Σχόλιο Συνεργάτη μας
Το πρώτο βήμα, στο πλαίσιο των αποφάσεων της πρόσφατης Κεντρικής Επιτροπής του ΣΥΡΙΖΑ για τη δημιουργία της «δημοκρατικής, πατριωτικής, προοδευτικής, ριζοσπαστικής συμμαχίας», έγινε με την εκδήλωση που διοργάνωσε η ηγεσία του για τη μικρή ΔΕΗ. Στην εκδήλωση, με ομιλητή τον Αλέξη Τσίπρα, παρέστησαν οι βουλευτές Οδ. Βουδούρης και Θ. Παραστατίδης (Κοινωνία Πρώτα), η Θεοδώρα Τζάκρη, ο βουλευτής και πρώην υπουργός Νίκος Νικολόπουλος, η πρώην υπουργός, επικεφαλής της Κοινωνικής Συμφωνίας, Λούκα Κατσέλη, η κοινοβουλευτική εκπρόσωπος των Ανεξαρτήτων Ελλήνων, Ραχήλ Μακρή, οι εκπρόσωποι της Αριστερής Προοπτικής, Α. Νεφελούδης και Στ. Μπαγιώργος, ο συντονιστής των Οικολόγων Πρασίνων, Ι. Τσιρώνης, ο πρώην βουλευτής Χρ. Κοκκινοβασίλης, ο πρώην πρύτανης του ΕΜΠ, Ν. Μαρκάτος, συνδικαλιστές όπως οι Ν. Φωτόπουλος και Π. Καλφαγιάννης, κ.ά.
Αυτό που τόνισε στην ομιλία του ο Αλέξης Τσίπρας ήταν ότι: «Αυτό που επιχειρούμε σήμερα είναι να πετύχουμε τη μέγιστη δυνατή κοινωνική και πολιτική συσπείρωση σε έναν ελάχιστο στόχο, άλλα τόσο μεγάλο και σημαντικό για το τόπο μας στόχο. Να αποτρέψουμε την εκποίηση της ΔΕΗ, μιας στρατηγικής σημασίας για την ελληνική οικονομία και την ασφάλεια της χώρας επιχείρησης».
Παράλληλα, όμως, δεν παρέλειψε να δώσει την προέκταση που επιθυμούσε: «Σήμερα κάνουμε την αρχή. Έχουμε μπροστά μας μία δύσκολη μάχη. Η ευρεία κοινωνική πλειοψηφία χτίζεται βήμα-βήμα. Αυτό μπορεί να γίνει με τον πιο γρήγορο ρυθμό όταν υπάρχει κοινωνική πλειοψηφία που συμπαρατάσσεται με τους στόχους μας. Είμαι βέβαιος πως υπάρχει και είναι μαζί μας. Με τις απόψεις μας και τις επιδιώξεις μας».
Ταυτόχρονα ο Αλέξης Τσίπρας δεσμεύτηκε ότι: «Και σε κάθε περίπτωση επαναλαμβάνουμε τη δέσμευσή μας, απέναντι στους πολίτες, να επαναφέρουμε τη ΔΕΗ υπό δημόσιο έλεγχο, σε μια ενιαία επιχείρηση. Και ας μην προτρέξουν κάποιοι να μιλήσουν για ουτοπία και για υποσχέσεις χωρίς αντίκρισμα».
Αυτό που έχουμε να παρατηρήσουμε από την πλευρά μας είναι τρία πράγματα:
Το πρώτο. Σε κανένα σημείο του λόγου του ο Αλέξης Τσίπρας δεν έκανε αναφορά στην Ευρωπαϊκή Ένωση και ότι η πολιτική ιδιωτικοποιήσεων που εφαρμόζεται (αναδιαρθρώσεις) είναι κεντρική της κατεύθυνση. Θα θυμίσουμε σ’ αυτό το σημείο ότι ο Σόιμπλε, σε πρόσφατες δηλώσεις του, εξάρτησε την παραμονή της χώρας μας στο ευρώ από την πορεία εφαρμογής των αναδιαρθρώσεων (βλέπε Κύριο άρθρο).
Το δεύτερο. Ο Αλέξης Τσίπρας απέφυγε να αναφερθεί στο γεγονός ότι η μικρή ΔΕΗ είναι μέσα στα προαπαιτούμενα, που απαιτεί η τρόικα να νομοθετήσει η Ελληνική κυβέρνηση, για να συνεχιστεί η εκταμίευση των δόσεων για το δημόσιο χρέος.
Το τρίτο. Καμία αναφορά και επεξήγηση δεν υπήρξε για το εάν η ενιαία επιχείρηση της ΔΕΗ θα περιλαμβάνει και τις ιδιωτικές επιχειρήσεις παραγωγής ενέργειας που υπάρχουν στη χώρα μας με την κρατικοποίησή τους.
Το συμπέρασμα είναι ότι ο Αλέξης Τσίπρας και με το ακροατήριο στο οποίο απευθύνθηκε και με το περιεχόμενο της ομιλίας του έδωσε ένα απτό παράδειγμα του τι σημαίνει «δημοκρατική, πατριωτική, προοδευτική, ριζοσπαστική συμμαχία».
Από την πλευρά του Κόμματος τώρα. Ο Ριζοσπάστης (24.06.2014) κάνει πρώτο θέμα το ζήτημα της περαιτέρω ιδιωτικοποίησης της ΔΕΗ με τίτλο: «Μονόδρομος η πάλη κατά της ιδιωτικοποίησης της ΔΕΗ». Ενώ σε σχόλιο του Γραφείου Τύπου για τη μικρή ΔΕΗ σημειώνει:
«Το κυβερνητικό σχέδιο για τη “μικρή ΔΕΗ” οδηγεί σε πρόσθετα βάρη, τόσο για τους λαϊκούς καταναλωτές ηλεκτρικού ρεύματος όσο και για τους εργαζόμενους του κλάδου, προκειμένου να ολοκληρωθεί η “απελευθέρωση” και να διασφαλιστεί η κερδοφορία των επενδυτών στον τομέα της Ενέργειας.
Η διάσπαση της ΔΕΗ σε δύο κομμάτια και η περαιτέρω προώθηση της ιδιωτικοποίησης στον κλάδο δεν είναι “κεραυνός εν αιθρία”. Η συγκεκριμένη εξέλιξη είναι λογική συνέχεια της πολιτικής της απελευθέρωσης του τομέα της ηλεκτρικής ενέργειας, σύμφωνα με τις κατευθύνσεις της ΕΕ, την οποία με συνέπεια υπηρετούν τα κόμματα της συγκυβέρνησης ΝΔ – ΠΑΣΟΚ. Κοροϊδεύουν τους εργαζόμενους όμως και όσοι, όπως ο ΣΥΡΙΖΑ, υπόσχονται πως με το καθεστώς της απελευθερωμένης αγοράς ηλεκτρικής ενέργειας στις σημερινές συνθήκες, μπορεί να υπάρξει και μια επιχείρηση ηλεκτρικού ρεύματος που να ικανοποιεί τις λαϊκές ανάγκες, να εξασφαλίζει φτηνό ρεύμα και να ευνοεί τους εργαζόμενους του κλάδου.
Μονόδρομος για τους εργαζόμενους του κλάδου και όλο το λαό είναι η πάλη ενάντια στη με οποιονδήποτε τρόπο προώθηση της ιδιωτικοποίησης της ΔΕΗ, ενταγμένη στον αγώνα κατά της απελευθέρωσης του τομέα ηλεκτρικής ενέργειας, με κοινωνικοποίησή της, με δημιουργία ενός ενιαίου κρατικού φορέα ενέργειας που θα ικανοποιήσει όλες τις συνδυασμένες λαϊκές ανάγκες για ηλεκτρική ενέργεια, στο πλαίσιο μιας άλλης, λαϊκής οικονομίας και εξουσίας».
Σε άλλο σχόλιο του Γραφείου Τύπου για τις συζητήσεις σχετικά με τα «προαπαιτούμενα», σημειώνεται:
«Η κυβέρνηση της ΝΔ και του ΠΑΣΟΚ, με την περαιτέρω ιδιωτικοποίηση της ΔΕΗ, την εμπορευματοποίηση της γης και του αιγιαλού και το νέο χτύπημα στην κοινωνική ασφάλιση και τις συντάξεις, υλοποιεί τα χωρίς τέλος “προαπαιτούμενα” της ΕΕ και του κεφαλαίου για την ανάκαμψη των καπιταλιστικών κερδών σε βάρος του λαού. Πραγματικό “προαπαιτούμενο” για τα λαϊκά δικαιώματα, είναι ο αγώνας των εργαζομένων, των νέων, των συνταξιούχων, σε σύγκρουση με όλους αυτούς τους αντιλαϊκούς σχεδιασμούς».
Ο Ριζοσπάστης έδωσε συνέχεια στο θέμα της μικρής ΔΕΗ από τη στήλη «Η άποψή μας» (25.06.2014).
Αντιγράφουμε:
«Η πρόταση του ΣΥΡΙΖΑ δεν είναι στον αντίποδα αυτής της κυβέρνησης, επειδή κινείται μέσα στο ίδιο πλαίσιο της ΕΕ και της πολιτικής απελευθέρωσης της αγοράς Ενέργειας. Επιβεβαιώνεται και από αυτό το παράδειγμα ότι η πολιτική πρόταση του ΣΥΡΙΖΑ δεν μπορεί να αποτελέσει απάντηση στην αντιλαϊκή κυβερνητική πολιτική.
Μονόδρομος για τους εργαζόμενους του κλάδου και για όλο το λαό είναι η πάλη ενάντια στη με οποιονδήποτε τρόπο προώθηση της ιδιωτικοποίησης της ΔΕΗ, ενταγμένη στον αγώνα κατά της απελευθέρωσης του τομέα ηλεκτρικής ενέργειας, με κοινωνικοποίησή της, με δημιουργία ενός ενιαίου κρατικού φορέα Ενέργειας που θα ικανοποιήσει όλες τις συνδυασμένες λαϊκές ανάγκες για ηλεκτρική ενέργεια, στο πλαίσιο μιας άλλης, λαϊκής οικονομίας και εξουσίας».
Τα δικά μας σχόλια:
Σωστά σημειώνει ο Ριζοσπάστης ότι η πρόταση της ηγεσίας του ΣΥΡΙΖΑ δεν αντιμετωπίζει την πολιτική απελευθέρωσης της ενέργειας από την πλευρά της Ευρωπαϊκής Ένωσης και της κυβέρνησης.
Το άμεσο αίτημα, όμως, για ενιαίο κρατικό φορέα ενέργειας παραπέμπεται – ταυτίζεται με το στρατηγικό στόχο του Κόμματος (Λαϊκή Εξουσία – Οικονομία) με αποτέλεσμα να μη μπαίνει ως άμεσος στόχος . Στο επίπεδο της άμεσης πάλης και της άμεσης πρότασης εξαντλείται στο όχι στην περαιτέρω ιδιωτικοποίηση, δηλαδή, ό,τι ακριβώς λέει και η ηγεσία του ΣΥΡΙΖΑ, παρά τις φραστικές κορώνες εναντίον του. Αυτό σημαίνει ξεκάθαρα υποχώρηση από την πλευρά του Εργατικού Κινήματος να οργανώσει την πάλη του ενάντια στην ιδιωτικοποίηση της ΔΕΗ και απώλεια της δυνατότητας να διατυπώσει άμεση εναλλακτική πρόταση στον αντίποδα της αστικής πολιτικής, του ευρωμονόδρομου.
Αυτό πρακτικά σημαίνει, επίσης, αμαχητί παράδοση της πολιτικής πρωτοβουλίας στον ΣΥΡΙΖΑ, που δεν θα πληρώσει τη θέση του για την Ευρωπαϊκή Ένωση και τις καταστροφικές συνέπειες από την παραμονή της χώρας μας σ’ αυτήν. Η ηγεσία του ΣΥΡΙΖΑ δεν κάνει τίποτα άλλο από το να λέει «όχι» στη περαιτέρω ιδιωτικοποίηση, όμως, μέσα από τη σκοπιά της υπεράσπισης της απελευθέρωσης της αγοράς ενέργειας. Το αποτέλεσμα που θα προκύψει, ακόμα και αν ματαιωθεί η δημιουργία της μικρής ΔΕΗ, θα είναι να έχουμε μιας τύποις δημόσια ΔΕΗ ευνουχισμένη από κάθε δυνατότητα να συμβάλει σε μια φιλολαϊκή ανάπτυξη έξω από τις ιμπεριαλιστικές δεσμεύσεις ασκώντας ταυτόχρονα κοινωνική πολιτική.
Εδώ, λοιπόν μας έχουν οδηγήσει οι επεξεργασίες του 19ου Συνεδρίου και οι διολισθήσεις των προηγούμενων χρόνων. Από τη μια, στην απώλεια των πολιτικών πρωτοβουλιών του Κόμματος, που τις παίρνει ο ΣΥΡΙΖΑ δίνοντας το δικό του περιεχόμενο, από την άλλη υποχώρηση των αγώνων του Εργατικού Κινήματος, καλλιέργεια συγχύσεων, ύπαρξη αντιφάσεων και ερμηνειών κατά το δοκούν, μπροστά στην απουσία σαφούς και άμεσα εφαρμόσιμης πολιτικής πρότασης σε αντιιμπεριαλιστική αντιμονοπωλιακή κατεύθυνση .
Από τη μία να θεωρείται ο σοσιαλισμός ως άμεση λύση (Εργατική – Λαϊκή Εξουσία) και από την άλλη να διατυπώνονται ορισμένα άμεσα οικονομικά, σαφώς αμυντικά, αιτήματα μη χειροτέρευσης, που δεν συμβάλλουν στο να ανοίγει ο δρόμος για την οργάνωση των λαϊκών μαζών, την ενότητα της εργατικής τάξης, την ανάπτυξη της ταξικής πάλης για ριζικές, επαναστατικές ανατροπές στην κατεύθυνση του σοσιαλισμού. Και εδώ γίνεται φανερή πλέον και ξεκάθαρη η απόσπαση της τακτικής από τη στρατηγική.
COMMENTS