Η Πανελλαδική Επιτροπή των 68 μπλόκων, που εκφράζουν τη μικρομεσαία αγροτιά, εξέδωσε ανακοίνωση, που καλεί τα 68 μπλόκα σε σύσκεψη στη Λάρισα και συγκεκριμένα στο Εργατικό Κέντρο. Παραθέτουμε την ανακοίνωση:
Ανακοίνωση
Η Πανελλαδική επιτροπή των 68 μπλόκων που είχαν στηθεί απ’ άκρη σ’ άκρη της χώρας, παλεύοντας για την ικανοποίηση των αιτημάτων επιβίωσης της μικρομεσαίας αγροτιάς, ενάντια στην πολιτική ξεκληρίσματος που εφαρμόζουν η ΕΕ και η κυβέρνηση,
ΚΑΛΕΙ
Τα 68 μπλόκα σε σύσκεψη, την Παρασκευή 18 Μάρτη, στη 1 μμ, στην αίθουσα του Εργατικού Κέντρου Λάρισας, (Εργατικής Πρωτομαγιάς 6).
Στη σύσκεψη:
* Θα γίνει εκτίμηση του 40ήμερου αγώνα στα μπλόκα.
* Θα ληφθούν μέτρα για την οργάνωση της καθόδου των αγροτών, με λεωφορεία, στην Αθήνα, την ημέρα που η κυβέρνηση θα φέρει το ασφαλιστικό για ψήφιση στη Βουλή, καθώς της αγροτικής συμμετοχής στην 48ωρη απεργιακή κινητοποίηση.
* Θα παρθούν αποφάσεις για τον προγραμματισμό της αγωνιστικής δράσης των μικρομεσαίων αγροτών που μετά τα μπλόκα, συνεχίζεται με διάφορες μορφές και τον συντονισμό της από την Πανελλαδική Επιτροπή των Μπλόκων.
* Θα γίνει συζήτηση για το πως θα προχωρήσει αποτελεσματικά η αναγκαία ανασυγκρότηση του αγροτικού κινήματος, με την μαζικοποίηση και ισχυροποίηση των Αγροτικών Συλλόγων/ Ομοσπονδιών και τη δημιουργία νέων εκεί που δεν υπάρχουν, το άπλωμα και το δυνάμωμα της παρέμβασης και της δράσης του οργανωμένου αγροτικού κινήματος για όλα τα προβλήματα που απασχολούν τους μικρομεσαίους αγρότες στα χωριά, αλλά και τους εργαζόμενους και τα άλλα λαϊκά στρώματα της υπαίθρου.
ΣΥΝΕΧΙΖΟΥΜΕ – ΘΑ ΝΙΚΗΣΟΥΜΕ
Με την ευκαιρία της σύσκεψης που καλεί η Πανελλαδική Επιτροπή των μπλόκων, η «Νέα Σπορά» καταθέτει τις δικές της εκτιμήσεις για τις αγωνιστικές κινητοποιήσεις που προηγήθηκαν. Ήταν μια δέσμευση της «Νέας Σποράς», που πραγματοποιούμε εν όψει των εκτιμήσεων και των αποφάσεων που θα καταλήξουν οι αντιπροσωπείες των 68 μπλόκων.
Δεν υπάρχει καμία αμφιβολία ότι οι κινητοποιήσεις των αγροτών συνολικά και ιδιαίτερα των μικρομεσαίων αγροτών ήταν οι μεγαλύτερες των τελευταίων δεκαετιών. Οι κινητοποιήσεις αυτές αποτελούν μιαν ελπίδα για τους διεκδικητικούς αγώνες της μικρομεσαίας αγροτιάς και για την κοινωνική συμμαχία με την εργατική τάξη.
Μιαν ελπίδα που εκφράζεται κυρίως στο γεγονός ότι για πρώτη φορά στα νεότερα χρόνια, και συγκεκριμένα μετά τη Μεταπολίτευση, επιτυγχάνεται ένας σημαντικός και σαφής διαχωρισμός ανάμεσα στην αστική αγροτιά και τη μικρομεσαία αγροτιά. Και αυτός ο διαχωρισμός πραγματοποιείται και σε ό,τι αφορά στα αιτήματα και στη στάση απέναντι στην κυβέρνηση αλλά και ως προς στο συντονισμό και στην οργάνωση των μπλόκων. Θεωρούμε ότι αυτό το γεγονός είναι το πρώτο σε σημασία ζήτημα που πρέπει να κρατήσουμε από τις αγροτικές κινητοποιήσεις.
Αυτός ο διαχωρισμός έπαιξε το ρόλο μιας γενικότερης αναγνωρίσιμης κατάθεσης κοινωνικής ταυτότητας, που τροφοδότησε μέσα στην Ελληνική κοινωνία πολλαπλές συζητήσεις, που αφορούσαν στο ρόλο της αγροτιάς, τους προσανατολισμούς της. Άρχισε η αναζήτηση του τι αντιπροσωπεύει π.χ. το μπλόκο των Τεμπών ή το μπλόκο της Νίκαιας από κοινωνική άποψη. Το πολιτικό στοιχείο, βέβαια, δεν έπαψε να υπάρχει και δε θα μπορούσε να λείψει να υπάρχει.
Από τη στιγμή, όμως, που άρχιζε να κατασταλάζει στην κοινωνική συνείδηση «το ποιος αντιπροσωπεύει τι» στα αγροτικά μπλόκα, τότε, άρχισαν να ξεκαθαρίζουν και οι πολιτικές. Και από αυτήν την άποψη άρχισε να ξεκαθαρίζει και η στάση του κάθε πολιτικού κόμματος. Το κύριο πολιτικό ζήτημα που έγινε φανερό ήταν ότι και αυτά τα 5 – 6 αιτήματα που πρόβαλαν οι μικρομεσαίοι αγρότες δεν ήταν δυνατό να ικανοποιηθούν λόγω της μνημονιακής πολιτικής, της πολιτικής της Ευρωπαϊκής Ένωσης που εφάρμοζε η κυβέρνηση.
Έγινε πολύ καθαρό στη μικρομεσαία αγροτιά αλλά και γενικότερα ότι η πολιτική της Ευρωπαϊκής Ένωσης και της κυβέρνησης επιδιώκει την καταστροφή της μικρομεσαίας αγροτιάς, επομένως και τη συγκέντρωση της γης σε λιγότερα χέρια. Μια καταστροφή που στον καπιταλισμό είναι αναπόφευκτη να συμβεί. Μοχλός αυτής της καταστροφής για τη χώρα μας, στο πλαίσιο της Κοινής Αγροτικής Πολιτικής (ΚΑΠ) της Ευρωπαϊκής Ένωσης, είναι ο καθορισμός της έννοιας του κατά κύριο επάγγελμα αγρότη.
Στον 40ήμερο αυτόν αγώνα πήραν μέρος και οι κτηνοτρόφοι, οι ψαράδες, δηλαδή, το σύνολο των τομέων της αγροτικής οικονομίας. Η μαζικότητα αυτού του αγώνα είναι το δεύτερο χαρακτηριστικό που πρέπει να επισημάνουμε στα θετικά των κινητοποιήσεων, όπως, επίσης, και τη γεωγραφική έκταση. Στήθηκαν μπλόκα σχεδόν σε όλη τη χώρα, ορισμένα για πρώτη φορά.
Από αυτήν την άποψη αναδείχτηκε το συνολικό πρόβλημα της αγροτικής οικονομίας της χώρας μας και των καταστροφικών συνεπειών, που έχει υποστεί από την είσοδο της Ελλάδας στην ΕΟΚ και στη συνέχεια στην Ευρωπαϊκή Ένωση. Άλλωστε και οι δημόσιες συζητήσεις που διεξήχθησαν στα ΜΜΕ, όπου συμμετείχαν οι εκπρόσωποι των κομμάτων, σ’ αυτό το θέμα επικεντρώθηκαν.
Και εδώ φάνηκε όλη η πολιτική γύμνια τόσο της κυβέρνησης, που προσπαθούσε να πείσει ότι με την πολιτική που ασκεί θα ωφεληθεί η μικρομεσαία αγροτιά, όσο και της αστικής αντιπολίτευσης, κύρια της Νέας Δημοκρατίας, που ενώ δεν είχε να αντιτάξει κανένα ουσιαστικό επιχείρημα υπέρ της μικρομεσαίας αγροτιάς, την ίδια στιγμή, αξιοποιούσε την πολιτική της κυβέρνησης για να ξανασυνδεθεί με τη μικρομεσαία αγροτιά στην προσπάθειά της να διεκδικήσει ξανά την κυβερνητική εξουσία.
Να τονίσουμε εδώ ότι η Νέα Δημοκρατία αλλά και τα άλλα αστικά κόμματα έκαναν σημαντικές προσπάθειες να στηρίξουν εκείνα τα μπλόκα των μεγαλοαγροτών, που με τα αιτήματα που πρόβαλαν βρέθηκαν στην ίδια ρότα με την κυβέρνηση και την πολιτική της και που οδηγούσαν στο ξεκλήρισμα της μικρομεσαίας αγροτιάς. Την ίδια στιγμή επεδίωκαν οι αγροτικές κινητοποιήσεις να μην «ξεφύγουν» από τα πλαίσια που υπηρετούσαν τους πολιτικούς τους στόχους.
Παρά αυτό το γεγονός πρωτοβουλίες που πάρθηκαν από μπλόκα, όπως των Τεμπών και των Μικροθηβών, αλλά και πρωτοβουλίες που υποκινούνταν από την ίδια την κυβέρνηση, κυρίως στη Βόρεια Ελλάδα, δεν βρήκαν τον απαιτούμενο αντίκτυπο και δεν αποπροσανατόλισαν τη μικρομεσαία αγροτιά, η οποία συσπειρώθηκε στην Πανελλαδική Επιτροπή των μπλόκων, με επίκεντρο το μπλόκο της Νίκαιας. Και αυτό το γεγονός πρέπει να καταγραφεί στα θετικά του αγώνα της μικρομεσαίας αγροτιάς.
Αυτή η συσπείρωση και η ενότητα που επιτεύχθηκε και που εξασφάλιζε τις γενικές κατευθύνσεις του αγώνα της μικρομεσαίας αγροτιάς, την ενιαία στάση πάνω σε ορισμένα βασικά αιτήματα, με διατήρηση της αυτοτέλειας των μπλόκων και της δυνατότητας να αποφασίζουν για μορφές κινητοποιήσεων ανά μπλόκο, αναδεικνύουν ένα σημαντικό ζήτημα, αυτό της εμπιστοσύνης που πρέπει να υπάρχει προς τις λαϊκές μάζες, ότι με την ίδια την εμπειρία τους μπορούν να προσανατολίζονται, να μην πέφτουν στην παγίδα της κυβερνητικής δημαγωγίας και των κομμάτων της αστικής αντιπολίτευσης, πάντα, βέβαια, με την απαραίτητη δράση των πρωτοπόρων μικρομεσαίων αγροτών, που από την ίδια τους τη δράση θα εξασφαλίζουν το αντίστοιχο κύρος για να ηγούνται των αγώνων της μικρομεσαίας αγροτιάς.
Σημασία έχει επίσης το γεγονός, που πρέπει να καταγραφεί και αυτό στα θετικά, ότι ο αγώνας της μικρομεσαίας αγροτιάς εξασφάλισε την αλληλεγγύη πλατύτερων λαϊκών μαζών, της νεολαίας και πρωτοπόρων τμημάτων της εργατικής τάξης, ενώ αγωνιστικές πρωτοβουλίες της αγροτιάς συνέτειναν στην ενίσχυση της κοινωνικής συμμαχίας ανάμεσα στην εργατική τάξη και τη μικρομεσαία αγροτιά.
Αφήσαμε τελευταίο ένα βασικό χαρακτηριστικό των αγώνων της μικρομεσαίας αγροτιάς, που αφορά τόσο στο διαχωρισμό της από την αστική αγροτιά όσο και στη συσπείρωσή της γύρω από τα μπλόκα που εκφράζανε τη μικρομεσαία αγροτιά. Είναι αναμφίβολο ότι το χαρακτηριστικό αυτό είναι αποτέλεσμα μακροχρόνιων διεργασιών στο εσωτερικό της μικρομεσαίας αγροτιάς, της συνειδητοποίησης ότι η ΚΑΠ αποβαίνει σε βάρος της και ότι δεν έχει να περιμένει τίποτα από την Ευρωπαϊκή Ένωση, την πολιτική της και την πολιτική των κυβερνήσεων που την εφαρμόζουν.
Το γεγονός αυτό είχε σαν αποτέλεσμα να αναπτυχθεί μέσα στη μικρομεσαία αγροτιά, πέρα από την αγανάχτηση και τη δυσαρέσκεια, πέρα από την οργανωμένη δράση, η πρωτοβουλία που πρόσφερε στη συσπείρωση της μικρομεσαίας αγροτιάς αλλά και οι αυθόρμητες αντιδράσεις των αγροτών. Αυθόρμητες αντιδράσεις, που σε ορισμένες περιπτώσεις προσπάθησε να τις αξιοποιήσει η Χρυσή Αυγή, αλλά πολύ γρήγορα απομονώθηκε από τους ίδιους τους αγρότες. Φυσικά παρουσιάστηκαν και περιπτώσεις ορισμένων τμημάτων της μικρομεσαίας αγροτιάς που είχαν παρασυρθεί και ακολουθούσαν τα μπλόκα της αστικής αγροτιάς.
Σ’ αυτό το σημείο έχουμε να κάνουμε δύο σημαντικές επισημάνσεις. Παρά το γεγονός ότι ο αγώνας της μικρομεσαίας αγροτιάς πήρε μαζικό χαρακτήρα έδειξε από μία άποψη και τα όρια του. Και αυτό το γεγονός οφείλεται στο ότι η εργατική τάξη δεν έχει αναπτύξει ακόμη τους αγώνες της στο απαιτούμενο επίπεδο με βάση τη γενικότερη επίθεση, που δέχεται από την πολιτική της Ευρωπαϊκής Ένωσης και την κυβερνητικής πολιτική.
Η μικρομεσαία αγροτιά, από την ίδια της την κοινωνική φύση, για να μπορεί να έχει αποτελεσματικότητα στους αγώνες της πρέπει να στηριχτεί στην εργατική τάξη και από την εργατική τάξη. Αυτό σημαίνει ότι αντίστοιχα το κυρίαρχο καθήκον είναι η ίδια η εργατική τάξη να καταστεί ο βασικός κορμός της δράσης του Λαϊκού Κινήματος, να βαθύνει η κοινωνική συμμαχία με τη μικρομεσαία αγροτιά. Το έδαφος υπάρχει.
Αποδείχτηκε ότι ακόμη και καθαρά αστικά αιτήματα, σαν και αυτά που προβλήθηκαν από τη μικρομεσαία αγροτιά και την Πανελλαδική Επιτροπή των μπλόκων σκοντάφτουν πάνω στην πολιτική της ΚΑΠ της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Τα αιτήματα της μικρομεσαίας αγροτιάς δε μπορούν να βρουν τη λύση τους εάν δε συνδυαστούν με το αίτημα της αποδέσμευσης από την Ευρωπαϊκή Ένωση.
Από την πλευρά μας θεωρούμε ότι υπήρξε μια ατολμία να προβληθεί πιο έντονα και πιο συστηματικά το αίτημα της αποδέσμευσης από την Ευρωπαϊκή Ένωση. Νομίζουμε ότι οι συνθήκες είναι ώριμες και ότι η μικρομεσαία αγροτιά έχει κατανοήσει το ρόλο της Ευρωπαϊκής Ένωσης, ώστε στο πλαίσιο των αιτημάτων της να προβάλλεται και η ανάγκη της αποδέσμευσης από την Ευρωπαϊκή Ένωση, να αναλύεται ο καταστροφικός ρόλος του ευρώ. Αυτό το ζήτημα αφορά γενικότερα την αγροτική οικονομία και την προγραμματική εναλλακτική λύση, που πρέπει να κατατεθεί σε σχέση με την πολιτική που εφαρμόζεται.
Με αυτά τα δεδομένα μπορούμε να καταλήξουμε σε τρία βασικά συμπεράσματα: Το πρώτο αφορά στην ίδια τη μικρομεσαία αγροτιά. Η ίδια η ζωή απέδειξε ότι η ανάπτυξη της δράσης του Λαϊκού Κινήματος είναι αδύνατο να υπερπηδήσει πάνω από τη μικρομεσαία αγροτιά. Και το γεγονός αυτό είναι σημαντικό από την άποψη της εμβάθυνσης της κοινωνικής συμμαχίας ανάμεσα στην εργατική τάξη και τη μικρομεσαία αγροτιά. Είναι ένα γεγονός, το οποίο δε μπορεί να αγνοείται στη διαμόρφωση της τακτικής του Κόμματος στην πορεία του για το σοσιαλισμό.
Το δεύτερο αφορά σε ορισμένες απόψεις που εμφανίστηκαν και που υποστήριζαν τη θέση ότι η αγροτιά έπρεπε να πάει στον αγώνα όλη μαζί. Σε τέτοιου είδους απόψεις είμαστε, ως «Νέα Σπορά», κάθετα αντίθετοι. Όχι μόνο τασσόμαστε υπέρ του διαχωρισμού της μικρομεσαίας αγροτιάς από την αστική αγροτιά και το θεωρούμε θετικό γεγονός, τη βάση της κοινωνικής συμμαχίας, που θα διεκδικήσει τη δική της εξουσία, αλλά, ταυτόχρονα, θεωρούμε αναγκαίο να υπάρξει και να εκφραστεί και ένας δεύτερος διαχωρισμός. Των εργατών γης και όλων των εργατών στην αγροτική οικονομία, που θα προβάλουν και θα αγωνιστούν για την ικανοποίηση των δικών τους αιτημάτων.
Το τρίτο αφορά στο ίδιο το Κόμμα μας, το ΚΚΕ. Αποδείχτηκε εκ των πραγμάτων ότι η συμμετοχή των δυνάμεών του στις αγροτικές κινητοποιήσεις ήταν σημαντικός. Ότι οι μικρομεσαίοι αγρότες το εμπιστεύονται. Αποδείχτηκε, επίσης, ότι η στάση του επηρέαζε και τη στάση ακόμη των αστικών πολιτικών δυνάμεων, της ίδιας της κυβέρνησης. Επιβεβαιώνεται η θέση μας ότι η στάση του ΚΚΕ μπορεί να καθορίσει τις εξελίξεις στη χώρα μας τόσο στην ανάπτυξη των αγώνων όσο και στην πολιτική. Αρκεί να ακολουθήσει την ανάλογη τακτική, τακτική, βέβαια, που θα υποτάσσεται και θα υπηρετεί το στρατηγικό του στόχο.
Κυβέρνηση και αστική αντιπολίτευση αναζητούσαν εναγωνίως η μεν κυβέρνηση να μην αποκοπεί από τα μικροαστικά μικρομεσαία αγροτικά στρώματα, η δε αστική αντιπολίτευση να αποκαταστήσει τους δεσμούς της με αυτά. Αποδεικνύεται ότι με την κατάλληλη τακτική από την πλευρά του Κόμματος μπορεί να επιτευχθεί η συσπείρωση των μικρομεσαίων μικροαστικών στρωμάτων, η ανάπτυξη των αγώνων τους, στην κατεύθυνση της κοινωνικής συμμαχίας με την εργατική τάξη. Μόνο που αυτή η τακτική δεν έχει καμία σχέση με τα όσα γνωρίζουμε μέχρι τώρα από την πρακτική του Κόμματος.
*Το άρθρο αυτό είναι το πρώτο μέρος γύρω από τις αγροτικές κινητοποιήσεις. Σε σχέση με το σύνολο των εκτιμήσεων της «Νέας Σποράς» για τις αγροτικές κινητοποιήσεις. Θα ακολουθήσει και δεύτερο άρθρο, που θα αφορά στη σημασία των μπλόκων και το τι αντιπροσωπεύουν ως προς την κοινωνική συμμαχία αλλά και για την ανάγκη κατάθεσης μιας πρότασης, που θα αφορά συνολικά την αγροτική οικονομία, πρόταση που θα γίνει και η βάση ανάπτυξης των αγώνων της μικρομεσαίας αγροτιάς.
COMMENTS