Είναι χρόνια τώρα που έχει ανοίξει η συζήτηση που αφορά στα οικονομικά των κομμάτων. Υποτίθεται ότι η συζήτηση αυτή γινόταν για να βρεθεί τρόπος ελέγχου της οικονομικής δραστηριότητας των κομμάτων, να ενισχυθεί η δημοκρατική τους λειτουργία, στο πλαίσιο της δημοκρατίας να επικρατήσει η διαφάνεια και να αποφευχθούν οι υπόγειες συναλλαγές μεταξύ των κομμάτων και των χρηματοδοτών, που συχνά, για ορισμένα κόμματα, ήταν οικονομικοί παράγοντες και οικονομικά συγκροτήματα, που έπαιζαν ρόλο στην πολιτική ζωή του τόπου.
Το νομοσχέδιο που κατατέθηκε προς συζήτηση στη βουλή με το βαρύγδουπο τίτλο «Έλεγχος των οικονομικών των πολιτικών κομμάτων και των αιρετών αντιπροσώπων Βουλής και Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου» έρχεται, πάντα υποτίθεται, να καθιερώσει τη διαφάνεια στα οικονομικά των κομμάτων και να συμβάλει στον εκδημοκρατισμό της πολιτικής ζωής, γιατί, κατά την Αιτιολογική Έκθεση που το συνοδεύει «η χρηματοδότηση και ο έλεγχος των οικονομικών των πολιτικών κομμάτων και των υποψηφίων και αιρετών αντιπροσώπων είναι ένα θέμα που αφορά στον πυρήνα της πολιτικής».
Κατ’ αρχάς δύο είναι τα στοιχεία από τα οποία πρέπει να ξεκινήσει κανείς την αντιμετώπιση του θέματος αυτού: Πρώτο, ότι το συγκεκριμένο νομοσχέδιο ήταν μέσα στα προαπαιτούμενα της τρόικας για την εκταμίευση του 1δισ. ευρώ. Δεύτερο, ότι στη σύνταξη του νομοσχεδίου έχει βάλει το χεράκι της η περίφημη «Επιτροπή GRECO». Πρόκειται για την «Ομάδα Κρατών κατά της διαφθοράς – GroupofStatesagainstCorruption» του Συμβουλίου της Ευρώπης στην οποία η Ελλάδα προσχώρησε το 1999.
Σε ότι αφορά το πρώτο στοιχείο γίνεται φανερό ότι η απαίτηση της τρόικας γίνεται δεκτή, ανεξάρτητα από το εάν το συγκεκριμένο νομοσχέδιο φαίνεται ότι θα συζητηθεί στην ολομέλεια της βουλής, πράγμα που σημαίνει ότι η συζήτησή του θα πάει το Φθινόπωρο. Ίσως τον Οκτώβρη. Το σημαντικό γεγονός που προκύπτει βέβαια είναι ότι η Ευρωπαϊκή Ένωση επιχειρεί να βάλει για τα καλά «χέρι» στη δράση των Κομμουνιστικών Κομμάτων ελέγχοντας πλήρως την οικονομική τους δραστηριότητα. Περί αυτού πρόκειται και μόνο. Και αυτό το γεγονός, ταυτόχρονα, είναι και μια πρόσθετη απόδειξη της έντασης της πολιτικής αντίδρασης που τη χαρακτηρίζει.
Η άλλη πλευρά αυτού του ζητήματος είναι ότι ήταν στις προθέσεις της κυβέρνησης κάποια στιγμή να φέρει στη βουλή νομοσχέδιο για τα οικονομικά των κομμάτων αλλά, τελικά, το νομοσχέδιο αυτό τέθηκε στα προαπαιτούμενα, πράγμα που σημαίνει ότι τα αφεντικά της Ευρωπαϊκής Ένωσης της έβαλαν «τα δύο πόδια σ’ ένα παπούτσι», με στόχο, όπως λέγεται, να λήξουν όλες τις πολιτικές εκκρεμότητες μέχρι το Δεκέμβρη, σύμφωνα με τους δικούς τους σχεδιασμούς. Στο γεγονός αυτό επιβεβαιώνεται για άλλη μια φορά η πολιτική εξάρτηση της χώρας μας.
Σε ότι αφορά το δεύτερο στοιχείο, δηλαδή την Επιτροπή GRECO, δεν πρέπει να είναι και τόσο περήφανη για το έργο της κατά της διαφθοράς, γιατί αυτή «δίνει και παίρνει» σ’ όλη την Ευρωπαϊκή Ένωση και παντού στον καπιταλιστικό κόσμο και δεν αφορά τη «λιανομαρίδα», π.χ. γραφεία πολεοδομίας, αλλά κορυφαία ονόματα της πολιτικής ζωής, πρωθυπουργούς, υπουργούς, καγκελαρίους κλπ. Στα δε καθ’ ημάς πλείστα όσα παραδείγματα αποδεικνύουν ότι η διαφθορά καλά κρατεί, άλλωστε η συζήτηση για τη διαφθορά ποτέ δε σταμάτησε και αφορούσε πάντα τα κόμματα της αστικής τάξης (τα υποβρύχια εξακολουθούν να σαπίζουν). Λογικό.
Επομένως η συνδρομή αυτής της Επιτροπής στη διαμόρφωση του νομοσχεδίου ήταν για να προσφέρει για τα χειρότερα παρά στη διαφάνεια.
Η ουσία του ζητήματος είναι, ανεξάρτητα από το πώς μεθοδεύεται και το τι προβλέπει το συγκεκριμένο νομοσχέδιο, οι αναγνώστες μας θα έχουν ασφαλώς υπόψη τους τα βασικά του σημεία από τη γενικότερη ειδησεογραφία, ότι μπαίνει φραγμός σε κόμματα, όπως το ΚΚΕ, να εξασφαλίζουν την οικονομική τους ενίσχυση από τους εργαζόμενους, που είναι και οι μόνοι οικονομικοί ενισχυτές τους, γιατί το νομοσχέδιο προβλέπει την κατάργηση της ανωνυμίας και επιβάλλει ακόμη και για τα κομματικά μέλη την ονομαστικοποίηση και τη δημοσιότητα.
Ουσιαστικά, δηλαδή, το νομοσχέδιο επιβάλλει στο ΚΚΕ να δώσει από μόνο του τα ονόματα των μελών του στην αστική τάξη με ό,τι σημαίνει αυτό για το Κόμμα και ό,τι μας έχει διδάξει μέχρι τώρα το ιστορικό παρελθόν αλλά και το παρόν.
Τελικά στο όνομα της διαφάνειας και της δημοκρατικής λειτουργίας των κομμάτων ο αντικειμενικός στόχος του συγκεκριμένου νομοσχεδίου είναι να παρεμβάλει νέα εμπόδια στη δράση του Κόμματος. Κινείται στο πλαίσιο αφαίρεσης των δημοκρατικών δικαιωμάτων και ελευθεριών των εργαζομένων να οργανώνονται και να στηρίζουν οικονομικά το Κόμμα τους ως οργανωτή και καθοδηγητή των αγώνων τους. Το νομοσχέδιο φανερώνει τη σημερινή σχέση της αστικής δημοκρατίας με την πολιτική αντίδραση. Και εξ αυτού τονίζει την ανάγκη της υπεράσπισης των δημοκρατικών δικαιωμάτων και ελευθεριών των εργαζομένων που ασφυκτικά περιορίζονται από την αστική τάξη και τα κόμματά της.
COMMENTS