Την Παρασκευή, στην αιχμή των πυρκαγιών, είχαμε, σύμφωνα με τα επίσημα στοιχεία, 79 πύρινα μέτωπα σε δάση και δασικές εκτάσεις σε όλη τη χώρα με μεγάλες σχετικά καταστροφές σε κάποιες απ’ αυτές, όπως στη Νεάπολη της Λακωνίας ή στον Υμηττό, με απολογισμό και δύο ανθρώπινα θύματα.
Σύμφωνα με τα ρεπορτάζ των αστικών ΜΜΕ μεταφέρεται η άποψη κατοίκων των περιοχών των πυρκαγιών ότι η αιτία τους είναι οι εσκεμμένοι εμπρησμοί και ότι ο προσανατολισμός των ερευνών της αστυνομίας και της πυροσβεστικής, πάντα σύμφωνα με αυτά τα ρεπορτάζ, δεν αποκλείει το ενδεχόμενο, μια και γίνεται λόγος για αντίστοιχες ενδείξεις, να υπήρξε οργανωμένο σχέδιο εμπρησμού.
Μια ένδειξη αυτού του είδους είναι η ταυτόχρονη ανάφλεξη των πυρκαγιών, που έτσι κι αλλιώς θα διασπούσε τις περιορισμένες δυνάμεις πυρόσβεσης, λόγω και της πολύχρονης λιτότητας, που έφερε τις περικοπές των δαπανών και προπαντός τη μη ανανέωση των πυροσβεστικών μέσων.
Είναι γεγονός ότι οι καιρικές συνθήκες του τελευταίου διημέρου «ευνοούν» τους οικοπεδοφάγους, ωστόσο κάποιες κινήσεις της κυβέρνησης, έδειξαν να εξετάζονται και άλλα σενάρια, που παραπέμπουν ευθέως σε πολύ πιο «σοβαρά» κίνητρα από αυτά του οργανωμένου σχεδίου με στόχο την εμπορική εκμετάλλευση και αξιοποίηση της γης.
Η περιφερειάρχης Αττικής και προβεβλημένο στέλεχος του ΣΥΡΙΖΑ Ρένα Δούρου σημείωσε την Παρασκευή ότι «αυτό που βλέπω μοιάζει με υπονόμευση της εθνικής προσπάθειας». Ακόμα πιο «τολμηρός» ήταν ο υπουργός Άμυνας Πάνος Καμμένος που δήλωσε επί λέξει: «Τις τελευταίες ώρες σε όλη την Ελλάδα βλέπουμε πυρκαγιές με διαφορετικές εστίες. Επειδή είναι πολύ πιθανό να έχουμε εμπρησμούς και προσπάθεια ενός κλίματος όπως του 2007, οι Ένοπλες Δυνάμεις πήραν εντολή για περιπολίες σε όλη την Ελλάδα στους ορεινούς όγκους προκειμένου να αποφύγουμε τέτοιου είδους φαινόμενα».
Σ’ αυτές τις δηλώσεις, που παραπέμπουν σε «σχέδιο πολιτικής αποσταθεροποίησης» όμοιο ή ανάλογο με αυτό επί κυβέρνησης Κώστα Καραμανλή το 2007, σενάριο που εμφανίστηκε εκείνη την εποχή, πρέπει κανείς να προσθέσει και το γεγονός ότι στις συσκέψεις, που έγιναν υπό τον πρωθυπουργό, πήραν μέρος η στρατιωτική ηγεσία της χώρας, όπως ο αρχηγός του Γενικού επιτελείου των Ενόπλων Δυνάμεων (ΓΕΕΘΑ) καθώς και ο διοικητής της ΕΥΠ.
Σ’ αυτά τα στοιχεία δε μπορεί επίσης να παραβλέψει κανένας και ορισμένες χρονικές, τουλάχιστον, συμπτώσεις, όπως το γεγονός ότι οι πυρκαγιές αυτές εκτυλίσσονται στον απόηχο μεγάλων πολιτικών γεγονότων, που θα καθορίσουν το οικονομικό και πολιτικό μέλλον της χώρας, στο πλαίσιο της γενικής κρίσης του καπιταλισμού.
Πρέπει επιπρόσθετα να επισημάνουμε, στο πλαίσιο αυτής της χρονικής συγκυρίας, ότι μόλις δύο μέρες πριν, στον απόηχο της προβοκατόρικης δράσης κουκουλοφόρων στα συλλαλητήρια της Τετάρτης, την ώρα που ψηφιζόταν το τρίτο μνημόνιο στη βουλή, έγιναν ορισμένες προσαγωγές και συλλήψεις δραστών, που σχετίζονται με τα επεισόδια αυτά στο κέντρο της Αθήνας και έκτοτε κυκλοφορούν στη δημοσιογραφική πιάτσα αρκετά …«μαργαριτάρια».
Για παράδειγμα ειπώθηκε από πολιτικούς σχολιαστές ότι μεταξύ των συλληφθέντων –που φέρονται να είναι και αλλοδαποί- υπάρχουν και Ουκρανοί. Κάποιες φήμες κάνουν λόγο για την παρουσία Ουκρανών νεοναζί στη χώρα μας, που αναζητούσε η ΕΥΠ. Αυτό που ανακοινώθηκε είναι ότι συνελήφθησαν αλλοδαποί στο Θησείο, οι οποίοι εκμεταλλεύτηκαν τα γεγονότα για να επιδοθούν στα γκράφιτι! Περίεργη συγκυρία για αλλοδαπούς που να επιδίδονται σε γκράφιτι, αντί για τουρισμό!
Την ίδια στιγμή υπήρξε μια ορισμένη φημολογία, που αναπτύχθηκε και αφορούσε ακόμα και στη δράση πρακτόρων των Γερμανικών μυστικών υπηρεσιών στη χώρα μας, που συνελήφθησαν και είναι σε γνώση της Ελληνικής κυβέρνησης. Επ’ αυτού δε γνωρίζουμε, την ώρα που γράφονται αυτές οι γραμμές, να υπήρξε κάποια επίσημη ενημέρωση (και πώς να υπάρξει άλλωστε).
Από την άποψη αυτή ίσως να μην είναι χωρίς ενδιαφέρον ότι σε βοήθεια της κυβέρνησης προσέτρεξαν με εναέρια πυροσβεστικά μέσα η Γαλλία και η Ιταλία.
Σ’ ό,τι μας αφορά, δεν είμαστε σε θέση να γνωρίζουμε αν αληθεύουν όλα αυτά, αλλά σε κάθε περίπτωση κανένας σοβαρός παρατηρητής των εξελίξεων, πολύ περισσότερο το Επαναστατικό Κίνημα, δε μπορεί να τα παραβλέψει. Το ότι λέγονται και διακινούνται τέτοιες πληροφορίες είναι αδιάψευστο γεγονός. Παράλληλα, όμως, είναι και πολιτικό γεγονός από μόνο του.
Από την πλευρά μας η καταγραφή αυτή αφορά στην ανάγκη να επισημάνουμε ορισμένες πλευρές της πολιτικής κατάστασης στη χώρα μας, αλλά και της δράσης των ιμπεριαλιστικών δυνάμεων, είτε είναι αληθινά αυτά τα γεγονότα, είτε είναι κατασκευασμένα, είτε είναι απλά «διαβολικές συμπτώσεις».
- Η ρευστή πολιτική κατάσταση, που υπάρχει στην Ελλάδα, είναι δεδομένη. Ο πρωθυπουργός υποχρεώθηκε να παραδεχτεί ότι θα συνεχίσει με κυβέρνηση «μειοψηφίας» μέχρι να ολοκληρώσει τη συμφωνία με τους δανειστές.
- Δεδομένη είναι, επίσης, αυτή καθ’ αυτή η ρητορική των κυβερνητικών στελεχών, που υπερασπίστηκαν τη συμφωνία-μνημόνιο, μεταξύ των οποίων ο ίδιος ο πρωθυπουργός, που μίλησαν για «πραξικόπημα» σε βάρος τους, με σκοπό την πτώση της κυβέρνησης ,προκειμένου να εξασφαλίσουν την ψήφισή της συμφωνίας από όσο το δυνατό περισσότερους βουλευτές της κυβέρνησης, δίνουν λαβές για πολιτικές ερμηνείες. Οι βαριές αυτές εκφράσεις έχουν τη σημασία τους.
- Υπάρχει ένα ανάλογο κλίμα, που τροφοδοτήθηκε από τα αστικά ΜΜΕ και μάλιστα με συγκεκριμένη κατεύθυνση, καθόλου τυχαία. Επανήλθαν τα περί αποστασίας με συγκεκριμένη στόχευση. Παρά το γεγονός ότι οι πολιτικές διαφορές της «Νέας Σποράς» με την «Αριστερή Πλατφόρμα» είναι σαφείς και εκφρασμένες, δεν παραβλέπουμε αυτήν τη στόχευση.
Ο Παναγιώτης Λαφαζάνης στοχοποιήθηκε από τους διευθυντές μεγάλων και «έγκριτων» αστικών συγκροτημάτων του Τύπου, ως «αποστάτης» τύπου Μητσοτάκη του 1965 και «πραξικοπηματίας», που σχεδίαζε «ριφιφί» στην Τράπεζα της Ελλάδας και τη σύλληψη του Γιάννη Στουρνάρα! Πόσο τυχαίο είναι, επίσης, το γεγονός ότι βρέθηκαν δύο-τρεις «αγανακτισμένοι» κάτοικοι του Καρέα και τον προπηλάκισαν λεκτικά, όταν βρέθηκε στο χώρο της πυρκαγιάς!
- Να σημειώνουμε ακόμη ότι το συγκεκριμένος στέλεχος του ΣΥΡΙΖΑ δεν είναι μόνο ο επικεφαλής της αριστερής πτέρυγας του κυβερνητικού κόμματος και διαφωνών με την κορυφαία πολιτική επιλογή της κυβέρνησης – με τον τρόπο που διαφωνεί, αλλά, ως τέως υπουργός, εξέφραζε και μια συγκεκριμένη αντίληψη για τους διεθνείς προσανατολισμούς της χώρας, με στροφή της εξωτερικής πολιτικής της Ελλάδας προς τη Ρωσία.
Άλλωστε η συμφωνία, στον απόηχο της ψήφισης στη βουλή, της οποίας συμβαίνουν όσα συμβαίνουν, στο πολιτικό επίπεδο, είναι ηλίου φαεινότερο ότι αποτελεί προϊόν ενός σκληρού ανταγωνισμού μεταξύ των μεγάλων Δυνάμεων του ιμπεριαλισμού, όπου στην περίπτωση της ευρωπαϊκής αγοράς εκφράστηκε με το διχασμό της Ευρωπαϊκής Ένωσης και των δυνάμεων της Ευρωζώνης πάνω στο Ελληνικό ζήτημα, που αντανακλούσε τη διαπάλη των ΗΠΑ και της Γερμανίας ως ηγετικών δυνάμεων στον Ευρωπαϊκό χώρο.
Κατά συνέπεια οι παραπομπές του προέδρου του δεύτερου κόμματος της κυβέρνησης και υπουργού Άμυνας, που παρέπεμπε στις πυρκαγιές του 2007, με μια ανάλογη ρητορική, που υπήρξε εκείνη την περίοδο, δεν είναι χωρίς σημασία για τα όσα εκτυλίσσονται στο πολιτικό παρασκήνιο.
Το κοινό στοιχείο τέτοιων συσχετίσεων είναι οι γεωπολιτικοί ανταγωνισμοί και η διαπάλη των μεγάλων Δυνάμεων του Ιμπεριαλισμού για το μοίρασμα της παγκόσμιας αγοράς στο πλαίσιο της διεθνούς οικονομικής κρίσης του καπιταλισμού.
Σε ό,τι μας αφορά, για τα συγκεκριμένα γεγονότα, δε μπορούμε να αποκλείσουμε, όντως, να υπάρχουν σχεδιασμοί, που να επιδιώκουν την πολιτική αποσταθεροποίηση της χώρας, χωρίς να μπορεί κανείς να πει με βεβαιότητα αν περιλαμβάνει και την ίδια την κυβέρνηση ή τον πρωθυπουργό, εάν στρέφονται ή όχι ενάντιά του. Σε κάθε περίπτωση η στενή παρακολούθηση των εξελίξεων είναι πρώτιστο μέλημα.
Αν προκύπτει, όμως, ένα συμπέρασμα από όλα αυτά τα γεγονότα που εξελίσσονται, αυτό έγκειται στην επίγνωση που πρέπει να έχει το Επαναστατικό Κίνημα για το μέγεθος των δυσκολιών, που έχει να αντιμετωπίσει μια επαναστατική εξουσία από τις παρεμβάσεις του ιμπεριαλισμού και την αντίδραση των ντόπιων στηριγμάτων του.
Χωρίς την αφομοίωση αυτού του συμπεράσματος δεν μπορεί να κάνει ούτε βήμα μπροστά το Επαναστατικό και Εργατικό Κίνημα. Και το συμπέρασμα είναι πως η πολιτική, έχοντας την απόλυτη προτεραιότητα έναντι της οικονομίας συγκεντρώνεται στην ανάγκη για το πέρασμα «ολόκληρης της κρατικής εξουσίας» στην εργατική τάξη και τους συμμάχους της με το τσάκισμα του αστικού κράτους για να αντιπαρέλθει την αντίδραση της αντεπαναστατικών ενεργειών.
Στο πλαίσιο αυτής της αλήθειας πρέπει να ξανασκεφτούμε κατά πόσο είναι η σωστή η ερμηνεία ότι είναι «πρόσχημα» οι φυσικές καταστροφές για τη δημιουργία νέων μηχανισμών καταστολής ή η στροφή προς την εσωτερική καταστολή υπαρχόντων μηχανισμών, είτε του ιμπεριαλισμού είτε του αστικού κράτους, όπως αυτές περιγράφονται στα κείμενα του ΝΑΤΟ ή της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Δεν είναι καθόλου πρόσχημα η συνειδητή δράση του ιμπεριαλισμού και του αστικού κράτους και παρακράτους είτε για την επίλυση των μεταξύ τους αντιθέσεων είτε και για την αποτροπή της ανάπτυξης του Επαναστατικού Κινήματος, για την κατάπνιξη μιας επαναστατικής εξουσίας.
COMMENTS