Τελικά η κυβέρνηση κατέθεσε συγκεκριμένες προτάσεις. Από την υποδοχή, που επιφύλαξαν οι λεγόμενοι εταίροι μας και οι «θεσμοί» σ’ αυτές τις προτάσεις, καταλαβαίνουμε ότι η κυβέρνηση υποχώρησε πλήρως στις απαιτήσεις τους. Το τίμημα θα είναι πολύ βαρύ για τους εργαζόμενους της χώρας μας, 8δισ. ευρώ. Και το κακό δε θα σταματήσει εδώ.
Ήδη ο λογαριασμός, κατά ορισμένους οικονομικούς σχολιαστές, μπορεί να ανέβει ακόμη ψηλότερα, μερικοί τον φτάνουν μέχρι και τα 12δισ. ευρώ!!! Επομένως η εξαίρεση, καθώς λέγεται, του ρεύματος από το συντελεστή του 23% στο ΦΠΑ δεν αλλάζει καθόλου τα πράγματα για τους εργαζόμενους και τους συνταξιούχους, τα μικροαστικά στρώματα, τη λαϊκή οικογένεια, τη νεολαία.
Για να έχουμε, όμως, ένα μέτρο σύγκρισης για το τι θα επακολουθήσει αρκεί να αναφερθούμε σ’ ένα και μόνο γεγονός. Οι φτωχοί στη χώρα μας, στα χρόνια της κρίσης και της εφαρμογής της μνημονιακής πολιτικής, σύμφωνα με το Γραφείο του Προϋπολογισμού της βουλής, έφτασαν και ξεπέρασαν το 6εκατ. Σύμφωνα με άλλα στοιχεία, που έχουν δει το φως της δημοσιότητας, η συνολική φορολογική επιβάρυνση που δέχτηκαν οι εργαζόμενοι έφτασε το 300%, τα μικροαστικά στρώματα το 125% και η αστική τάξη μόνο το 12%!!! Το νέο μνημόνιο θα συνεχίσει στον ίδιο χαβά.
Συμφωνία δεν ήρθε, αλλά όλα δείχνουν ότι πολύ σύντομα θα έρθει. Οι δανειστές δεν αφήνουν κανένα περιθώριο. Παρά το γεγονός ότι δέχτηκαν πως οι προτάσεις της κυβέρνησης αποτελούν μια βάση για περαιτέρω συζήτηση αυτό που ξεκαθάρισαν, χωρίς περιστροφές, είναι ότι απομένουν πολλά ακόμη να συζητηθούν. Αυτό που πρέπει να καταλαβαίνουμε από την πλευρά μας είναι ότι τελικά επιδιώκουν να φέρουν τα πράγματα ολοκληρωτικά στα μέτρα τα δικά τους.
Επομένως η φλύαρη δήλωση του πρωθυπουργού μετά το τέλος της συνάντησης Κορυφής ότι: «Σήμερα καταθέσαμε την πρόταση στους θεσμούς. Μια πρόταση με ισοδύναμα μέτρα αλλά με κοινωνική δικαιοσύνη. Προστατεύουμε συντάξεις και μισθούς και καλούνται να σηκώσουν βάρη αυτοί που μπορούν να τα σηκώσουν. Η πρόταση χρειάζεται να συζητηθεί για λίγα 24ωρα γιατί δεν θέλουμε μια αποσπασματική συμφωνία αλλά μια βιώσιμη λύση που θα καθιστά βιώσιμη την ελληνική οικονομία. Αυτό σημαίνει ότι στόχος μας είναι να έχουμε εξασφαλίσει τις χρηματοδοτικές ανάγκες της χώρας για το μεσοπρόθεσμο διάστημα.
Μετά από αυτά έχω την αίσθηση ότι η μπάλα βρίσκεται στο γήπεδο της ευρωπαϊκής ηγεσίας», μόνο ως αποπροσανατολιστική μπορεί να θεωρηθεί, γιατί είναι οι Ευρωπαίοι ηγέτες, που κράτησαν ακόμη ανοικτή τη συμφωνία, για να κανονίσουν μέχρι και τις τελευταίες λεπτομέρειες.
Η κυβέρνηση έχει αποδεχτεί, κατά τις πληροφορίες του Γαλλικού πρακτορείου ειδήσεων και των Financial Times, εξάμηνη παράταση του υπάρχοντος προγράμματος για να ολοκληρωθεί η αξιολόγηση και στο μόνο που ελπίζει είναι σε μια διατύπωση, ως προς την αναδιάρθρωση του χρέους, η οποία δε θα απέχει από αυτήν του Νοέμβρη του ’12, ενώ η απαίτηση από την πλευρά της συνάντησης Κορυφής είναι ότι πρώτα η Ελληνική βουλή θα νομοθετήσει τα συμφωνηθέντα και μετά θα ακολουθήσουν τα της χρηματοδότησης.
Με δυο λόγια η πολιτική διαπραγμάτευση της κυβέρνησης στο υψηλότερο επίπεδο δεν επιβεβαίωσε τίποτα περισσότερο και τίποτα λιγότερο, παρά, ότι οι απαιτήσεις των δανειστών έγιναν δεκτές και οι όροι εφαρμογής τους απομένουν να ρυθμιστούν στις λεπτομέρειές τους.
Το γεγονός ότι δεν υπάρχει, προσωρινά, αναφορά στις εργασιακές σχέσεις και στην άμεση μείωση των μισθών δεν παίζει κανένα ρόλο, γιατί με την αλλαγή των συντελεστών στο ΦΠΑ θα επέλθει εμμέσως – πλην αμέσως, μείωση των μισθών και των συντάξεων, ενώ θα υπάρξει άμεση επιβάρυνση στη φαρμακευτική δαπάνη, που θα επιβαρύνει τους εργαζόμενους και τους συνταξιούχους. Όσο για τις εργασιακές σχέσεις έχει ο καιρός…
Λίγο πριν τα «επίσημα εγκαίνια της νέας συμφωνίας», που σηματοδοτεί μια νέα φάση στην οικονομική και πολιτική ζωή της χώρας μας, αυτό που βγαίνει ως τελικό συμπέρασμα είναι ότι κατέρρευσε όλη η επιχειρηματολογία της κυβέρνησης για την πολιτική διαπραγμάτευση, που ακολούθησε.
Οι λεγόμενοι εταίροι μας, συνεπικουρούμενοι από το ΔΝΤ και τις ΗΠΑ, ακολούθησαν μια πολύ απλή τακτική. Σε κάθε κατάθεση προτάσεων από την Ελληνική κυβέρνηση απαντούσαν μονότονα ότι δεν έχουν στα χέρια τους προτάσεις, γιατί αυτές που καταθέτει η κυβέρνηση δεν καλύπτουν το «τεχνικό πρόβλημα», με λίγα λόγια δεν προσδιόριζαν ακριβώς τους αριθμούς των ποσών, που θα έπρεπε να εξοικονομηθούν. Δεν είναι λίγοι, όμως, εκείνοι, που υποστηρίζουν ότι το επιχείρημα αυτό των εταίρων μας ήταν προσχηματικό.
Το λέμε αυτό, γιατί, κατά ορισμένους οικονομικούς σχολιαστές, το πρόβλημα της «διαφοράς» της κυβέρνησης με τους λεγόμενους εταίρους μας ήταν στο ότι η Ελληνική κυβέρνηση ζητούσε το άμεσο ξεμπλοκάρισμα της χρηματοδότησης για να αντιμετωπίσει τις άμεσες χρηματοδοτικές ανάγκες της χώρας μας και στη συνέχεια να καθοριστεί η οικονομική πολιτική, που θα ακολουθήσει η χώρα μας για να ξεπεράσει την οικονομική κρίση, να μπει σε αναπτυξιακή πορεία και να διευθετήσει και αντιμετωπίσει το χρέος, πράγμα που θα κατέληγε και σε συμφωνία. Έτσι, ίσως, εξηγούνται τώρα και οι δηλώσεις του Αλέξη Τσίπρα ότι «δεν υπάρχει χρονικό όριο στη διαπραγμάτευση».
Τα πράγματα ήρθαν εντελώς ανάποδα. Οι δανειστές, όπως ο κάθε «καλώς εννοούμενος» τοκογλύφος, αυτό που ήθελαν να εξασφαλίσουν από τη χώρα μας ήταν τα «ασημικά» της και τα δανεικά. Η κυβέρνηση σε κάθε άρνηση των δανειστών κατέθετε νέες προτάσεις, που με τη σειρά τους απορρίπτονταν με το ίδιο μονότονο επιχείρημα.
Μέχρι που η Ελληνική κυβέρνηση, «συνεμορφώθη προς τας υποδείξεις» και κατέθεσε προτάσεις, που έγιναν η βάση συζήτησης, μια και «χρειάζεται πολύ δουλειά ακόμη», για μια συμφωνία, που την κατάληξή της θα τη δούμε στις επόμενες ημέρες.
Είναι φανερό ότι όπως και να ονομάσει κανείς τη στρούγκα αυτή θα παραμένει για πάντα μία στρούγκα. Δεν πρόκειται να αλλάξει ο ρόλος της και ο χαρακτήρας της. Και η Ευρωπαϊκή Ένωση αποδείχτηκε και πάλι, και με την «πρώτη αριστερή κυβέρνηση», ότι είναι μία στρούγκα, που οδήγησε τη χώρα μας στη χρεοκοπία, της συρρίκνωσε την παραγωγική της βάση, την ανάγκασε σ’ έναν άκρατο δανεισμό, αφαίρεσε κοινωνικές κατακτήσεις των εργαζομένων, τους οδήγησε στην εξαθλίωση, κατέστρεψε τα μικροαστικά στρώματα.
Ποτέ μέχρι σήμερα δεν έγιναν πιο σαφείς και πιο αποκαλυπτικές ο ρόλος της Ευρωπαϊκής Ένωσης και η στάση των λεγόμενων εταίρων μας. Αυτό που διαπιστώσαμε είναι ότι η Ευρωπαϊκή Ένωση και το ΔΝΤ «εργάστηκαν» σα μια σύγχρονη «Ιερή Συμμαχία» σε βάρος της χώρας μας.
Το «αγκιστρωμένο ψάρι» αγκιστρώθηκε πιο πολύ και σε βάθος χρόνου. Η αποδέσμευση από την Ευρωπαϊκή Ένωση και όλους τους άλλους ιμπεριαλιστικούς οργανισμούς είναι το πρώτο καθήκον του Λαϊκού Κινήματος, εάν πράγματι επιθυμούμε η χώρα μας να γνωρίσει «άσπρες ημέρες».
Κανένας εργαζόμενος δεν πρέπει να παραπλανηθεί από το τι συνέβη στη συνάντηση κορυφής των ηγετών της ευρωζώνης. Ο «άσπρος καπνός» που βγήκε είναι στην πραγματικότητα κατάμαυρος για τους εργαζόμενους, τους συνταξιούχους και τη νεολαία. Είναι οι εργαζόμενοι πια που πρέπει να πάρουν στα χέρια τους την υπόθεση του μέλλοντος της χώρας μας και το δικό τους.
COMMENTS