Οι εξελίξεις γύρω από την ίδρυση της μικρής ΔΕΗ είναι γνωστές. Η «Νέα Σπορά» έσπευσε να πάρει θέση γύρω από τη νομοθετική πρωτοβουλία της κυβέρνησης να σπάσει τη ΔΕΗ προκειμένου να την εκποιήσει κομματιαστά μέχρι και την τελική της ολοκληρωτική ιδιωτικοποίηση.
Τοποθετήθηκε, επίσης, αναλυτικά ως προς την πρόταση του ΣΥΡΙΖΑ για δημοψήφισμα, αποκάλυψε την σκοπιμότητά της, δηλαδή, την ένταξή της στην προσπάθεια του ΣΥΡΙΖΑ για τη δημιουργία της συμμαχίας, προκειμένου να αναρριχηθεί στη διακυβέρνηση της χώρας, μη αντιμετωπίζοντας την ιδιωτικοποίηση της ΔΕΗ στο σύνολό της, πολύ περισσότερο μη αντιμετωπίζοντας την αντίστοιχη οδηγία της Ευρωπαϊκής Ένωσης για την απελευθέρωση της αγοράς ενέργειας.
Ταυτόχρονα η «Νέα Σπορά» τοποθετήθηκε και γύρω από τους χειρισμούς, που έκανε η ηγεσία του Κόμματος ως προς την πρόταση που κατέθεσε ο ΣΥΡΙΖΑ και ανέδειξε, ως κύριο πρόβλημα, την ανάγκη ότι για να είναι αυτοί οι χειρισμοί αποτελεσματικοί έπρεπε να συνοδευτούν με την κατάθεση μιας συγκεκριμένης συνολικής πρότασης, για την οποία κατ’ επανάληψη έχουμε μιλήσει σε προηγούμενα άρθρα μας.
Την ίδια στιγμή, βέβαια, στο συνδικαλιστικό επίπεδο, η ΓΕΝΟΠ – ΔΕΗ κήρυξε απεργιακές κινητοποιήσεις, που για να τις αντιμετωπίσει η κυβέρνηση κατέφυγε στην επιστράτευση των εργαζομένων στη ΔΕΗ. Στη συζήτηση που ακολούθησε στη ΓΕΝΟΠ – ΔΕΗ για τη συνέχεια των κινητοποιήσεων, και παρά την επιστράτευση, οι δυνάμεις της ΠΑΣΚΕ – ΔΑΚΕ – ΣΥΡΙΖΑ – Φωτόπουλου κλπ. αποφάσισαν να σταματήσουν τις απεργιακές κινητοποιήσεις, να απορρίψουν την πρόταση του ΠΑΜΕ, και να μεταφέρουν το πρόβλημα στη ΓΣΕΕ. Άλλα λόγια να αγαπιώμαστε!
Ήταν ένας καθαρός τρόπος να ξεπουλήσουν τον αγώνα των εργαζομένων στη ΔΕΗ. Την ίδια στιγμή οι διάφοροι Φωτόπουλοι, προνομιακοί συνομιλητές του ΣΥΡΙΖΑ για τη δημιουργία της συμμαχίας, έδιναν ρεσιτάλ υποκρισίας μπροστά στις κάμερες της τηλεόρασης ότι θα σκίσουν τα φύλλα της επιστράτευσης.
Για το όλο ζήτημα της μικρής ΔΕΗ ο «Εργατικός Αγώνας» αντέδρασε με δύο άρθρα. Το ένα για να γελοιοποιήσει τον Ταμήλο (ο Ταμήλος μας είναι παντελώς αδιάφορος) για τις απόψεις του για την ενέργεια, που καλούσε τον κόσμο να επιστρέψει στην εποχή των σπηλαίων, και με ένα δεύτερο, που με αφορμή την ίδρυση της μικρής ΔΕΗ έκανε μια θεωρητική ανάλυση συνολικά για τις ιδιωτικοποιήσεις, στο γενικό του πνεύμα σωστό.
Αυτό που έλειψε, όμως, κατά κραυγαλέο τρόπο, ήταν το τι θέση παίρνει ο «Εργατικός Αγώνας» γύρω από τη συνολική εξέλιξη σε ότι αφορά τη μικρή ΔΕΗ με την πρόταση του ΣΥΡΙΖΑ για δημοψήφισμα, τη στάση του ΚΚΕ και τη στάση της κυβέρνησης. Για όλα αυτά σιώπησε.
Το ερώτημα είναι γιατί σιώπησε; Τίποτα δεν είχε να πει από μια εξέλιξη που μπορεί να μας φέρει μπροστά σε πρόωρες εκλογές; Τίποτα δεν είχε να πει για τις προτάσεις που κατατέθηκαν για το δημοψήφισμα; Τίποτα δεν είχε να πει για το πώς έπρεπε να αντιδράσουν οι δυνάμεις που αντιμάχονταν ειλικρινά ή και υποκριτικά τη διάσπαση της ΔΕΗ, για την ιδιωτικοποίηση της ΔΕΗ, για το ζήτημα της ενέργειας και για το ποια συνολική πρόταση θα έπρεπε να κατατεθεί, στο πλαίσιο τη οποίας θα αντιμετωπιζόταν και το ζήτημα της ΔΕΗ; Ποια είναι τα πολιτικά συμπεράσματα, τα μέχρι τώρα;
Κατά τη γνώμη μας δεν είχε να πει τίποτα. Και αυτό γιατί τινάχτηκε στον αέρα η βασική γραμμή, αυτή του Ενιαίου Εργατικού Μετώπου (ΕΕΜ), που υποστηρίζει. Ο «Εργατικός Αγώνας» έχει κάνει “ξεπατικούρα” μια θέση της Γ’ Διεθνούς, που διαμορφώθηκε σε εντελώς διαφορετικές συνθήκες, και μ’ αυτή τη θέση καθορίζει τη πολιτική του στάση και απέναντι στις πολιτικές δυνάμεις που υποτίθεται ότι θα απαρτίζουν το Μέτωπο και για την κυβέρνηση που θα σχηματίσουν, αλλά, πάνω απ’ όλα και για το ίδιο το Εργατικό Κίνημα.
Μ’ αυτόν τον τρόπο αδυνατεί να παρακολουθήσει τις πολιτικές εξελίξεις αλλά και να καθορίσει τη στάση του απέναντι στις πολιτικές δυνάμεις, που αντιπολιτεύονται την κυβέρνηση, και τις αντίστοιχες συνδικαλιστικές δυνάμεις που δρουν στο Εργατικό Κίνημα. Έχει περιέλθει σε μια ακατάσχετη γενικολογία.
Προ καιρού πρότεινε την κοινή πολιτική δράση με τις δυνάμεις που αντιτίθενται στο ευρώ και τις δυνάμεις που αντιτίθενται στην ίδια την Ευρωπαϊκή Ένωση. Δεν έκανε τον κόπο να μας εξηγήσει πως θα πραγματοποιηθεί μια τέτοια κοινή δράση, όταν οι μεν θα μιλούν για παραμονή στην Ευρωπαϊκή Ένωση, χωρίς το ευρώ, και οι δε θα μιλούν για αποδέσμευση συνολικά από αυτήν. Ποια θα είναι η βάση της κοινής πολιτικής δράσης;
Τώρα με τις εξελίξεις στην ίδια τη ΓΕΝΟΠ και τη στάση των δυνάμεων του ΣΥΡΙΖΑ που στο συνδικαλιστικό κίνημα πρόσκεινται στη μεγάλη τους πλειοψηφία στην «Αριστερή Πλατφόρμα», που είναι ενάντια στο ευρώ, δε μπήκε στον κόπο να γράψει δυο γραμμές για αυτές τις εξελίξεις, να εξηγήσει ποια θα είναι η βάση της κοινής δράσης.
Σε ποιο γενικότερο πλαίσιο θα ενταχθεί η μη παραπέρα ιδιωτικοποίηση της ΔΕΗ και η αντιμετώπιση συνολικά της ενέργειας από την πλευρά του Εργατικού Κινήματος; Ποιες είναι αυτές οι συνδικαλιστικές δυνάμεις (επίσημες), που στο επίπεδο του Εργατικού Κινήματος μπορούν να εξασφαλίσουν την κοινή δράση;
Η θέση της Γ’ Διεθνούς για το ΕΕΜ αφορούσε τα Κομμουνιστικά και Σοσιαλδημοκρατικά κόμματα ως εργατικά κόμματα, ανεξάρτητα από το εάν οι η ηγεσίες των Σοσιαλδημοκρατικών κομμάτων είχαν συμβιβαστεί με την αστική τάξη. Προέβλεπε και τους όρους συμμετοχής σε κυβέρνηση και τους τύπους της κυβέρνησης. Δημιουργήθηκε σε μια περίοδο που το επαναστατικό κύμα είχε εξαντληθεί αφήνοντας πίσω του μόνο τη σοβιετική εξουσία στη Ρωσία.
Η επαναφορά αυτής της θέσης στο σήμερα σε ποιες συνθήκες αναφέρεται και σε ποια κόμματα αφορά; Ποια είναι τα εργατικά κόμματα που απευθύνεται ο «Εργατικός Αγώνας»; Ο ΣΥΡΙΖΑ είναι εργατικό κόμμα; Απευθύνεται στην «Αριστερή Πλατφόρμα; Απευθύνεται στην ΑΝΤΑΡΣΥΑ; Πού;
Οι εξελίξεις γύρω από τη μικρή ΔΕΗ έρχονται να επιβεβαιώσουν για άλλη μια φορά την ανάγκη να τροποποιήσει την πολιτική του το Κόμμα μας, το ΚΚΕ. Έρχονται να δικαιώσουν τις σταθερές θέσεις της «Νέας Σποράς» που συστηματικά μιλάει για την κατάθεση μιας συνολικής πρότασης, που δεν θα αφορά τον άμεσο σοσιαλισμό αλλά θα ανοίγει το δρόμο γι’ αυτόν, στο πλαίσιο της αλλαγής των τάξεων στην εξουσία, δηλαδή μιας επαναστατικής αλλαγής με την αντίστοιχη επαναστατική εξουσία και κυβέρνηση, πράγμα που επιβάλλει και την αλλαγή της στάσης του Κόμματος μέσα στο Εργατικό Κίνημα, την επαναφορά στην αρχική σύλληψη του ΠΑΜΕ, αλλά και τον αναγκαίο σαφή καθορισμό της δράσης του ΠΑΜΕ στις σημερινές συνθήκες, μια και εμφανώς ορισμένες δυνάμεις του ΣΥΡΙΖΑ στο συνδικαλιστικό κίνημα προπονούνται από τώρα για το ρόλο του κυβερνητικού συνδικαλισμού.
Πάνω απ’ όλα, όμως, έρχονται αυτές οι εξελίξεις, να καταδικάσουν θέσεις που δεν έχουν σχέση με τη σημερινή πραγματικότητα, που μεταφέρονται με απόλυτα σχηματικό τρόπο στο σήμερα, γι’ αυτό άλλωστε, όταν οι εξελίξεις τρέχουν κάποιοι προτιμούν τη σιωπή γιατί νομίζουν ότι είναι χρυσός.
Και σ’ αυτό λάθος κάνουν. Η σιωπή έτσι κι αλλιώς δεν είναι χρυσός αλλά αν για κάποιους είναι χρήσιμος ως χρυσός, εδώ αποκαλύπτεται ότι για τον «Εργατικό Αγώνα» είναι χρήσιμος για το πολιτικό του φαλίρισμα.
COMMENTS