Δεν είχαμε καμία αμφιβολία ότι Ανδρέας Λομβέρδος, υπουργός Παιδείας, της σημερινής κυβέρνησης, θα έβγαινε και θα υποστήριζε τον πρύτανη του Εθνικού Καποδιστριακού Πανεπιστημίου Αθηνών, Θεόδωρο Φορτσάκη, για τις απαράδεκτες ενέργειες που κάνει εφαρμόζοντας το θεσμικό πλαίσιο που ψήφισαν, ΠΑΣΟΚ, Νέα Δημοκρατία και ΛΑΟΣ, το 2011, επί εθνοσωτήριας κυβέρνησης Λουκά Παπαδήμου και με υπουργό Παιδείας την Άννα Διαμαντοπούλου και στη συνέχεια επί κυβέρνησης ΠΑΣΟΚ, Νέας Δημοκρατίας και ΔΗΜΑΡ, το 2012, με πρωθυπουργό τον Αντώνη Σαμαρά και υπουργό Παιδείας τον Κωνσταντίνο Αρβανιτόπουλο.
Το θεσμικό πλαίσιο των ΑΕΙ προσδιορίζεται από δύο νόμους, αρχικά ο νόμος 4009/11 και στη συνέχεια ο νόμος 4076/12, που αποτελεί την αναθεωρημένη έκδοση του προηγούμενου με ελάχιστες αλλαγές. Αυτοί οι νόμοι ήταν που καταργούσαν το Πανεπιστημιακό Άσυλο (ΠΑ).
Στην κατάργηση του ΠΑ ο νυν πρύτανης δεν είχε καμία αντίρρηση. Δεν τον ενόχλησε. Αυτήν την εξέλιξη όχι μόνο την επεδίωκε αλλά και τη νομιμοποίησε πριν ακόμη ψηφιστεί με τις πολιτικές θέσεις που έπαιρνε. Τώρα ως πρύτανης την εφαρμόζει. Και έφτασε στο σημείο να κλειδώνει τις πόρτες του κεντρικού κτιρίου του Εθνικού Καποδιστριακού Πανεπιστημίου Αθηνών (ΕΚΠΑ) και να κλείνει τους εργαζόμενους μέσα στο κτίριο. Να φέρνει την ιδιωτική αστυνομία για τη φύλαξη.
Ο κ. Θεόδωρος Φορτσάκης δεν αγνοούσε και δεν αγνοεί την έννοια του ΠΑ. Και λόγω της επιστημονικής του ειδικότητας. Γνωρίζει ότι πρόκειται για μια αναγκαιότητα που χαρακτηρίζει την περίοδο ανόδου της αστικής τάξης για να απαλλαγεί το Πανεπιστήμιο από τη θεολογική κυριαρχία και αντίληψη τόσο στο περιεχόμενο των προγραμμάτων σπουδών, που το κέντρο βάρος τους ήταν ο αριστοτελισμός, όσο στην έρευνα και στη διοίκηση.
Ήταν προφανές ότι η ανάπτυξη των επιστημών προσέκρουε πάνω στα θέσφατα και τα δόγματα της Θεολογίας. Η ανάπτυξη του καπιταλισμού, όμως, είχε ανάγκη την ανάπτυξη των επιστημών. Και αυτό με τη σειρά του απαιτούσε τη σύγκρουση με τις θεολογικές αντιλήψεις, την ελεύθερη διακίνηση των ιδεών, που αυτό σημαίνει και ελεύθερη διακίνηση ανθρώπων. Μ’ αυτόν τον τρόπο κατοχυρώθηκε το ΠΑ. Και νομιμοποιήθηκε.
Το Πανεπιστήμιο, ως χώρος παραγωγής γνώσης, συστατικό του στοιχείο είναι η αμφισβήτηση. Και αυτή η αμφισβήτηση πέρασε και στο χώρο των κοινωνικών επιστημών αλλά και στην πολιτική. Στην πορεία του το Πανεπιστήμιο, από τη φύση του και την αποστολή του, προετοιμάζοντας τις παραγωγικές δυνάμεις της κοινωνίας, ερχόταν σε σύγκρουση με τις πολιτικές της αστικής τάξης. Και αυτό γιατί η αστική τάξη είχε χάσει κάθε προοδευτικό στοιχείο.
Αυτή η σύγκρουση ήταν αναμενόμενη, γιατί η επιδίωξη της αστικής τάξης, από τον καιρό της ανόδου της, ήταν να υποτάξει το Πανεπιστήμιο στους δικούς της στόχους τόσο τους παραγωγικούς όσο και σ’ ότι αφορά την αναπαραγωγή της ιδεολογίας της.
Η παραγωγή και η αναπαραγωγή της γνώσης, όμως, που έφερε τη μετατροπή της Επιστήμης σε παραγωγική δύναμη, έρχεται σε αντίθεση με τα συμφέροντα της άρχουσας τάξης και σε σύγκρουση με την επιδίωξή της να ελέγξει το Πανεπιστήμιο.
Η υποταγή του Πανεπιστημίου από την αστική τάξη οδήγησε στην κατάργηση του ΠΑ. Φυσικά από μόνη της αυτή η κατάργηση δε μπορεί να παίξει το ρόλο της. Πρέπει να προσαρμοστεί πάνω στα συμφέροντα της αστικής τάξης το σύνολο των δραστηριοτήτων και της δομής του Πανεπιστημίου. Αυτό ακριβώς κάνει το υπάρχον θεσμικό πλαίσιο με τους νόμους που αναφέραμε.
Αυτήν τη νομιμότητα υπερασπίζεται ο πρύτανης του ΕΚΠΑ και η κυβέρνηση, τα διάφορα φερέφωνα στα ΜΜΕ. Μια νομιμότητα που έφερε τον αυταρχισμό, γιατί υποταγή του Πανεπιστημίου σημαίνει και υποταγή του Πανεπιστημιακού Κινήματος, των φοιτητών, των εργαζομένων και του διδακτικού και ερευνητικού προσωπικού.
Σημαίνει το Πανεπιστήμιο να πάψει να είναι χώρος αμφισβήτησης και ελεύθερης διακίνησης των ιδεών. Σημαίνει το Πανεπιστήμιο να μη λειτουργεί για την κάλυψη των κοινωνικών αναγκών των εργαζομένων και την προαγωγή των επιστημών αλλά για τα στενά συμφέροντα της ολιγαρχίας.
Γι’ αυτήν τη νομιμότητα ενδιαφέρεται ο κ. Θεόδωρος Φορτσάκης και η κυβέρνηση. Γι’ αυτό και ο κ. Θεόδωρος Φορτσάκης δεν παρουσιάστηκε ως πρυτανεύων αλλά ως αστυνoμικεύων του ΕΚΠΑ. Εξέπεσε του ρόλου του και της αποστολής του ως πανεπιστημιακός δάσκαλος.
COMMENTS