Από την Παρασκευή το βράδυ τα αστικά ΜΜΕ βομβαρδίζουν τον Ελληνικό λαό με εικόνες από ουρές στα ΑΤΜ – εικόνες άλλοτε πραγματικές και άλλοτε κατασκευασμένες. Προφανώς όλοι γνωρίζουμε ποια κατάσταση επικρατεί αυτή τη στιγμή στις τράπεζες, μετά τους κεφαλαιακούς ελέγχους (capital controls) που επιβλήθηκαν.
Αυτό, όμως, δεν αλλάζει τα πράγματα ως προς τους πραγματικούς στόχους των αστικών ΜΜΕ, στόχοι, που είναι άμεσα πολιτικοί, που αφορούν την αστική τάξη και τη στρατηγική της, στόχοι, όμως, που αφορούν και την εργατική τάξη και τα μικροαστικά στρώματα, που πρέπει να διδάσκονται από τις μεθόδους, που χρησιμοποιεί η αστική τάξη για να μπορεί όχι μόνο να τις ερμηνεύει πολιτικά αλλά και να τις αντιμετωπίζει.
Αυτό που συμβαίνει με τα αστικά ΜΜΕ, παρά το γεγονός ότι αξιοποιούν πραγματικά στοιχεία της κατάστασης που έχει διαμορφωθεί, παρά το γεγονός ότι βοηθιούνται στο «έργο» τους από την ανερμάτιστη πολιτική της κυβέρνησης, πρόκειται για ένα συνολικά στημένο σκηνικό, που συνδυάζει και αξιοποιεί εικόνα, πολιτικό λόγο από τον «αμερόληπτο» δημοσιογράφο, που προφανώς σχολιάζει την εικόνα, παίρνει θέση, πάντα «αμερόληπτα», που, όμως, αυτή η εικόνα είναι επιλεγμένη, είτε πραγματική είτε κατασκευασμένη, όπως άλλωστε και τα πρόσωπα.
Συνεπώς και το αποτέλεσμα είναι εκ των προτέρων γνωστό, γιατί αυτό επιδιώκεται. Αυτό πρέπει να κατασταλάξει ως κοινωνική συνείδηση με στόχο να ανατρέψει πολιτικές συνειδήσεις, με στόχο να αποτρέψει την εργατική τάξη και τα μικροαστικά στρώματα να συνειδητοποιήσουν τα βαθύτερα αίτια αυτής της πραγματικότητας που ζουν, πολύ περισσότερο να αποτρέψει συνολικά τους εργαζόμενους να οργανώσουν την πάλη τους.
Όλο αυτό το στημένο σκηνικό, ενός πολιτικού λόγου απόλυτα διεφθαρμένου, που ούτε τα προσχήματα και την τυπική δημοσιογραφική δεοντολογία (ποιος μιλάει πια γι’ αυτήν!!!) δεν κρατάει και που εκφέρεται ή γράφεται από τους σχολιαστές και τα «αντικειμενικά» και «πλουραλιστικά» ρεπορτάζ του έντυπου και ηλεκτρονικού Τύπου, θα το ζήλευε και ο υπεύθυνος προπαγάνδας του Χίτλερ, Γ. Γκαίμπελς.
Άμεσος στόχος όλης αυτής της προπαγανδιστικής εκστρατείας είναι η πρόκληση πανικού, η καλλιέργεια του φόβου με βαθύτερο στόχο να νομιμοποιηθεί η αναγκαιότητα επιβολής ενός νέου μνημονίου και των αντίστοιχων αντιλαϊκών και αντεργατικών μέτρων. Σκοπός αυτής της «πλερωμένης γνώμης» – κατά τον Κ. Βάρναλη – είναι η παρέμβαση στις πολιτικές εξελίξεις είτε ως μέσο πίεσης για την ακύρωση του δημοψηφίσματος της ερχόμενης Κυριακής είτε ως μέσο πίεσης προς τους εργαζόμενους και τους συνταξιούχους να ψηφίσουν υπέρ των προτάσεων των δανειστών της ΕΕ-ΕΚΤ-ΔΝΤ. Να πριμοδοτηθεί το «ΝΑΙ».
Αυτός είναι και ο λόγος που όλα αυτά τα παπαγαλάκια της «ενημέρωσης» δε βγάζουν άχνα για το κεντρικό ζήτημα, που προκάλεσε το κλείσιμο των τραπεζών και είναι οι εκβιασμοί των λεγόμενων εταίρων και η απροκάλυπτη παρέμβαση των ιμπεριαλιστικών κέντρων στις πολιτικές εξελίξεις στη χώρα μας. Το κλείσιμο των Ελληνικών τραπεζών προκύπτει από την απόφαση της ΕΚΤ να διακόψει τον ELA στο πλαίσιο της μη παράτασης του «προγράμματος» μεταξύ Ελλάδας και τρόικας. Είναι μια επί της ουσίας «μονομερής», δηλαδή απολύτως εκβιαστική, επιθετική ιμπεριαλιστική ενέργεια των λεγόμενων εταίρων μας, της κατά τα άλλα «αλληλέγγυας Ευρώπης».
Στην πραγματικότητα τι έχουμε και τι βιώνουμε όλο αυτό το διάστημα και ιδιαίτερα τις τελευταίες μέρες; Έχουμε μια ξεκάθαρη εκβιαστική στάση των ξένων δανειστών και της αστικής τάξης της χώρας για να εκμαιεύσουν το «ΝΑΙ» στο νέο μνημόνιο, που ετοιμάζουν. Γι’ αυτό και δεν διστάζουν να προχωρήσουν στο στραγγαλισμό όχι μόνο του τραπεζικού συστήματος, που αποτελεί και τον πιο εμφανή κρίκο στη λειτουργία του καπιταλιστικού συστήματος, αλλά ολόκληρης της οικονομίας, μιας ολόκληρης χώρας και ενός ολόκληρου λαού.
Και πάνω σ’ αυτό τον στραγγαλισμό της Ελληνικής οικονομίας οικοδομούνται οι παρεμβάσεις μέσω δηλώσεων των παραγόντων της Ευρωπαϊκής Ένωσης, που ζητούν από τον Ελληνικό λαό να αποδεχτεί την υποτέλεια και την ταπείνωση. Και εδώ αποκαλύπτεται και ο ρόλος της αστικής τάξης, ο «ραγιαδισμός» της, καθώς υποδέχεται ευπρόσδεκτα αυτές τις παρεμβάσεις, τις αξιοποιεί και οργανώνει επί της ουσίας ένα σαμποτάζ στην εναπομείνασα – από την καταστροφή και τη συρρίκνωση – πραγματική οικονομική και παραγωγική δραστηριότητα της χώρας μας, προκειμένου να διαφυλάξει τα οικονομικά και πολιτικά της συμφέροντα. Καταστροφή και συρρίκνωση που προκάλεσαν, πριν απ’ όλα η Ευρωπαϊκή Ένωση και το ευρώ, η πολιτική των μνημονίων, η οποία ζητούν να συνεχίζεται να εφαρμόζεται για να μην έχουμε κλειστές τράπεζες!!!. Η υποκρισία σε όλο της το μεγαλείο.
Η σημερινή κατάσταση με το κλείσιμο των τραπεζών από τους ιμπεριαλιστές και την αστική τάξη δεν είναι ένα καινούργιο μέτρο εκβιασμού ολόκληρων λαών και χωρών. Είναι μια πάγια τακτική του ιμπεριαλισμού και αφορά στην παρεμπόδιση και την αποτροπή τόσο στοιχειωδών δημοκρατικών εξελίξεων –όταν το επιβάλλουν τα συμφέροντά τους, όσο πολύ περισσότερο επαναστατικών ανατροπών και σοσιαλιστικών επαναστάσεων.
Και από την άποψη αυτή είναι αρκετά διδακτικά τα όσα συμβαίνουν τις τελευταίες μέρες για το τι δυσκολίες θα έχει ν’ αντιμετωπίσει μια σοσιαλιστική επανάσταση και πόσο προετοιμασμένη πρέπει να είναι η πολιτική πρωτοπορία της εργατικής τάξης για να αντιμετωπίσει τέτοιες καταστάσεις.
Στο πλαίσιο αυτό αναδεικνύεται πολύ πρακτικά η θεωρητική σημασία των Λενινιστικών υποδείξεων για την ανάγκη διαπαιδαγώγησης της εργατικής τάξης στα ζητήματα του δημοκρατισμού της αστικής δημοκρατίας προκειμένου να μάθει να οργανώνει το δικό της εργατικό κράτος, την εργατική Δημοκρατία.
Στην πραγματικότητα αυτές τις μέρες η κατάσταση υποδεικνύει στο ΚΚΕ, την ανάγκη επανόδου στις Λενινιστικές υποδείξεις για τον Ιμπεριαλισμό προκειμένου να είναι ικανό να πρωτοστατεί διαπαιδαγωγώντας την εργατική τάξη και τα μικροαστικά στρώματα (κατώτερα και μεσαία) να υπερασπιστούν την εθνική ανεξαρτησία και την εθνική και λαϊκή κυριαρχία μιας χώρας, ακόμη και αυτόν τον αστικό δημοκρατισμό απέναντι στην εγκατάλειψη του δημοκρατισμού από την αστική τάξη, τοποθετώντας την πολιτική αντίδραση στη θέση του, προκειμένου να ματαιώσει ένα δημοψήφισμα, το δικαίωμα της επιλογής, που κατά τα άλλα κόπτεται η αστική τάξη ότι το προστατεύει.
Τους πραγματικούς στόχους αυτής της προπαγανδιστικής εκστρατείας, της δημιουργίας πανικού και φόβου, της προσπάθειας να κινητοποιηθούν καθυστερημένες λαϊκές μάζες υπέρ του «ΝΑΙ», δηλαδή του εγκλωβισμού της χώρας στην Ευρωπαϊκή Ένωση και τους άλλους ιμπεριαλιστικούς οργανισμούς, πρέπει το ΚΚΕ να εξηγήσει στους εργαζόμενους, γιατί όλη αυτήν την κατάσταση θα την βρει μπροστά του. Είναι μια σαφής προειδοποίηση της αστικής τάξης, και όπως κάθε πολιτικό γεγονός επιδρά αντιφατικά, το ΚΚΕ πρέπει να βοηθήσει την εργατική τάξη και τα μικροαστικά στρώματα να βγάλουν τα δικά τους πολιτικά και προπαντός αγωνιστικά συμπεράσματα.
COMMENTS