Ο χυδαίος πολιτικός λόγος της αστικής τάξης

tsiprasmitsotakisΚαι τι δεν ακούσαμε κατά τη χθεσινή συζήτηση στη βουλή για τη διαπλοκή και τη διαφθορά! Τα αλληλοκαρφώματα και τα υπονοούμενα εναλλάσσονταν με μεγάλη ταχύτητα μεταξύ των πρωταγωνιστών της …διαπλοκής. Έφτασαν μέχρι και τα εφηβικά τους χρόνια, μίλησαν για τις σπουδές τους και τους τίτλους τους. Για το κύριο θέμα, όμως, δε μίλησαν. Κουβέντα. Για τη διαφθορά της αστικής τάξης, για τη χρεοκοπία της χώρας μας, για την εξαθλίωση των λαϊκών μαζών και τις ευθύνες της αστικής τάξης και των αστικών κομμάτων.

Μια προκλητική “χαζοαστική” και προσβλητική επιδειξιομανία, από τη μια μεριά, και μια εξίσου προκλητική “αριστερή” εντυπωσιοθηρία, από την άλλη μεριά, πήραν τη θέση της πολιτικής αντιπαράθεσης. Μια εκ των προτέρων στημένη παράσταση με έντονους και προσωπικούς διαξιφισμούς με μοναδικό στόχο να πολωθεί η πολιτική αντιπαράθεση και να μεταφερθεί στην κοινωνία.

Είναι φανερό ότι πρόκειται για την απόδειξη της πολιτικής κρίσης, που μαστίζει το αστικό στρατόπεδο. Δε μιλάμε για τα άλλα αστικά κόμματα, της ελάσσονος αστικής αντιπολίτευσης, που ψέλλιζαν πολιτικές ασυναρτησίες και κατέδειξαν την ανυπαρξία στοιχειώδους πολιτικού λόγου και που συμπλήρωναν το κάδρο. Πολιτική κρίση δε σημαίνει μόνο ανικανότητα διακυβέρνησης από τα πάνω. Σημαίνει, γεγονός που προηγείται, και εξάντληση του αστικού πολιτικού λόγου. Με την έννοια αυτή μπαίνει οπωσδήποτε το ζήτημα της σταθερότητας του αστικού πολιτικού συστήματος. Και γι’ αυτό το λόγο ανησυχούν, ο καθένας από την πλευρά του, αστοί αναλυτές. Ενδεικτική είναι η παρέμβαση του Αντώνη Καρακούση στο Βήμα της Κυριακής (09/10/2016).

Το αστικό στρατόπεδο παραπαίει πολιτικά, δε δύναται να καταθέσει ούτε μια ουσιαστική κουβέντα για την πορεία της χώρας, γιατί όλα τα αστικά κόμματα και η ηγεσία του ΣΥΡΙΖΑ, που προσχώρησε στο αστικό στρατόπεδο, υπηρετούν αγόγγυστα τη μνημονιακή πολιτική. Την ίδια ώρα που οι Γερμανικές εφημερίδες επαναφέρουν στην ημερήσια διάταξη το GREXIT, δηλαδή αναιρούν τον πιο σημαντικό στρατηγικό στόχο της ντόπιας αστικής τάξης, και την ώρα που ο πολύς Σόιμπλε με ένα του καψόνι σπάει τη δόση στα δύο, για έναν, υποτίθεται, τεχνικό λόγο.

Μας “ενδιαφέρει” να σώσουμε την αστική τάξη από ένα GREXIT; Ασφαλώς όχι. Άλλωστε δεν περνάει από το χέρι μας. Μας “ενδιαφέρουν” τα αστικά παιχνίδια, που παίζονται σε βάρος των εργαζομένων; Ασφαλώς και μας ενδιαφέρουν. Όχι βέβαια από την άποψη του πως θα διασωθεί η αστική στρατηγική, αλλά από την άποψη του πως θα ματαιωθούν τα σχέδια της αστικής τάξης και των διεθνών στηριγμάτων της, η αντιλαϊκή πολιτική τους, από το πως θα αντιπαρατεθεί το Επαναστατικό Κίνημα απέναντι σε μια παραπαίουσα πολιτικά, ιδεολογικά και ηθικά αστική τάξη.

Ο πολιτικός λόγος που αρθρώνουν δεν αφορά μόνο στη χώρα μας. Στην ίδια κατάσταση βρίσκονται και οι άλλες αστικές τάξεις και οι πολιτικοί εκπρόσωποί τους των άλλων χωρών. Ποιον να πρωτοαναφέρουμε; Τον Τραμπ; Την Κλίντον; Τη μεταξύ τους αντιπαράθεση στην προεκλογική περίοδο των ΗΠΑ; Τον Ολάντ; Τον Ρέντσι;… Ποιον;…

Και εδώ πρέπει να είμαστε σαφείς. Το μόνο κόμμα, που θα μπορούσε να διατυπώσει πολιτική πρόταση εξόδου από την οικονομική κρίση και τη χρεοκοπία της χώρας, είναι το ΚΚΕ. Δυστυχώς, όμως, μέχρι τώρα δεν το έχει κατορθώσει. Και αυτό είναι το πιο επείγον καθήκον του ΚΚΕ, όταν οι πολιτικές εξελίξεις πυκνώνουν.

Ο χρόνος διδάσκει. Και το Κόμμα πρέπει να διδάσκεται από το χρόνο που περνάει, πρέπει να διδάσκεται από την ίδια του τη δράση, από την πολιτική που προβάλλει και τη λαϊκή ανταπόκριση που βρίσκει η πολιτική του.

Είναι χαρακτηριστικό ότι ακόμη και τα αστικά ΜΜΕ, που σχολιάζουν το τι αντίχτυπο είχε αυτή η χυδαιολογία, που ανταλλάχτηκε χθες στη βουλή μεταξύ του Αλέξη Τσίπρα και του Κυριάκου Μητσοτάκη, αναγκάστηκαν να ομολογήσουν ότι «απ’ εδώ και πέρα έτσι θα πάει»!

Και όμως. Δεν πρέπει να πάει. Και αυτό είναι στο χέρι του ΚΚΕ. Με την προϋπόθεση ότι θα ξεφύγει από τη γενικόλογη καταγγελλιολογία του καπιταλισμού και θα καταθέσει μια συγκεκριμένη πρόταση, που θα δείχνει το πώς η χώρα μας θα αλλάξει ρότα, που θα το αναδείξει σε ηγετική πολιτική δύναμη του αγώνα για μια δημοκρατική, αντιιμπεριαλιστική, αντιμονοπωλιακή πορεία, που θα ανοίξει και το δρόμο για το σοσιαλισμό.

COMMENTS