Στο μόνο πράγμα που συμφώνησαν χθες ο Αλέξης Τσίπρας και ο Βαγγέλης Μεϊμαράκης ήταν ότι θα εφαρμόσουν το μνημόνιο. Έτσι τους ταιριάζει απόλυτα ο χαρακτηρισμός, που τους απέδωσε κάποιος σχολιαστής σε τηλεοπτικό κανάλι, ότι είναι «συνοδηγοί στο ίδιο λεωφορείο και στην ίδια λεωφόρο, άρα και στην ίδια κατεύθυνση». Για να διερωτηθεί: «προς τι οι τσακωμοί»;
Η χθεσινή τηλεμαχία επιβεβαίωσε το τέλος των ψευδαισθήσεων, εάν υπήρχαν, για τον Ελληνικό λαό με τον πιο επίσημο και κατηγορηματικό τρόπο. Ακόμη και οι σχολιασμοί, που ακολούθησαν μετά την τηλεμαχία, από τους δημοσιογράφους των αστικών ΜΜΕ σ’ αυτό κατέτειναν.
Στο να βεβαιώνουν ότι το μνημόνιο θα εφαρμοστεί, γιατί πλέον είναι συμβατική υποχρέωση όποιου κόμματος και να βγει πρώτο και σχηματίσει κυβέρνηση, και ότι οι επόμενες ημέρες που θα ζήσουν οι εργαζόμενοι θα είναι πολύ δύσκολες.
Όλα τα υπόλοιπα τα θεώρησαν «άνευ σημασίας», ακόμη και τις διαμαρτυρίες του Βαγγέλη Μεϊμαράκη για τη διαφορά ύψους στις παράλληλες εικόνες, που σκηνοθετικά έπρεπε να προβάλλονται την ώρα των απαντήσεων.
Το τοπίο την επόμενη των εκλογών είναι ήδη γνωστό, οι κυβερνητικοί παίκτες, είναι επίσης γνωστοί. Πέντε κόμματα ψήφισαν και συμφωνούν στην εφαρμογή του μνημονίου. Η κυβέρνηση, που θα προκύψει, είναι επίσης γνωστή, γιατί θα είναι μια κυβέρνηση μεταξύ των «πέντε», που κάποιοι θα είναι «μέσα», κάποιοι θα είναι «έξω».
Το πρόβλημα, που θέλουμε να αναδείξουμε από την πλευρά μας, είναι ότι όλη αυτή η χρονική περίοδος των διαπραγματεύσεων και ο συμπυκνωμένος προεκλογικός χρόνος ήταν μια βαθιά διαδικασία συνειδητοποίησης των εργαζομένων και των μικροαστικών στρωμάτων γι’ αυτά που έρχονται. Γι’ αυτά που τους περιμένουν.
Και εκφράστηκε αυτό το γεγονός με τη πολύ χαμηλή συσπείρωση του ΣΥΡΙΖΑ, με την αυξημένη παρουσία των αναποφάσιστων και την αυξημένη τάση για την αποχή, γι’ αυτό και οι συνεχείς επικλήσεις του Βαγγέλη Μεϊμαράκη «να κατέβει ο κόσμος να ψηφίσει».
Εκφράστηκε επίσης, παρά τις προσπάθειες όλων των αστικών ΜΜΕ να δυναμώσουν το αστικό κομματικό δίπολο, βοηθούντων και των δημοσκοπήσεων, με τα χαμηλά ποσοστά των προβλέψεων για το ΣΥΡΙΖΑ και τη Νέα Δημοκρατία, που ως σύνολο δεν ξεπερνούν το 60%, αυξημένο κατά τι, σε σχέση με τα προηγούμενα δικομματικά ποσοστά, αλλά δεν παύει να είναι ένα πολύ χαμηλό ποσοστό.
Προκύπτει ένα πολύ σημαντικό ζήτημα, εάν τώρα συμπεριλάβουμε, σε αντιπαράθεση με τα ποσοστά του διπολισμού, τα ποσοστά των προβλέψεων για τα κόμματα, που δεν ψήφισαν το μνημόνιο.
Και εδώ δεν περιλαμβάνουμε τη Χρυσή Αυγή, που έτσι κι αλλιώς πρόκειται για ένα ναζιστικό – εγκληματικό κόμμα, αλλά παρ’ όλο που καταψήφισε το μνημόνιο υποκριτικά, επί της ουσίας είναι υπέρ της εφαρμογής του, αφού τάσσεται κατά της εξόδου από το ευρώ και από την Ευρωπαϊκή Ένωση.
Θέλουμε να τονίσουμε, ελπίζοντας να διαψευστούμε, ότι δεν υπήρξε εκείνο το Κόμμα, που θα έδειχνε το δρόμο της διεξόδου από την οικονομική κρίση και τη χρεοκοπία, και αυτή η διαπίστωση αφορά ιδιαίτερα το ΚΚΕ, μια και η διέξοδος που προτείνει η Λαϊκή Ενότητα περιορίζεται σε μια ευπρεπέστερη εκδοχή του «παλιού ΣΥΡΙΖΑ», έστω με πολύ περισσότερο οξυμένο πολιτικό λόγο, που τελικά δεν αποτελεί διέξοδο.
Γι’ αυτό το λόγο θεωρούμε ότι οι μέχρι τώρα προτάσεις, που κατέθεσε η «Νέα Σπορά» προς την ηγεσία του Κόμματος, λαμβάνουν το χαρακτήρα του «κατεπείγοντος» για την επόμενη ημέρα των εκλογών, γιατί το κριτήριο δε θα είναι η όποια μικρότερη ή μικρή ποσοστιαία αύξηση.
Το κριτήριο θα είναι ότι σε μια περίοδο μακρόχρονης οικονομικής και πολιτικής κρίσης, ποια θα είναι η συνολική αποτίμηση από την πλευρά του Κόμματος σε όλα τα πεδία της δράσης του και όχι μόνο στα εκλογικά ποσοστά.
COMMENTS