Γράφαμε σε προηγούμενη ανάρτησή μας (6/12/2014) με τίτλο: «Η πραγματικότητα ως φάρσα» ότι η κυβέρνηση προσπάθησε, από τον περασμένο Σεπτέμβρη, να παρουσιάσει έναν πολιτικό σχεδιασμό που θα οδηγούσε, υποτίθεται, στην απεμπλοκή της χώρας μας από το μνημόνιο και το ΔΝΤ. Φυσικά αυτός ο πολιτικός σχεδιασμός στηριζόταν στα οικονομικά δεδομένα και στις υποτιθέμενες επιτυχίες της πολιτικής της.
Η κυβέρνηση βρέθηκε μπροστά στην άρνηση της τρόικας, των εταίρων μας και του ΔΝΤ, να αποδεχτεί το σχεδιασμό της αλλά και τα οικονομικά δεδομένα που παρουσίαζε, κυρίως ως προς το ύψος των δημοσιονομικών ελλειμμάτων και αμετακίνητα απαίτησε να ολοκληρωθούν όλες οι δεσμεύσεις της κυβέρνησης ως προς το υπάρχον μνημόνιο, να παρθούν νέα μέτρα και στη συνέχεια απαίτησε την ένταξη της χώρας μας σ’ ένα νέο πρόγραμμα πιστωτικής στήριξης, το περίφημο ECCL, δηλαδή ένα νέο μνημόνιο, η διάρκεια του οποίου μπορεί να φτάσει και ένα χρόνο.
Το Eurogroup της 8ης του Δεκέμβρη, και αφού είχαν προηγηθεί συνεχείς διαβουλεύσεις και επαφές με την τρόικα αλλά και κορυφαίους παράγοντες των εταίρων μας και του ΔΝΤ, κατέληξε να υπάρξει δίμηνη παράταση του υπάρχοντος μνημονίου, μέχρι τέλη Φλεβάρη, αντί μερικών εβδομάδων που ζητούσε η κυβέρνηση. Μέσα σ’ αυτό το χρονικό διάστημα να λήξουν όλες οι εκκρεμότητες που υπήρχαν σε σχέση με το μνημόνιο για να θεωρείται ολοκληρωμένο. Μετά να προχωρήσει η ένταξη της χώρας μας στο ECCL.
Από μόνη της αυτή η συμφωνία αποδεικνύει ότι η ολοκλήρωση του μνημονίου, αυτού του μνημονίου που η κυβέρνηση ισχυριζόταν ότι θα το τελείωνε, προϋποθέτει την πλήρη εφαρμογή του. Το μνημόνιο, λοιπόν, ήρθε για να μείνει με όλους τους εφαρμοστικούς νόμους που προβλέπει και με παραπανίσια θεσμοθετημένα μέτρα. Και για να τελειώσει, δηλαδή για να πάψει να υπάρχει και να εφαρμόζεται, είναι πλέον ζήτημα των εργαζομένων και των αγώνων τους, της ανάπτυξης της ταξικής πάλης.
Η κυβέρνηση, όμως, επιμένει να ισχυρίζεται ακόμη και τώρα ότι το μνημόνιο τελείωσε και μάλιστα οργισμένος ο Αντώνης Σαμαράς, για όσους του υπενθυμίζουν την πραγματικότητα, απαντάει «ότι το μνημόνιο τελείωσε, τελεία και παύλα».
Που ακριβώς στηρίζεται ο Αντώνης Σαμαράς και όλη η κυβερνητική προπαγάνδα για έναν τέτοιο ισχυρισμό; Στο γεγονός ότι από την Ευρωπαϊκή πλευρά λήγει η περίοδος της χρηματοδότησης. Παραμένει βέβαια εκείνη από το ΔΝΤ. Η χρηματοδότηση από την Ευρωπαϊκή πλευρά τελειώνει και οι όποιες εκκρεμότητες υπάρχουν μπορεί να βρεθεί μια φόρμουλα διευθέτησης και σε σχέση με την παράταση. Αλλά το μνημόνιο μένει.
Ασφαλώς και πρόκειται για μια νέα φάρσα που παίρνει χαρακτήρα ανοιχτής απάτης όπως επιβεβαιώνει η ίδια η πραγματικότητα. Η πραγματικότητα του μνημονίου, η πραγματικότητα της ένταξης της χώρας μας στην Ευρωπαϊκή Ένωση. Μια πραγματικότητα που οι εργαζόμενοι εάν δεν την ανατρέψουν θα πρέπει να μάθουν να ζουν μ’ αυτήν για τη συνέχεια της ζωής τους κατ’ απαίτηση της κυβέρνησης, της Ευρωπαϊκής Ένωσης, του ΔΝΤ και των μονοπωλιακών ομίλων που ευνοούνται απ’ αυτήν.
Για να συμπληρώσουμε αυτήν την πραγματικότητα θα πρέπει να πούμε ότι κι αυτή η δίμηνη παράταση, που απέσπασε η κυβέρνηση και αφορά στη νομοθέτηση των δεσμεύσεων, όλων εκείνων που δεν έχει νομοθετήσει μέχρι τώρα και περιλαμβάνονταν στο μνημόνιο, δεν πρέπει να θεωρείται τελική.
Μπορεί να υπάρξει και νέα παράταση. Τη δυνατότητα αυτή την προβλέπει το ίδιο το μνημόνιο. Ακόμη και το θέμα της ένταξης στο ECCL και των όρων που θα το συνοδεύουν μπορεί να φέρει μια νέα παράταση. Δηλαδή, για να το πούμε επί το λαϊκότερο, ακόμη δεν ξέρουμε «τι θα μας ξημερώσει» μέχρι την τελική συμφωνία σχετικά με το τέλος του μνημονίου ως προς τη χρηματοδοτική πλευρά του και την ένταξη της χώρας μας στο νέο μνημόνιο του ECCL.
Συμπέρασμα. Το μνημόνιο μένει, και όχι απλώς μένει αλλά «συμπληρώνεται» και με νέα αντιλαϊκά μέτρα και η συνέχεια του μνημονίου που «φεύγει μένοντας» θα είναι ένα άλλο μνημόνιο που θα είναι το ECCL. Η δε ένταξη της χώρας μας στο ECCL θα προβλέπει οπωσδήποτε και την παραμονή του ΔΝΤ, που και γι’ αυτό η κυβέρνηση είχε αναγγείλει το τέλος του, και μάλιστα δε θα κάθεται «στο πίσω κάθισμα», όπως παραπλανητικά έλεγε η κυβέρνηση μέχρι τελικά να αποδεχτεί ότι το ΔΝΤ «θα είναι συνοδηγός».
Απ’ αυτό το σημείο και μετά, δηλαδή από τη στιγμή που «εξασφαλίστηκε» η δίμηνη παράταση η κυβέρνηση προχώρησε στην επίσπευση των διαδικασιών της εκλογής του νέου Προέδρου της Δημοκρατίας. Καθόλου τυχαία επιλογή και αναμφίβολα κάτω από την πίεση των ευρωπαίων εταίρων μας και του ΔΝΤ για να ξεκαθαρίσει το πολιτικό τοπίο, όπως κατ’ επανάληψη ανεπισήμως είχαν διαρρεύσει, μια και φανερά δε συμφωνούσαν με το σχεδιασμό του Αντώνη Σαμαρά και του Ευάγγελου Βενιζέλου.
Άλλωστε κορυφαίοι παράγοντες της Ευρωπαϊκής Ένωσης, Μοσκοβισί και Σόιμπλε – και άλλοι, βγήκαν και επικρότησαν την πρωτοβουλία της κυβέρνησης δίνοντας μια ανοιχτή πολιτική υποστήριξη και κάλυψη στην κυβερνητική για την επιτάχυνση των διαδικασιών της εκλογής νέου Προέδρου της Δημοκρατίας. Λογικό! Η εξέλιξη αυτή εξυπηρετούσε πρωτίστως τους δικούς τους σχεδιασμούς!
Από εκεί που η κυβέρνηση, λοιπόν, είχε δεσμευτεί ότι η διαδικασία εκλογής του νέου Προέδρου της Δημοκρατίας θα τηρηθεί κατά πως πρόβλεπε το Σύνταγμα βρέθηκε για άλλη μια φορά ανακόλουθη με τις δεσμεύσεις της. Και από εκεί που η κυβέρνηση διαβεβαίωνε ότι οι εκλογές θα γίνουν στο τέλος της τετραετίας τώρα είναι πολύ πιθανό να κάνει εκλογές, αν δεν εκλεγεί νέος Πρόεδρος.
Η κυβέρνηση έχει βρεθεί μπροστά σ’ ένα σχετικό πολιτικό αδιέξοδο. Ανοίγει τη διαδικασία εκλογής του νέου Προέδρου της Δημοκρατίας και επειδή τα «κουκιά είναι μετρημένα» πάει να εκβιάσει ανοιχτά έναν αριθμό από τους ανεξάρτητους βουλευτές, αλλά και να αποσπάσει βουλευτές από άλλα κόμματα (ΑΝΕΛ και ΔΗΜΑΡ) για να εξασφαλίσει τον πολυπόθητο αριθμό των 180 βουλευτών. Δεν έχει άλλο δρόμο.
Ένας εκβιασμός που θα στηριχτεί πάνω σ’ ένα ψευδεπίγραφο επιχείρημα ότι το μνημόνιο τελείωσε και ότι η χώρα μας μπαίνει στην εποχή της ανάπτυξης, και μάλιστα κατά τον Αντώνη Σαμαρά της «ραγδαίας ανάπτυξης». Είναι κι αυτό ένα άλλο στοιχείο της φάρσας της κυβέρνησης, γιατί ολόκληρη η ευρωζώνη διανύει περίοδο στασιμότητας. Ένα στοιχείο απόδειξης ότι όλη η επιχειρηματολογία αυτής της φάρσας αναδεικνύει την κατάντια της αστικής πολιτικής. Δε στηρίζεται παρά στο ανοιχτό ψέμα και στην παραχάραξη της πραγματικότητας με μοναδικό στόχο την παραπλάνηση των εργαζομένων.
Ένας εκβιασμός που ως πολιτικό υπόστρωμα θα έχει το δημοσκοπικό εύρημα ότι «ο λαός δεν επιθυμεί εκλογές», την ώρα που οι δημοσκοπήσεις δίνουν σαφές προβάδισμα στο ΣΥΡΙΖΑ που απαιτεί εκλογές. Και εδώ θα μας επιτραπεί να ανοίξουμε μια παρένθεση.
Ενώ οι δημοσκοπήσεις δίνουν προτεραιότητα στο ΣΥΡΙΖΑ και μάλιστα με εντεινόμενη τη διαφορά του από τη Νέα Δημοκρατία, και με το αίτημα για άμεση προσφυγή στις κάλπες, από την άλλη οι δημοσκοπήσεις δείχνουν ότι ο νέος Πρόεδρος της Δημοκρατίας πρέπει να εκλεγεί από τη σημερινή βουλή!
Προφανής η αντίφαση. Πολύ …δικομματικές φαίνονται αυτές οι δημοσκοπήσεις, μια και τροφοδοτούν και τη Νέα Δημοκρατία και το ΣΥΡΙΖΑ με τα αντίστοιχα ευρήματα και επιχειρήματα, που βολεύουν και τα δύο κόμματα.
Δεν υπάρχει καμία αμφιβολία ότι για να εξασφαλίσει η κυβέρνηση τα περίφημα «μαξιλαράκια» της για τους 180 βουλευτές θα εξασκηθούν αφόρητες πιέσεις και εκβιασμοί. Όλο αυτό το σκηνικό συμπληρώνεται με την αντίστοιχη κινδυνολογία, με πρωτοπαλίκαρα πρώην στελέχη της κυβέρνησης τύπου Άδωνι Γεωργιάδη, που δεν επιφυλάσσονται μπροστά σε τίποτα, για να δημιουργηθεί ένα κλίμα, που θα διευκολύνει την κυβέρνηση στην ανεύρεση των 180 βουλευτών αλλά και εκλογικά, στην περίπτωση που δε θα εξασφαλιστούν.
Ο ίδιος ο Αντώνης Σαμαράς ξαναέβαλε μπροστά το σενάριο περί εξόδου της χώρας μας από το ευρώ, ως στοιχείο αυτής της κινδυνολογίας, τη στιγμή που μέχρι τώρα σε όλες του τις ομιλίες τόνιζε, και ήταν το δυνατό του επιχείρημα, ότι η χώρα μας απέφυγε οριστικά τον κίνδυνο εξόδου της από το ευρώ. Επομένως τίθεται μπροστά στους βουλευτές το δίλημμα «ή ψηφίζετε για νέο Πρόεδρο ή η χώρα μας φεύγει από το ευρώ».
Μακάρι θα λέγαμε από την πλευρά μας. Μακάρι να φεύγαμε όχι μόνο από το ευρώ αλλά και από την Ευρωπαϊκή Ένωση, να απαλλασσόμασταν και από το ΔΝΤ, μια και καλή, φυσικά με όρους Εργατικού Κινήματος και των συμμάχων του για να βάλουν και τη σφραγίδα τους στην αποδέσμευση από την Ευρωπαϊκή Ένωση.
Πάνω σ’ αυτό το στημένο σκηνικό υπάρχει και μια προβλεπόμενη συνέχεια, που ήδη έχει κάνει την εμφάνισή της. Οι ημερομηνίες εκλογής του νέου Προέδρου της Δημοκρατίας, έχουν επιλεγεί με τέτοιο τρόπο, ώστε στην περίπτωση που δε θα εκλεγεί ο νέος Πρόεδρος το προβλεπόμενο χρονικό διάστημα, που θα απομένει μετά τη διενέργεια των εκλογών και το σχηματισμό της νέας κυβέρνησης να είναι πάρα πολύ μικρό, τέτοιο που θα πιέζει αφόρητα τη νέα κυβέρνηση – στην περίπτωση που τις εκλογές τις κερδίσει ο ΣΥΡΙΖΑ, και για το ίδιο το μνημόνιο και για τη διαπραγμάτευση για την ένταξη της χώρας μας στο ECCL.
Και ήδη αυτό το χρονικό διάστημα γίνεται αντικείμενο πολιτικής διαπάλης από τώρα, και από την πλευρά της Νέας Δημοκρατίας και του ΠΑΣΟΚ, που θέτουν τα αντίστοιχα ερωτήματα στο ΣΥΡΙΖΑ για το τι θα κάνει, στην περίπτωση που θα είναι κυβέρνηση, ερωτήματα που συνοδεύονται με την αντιστροφή των ρόλων και που παρουσιάζουν το ΣΥΡΙΖΑ πλέον ως φιλομνημονιακό και σύμμαχο του ΔΝΤ και τη Νέα Δημοκρατία με το ΠΑΣΟΚ ως αντιμνημονιακές δυνάμεις!!!
Φυσικά από την πλευρά μας έχουμε τονίσει πολλές φορές ότι οι εταίροι μας κινούνται με τέτοιο τρόπο ώστε να διασφαλίσουν τους καλύτερους όρους για τη συνέχεια της μνημονιακής πολιτικής και τους όρους ένταξης στο ECCL ανεξάρτητα από το ποια κυβέρνηση θα έρθει μετά τις εκλογές, στην περίπτωση που δε θα εκλεγεί νέος Πρόεδρος της Δημοκρατίας. Και αυτό είναι απολύτως λογικό από την πλευρά τους, γιατί αξιοποιούν τη στρατηγική δέσμευση του ΣΥΡΙΖΑ, που επιμένει στην ένταξη της χώρας μας στην ευρωζώνη και στην Ευρωπαϊκή Ένωση.
Αυτό το σκηνικό έχει ήδη αποδώσει στο πολιτικό επίπεδο. Ο ΣΥΡΙΖΑ χαιρέτησε μεν την επίσπευση της διαδικασίας της εκλογής νέου Προέδρου Δημοκρατίας ως προάγγελο μιας νίκης του στις εκλογές, γιατί θεωρεί ότι δεν υπάρχουν οι 180 βουλευτές, αλλά, ήδη, από στελέχη του, ο Αλέξης Μητρόπουλος πρώτος, γίνεται λόγος για παράταση του μνημονίου! Πάει η κατάργηση του μνημονίου με ένα άρθρο! Βέβαια, έσπευσαν από το ΣΥΡΙΖΑ, μετά το σάλο που προκάλεσαν αυτές οι δηλώσεις, να διευκρινίσουν ότι θα ακυρώσουν το μνημόνιο αλλά επί της ουσίας ξεχάστηκε η θέση της κατάργησης του μνημονίου.
Παράλληλα ο υπουργός Παιδείας της κυβέρνησης βγαίνει, εν μέσω οξύτατης αντιπαράθεσης με το ΣΥΡΙΖΑ, και ανατρέπει τον κυβερνητικό στόχο της εξάντλησης της τετραετίας και ζητάει εκλογή μεν του νέου Προέδρου της Δημοκρατίας από την παρούσα βουλή αλλά και ορισμό εθνικών εκλογών! Αυτός είναι ένας άλλος σχεδιασμός, που τον συμμερίζονται και άλλα στελέχη τόσο του ΠΑΣΟΚ όσο και της Νέας Δημοκρατίας.
Την ίδια στιγμή υπάρχει έντονη κινητικότητα στη ΔΗΜΑΡ και στους ΑΝΕΛ. Και ενώ και τα δύο κόμματα επιβεβαιώνουν τις μέχρι τώρα αποφάσεις τους, για μεν τη ΔΗΜΑΡ αφήνεται να εννοηθεί ότι θα καταλήξει στους εκλογικούς συνδυασμούς του ΣΥΡΙΖΑ και ο Φώτης Κουβέλης θα είναι ο Πρόεδρος της νέας βουλής, για δε τους ΑΝΕΛ αφήνεται να εννοηθεί ότι υπάρχει το ενδεχόμενο για συνολική αλλαγή της στάσης τους. Αυτό υπαινίσσονται, τουλάχιστον, δηλώσεις δύο βουλευτών του.
Τέλος υπάρχει και η επανεμφάνιση του Γιώργου Παπανδρέου, που ενώ υποστηρίζει την εκλογή Προέδρου της Δημοκρατίας από την παρούσα βουλή στη συνέχεια εξαγγέλλει πολιτικές πρωτοβουλίες, στην κατεύθυνση κυβέρνησης εθνικής ενότητας, πρωτοβουλίες που ορισμένοι πολιτικοί σχολιαστές τις καταλήγουν στη δημιουργία νέου κόμματος.
Προχωρήσαμε σε μια σύνοψη των εξελίξεων για να επιβεβαιώσουμε έναν πάγιο ισχυρισμό μας, που αφορά στο πολιτικό σύστημα της χώρας μας. Την πολιτική αστάθεια που υπάρχει στις πολιτικές δυνάμεις και που κατά τη γνώμη μας έρχεται να επιβεβαιώσει μια μακρά περίοδο πολιτικής κρίσης που βιώνει η χώρα μας.
Αυτήν την περίοδο το πολιτικό σκηνικό μπορεί να αλλάξει απότομα, η κατάσταση σίγουρα θα οξυνθεί, αφού επανήλθε ακόμη και το Grexit. Και για να μην υπάρχει καμία αμφιβολία η γερμανική εφημερίδα Welt, σε σημερινό της άρθρο, ισχυρίζεται ότι η Ελλάδα πρέπει να εγκαταλείψει την ευρωζώνη.
Την ίδια στιγμή στη συνάντηση που είχε ο Ευάγγελος Βενιζέλος με τον υπουργό εξωτερικών της Γερμανίας, Φρανκ – Βάλτερ – Σταϊνμάγερ, αυτός εξέφρασε τη στήριξή του στην κυβέρνηση σ’ ένα σαφές μήνυμα για τις πολιτικές δυνάμεις του τόπου και ειδικά για όσους ταλαντεύονται ως προς την εκλογή του νέου Προέδρου της Δημοκρατίας.
Η δήλωσή του είναι ξεκάθαρη: «Αιφνιδιαστήκαμε από τις εξελίξεις στην Ελλάδα. Βρισκόμαστε σε μια κατάσταση που υπάρχουν πολλές σοβαρές αποφάσεις να ληφθούν. Έχουν γίνει πολύ σημαντικά βήματα προόδου τα οποία χαίρουν της αναγνώρισης και του σεβασμού της Γερμανίας. Από την πλευρά μας θα παρακολουθούμε με μεγάλη προσοχή τις εξελίξεις. Η προσοχή της Γερμανίας είναι στραμμένη προς την Ελλάδα. Υποστηρίζουμε τις δυνάμεις της προόδου, αυτές που οδήγησαν τη χώρα σε αυτή την πορεία και ελπίζουμε ότι θα συνεχίσουν ενωμένες για να ολοκληρώσουν αυτή την προσπάθεια».
Μπροστά σ’ αυτήν την κατάσταση το Κόμμα μας αντιπαραθέτει δύο βασικά επιχειρήματα, απ’ ότι προκύπτει από τη συζήτηση στη βουλή για τον κρατικό προϋπολογισμό για το 2015: Ότι και η κυβέρνηση και ο ΣΥΡΙΖΑ δεν υπόσχονται την επαναφορά, τουλάχιστον, στην προ του 2009 κατάσταση. Και το δεύτερο, ότι απαραίτητη προϋπόθεση για να αντισταθούν οι εργαζόμενοι σε μια πολιτική, που έτσι κι αλλιώς θα συνεχιστεί, είναι η ανάπτυξη των εργατικών αγώνων και η ενίσχυση του Κόμματος.
Αυτό που έχουμε να σημειώσουμε από την πλευρά μας, γιατί θα επανέλθουμε άμεσα σ’ αυτό το θέμα, είναι ότι αυτή η επιχειρηματολογία όσο σωστή και εάν τη θεωρήσει κανείς υπολείπεται για να αντιμετωπίσει τη σημερινή κατάσταση.
COMMENTS