Κάτι λιγότερο από πενήντα (50) προαπαιτούμενα μέτρα θα συζητηθούν στη σημερινή τηλεσυνδιάσκεψη του Euroworking group, που θα καταλήξει στη λίστα των προαπαιτουμένων που θα οριστικοποιηθούν στο Eurogroup της προσεχούς Δευτέρας.
Τα περισσότερα από αυτά τα προαπαιτούμενα έπρεπε να έχουν πραγματοποιηθεί μέχρι τις 15 του Σεπτέμβρη. Τώρα το σύνολο των προαπαιτουμένων πρέπει να πραγματοποιηθεί μέχρι τις 15 του Οκτώβρη για να αρχίσει η εκταμίευση των δόσεων, που έχουν συμφωνηθεί με βάση το μνημόνιο.
Όλοι, μηδενός εξαιρουμένου, οι πολιτικοί σχολιαστές των αστικών ΜΜΕ τόνισαν ότι η κυβέρνηση, ανοίγοντας τις διαδικασίες της βουλής και μετά τη συζήτηση των προγραμματικών δηλώσεων, πρέπει να «τρέξει» πολύ για να μπορέσει να ανταποκριθεί στις ημερομηνίες, για να μην καθυστερήσει στη συνέχεια η αξιολόγηση και η ανακεφαλαιοποίηση των τραπεζών για να αποφευχθεί, με τον ερχομό του νέου έτους, το κούρεμα των καταθέσεων.
Αυτό το τρίμηνο, μέχρι την εκπνοή του ’15, θα είναι καθοριστικό για την υλοποίηση του εμπροσθοβαρούς μνημονίου. Το σημειώνουν ακόμη και οι κυβερνητικοί παράγοντες, οι οποίοι δεσμεύονται ότι θα εργαστούν για να εφαρμοστούν οι δεσμεύσεις που ανέλαβαν.
Στη διάρκεια της προεκλογικής περιόδου μας το θύμιζε με τον τρόπο του και ο Βαγγέλης Μεϊμαράκης, ο οποίος στις διάφορες εμφανίσεις του τόνιζε τη σημασία αυτού του εναπομείναντος χρονικού διαστήματος για την υλοποίηση του μνημονίου, γι’ αυτό το λόγο δε δεσμευόταν σε καμία υπόσχεση προς τον Ελληνικό λαό! Γνώριζε περί τίνος επρόκειτο, ασχέτως εάν τώρα παρουσιάζεται ως ο «αθώος του αίματος» και ο καταγγέλλων την πολιτική της κυβέρνησης στέλνοντας τις …ευχές του στα νησιά, στα οποία αυξήθηκε ο ΦΠΑ.
Γενικότερα αυτή η περίοδος για τη χώρα μας και για τους εργαζόμενους θα είναι πολύ κρίσιμη, και μετά την επίσκεψη του πρωθυπουργού στις ΗΠΑ, που προϊδεάζει για τις δεσμεύσεις, που ανέλαβε η χώρα μας, σε σχέση με το ρόλο της και τη γεωστρατηγική της σημασία στην ευρύτερη περιοχή, στην προώθηση των ιμπεριαλιστικών στόχων των ΗΠΑ.
Αλλά και γιατί η συζήτηση, που άνοιξε για την ουσία των μέτρων που έρχονται – π.χ. συντάξεις, ασφαλιστικό, φοροληστεία των εργαζομένων, ξεκαθαρίζει το τοπίο για την επερχόμενη καταιγίδα, που θα δώσει άλλο ένα αποφασιστικό χτύπημα στο βιοτικό τους επίπεδο, στις κοινωνικές τους κατακτήσεις.
Η μόνη απάντηση που πρέπει να δοθεί στην πολιτική της Ευρωπαϊκής Ένωσης, της κυβέρνησης και των άλλων μνημονιακών κομμάτων, που τώρα φροντίζουν να «βγάλουν την ουρά τους απ’ έξω», είναι η προσπάθεια κινητοποίησης και ανάπτυξης των αγώνων του Εργατικού Κινήματος.
Το τρίτο μνημόνιο – και ό,τι προβλέπει, όχι μόνο δεν πρέπει να εφαρμοστεί, αλλά πρέπει να γίνει και η αφορμή για να αναπτυχθούν οι εργατικοί αγώνες για το ξήλωμα και των δύο προηγούμενων, γιατί, στο σύνολό τους πρακτικά θα σημάνουν μια πρώτη ολοκλήρωση αντιδραστικών αναδιαρθρώσεων του καπιταλιστικού κοινωνικοοικονομικού σχηματισμού στη χώρα μας, κάτω από την ασφυκτική εποπτεία των κυρίαρχων δυνάμεων της Ευρωπαϊκής Ένωσης και των ΗΠΑ, με πολύ μεγάλο κόστος για την εργατική τάξη και τα μικροαστικά στρώματα.
Στην κατεύθυνση αυτή δεν αρκούν επαναλήψεις, όπως να πηγαίνει το ΠΑΜΕ στη ΓΣΕΕ να καταθέτει μια πρόταση πανελλαδικής απεργίας, την οποία, ενδεχομένως, να την υιοθετούν και οι ξεπουλημένες δυνάμεις του κυβερνητικού και εργοδοτικού συνδικαλισμού. Και τέτοιες προτάσεις θα πρέπει να αξιοποιηθούν.
Το κύριο πρόβλημα είναι η κινητοποίηση των εργατικών δυνάμεων από τα κάτω, από τα Σωματεία και τις Ομοσπονδίες, και σ’ αυτό το πλαίσιο, να ξαναδεί το ΠΑΜΕ το ρόλο του και το χαρακτήρα του για να εξασφαλίσει τη συσπείρωση και ενωτική κινητοποίηση όσο το δυνατόν ευρύτερων εργατικών δυνάμεων, με δεδομένη τη στάση της ηγεσίας της ΓΣΕΕ.
Το ζήτημα αυτό είναι κρίσιμο, γιατί έχοντας την πείρα των δύο προηγούμενων μνημονίων και των εργατικών αγώνων που αναπτύχθηκαν, μπορούμε να συμπεράνουμε για το τι έφταιξε και το Εργατικό Κίνημα δε μπόρεσε να ματαιώσει, έστω να καθυστερήσει, την εφαρμογή των αντιλαϊκών μέτρων των μνημονίων.
COMMENTS