Οι πρωτοσέλιδοι τίτλοι των Κυριακάτικων εφημερίδων, όχι μόνο των Ελληνικών αλλά και των ξένων εκδόσεων, αποδεικνύουν το πόσο έχει ανησυχήσει η ολιγαρχία της Ευρωπαϊκής Ένωσης για το αποτέλεσμα του δημοψηφίσματος στη Βρετανία. Κατά τη γνώμη μας δικαιολογημένα. Έχουν ανοίξει οι «ασκοί του Αιόλου».
Κατ’ αρχάς ήταν ένα καθαρό αποτέλεσμα. Πραγματοποιήθηκε ένα δημοψήφισμα που είχε ένα σαφές ερώτημα: «Μέσα ή έξω από την Ευρωπαϊκή Ένωση» και η απάντηση σ’ αυτό το ερώτημα υπήρξε απολύτως σαφής.
Η απάντηση αυτή, το «έξω από την Ευρωπαϊκή Ένωση», έχει μεγάλη σημασία εάν πάρει κανείς υπόψη του την κοινωνική σύνθεση του Brexit. Η εργατική τάξη και τα καταπιεσμένα και κατεστραμμένα μικροαστικά στρώματα ψήφισαν μαζικά υπέρ του Brexit. Και εδώ πρόκειται αναντίρρητα για μια ταξική απάντηση ή, να το πούμε με διαφορετικά λόγια, είναι η απάντηση μιας κοινωνικής συμμαχίας, που δημιουργήθηκε στην πράξη.
Και θα μας επιτραπεί να πούμε ότι αυτή η απάντηση ήρθε κάτω από ιδιαιτέρως αντίξοες συνθήκες, γιατί είχε αναπτυχθεί μια έντονη καταστροφολογία, στο ενδεχόμενο της εξόδου, για τις οικονομικές και κοινωνικές επιπτώσεις που θα επέρχονταν.
Όπως, επίσης, είχε ήδη ανοίξει η συζήτηση για την ενότητα της Βρετανίας, μια και η πρωθυπουργός της Σκωτίας μπορεί να μην παρενέβη εκ των προτέρων να ξεκαθαρίσει ότι η Σκωτία θα επαναλάβει το δημοψήφισμα για την ανεξαρτητοποίησή της, αλλά είχε καταστήσει με σαφήνεια γνωστό ότι η Σκωτία σε κάθε περίπτωση θα ήθελε να παραμείνει στην Ευρωπαϊκή Ένωση.
Αυτό το γεγονός σήμαινε, με δύο λόγια, ανεξαρτητοποίηση της Σκωτίας στην πράξη, γιατί δεν υπήρχε άλλος τρόπος η Σκωτία να παραμείνει στην Ευρωπαϊκή Ένωση εάν το δημοψήφισμα για την παραμονή ή την έξοδο ήταν υπέρ της εξόδου, πράγμα που και έγινε.
Παρόλα αυτά τα ισχυρά διλλήματα η εργατική τάξη και τα μικροαστικά στρώματα, με εξαίρεση τα ανώτερα, και εκείνα της περιοχής του Λονδίνου και ορισμένων άλλων αστικών μεγάλων πόλεων, απάντησαν με ένα «Ναι» στην έξοδο. Κανείς δε μπορεί να υποτιμήσει την απάντηση. Γι’ αυτό το λόγο δε χρειάζεται καμία υποτίμηση στο Brexit ως προς τον κοινωνικό του χαρακτήρα.
Η φράση: «Το αποτέλεσμα του βρετανικού δημοψηφίσματος αναδεικνύει την αυξημένη δυσαρέσκεια εργατικών – λαϊκών δυνάμεων απέναντι στην ΕΕ και τις αντιλαϊκές πολιτικές της (…)»(Ανακοίνωση του Γρ. Τύπου του Κόμματος), στην καλύτερη περίπτωση, είναι «συγκρατημένη», γιατί δεν πρόκειται για ένα αποτέλεσμα, που το Brexit πήρε ένα αυξημένο ποσοστό, αλλά αποδίδει μια συγκεκριμένη στάση της εργατικής τάξης και των καταπιεσμένων μικροαστικών στρωμάτων κατά πλειοψηφικό τρόπο. Το Brexit πλειοψήφισε, πήρε 52%.
Φυσικά, ως «Νέα Σπορά», έχουμε πλήρη συνείδηση του γεγονότος ότι το αποτέλεσμα δεν πήρε το χαρακτήρα, που θα επιθυμούσαμε και από την πλευρά μας να πάρει, με τη συγκεκριμένη πρόταση που καταθέτουμε, όπως, επίσης δεν πήρε το χαρακτήρα, που σημειώνει η ανακοίνωση του Γρ. Τύπου της ΚΕ του ΚΚΕ: (…) «η οποία όμως πρέπει να απεγκλωβιστεί από τις επιλογές τμημάτων και πολιτικών δυνάμεων της αστικής τάξης και να αποκτήσει ριζοσπαστικά – αντικαπιταλιστικά χαρακτηριστικά. Το αποτέλεσμα καταγράφει τη διάψευση των προσδοκιών, που για χρόνια καλλιεργούσαν όλα τα αστικά κόμματα – και στην Ελλάδα – μαζί με τα ευρωενωσιακά επιτελεία ότι δήθεν θα μπορούσαν οι λαοί να ευημερήσουν στο πλαίσιο της ΕΕ».
Είναι γνωστό άλλωστε, ότι η ιδεολογικοπολιτική διαμόρφωση της εργατικής τάξης έρχεται «απ’ έξω». Γι’ αυτό πρέπει να υπάρχει το Κομμουνιστικό Κόμμα. Και αυτός είναι ένας άλλος λόγος, που δεν πρέπει να υποτιμήσει κανείς το αποτέλεσμα του δημοψηφίσματος, γιατί το Κομμουνιστικό Κίνημα στη Βρετανία έπαιξε μηδαμινό ρόλο στη διαμόρφωση αυτού του αποτελέσματος.
Επομένως με το να περιορίζεις την εκτίμηση για το δημοψήφισμα στη Βρετανία στη φράση: «αναδεικνύει την αυξημένη δυσαρέσκεια εργατικών – λαϊκών δυνάμεων απέναντι στην ΕΕ», σημαίνει ότι υποτιμάς τη στάση της εργατικής τάξης, που ακαθοδήγητη προσανατολίστηκε σωστά και έδωσε ένα ισχυρό χτύπημα στην αντιλαϊκή πολιτική τόσο της Ευρωπαϊκής Ένωσης όσο και της κυβέρνησης της Βρετανίας.
Και εδώ να σημειώσουμε και τις εκτιμήσεις των αστών δημοσιολόγων μετά το δημοψήφισμα. Τώρα πιο ισχυρά και πιο επίμονα εκτιμούν ότι «κάτι άλλο πρέπει να υπάρχει από κάτω από το αποτέλεσμα του δημοψηφίσματος στη Βρετανία». Γι’ αυτό ήρθε το Brexit. Και σαφώς εννοούν την αντιλαϊκή πολιτική, που εφαρμόζεται σε κάθε χώρα ξεχωριστά και συνολικά στην Ευρωπαϊκή Ένωση. Ακόμη και η Νέα Δημοκρατία, σε τοποθέτηση του εκπροσώπου τύπου, δήλωσε ότι πρέπει να μας προβληματίσει η πολιτική της συνεχούς λιτότητας!
Στην Ανακοίνωση του Γρ. Τύπου της ΚΕ δεν υπάρχει καν εκτίμηση για το εάν το «συγκεκριμένο βήμα» της εργατικής τάξης και των καταπιεσμένων μικροαστικών στρωμάτων, το Brexit, κινείται σε θετική κατεύθυνση, κάτω από τις συγκεκριμένες συνθήκες.
Αντίθετα αφιερώνεται πολύς χώρος για τον ευρωσκεπτισμό, για τις δυνάμεις που είναι φορείς του «αντιδραστικού ευρωσκεπτικισμού», που, βεβαίως, προσπαθούν να αξιοποιήσουν προς όφελός τους τη διάχυτη δυσαρέσκεια των λαϊκών μαζών.
Αυτό το γεγονός, του Brexit, τι ακριβώς σημαίνει για το Κομμουνιστικό Κίνημα; Ποιο συμπέρασμα πρέπει να βγάλει;
Το συμπέρασμα, πρωταρχικά, που πρέπει να βγάλει είναι για την κίνηση των λαϊκών μαζών. Όταν υπάρχει μια γενικευμένη δυσαρέσκεια για την Ευρωπαϊκή Ένωση, για την πολιτική που εφαρμόζει, συμπεριλαμβανομένων των κυβερνήσεων των χωρών – μελών, οφείλει να την αξιολογήσει και να καθορίσει τα «συγκεκριμένα βήματα», τις ανάλογες πρωτοβουλίες – και διεθνείς, που πρέπει να ακολουθήσει για να καθοδηγήσει τις λαϊκές μάζες και να μην αφήνει κανένα περιθώριο να αποδίδεται, εμμέσως, στους φορείς του «αντιδραστικού ευρωσκεπτικισμού».
Πιστεύουμε ότι κανείς δε θα περίμενε ένα αποτέλεσμα στο δημοψήφισμα της Βρετανίας, που θα έκφραζε τη λαϊκή βούληση για έξοδο από την Ευρωπαϊκή Ένωση με «λαϊκή εξουσία». Δεν υπάρχουν οι συνθήκες για κάτι τέτοιο και πριν απ’ όλα οι πολιτικές συνθήκες. Το Κομμουνιστικό Κίνημα της Βρετανίας είναι ακόμη πολύ αδύναμο.
Από τη στιγμή, όμως, που μπήκε το ερώτημα «μέσα ή έξω από την Ευρωπαϊκή Ένωση» και η εργατική τάξη και τα καταπιεσμένα μικροαστικά στρώματα απαντάνε με το Brexit – και μάλιστα όχι με τα κριτήρια που έβαλε ο «αντιδραστικός ευρωσκεπτικισμός», παρόλο που προσπάθησε να καθοδηγήσει τη λαϊκή δυσαρέσκεια σε αντιδραστική κατεύθυνση, αλλά απάντησε κυρίως λόγω της αντιλαϊκής πολιτικής που εφαρμόζεται, τότε η κίνηση των λαϊκών μαζών είναι το κύριο που πρέπει να ξεχωρίσει το Κομμουνιστικό Κίνημα, για να μην την κάνει δώρο στον «αντιδραστικό ευρωσκεπτικισμό».
Επομένως δεν ανήκουμε σε εκείνα τα «ευρωσκεπτικά μορφώματα» ούτε στους «(…) οπορτουνιστές που “βγήκαν στα κεραμίδια”, μιλώντας για “ιστορικής σημασίας νίκη” και άλλα τέτοια, αλλά ξεχνώντας να πουν ότι στην καπιταλιστική Βρετανία, με εθνικό νόμισμα, εντός ή εκτός ΕΕ, την “πυξίδα” την κρατάνε οι επιχειρηματικοί όμιλοι και το κεφάλαιο: Αυτοί, δηλαδή, που είτε έτσι είτε αλλιώς διασφαλίζουν την κερδοφορία τους με το τσάκισμα των εργατικών και λαϊκών δικαιωμάτων. Κι όσο αυτοί υπάρχουν και έχουν τα κλειδιά της οικονομίας και την εξουσία, “ιστορική νίκη” για τους λαούς δεν θα υπάρχει».
Δεν αγνοούμε το γεγονός ότι η αστική τάξη και τα κόμματά τους στη Βρετανία έχουν την πρωτοβουλία των κινήσεων, και γενικότερα στην Ευρωπαϊκή Ένωση, ούτε ότι θα κάνουν το παν για να εξασφαλίσουν την κυριαρχία τους, ότι ακόμη κυριαρχούν, ότι εφαρμόζουν αντιδραστικές πολιτικές, αλλά δεν έχουμε και σκοπό να υποτιμήσουμε και το αποτέλεσμα του δημοψηφίσματος, όταν η εργατική τάξη και τα καταπιεσμένα μικροαστικά στρώματα ξεπερνάνε τα αστικά κόμματα στο να μανιπουλάρουν τη στάση τους για τους δικούς τους στόχους.
Δεν πρέπει να ξεχνάμε ότι και στη χώρα μας πραγματοποιήθηκε ένα δημοψήφισμα και ότι υπάρχει ο πολιτικός φορέας, το ΚΚΕ, που τοποθέτησε με διακήρυξή του το στόχο του δημοψηφίσματος και το τι έπρεπε να ψηφίσει η εργατική τάξη και τα μικροαστικά στρώματα. Το αποτέλεσμα δε δικαίωσε τις πολιτικές επιλογές του, έστω και εάν επικαλέστηκε ότι πήρε μια θέση από λόγους αρχής.
Παρόλα αυτά πως μπορεί να πει κανείς ότι το 62% του Ελληνικού λαού, που προτίμησε το «ΟΧΙ» σε σχέση με το «ΑΚΥΡΟ», από την άποψη της κίνησης των λαϊκών μαζών, δεν έκφραζε λαϊκή δυναμική, που άλλωστε με ένα τρόπο την αναγνώριζε και το ίδιο το ΚΚΕ;
Αναγνώριζε: «ριζοσπαστικές διαθέσεις μέσα στο λαό, αμφισβήτησης της ΕΕ, που μπορούν να συναντηθούν με τη συνολική πρόταση διεξόδου του ΚΚΕ για αποδέσμευση από την ΕΕ, μονομερή διαγραφή του χρέους, με το λαό να κάνει κουμάντο στην εξουσία και στην οικονομία» (Απόφαση της ΚΕ, 07/07/2015).
Πριν από την Απόφαση της ΚΕ υπάρχει δήλωση του Δημήτρη Κουτσούμπα για το αποτέλεσμα του δημοψηφίσματος, που απευθυνόμενος σε όσους ψήφισαν «ΟΧΙ» αναφέρει: «Τους καλούμε όλους και όλες, που σήμερα αισθάνονται δικαιωμένοι που επικράτησε το ΟΧΙ, να μην εφησυχάσουν, να μη συναινέσουν στην προσπάθεια της κυβέρνησης να μετατρέψει αυτό το ΟΧΙ σε ένα ΝΑΙ σε νέες αντιλαϊκές συμφωνίες. Τους τείνουμε το χέρι για τους αγώνες της επόμενης μέρας, ενάντια στην επιδείνωση της ζωής τους» («Ρ», 06/07/2015, σελ. 3).
Επομένως αναγνώριζε σαφώς ότι με το «ΟΧΙ», που το προτίμησε ο κόσμος, έδινε ένα άλλο περιεχόμενο, ριζοσπαστικό περιεχόμενο, γι’ αυτό το λόγο και τον καλούσε να μην επιτρέψει να μετατρέψει η κυβέρνηση, με τη συναίνεση των άλλων κομμάτων, το «ΟΧΙ» σε «ΝΑΙ».
Στην περίπτωση του δημοψηφίσματος στη Βρετανία δεν έχουμε ακόμη πιο ριζοσπαστική στάση της εργατικής τάξης και των καταπιεσμένων μικροαστικών στρωμάτων, αφού απάντησαν με ένα καθαρό Brexit;
Έχουμε την εντύπωση ότι η θέση «ούτε με το Bremain ούτε με το Brexit» προκαθόρισε και τις εκτιμήσεις που δημοσιοποιήθηκαν. Αλλά το γεγονός αυτό δε δείχνει τίποτα περισσότερο και τίποτα λιγότερο από το πώς μπορεί κανείς «να πνίγεται σε μια κουταλιά νερό», για τον τρόπο που πρέπει να αντιμετωπίζει την κίνηση των λαϊκών μαζών και το πως πρέπει να καθορίζει τη στάση του!
COMMENTS