Είναι γνωστή η κόντρα που ξέσπασε ανάμεσα στο συγκρότημα Λαμπράκη (ΔΟΛ), που επικεφαλής του είναι ο Σταύρος Ψυχάρης, και την κυβέρνηση. Είναι καιρός τώρα που ο ΔΟΛ τα έχει «γυρίσει» και τα «ψέλνει» κανονικά από τα έντυπα και ηλεκτρονικά ΜΜΕ που διατηρεί. Έχουμε ασχοληθεί αρκετές φορές με την αρθρογραφία των ΜΜΕ του ΔΟΛ και το βασικό της χαρακτηριστικό είναι ότι ποτέ δεν εγκατέλειψε τη βασική του θέση ότι: πρέπει να υλοποιηθούν οι κατευθύνσεις της Ευρωπαϊκής Ένωσης, προκειμένου, υποτίθεται, να ξεφύγει η Ελλάδα από την οικονομική κρίση και να αντιμετωπίσει το χρέος. Τώρα τα ΜΜΕ του ΔΟΛ πιο ανοιχτά και πολύ πιο καταγγελτικά τα «ρίχνουν» στην κυβέρνηση και προσπαθούν να πείσουν τους αναγνώστες τους ότι η κυβέρνηση φτωχοποιεί τους Έλληνες και διέψευσε τις προσδοκίες τους, αυτές τις προσδοκίες που τα ΜΜΕ του ΔΟΛ πίεζαν αφόρητα την κυβέρνηση να τις διαψεύσει! Να μην υλοποιήσει τα ελάχιστα και ανεπαρκή για τα οποία είχε δεσμευτεί ο ΣΥΡΙΖΑ προεκλογικά. Αυτή ήταν η σταθερή και αναλλοίωτη κατεύθυνση, που κράτησε ο ΔΟΛ στην πολιτική του στάση, απέναντι στην κυβέρνηση ακόμη και την εποχή, που ήταν «φιλική» προς αυτήν. Δεν πρόκειται να ασχοληθούμε με τα «άπλυτα» της κυβέρνησης και του ΔΟΛ, τις γάτες των Ιμαλαΐων και τις συναντήσεις του Σταύρου Ψυχάρη και του Αλέξη Τσίπρα. Άλλωστε από τότε που πραγματοποιήθηκαν κυκλοφορούσαν στη δημοσιογραφική πιάτσα ανάλογες πληροφορίες, περί των συναντήσεων, και παίρνοντας υπόψη την οικονομική κατάσταση του ΔΟΛ και τον ουσιαστικό ρόλο, που παίζουν τα συγκροτήματα του έντυπου και ηλεκτρονικού Τύπου, ανέκαθεν, το αντικείμενο ανάλογων συναντήσεων ήταν το ίδιο. Και υπήρχαν, φυσικά, και οι αντίστοιχοι εκβιασμοί. Αλλά και οι συμφωνίες. Ούτε εχθροί ούτε φίλοι. Αυτό είναι το δόγμα. Στη μακρόχρονη πολιτική ιστορία της χώρας μας γνωρίζουμε πολύ καλά το ρόλο στη διαμόρφωση της κοινωνικής και πολιτικής συνείδησης των λαϊκών μαζών αυτών των συγκροτημάτων και το πώς υπερασπίζονταν την αστική τάξη και τα συμφέροντά της. Υπήρξαν πολλές περιπτώσεις που οι «φιλίες» με μια κυβέρνηση μετατρέπονταν σε «έχθρες» και αντίστροφα οι «έχθρες» σε «φιλίες» με την αντιπολίτευση. Και αυτές οι περιπτώσεις αφορούσαν πάντα σημαντικές πολιτικές καμπές, που είχαν γενικότερη σημασία για τη χώρα μας. Φαίνεται πως ο ΔΟΛ ρίχνει το βάρος του τώρα στη Νέα Δημοκρατία. Αυτό που δεν άλλαξε ποτέ, και δεν αλλάζει και τώρα ο ΔΟΛ, ήταν η υπεράσπιση των συμφερόντων της αστικής τάξης. Και κάτι άλλο δεν άλλαξε: η δημοκοπία περί της «ελεύθερης δημοσιογραφίας» των αστικών ΜΜΕ! Ένα τέτοιο δείγμα θα παραθέσουμε στη συνέχεια, όχι για να καταθέσουμε άλλο ένα τεκμήριο περί της ισχύος των απόψεών μας για το ρόλο των συγκροτημάτων των ΜΜΕ, αλλά γιατί αυτό το δείγμα αφορά ένα σημαντικό θέμα: την προσπάθεια των αστικών ΜΜΕ να χειραγωγούν τις λαϊκές μάζες, να αντιπαρατίθενται απέναντι σε μια Αριστερά, που δίνει με την πολιτική της τέτοιες δυνατότητες και ευκαιρίες να τη φέρουν στα «μέτρα» τους, να την κάνουν να είναι η «δική» τους Αριστερά. Δηλαδή μια «Αριστερά», που θα υπηρετεί τα συμφέροντα της αστικής τάξης. Σε τελική ανάλυση, αφού την «καθιερώσουν» πρώτα ως Αριστερά, στη συνέχεια να την κατατροπώνουν ως αποτυχημένη Αριστερά, παίρνοντας πάντα υπόψη μας ότι η πολύπειρη αστική τάξη γνωρίζει πολύ καλά τα πολιτικά όρια του κάθε πολιτικού σχηματισμού, δίνοντας και την εντύπωση ότι έχει αφομοιώσει πολύ αποτελεσματικά τα βασικά συμπεράσματα της Μαρξιστικολενινιστικής αντίληψης στη στάση των κοινωνικών και πολιτικών δυνάμεων. Ένα τέτοιας «κοπής» άρθρο είναι και αυτό του Αντώνη Καρακούση, διευθυντή του «Βήματος», της περασμένης Κυριακής, το οποίο και το παραθέτουμε.
Το ναυάγιο των ιδεών της Αριστεράς του κ. Τσίπρα
«Όπου να βρεθεί κι όπου να σταθεί κανείς νιώθει ένα βαρύ αίσθημα απώλειας και επερχόμενης καταστροφής να πλανάται πάνω από τη χώρα.
Η αγωνία ακόμη και για το άμεσο μέλλον είναι διάχυτη στους πολίτες, όπως και η ανησυχία και η μοιρολατρία επίσης για τα επερχόμενα πολλαπλά δεινά.
Είναι η διάψευση των προσδοκιών τόσο εμφανής και τόσο αποκαρδιωτική που δεν αφήνει περιθώρια για δικαιολογίες.
Αντιλαμβάνονται άπαντες ότι οι συνθήκες επιδεινώνονται συνεχώς σε όλα τα μέτωπα και ούτε ένα πεδίο προόδου δυστυχώς δεν αναδεικνύεται.
Ο κύκλος ιδεών του σχήματος της νέας Αριστεράς που μας κυβερνά κατερρίφθη στην κυριολεξία.
Δεν υπάρχει ζώνη που να επιβεβαιώνει τις βασικές αντιλήψεις που καθοδηγούσαν την κυβερνώσα παράταξη της Αριστεράς.
Στην οικονομία πίστευαν ότι θα επιβάλουν τις απόψεις τους στην Ευρώπη και θα απαλλάξουν τη χώρα από τα μνημόνια και τη λιτότητα.
Αντιθέτως, η χώρα κινδύνευσε με Grexit, οι τράπεζές της κατεστράφησαν, η ελευθερία της κίνησης κεφαλαίων χάθηκε και έφθασε η ελληνική οικονομία να είναι απολύτως εξαρτημένη από τα λεφτά των άλλων. Και το χειρότερο είναι ότι παραμένει εγκλωβισμένη σε ένα ατελές σχήμα πολιτικής διαπραγμάτευσης, που ουδέν αποδίδει, παρά μόνο βάρη προσθέτει.
Στο Προσφυγικό η πολιτική ανοιχτών συνόρων επίσης κατέρρευσε και η Ελλάδα από χώρα διέλευσης μετατράπηκε σε ελάχιστο χρόνο σε χώρα εγκατάστασης προσφύγων.
Οι κυβερνώντες αρνούνταν για λόγους ανθρωπιστικούς και δικαιωμάτων την Αμυγδαλέζα και τώρα χτίζουν δεκάδες αντίστοιχες δομές για να φιλοξενήσουν εκατοντάδες χιλιάδες πρόσφυγες που αναγκαστικά πλέον θα μείνουν εδώ.
Για να μην αναφερθούμε στους εθνικούς κινδύνους που αναδεικνύονται από τη διαχείριση της προσφυγικής κρίσης, την εμπλοκή του ΝΑΤΟ και τις ευκαιρίες που αυτή προσφέρει για αναζωπύρωση των τουρκικών διεκδικήσεων στο Αιγαίο.
Ακόμη και οι όρκοι πίστης στους δημοκρατικούς θεσμούς, στη διαφάνεια, στον πλουραλισμό προδόθηκαν και προδίδονται καθημερινά.
Οι ανεξάρτητες Αρχές ακυρώθηκαν στην πράξη, στη Δικαιοσύνη συμβαίνουν σημεία και τέρατα, και μαζί οργιάζουν τα αμαρτωλά δίκτυα προπαγάνδας, όπως και μόνιμη κατέστη η προσπάθεια ποδηγέτησης του Τύπου και των μέσων ενημέρωσης.
Κοινή είναι η πεποίθηση ότι η χώρα οπισθοδρομεί και υποχωρεί σε όλα τα επίπεδα. Κακά τα ψέματα, στον καιρό του ΣΥΡΙΖΑ η Ελλάδα διολισθαίνει σταθερά προς τη φτώχεια και την υποβάθμιση των πάντων.
Αν διατηρηθούν οι σημερινές τάσεις, θα κινδυνεύσει να χάσει σταδιακά τα ευρωπαϊκά χαρακτηριστικά της και να απορροφήσει εκείνα της Ανατολής, με ό,τι αυτό συνεπάγεται για τη συνοχή και την εθνική της υπόσταση.
Είναι φανερό ότι ο διευθυντής του «Βήματος της Κυριακής» πατάει στην κυριολεξία την κυβέρνηση εκεί που την πονάει πιο πολύ. Στις προσδοκίες του Ελληνικού λαού, που έτρεφε από μια Αριστερή κυβέρνηση. Έτσι πίστευε ή ήθελε να πιστεύει. Μ’ αυτόν τον τρόπο ο αρθρογράφος του «Βήματος» αντιστρέφει τα πράγματα. Πρώτα – πρώτα για το ίδιο το συγκρότημα του ΔΟΛ αλλά και για λογαριασμό της αστικής τάξης. Ποτέ του το συγκρότημα του ΔΟΛ δεν υποστήριξε έστω και αυτό το περιορισμένο πρόγραμμα της Θεσσαλονίκης. Πάντα το πολεμούσε και το παρουσίαζε ως ανεφάρμοστο. Πατούσε πάνω σε μια λογική πραγματικότητα. Την πραγματικότητα της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Τώρα με βάση τις περιορισμένου χαρακτήρα υποσχέσεις της κυβέρνησης προσπαθεί να παρουσιάσει τους εργαζόμενους ως προδομένους – και από μία άποψη αντανακλά και μια διαμορφωμένη σημερινή κατάσταση, που υπάρχει και προσπαθεί να την κατασταλάξει οριστικά. Τα μικροαστικά στρώματα και τα τμήματα της εργατικής τάξης, που στήριξαν την κυβέρνηση, αισθάνονται, πράγματι, προδομένα. Το συγκρότημα παίζει πολύ καλά με τη ψυχολογία των λαϊκών μαζών, των εργαζομένων. Θέλει να τα στρέψει σε πιο συντηρητική κατεύθυνση, να μη ριζοσπαστικοποιηθούν. Την ίδια στιγμή δε στρέφεται κατά της Ευρωπαϊκής Ένωσης, του ΝΑΤΟ, αλλά αξιοποιεί τη δυσπιστία των λαϊκών μαζών απέναντί τους για να τη στρέψει προς όφελος των θέσεων της Νέας Δημοκρατίας. Καλλιεργεί το συμβιβασμό και τη μοιρολατρία στο όνομα του συμβιβασμού και της μοιρολατρίας της «αποτυχημένης Αριστεράς». Πατάει πάνω σε ορισμένα πραγματικά γεγονότα για να μετατοπίσει συνολικά το πολιτικό σκηνικό σε πιο αντιδραστική κατεύθυνση. Ενώ επισείει τους κινδύνους από μια πολιτική της Ευρωπαϊκής Ένωσης, του ΝΑΤΟ και της ντόπιας αστικής τάξης, που εφαρμόζει η κυβέρνηση, αυτής της πολιτικής που υποστηρίζει και ο ΔΟΛ, ταυτόχρονα εργάζεται για την εφαρμογή της, παράλληλα, όμως, αφήνει στο απυρόβλητο την πολιτική που υποστηρίζει η Νέα Δημοκρατία. Αμυγδαλέζες κατασκευάζει τώρα η κυβέρνηση Αμυγδαλέζες κατασκεύαζε και η Νέα Δημοκρατία. Υποχωρήσεις, από την πρώτη στιγμή, έκανε η κυβέρνηση στις πιέσεις της Ευρωπαϊκής Ένωσης και του ΝΑΤΟ, τα ίδια ακριβώς έκανε και η Νέα Δημοκρατία ως κυβέρνηση με το ΠΑΣΟΚ. Στους ελιγμούς κατέφευγε η Νέα Δημοκρατία, σε ελιγμούς καταφεύγει η σημερινή κυβέρνηση, προκειμένου να περάσει τα τετελεσμένα. Το συμπέρασμα είναι ότι η αστική πολιτική είτε εφαρμοσμένη από την προηγούμενη κυβέρνηση είτε εφαρμοσμένη από τη σημερινή κυβέρνηση υπακούει στις ίδιες κατευθύνσεις και διαφέρει στα μέσα. Αυτό σημαίνει ότι δεν αδιαφορούμε ή περιφρονούμε τα μέσα για όσα περιθώρια μας δίνει η σχετικότητα των διαφορών τους. Έχει και αυτό τη σημασία του. Το κύριο, όμως, συμπέρασμα είναι ότι η αστική πολιτική είναι ότι δε μπορεί να προσφέρει καμία εναλλακτική πρόταση, παρά να κινηθεί σε όλο και πιο αντιδραστική κατεύθυνση. Από τις ίδιες τις εξελίξεις αναδεικνύεται η ανάγκη της εναλλακτικής πρότασης. Μιας πρότασης, που θα επιχειρήσει να συσπειρώσει την εργατική τάξη και τα μικρομεσαία μικροαστικά στρώματα κάτω από ένα κοινό πρόγραμμα με άμεσο στόχο την ανάπτυξη της δράσης των λαϊκών μαζών με επίκεντρο τα ώριμα προβλήματα, που προκύπτουν από την ίδια τη ζωή. Και αυτήν τη στιγμή στο επίκεντρο της ζωής των εργαζομένων βρίσκεται η πολιτική που εφαρμόζεται από την Ευρωπαϊκή Ένωση και την κυβέρνηση, η πολιτική που εφαρμόζεται και προκύπτει από τις γενικότερες στρατηγικού χαρακτήρα συμμαχίες και επιλογές της αστικής τάξης με όλους τους ιμπεριαλιστικούς οργανισμούς. Είναι αυταπάτη να νομίζει κανείς ότι μπορεί να υπερπηδήσει πάνω από κοινωνικές συνθήκες και κοινωνικά υποκείμενα. Το γεγονός αυτό αποδείχτηκε από τις πρόσφατες λαϊκές κινητοποιήσεις. Αποδείχτηκε από τις κινητοποιήσεις της μικρομεσαίας αγροτιάς. Στο επίκεντρο της λαϊκής πάλης αυτήν τη στιγμή, και μπροστά στις εξελίξεις που τρέχουν, είναι η αποδέσμευση από την Ευρωπαϊκή Ένωση και το ΝΑΤΟ, απ’ όλους τους ιμπεριαλιστικούς οργανισμούς. Η αντιιμπεριαλιστική πάλη πρέπει να δυναμώσει. Όχι γενικά και αόριστα, αλλά πολύ συγκεκριμένα. Μέσα από ένα πρόγραμμα που θα αφορά στην εργατική τάξη και στα μικρομεσαία μικροαστικά στρώματα, που θα στρέφεται ενάντια στην αστική τάξη και την εξουσία της, που θα είναι σε περιεχόμενο βαθιά αντιιμπεριαλιστικό, αντιμονοπωλιακό, δημοκρατικό και θα ανοίγει το δρόμο για το σοσιαλισμό. Ένα πρόγραμμα που θα αφορά στη σύγχρονη πραγματικότητα και θα παίρνει υπόψη του ότι ωριμάζουν και πάλι λαϊκές μετακινήσεις, που δεν πρέπει να επιτρέψουμε να κινηθούν σε αντίθετη κατεύθυνση, όπως επιχειρεί να τις χειραγωγήσει και το άρθρο της ναυαρχίδας της αστικής τάξης, που λέγεται ΔΟΛ. Το άρθρο που δημοσιεύσαμε για την έρευνα του Ευρωβαρόμετρου στο επίπεδο της Ευρωπαϊκής Ένωσης δείχνει ότι ωριμάζουν οι λαϊκές συνειδήσεις. Και στη χώρα μας συμβαίνει ακριβώς αυτό το προτσές, που βάζει στην επαναστατική πρωτοπορία συγκεκριμένα καθήκοντα. Από αυτήν την άποψη η πρόσφατη Απόφαση της ΚΕ του ΚΚΕ βρίσκεται μακριά από τα καθήκοντα που πρέπει να αναλάβει το Κόμμα μας.
COMMENTS