Διεξήχθησαν οι συνεδριακές και εκλογικές διαδικασίες στο Εργατικό Κέντρο Αθήνας. Όπως είναι γνωστό το ΕΚΑ είναι το μεγαλύτερο εργατικό κέντρο της χώρας, αλλά από ό,τι δείχνουν τα αποτέλεσμα έχει μπει στη δίνη μιας πτωτικής πορείας σ’ ό,τι αφορά τη συμμετοχή των εργαζομένων σ’ αυτό.
Παραθέτουμε τα αποτελέσματα, όπως ακριβώς τα παρουσίασε ο «Ρ» (31/05/2016):
«Με τις αρχαιρεσίες για την ανάδειξη νέας διοίκησης και αντιπροσώπων στη ΓΣΕΕ, ολοκληρώθηκε την Κυριακή το 29ο Συνέδριο του Εργατικού Κέντρου Αθήνας. Πρώτη δύναμη αναδείχθηκε και πάλι η Δημοκρατική Αγωνιστική Συνεργασία (ΔΑΣ). Συγκεκριμένα, στις εκλογές ψήφισαν 1.161 αντιπρόσωποι (από 1.423 το 2013), ενώ τα έγκυρα ψηφοδέλτια ήταν 1.148 (από 1.415).
Η ΔΑΣ έλαβε 315 ψήφους (από 393) και εξέλεξε 9 έδρες στο ΔΣ, όσες δηλαδή είχε και στο προηγούμενο. Η «Ενωτική Αγωνιστική Κίνηση», η νέα παράταξη που προέκυψε από τη συνένωση του ΜΕΤΑ (δυνάμεις ΣΥΡΙΖΑ – ΛΑΕ) και τμήμα του ΕΜΕΙΣ, υπό τον Ν. Φωτόπουλο, συγκέντρωσε 269 ψήφους (από 216) και εξέλεξε 7 έδρες (από 5).
Η ΠΑΣΚΕ πήρε 198 ψήφους (από 221) και 5 έδρες (από 5). Η ΔΑΚΕ 125 ψήφους (από 156) και 3 έδρες (από 3). Η «Νέα Πορεία», παράταξη που αποτελεί διάσπαση της ΔΑΚΕ, έλαβε 92 ψήφους (από 187) και οι έδρες της μειώθηκαν σε 3 (από 4). Η παράταξη ΕΜΕΙΣ πήρε 68 ψήφους (από 160) και 2 έδρες (από 3) ενώ η Αγωνιστική Ταξική Ενότητα, η οποία στηρίζεται από την ΑΝΤΑΡΣΥΑ, συγκέντρωσε 52 ψήφους (από 71) και 2 έδρες (από 2).
Τέλος, 17 ψήφους έλαβε η παράταξη «Ρεσάλτο στη Γαλέρα» και 12 ψήφους πήρε η «Αυτόνομη Ριζοσπαστική Παρέμβαση Εργαζομένων», παρατάξεις που στηρίζονται από διαφορετικά τμήματα του ΜΕΤΑ, χωρίς να εκλέγουν έδρα στη διοίκηση του ΕΚΑ.
Όσον αφορά τις εκλογές για αντιπροσώπους στη ΓΣΕΕ, τα έγκυρα ψηφοδέλτια καταμετρήθηκαν σε 216 (από 244 το 2013). Η ΔΑΣ συγκέντρωσε 51 ψήφους (από 53) εκλέγοντας 4 (από 5) αντιπροσώπους. Η «Ενωτική Αγωνιστική Κίνηση» και η ΠΑΣΚΕ εξέλεξαν από 3 αντιπροσώπους (από 4 που είχαν και οι δύο). Η ΔΑΚΕ εξέλεξε 2 αντιπροσώπους (από 2), η «Νέα Πορεία» 1 αντιπρόσωπο (από 3), το ΕΜΕΙΣ 3 (από 2) και 1 αντιπρόσωπο η «Αγωνιστική Ταξική Ενότητα» (δεν είχε εκλέξει αντιπρόσωπο στο προηγούμενο συνέδριο)».
Από τα αποτελέσματα του 29ου Συνεδρίου του ΕΚΑ φαίνεται ότι παγιώνεται η πτωτική τάση, που έχει εμφανιστεί εδώ και αρκετό καιρό στη συμμετοχή των εργαζομένων στο Συνδικαλιστικό Κίνημα. Η «Νέα Σπορά» είχε σχολιάσει και τα αποτελέσματα του 36ου Συνεδρίου της ΓΣΕΕ, όπου πάλι είχε σταθεί στην ίδια ανησυχητική εκτίμηση. Με βάση το μέτρο αντιπροσώπευσης και τη μείωση των αντιπροσώπων στο Συνέδριο της ΓΣΕΕ είχαμε μείωση στη συμμετοχή 53.000 εργαζομένων. Στο ΕΚΑ με βάση το μέτρο και τη μείωση των αντιπροσώπων έχουμε μείωση στη συμμετοχή περίπου 27.000 εργαζομένων, δηλαδή από μόνο του το ΕΚΑ παρουσιάζει το 50%, περίπου, της γενικής πτωτικής συμμετοχής στο Συνδικαλιστικό Κίνημα.
Πρόσφατα η «Νέα Σπορά» σχολίασε και τα αποτελέσματα των φοιτητικών και σπουδαστικών εκλογών, όπου και εκεί παρουσιάστηκε το ίδιο φαινόμενο σε ό,τι αφορά τη συμμετοχή στις εκλογές των φοιτητικών και σπουδαστικών συλλόγων.
Το γεγονός αυτό δείχνει ότι η πτωτική τάση στη συμμετοχή των εργαζομένων και της νεολαίας έχει πάρει ένα γενικό χαρακτηριστικό, που άλλωστε γίνεται άμεσα αντιληπτό και στη συμμετοχή των εργαζομένων και της νεολαίας στις αγωνιστικές κινητοποιήσεις. Αυτήν την πτωτική τάση την ακολουθούν και οι δυνάμεις του ΠΑΜΕ και του ΜΑΣ.
Την ίδια στιγμή οι παρατάξεις του παραδοσιακού κυβερνητικού και εργοδοτικού συνδικαλισμού – ΔΑΚΕ, ΠΑΣΚΕ – παρά τις απώλειες που σημειώνουν, κρατάνε ακόμη αξιοσημείωτες δυνάμεις, αν πάρει υπόψη κανείς και την πορεία των πολιτικών φορέων στους οποίους πρόσκεινται.
Το πιο ενδιαφέρον γεγονός, βέβαια, είναι ότι έχει αρχίσει να σχηματοποιείται ένας νέος πόλος κυβερνητικού και εργοδοτικού συνδικαλισμού, που έχει να κάνει με το ΜΕΤΑ, που πρόσκειται στο ΣΥΡΙΖΑ και στην κυβέρνηση. Αυτό γίνεται και με τη συμμετοχή της ΛΑΕ, παρά τη θορυβώδη αντιπολιτευτική στάση που κρατάει και τις επιθέσεις που καταγγέλλει ότι δέχεται από την κυβέρνηση.
Φυσικά, από την πλευρά μας, δεν προτιθέμεθα να μην πάρουμε υπόψη την επίδραση, που εξασκεί πάνω στους εργαζόμενους η συνολική επίθεση, που έχουν εξαπολύσει η αστική τάξη και τα μνημονιακά κόμματα. Από την άλλη μεριά δε θεωρούμε ότι αυτή είναι η κύρια αιτία για την κατάσταση, που επικρατεί σήμερα στο Συνδικαλιστικό Κίνημα. Αντίθετα θεωρούμε ότι, ενώ υπάρχουν οι αγωνιστικές διαθέσεις των εργαζομένων, αυτές δε μπορούν να εκφραστούν κυρίως εξ αιτίας της μακροχρόνιας εργατικής πολιτικής, που εφαρμόζεται από την ηγεσία του Κόμματος και το ρόλο του ΠΑΜΕ, και μάλιστα σε συνθήκες μακροχρόνιας οικονομικής κρίσης και χρεοκοπίας της χώρας μας. Από αυτήν την άποψη είναι απορίας άξιο πως στην απόφαση της ευρείας Ολομέλειας της ΚΕ του Κόμματος περιλαμβάνεται η εκτίμηση ότι το ΠΑΜΕ έχει κερδίσει δυνάμεις, όταν οι απώλειες είναι φανερές, πολύ περισσότερο, που μέχρι τώρα οι όποιοι αγώνες ξέσπασαν δε στάθηκαν ικανοί να αναχαιτίσουν την αστική επιθετικότητα.
Από την πλευρά μας θεωρούμε ότι ο κύριος λόγος της υποχώρησης του Συνδικαλιστικού Κινήματος είναι ο πολιτικός προσανατολισμός του Κόμματος και το πώς αυτός εκλογικεύεται τόσο στη γενικότερη αντιπαράθεση που διεξάγει με τις μνημονιακές πολιτικές δυνάμεις, στην ιδεολογικοπολιτική του πλατφόρμα, στην αδυναμία του να συγκεκριμενοποιήσει τα καθήκοντά του – που αυτή έχει ως αποτέλεσμα να μη συσπειρώνει τους εργαζόμενους, όσο και το πώς εκλογικεύεται στην εργατική του πολιτική στη στάση, στο ρόλο και τη δράση του ΠΑΜΕ.
Περιμέναμε μια εκτίμηση εκ μέρους του Κόμματος για τα αποτελέσματα στο ΕΚΑ. Είναι φανερό ότι υπάρχει μια αμηχανία, μια και οι δικαιολογίες τείνουν να εκλείψουν εξ αιτίας της σκληρής πραγματικότητας που βιώνουν οι εργαζόμενοι. Δεν υπάρχουν πλέον αυταπάτες στους εργαζόμενους για την πολιτική της κυβέρνησης και για το μέλλον που τους περιμένει, τόσο το άμεσο όσο και το απώτερο. Οι ενέσεις αισιοδοξίας και ελπίδας από την πλευρά της κυβέρνησης δεν τους αγγίζουν πια.
Το ίδιο έχουν τελειώσει και οι ενέσεις αισιοδοξίας και από την πλευρά του Κόμματος. Το γεγονός ότι η ΔΑΣ ξαναβγήκε πρώτη δύναμη στο ΕΚΑ, με πτώση, και το ΜΑΣ ξαναβγήκε δεύτερη δύναμη στις πρόσφατες φοιτητικές και σπουδαστικές εκλογές, πάλι με πτώση, από τη μια δε μπορεί να υποτιμηθεί, γιατί έτσι ή αλλιώς υπάρχει ένας πυρήνας που αντιστέκεται, αλλά, από την άλλη δε μπορεί, επίσης, να εκλαμβάνεται και ως επιτυχία. Ούτε καν ως συντήρηση δυνάμεων.
Και αυτό είναι το κυριότερο γεγονός, γιατί αναδεικνύει μια κατάσταση που πάει να παγιωθεί και που έχει να κάνει με τη συμμετοχή των εργαζομένων και της νεολαίας στους αγώνες.
Αυτό που διαπιστώσαμε με τις τελευταίες κινητοποιήσεις, σε σχέση με τα νομοσχέδια, που έφερε η κυβέρνηση στη βουλή για ψήφιση, είναι ότι η συμμετοχή των εργαζομένων στις κινητοποιήσεις ήταν σημαντικά κατώτερη όχι μόνο από τις πραγματικές ανάγκες, αλλά επαληθεύει την πτωτική τάση. Και αυτό αφορά και τις οργανωμένες δυνάμεις. Εάν παγιωθεί αυτή η κατάσταση θα είναι και πολύ δύσκολο να αναστραφεί.
Είναι καιρός πλέον, με ευθύνη του Κόμματος, να ανοίξει η συζήτηση γύρω από τις αιτίες που έφεραν το Συνδικαλιστικό Κίνημα σ’ αυτήν την κατάσταση. Ποιος είναι ο ρόλος του ΠΑΜΕ. Και αυτό το γεγονός έχει να κάνει με την ίδια την πολιτική του πρόταση.
Είναι αδήριτη ανάγκη να αποτιμήσει το κατά πόσο το 19ο Συνέδριο και η πολιτική που χάραξε συνέβαλαν στην καλυτέρευση ή τη χειροτέρευση των όρων για την ανάπτυξη και ενδυνάμωση του Συνδικαλιστικού Εργατικού Κινήματος. Αυτό που διαπιστώνουμε είναι η εμμονή της ηγεσίας του Κόμματος στις μέχρι τώρα πολιτικές κατευθύνσεις, που έχει υιοθετήσει. Ταυτόχρονα, όμως, έχουμε μπροστά μας και τα αντίστοιχα αποτελέσματα. Ανησυχητικά αποτελέσματα.
COMMENTS