αναπτύσσει το φιλοιμπεριαλιστικό κουκούλι της λατινοαμερικάνικης δεξιάς έχουν τη βέβαιη πρόθεση να αρπάξουν τις λαϊκές κατακτήσεις που έχουν επιτύχει οι λαοί μας και να τελειώσουν με την ανακατάληψη της εξουσίας και των προνομίων που είχαν. Η δεξιά αντιπολίτευση της Βενεζουέλας, καλυμμένη κάτω από την κοινοβουλευτική πλειοψηφία, ψάχνει να επιτύχει μια επιθετική ενέργεια που να την μετατρέψει σε πυροκροτητή κοινωνικών εκρήξεων και διαδοχικών και αυξανόμενων εκδηλώσεων «ανυπακοής», αντιδραστικού χαρακτήρα, σε διάφορους κοινωνικούς και στρατιωτικούς τομείς.
Αυτή τη στιγμή, με τη στήριξη της Πρεσβείας των Ηνωμένων Πολιτειών και των εκπροσώπων της Ευρωπαϊκής Ένωσης, βρίσκεται σε εξέλιξη ένα σχέδιο, που ονομάζεται Σχέδιο Ροκ εν Ρολ, στη φασιστική στρατηγική ενός νέου Σχεδίου Κόντορ, όπως κατήγγειλε ο Πρόεδρος του Εκουαδόρ, Ραφαέλ Κορέα. Θα έφτανε στο απόγειό του στις 6 Νοεμβρίου, με την αναγκαστική παραίτηση του Προέδρου Νικολάς Μαδούρο, μέσω κοινοβουλευτικών αποφάσεων, με το μοντέλο του κοινοβουλευτικού πραξικοπήματος, ώστε να του δώσουν μια δημοκρατική επίφαση. Μια υποτιθέμενη νέα κυβέρνηση, που δεν θα έχει βγει από δημοκρατικές εκλογές, αλλά θα αναγνωριστεί από τις ιμπεριαλιστικές δυνάμεις και τις δεξιές λατινοαμερικάνικες κυβερνήσεις, θα μπορούσε να αιτηθεί την εφαρμογή της ονομαζόμενης «Δημοκρατικής Χάρτας» του Οργανισμού Αμερικανικών Κρατών, ακόμα και να απευθύνει κάλεσμα για στρατιωτική επέμβαση, ώστε «να επαναφέρουν την δημοκρατική τάξη».
Το ΚΚΒ θα υπερασπιστεί τις κατακτήσεις, με την επαναστατική αρχή του εργατικού-λαϊκού ελέγχου και προωθώντας τον πραγματικό πρωταγωνιστικό ρόλο του εργαζόμενου λαού. Η εθνική κυβέρνηση, με την ηγεσία του Προέδρου Νικολάς Μαδούρο, έχει εκτός από το νόμιμο δικαίωμα, το καθήκον να υπερασπιστεί την κυριαρχία και την αυτοδιάθεση του λαού της Βενεζουέλας.
Το ΚΚΒ, μέσω των διαφόρων πολιτικών μαζικών μετώπων, βάζει στην πράξη την μέγιστη επαναστατική επαγρύπνηση και προωθεί κινητοποιήσεις σε όλη τη χώρα, ζητώντας την διεθνή αλληλεγγύη για την εργατική τάξη και τον εργαζόμενο λαό, το Κομμουνιστικό Κόμμα της Βενεζουέλας (και την κυβέρνηση της Βενεζουέλας).
Το ΚΚΒ ιστορικά εφάρμοσε και εφαρμόζει όλες τις μορφές αγώνα σύμφωνα με τις αντικειμενικές συνθήκες, παίρνοντας σε κάθε περίπτωση την μοναδική ευθύνη, χωρίς εξωτερική παρέμβαση.
Με αυτόν τον τρόπο, το ΚΚΒ επικεντρώνεται στην ενίσχυση του εργατικού και λαϊκού κινήματος, την οικοδόμηση της κοινωνικής συμμαχίας, με την ανάπτυξη της ταξικής πάλης, την διεύρυνση των δεσμών του κομμουνιστικού κόμματος με την εργατική τάξη, τους αγρότες και αυτόνομους εργαζόμενους, κυρίως τους νέους και τις γυναίκες των λαϊκών οικογενειών, με την οικοδόμηση στέρεων κομματικών οργανώσεων σε όλους τους τόπους δουλειάς και τους στρατηγικούς τομείς της οικονομίας.
Η πάλη ενάντια στον καπιταλισμό, τις πολύπλευρες ιμπεριαλιστικές επιθέσεις, την εμφάνιση και στην Βενεζουέλα νεοφασιστικών δυνάμεων, απαιτεί ένα Κομμουνιστικό Κόμμα με μια στρατηγική εξουσίας σε εθνικό επίπεδο και την ικανότητα της ενεργητικής αλληλεγγύης στο πλαίσιο του προλεταριακού διεθνισμού. Τιμάμε το εξαιρετικό ιστορικό παράδειγμα αλληλεγγύης με την 80η επέτειο ίδρυσης των Διεθνών Ταξιαρχιών. Και προετοιμαζόμαστε για τα Εκατό χρόνια της Μεγάλης Μπολσεβίκικης Επανάστασης του Οκτώβρη, το 2017, ιστορικό παράδειγμα κατάληψης της εξουσίας από τους εργάτες, τους αγρότες και τους στρατιώτες, υπό την πολιτική καθοδήγηση ενός Κόμματος νέου τύπου, για να ανατρέψει τον καπιταλισμό και να οικοδομήσει τον σοσιαλισμό.
Συνεχίζουμε αυτά τα παραδείγματα.
Ας ενωθούμε όλοι, για την τελική νίκη. Το ανθρώπινο γένος είναι η διεθνής.
Ζήτω ο προλεταριακός διεθνισμός.
Ζήτω η διεθνής αλληλεγγύη.
COMMENTS