Όπως και να το κάνεις μια κυβερνητική αλλαγή στη Γαλλία δε μπορεί παρά να σου προκαλέσει το ενδιαφέρον. Άνοιξε, λοιπόν, η συζήτηση πάνω στην παραίτηση της Γαλλικής κυβέρνησης, την οποία, σημειωτέον, την προκάλεσε ο ίδιος ο πρωθυπουργός της Γαλλίας, Μανουέλ Βαλς, μετά από αίτημα του αρχηγού του κράτους, δηλαδή, του Φρανσουά Ολάντ.
Η παραίτηση της κυβέρνησης έγινε εξ αιτίας των δηλώσεων του πρώην (πλέον) υπουργού οικονομίας, Αρνό Μοντεμπούρ, που δήλωσε ότι : «η Γερμανία έχει πέσει στην παγίδα της λιτότητας, την οποία επιβάλλει σε όλη την Ευρώπη». Οι δηλώσεις αυτές θεωρήθηκαν ότι «ξεπέρασαν την κίτρινη γραμμή» με αποτέλεσμα να προκληθεί η παραίτηση της κυβέρνησης. Νέος υπουργός οικονομίας ανέλαβε ο Μανουέλ Μακρόν.
Για το νέο υπουργό το «e – Βήμα» μας πληροφορεί ότι: «Ο 37χρονος εκατομμυριούχος τραπεζίτης, συνδεδεμένος με τον Οίκο Ρότσιλντ, οικονομικός σύμβουλος του Προέδρου Ολάντ μέχρι πρότινος και σύνδεσμός του με τους γάλλους επιχειρηματίες, είναι ένας τυπικός νεοφιλελεύθερος, που ταιριάζει πιο πολύ για τη κυνική σχολή του Σικάγου παρά για την σοσιαλιστική κυβέρνηση της Γαλλίας».
Στο μεταξύ ο απερχόμενος υπουργός οικονομίας επανήλθε με δηλώσεις του γύρω από τις πολιτικές μείωσης των ελλειμμάτων λέγοντας ότι: «είναι ένας οικονομικός παραλογισμός καθώς, αφού καταπνίγουν την ανάπτυξη, δεν επιτυγχάνουν τους ίδιους τους στόχους τους, εξαιτίας της μείωσης της δραστηριότητας» και ζήτησε να «γίνει στροφή 180ο».
Έτσι κι αλλιώς αναδεικνύεται το αδιέξοδο της οικονομικής πολιτικής, που ακολουθεί η Ευρωπαϊκή Ένωση, μια και το νέο υπουργό οικονομίας οι πάντες έσπευσαν να τον χαρακτηρίσουν ως «Μερκελικό». Επιστρατεύτηκαν δε και επιχειρήματα που σαφώς ξεκαθαρίζουν ότι η ακολουθούμενη πολιτική από την Ευρωπαϊκή Ένωση είναι ουσιαστικά μονόδρομος.
Από το «e – Βήμα» διαβάζουμε: «Ο πρόεδρος Ολάντ ήλθε στην εξουσία απαγγελλόμενος άλλες πολιτικές, αλλά πνίγηκε στην σκληρή πραγματικότητα. Η γαλλική οικονομία, απόλυτα διασυνδεδεμένη και ευθέως εξαρτημένη από τις υπόλοιπες οικονομίες της Ευρώπης και του κόσμου ολόκληρου, δεν μπορεί να κάνει βήμα όσο παραμένει προσκολλημένη στο παλαιό μοντέλο. Όταν όλες οι οικονομίες μειώνουν το κόστος παραγωγής και δημιουργούν διαρκώς ανταγωνιστικότερες συνθήκες για τα αγαθά και τις υπηρεσίες τους, δεν γίνεται η γαλλική να περιμένει ανάπτυξη, αύξηση της απασχόλησης και επενδύσεις μένοντας ακίνητη και επιμένοντας να διατηρεί δομές και λειτουργίες της προηγούμενης 20ετίας» (Αντώνης Καρακούσης, 27/08/2014).
Και παρακάτω ισχυρίζεται τα εξής αποκαλυπτικά: «Μοιάζει αυτή να είναι κοινή μοίρα για όλες τις κυβερνήσεις της Ευρώπης, σοσιαλιστικές ή λαϊκό – φιλελεύθερες. Και είναι αυτό αποτέλεσμα της αλληλεξάρτησης και της διασύνδεσης των οικονομιών. Ουδεμία χώρα μπορεί να δράσει διαφορετικά εκτός και διαθέτει ορυκτό πλούτο και ατέλειωτους φυσικούς πόρους, όπως η Νορβηγία. Μόνο αν αλλάξει η σχέση αλληλεξάρτησης και διασύνδεσης μεταξύ των οικονομιών του κόσμου μπορεί να ελπίζει κανείς σε αλλαγή οικονομικής πολιτικής στην Ευρώπη και στον κόσμο» (στο ίδιο).
Ουσιαστικά γίνεται παραδεκτό, ακόμη και από τους πολιτικούς εκφραστές της αστικής τάξης, ότι πράγματι υπάρχει αδιέξοδο γι’ αυτό άλλωστε ο Αντώνης Σαμαράς προσπαθεί να αποκαταστήσει μια επαφή και συναντίληψη με τους πρωθυπουργούς της Ιταλίας, της Ισπανίας και της Πορτογαλίας για να μην «την πληρώνει ο Νότος».
Και είναι καιρός να ειπωθεί ότι οικονομικά η ευρωζώνη έχει αποτύχει εντελώς. Είναι χαρακτηριστικό ότι στη σχεδόν δεκαπενταετία της ύπαρξής της παρουσιάζει ρυθμούς ανάπτυξης περίπου 1%, γεγονός που δείχνει το μέγεθος της δυσκολίας της αναπαραγωγής του κεφαλαίου, κάτι που δεν αφορά μόνο την ευρωζώνη αλλά ολόκληρη την Ευρωπαϊκή Ένωση και όχι μόνο.
Παρουσιάστηκαν, όμως, και απόψεις που «πιάστηκαν» από την παραίτηση της Γαλλικής κυβέρνησης αναζητώντας τις «θετικές πλευρές» αυτής της εξέλιξης προκειμένου να στηρίξουν την αντίληψη ότι υπάρχει εναλλακτική οικονομική πολιτική απέναντι στη σκληρή δημοσιονομική πειθαρχία και τη λιτότητα που επιβάλλει η Γερμανία. Οι απόψεις αυτές εκφράστηκαν από στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ, και όχι μόνο του ΣΥΡΙΖΑ, αλλά με αυτό το ζήτημα θα ασχοληθούμε στο επόμενο σχόλιό μας, γιατί και η «Νέα Σπορά» πιστεύει ότι υπάρχει εναλλακτική πολιτική πρόταση, την οποία, όμως, δεν την αναζητάει στις «θετικές πλευρές» των εξελίξεων στη Γαλλία.
COMMENTS