Με απόλυτη σαφήνεια είχαμε διαφωνήσει με τις «Θέσεις» για το 19ο Συνέδριο και τα ντοκουμένα που ψηφίστηκαν σ’ αυτό. Έρχεται, τώρα, η πραγματικότητα όχι απλώς να μας δικαιώσει, αλλά και να αποκαλύψει το πόσο εγκεφαλικά, επικίνδυνα και αναθεωρητικά κατασκευάσματα ήταν οι επεξεργασίες του 19ου Συνεδρίου.
Αρκεί ένα “ζωντανό” παράδειγμα για να πειστούν όλοι οι “Θωμάδες”:
Αντιγράφουμε ένα απόσπασμα από το κύριο άρθρο του διευθυντή του Βήματος, Αντώνη Καρακούση με τίτλο, «Σαμαράς-Τσίπρας, Δεξιά-Αριστερά, το νέο δίπολο»:
«Σε ανύποπτο χρόνο είχαμε διατυπώσει την εκτίμηση ότι στην επερχόμενη εκλογική αναμέτρηση θα κυριαρχήσει η αντίθεση μεταξύ Σαμαρά και Τσίπρα. Ότι τα συγκεκριμένα πρόσωπα και τα κόμματα που εκπροσωπούν θα ορίσουν τη νέα πολιτική αντιπαράθεση και σύγκρουση, εκπροσωπώντας δύο δομικά αντίθετες πολιτικά εκφράσεις και κουλτούρες.
Η μία οικονομικά φιλελεύθερη και πολιτικά συντηρητική στη βάση των παραδοσιακών αντιλήψεων της ελληνικής κοινωνίας και η άλλη οικονομικά κεϋνσιανή με το κράτος να δεσπόζει και να διανέμει τον πλούτο της χώρας και πολιτικό-κοινωνικά πιο ανοιχτή σε νέα ρεύματα μακριά από τις παραδοσιακές οικογενειακές και άλλες δομές.
Όπως εξελίσσεται η προεκλογική περίοδος η παραπάνω εκτίμηση τείνει να επιβεβαιωθεί. Ότι κι αν κάνουν οι άλλοι διεκδικητές, παλαιοί και νέοι δεν μπορούν να υπερβούν την κυρίαρχη αντιπαράθεση. Με αποτέλεσμα αυτή να κυριαρχεί και να οδηγεί την εκλογική κούρσα. Μεταξύ Σαμαρά και Τσίπρα λοιπόν θα διεξαχθεί η τρέχουσα πολιτική μάχη και το αποτέλεσμα των ευρωεκλογών αυτή την κυρίαρχη αντίθεση θα αναδείξει.
Και θα προετοιμάσει την επόμενη μεγαλύτερη μάχη των εθνικών εκλογών, στην οποία οι περισσότεροι διεκδικητές των ενδιάμεσων χώρων θα αφομοιωθούν ή θα απορροφηθούν. Η Ελιά, Το Ποτάμι, οι ΑΝΕΛ, η ΔΗΜΑΡ και άλλοι είναι της μετάβασης εκδοχές, δεν θα αντέξουν στο χρόνο ακόμη κι αν πρόσκαιρα επιτύχουν κάτι ευπαρουσίαστο» (e – Βήμα, 09/05/2014).
Αντιπαραθέτουμε σ’ αυτό το απόσπασμα ένα άλλο απόσπασμα, που αντιγράφουμε από τη συνέντευξη που παραχώρησε ο Γραμματέας του Κόμματος σε τηλεοπτικό κανάλι και αναπαράγει ο «Ρ» της Πέμπτης – 08/05/2014:
«Λαϊκή Συμμαχία κόντρα στους κάλπικους διαχωρισμούς του λαού»
— Κύριε Γενικέ, τα άλλα κόμματα λένε «δώστε τη δύναμη σε αυτήν την κυβέρνηση για να μπορέσει να αλλάξει τα πράγματα». Εσείς τι λέτε – λέτε πράγματα που ακούγονται ευχάριστα στα αυτιά των ανθρώπων, πολλοί από αυτούς λένε ότι δεν υπάρχει πουθενά προηγούμενο, σε καμιά γωνιά του πλανήτη, ή λένε ότι είναι κάποιες ενδιαφέρουσες απόψεις, αλλά δεν ξέρουν πόσο ρεαλιστικές είναι. Καταλήγουν όμως λέγοντας το εξής, ότι «το ΚΚΕ με καλεί για ανατροπή του συστήματος», ανατροπή του συστήματος μέσα από ποια διαδικασία; Να φέρω το ΚΚΕ στην κυβέρνηση; Οχι, λέτε εσείς. Μπορείτε να μας πείτε με ποια διαδικασία θα έχουμε την ανατροπή;
— Σήμερα, για παράδειγμα, αυτό που προτείνουμε ως ΚΚΕ είναι να φτιαχτεί μια πλατιά Λαϊκή Συμμαχία μέσα στο λαό, γιατί πρέπει να αντιπαρατεθείς με την τάξη που έχει την εξουσία…
— Συμμαχία με το λαό ή με κάποια κόμματα;
— Αν εκτιμήσουμε, και έτσι είναι – εμείς πιστεύουμε ότι έχουμε δίκιο – ότι υπάρχει η τάξη που βρίσκεται και έχει πραγματικά την εξουσία, που είναι το κεφάλαιο, οι μονοπωλιακοί όμιλοι, πέστε τους όπως θέλετε – τραπεζίτες, εφοπλιστές, βιομήχανοι κλπ. – αυτοί που κερδοφορούν σε βάρος του λαού, και από την άλλη μεριά υπάρχει ένας λαός που είναι εργάτης, είναι άνεργοι σήμερα, είναι επαγγελματοβιοτέχνες, είναι φτωχοί αγρότες, γυναίκες και νέοι άνθρωποι των λαϊκών οικογενειών που ζουν μέσα σε αυτήν την κατάσταση. Θα πρέπει λοιπόν να διαχωρίσουμε εδώ την κοινωνία και να πούμε ότι από τη μια μεριά είναι εκείνοι που έχουν την εξουσία – που λύνουν και δένουν – και οδηγούν συνεχώς το λαό μας εκεί, μέσω φυσικά των πολιτικών τους εκπροσώπων που είναι τα πολιτικά κόμματα που τουλάχιστον στην Ελλάδα, όπως και σε άλλες χώρες, έχουν βρεθεί διαχρονικά ανά 4ετία ή 2ετία ή 3ετία στην κυβερνητική εξουσία και από την άλλη μεριά είναι ο ελληνικός λαός. Αυτόν το λαό πρέπει να ενώσουμε. Οι διαχωρισμοί που δημιουργούν πολιτικά κόμματα, όπως το από εδώ είναι ο εργάτης ή ο αγρότης ο «αντιμνημονιακός», από εκεί είναι ο «μνημονιακός», από εδώ είναι ο «δεξιός», από εκεί είναι ο «αριστερός», ο «κεντρώος» ή δεν ξέρω τι, από εδώ είναι ο κομμουνιστής και από εκεί ο άλλος. Κατά τη γνώμη μας, αυτοί είναι διαχωρισμοί του παρελθόντος, του πολύ μακρινού παρελθόντος κιόλας, και πρέπει να τελειώσουν αν θέλουμε να μιλάμε για σύγχρονη πολιτική και να βλέπουμε το μέλλον και το τι πρέπει να κάνουμε, μπροστά. Αρα αυτός ο λαός μπορεί να ενωθεί και μπορεί να ενωθεί και στην καθημερινή του πάλη για τα προβλήματα.
«Παρόντες» στην εξουσία που θα πρωταγωνιστεί ο λαός
— Με ποια ηγεσία;
— Για παράδειγμα, υπάρχουν ηγεσίες στα συνδικάτα, υπάρχουν Λαϊκές Επιτροπές. Δεν είναι απαραίτητο οι ηγεσίες των κομμάτων να ποδηγετούν το λαϊκό κίνημα, τους φορείς. Εμείς θεωρούμε και με τις αποφάσεις του 19ου Συνεδρίου ότι τα κόμματα δεν πρέπει να συμμετέχουν, και το ΚΚΕ, μέσα σε αυτήν τη Λαϊκή Συμμαχία, είτε είναι μαζικοί φορείς είτε είναι σωματεία, σύλλογοι, λαϊκές επιτροπές – όπως κι αν εμφανίζονται- σε μια τέτοια κινηματική διαδικασία μέσα στο λαό, στους τόπους δουλειάς, στις γειτονιές. Τα πολιτικά κόμματα θα πρέπει να συμμετέχουν μέσω των μελών τους, μέσω των στελεχών τους, των οπαδών τους και να δραστηριοποιούνται εκεί και όχι ως κόμματα. Γιατί εδώ μπαίνει και το ζήτημα της αυτοτέλειας των πολιτικών κομμάτων, και άλλα ζητήματα, αφού θα αρχίσουμε μετά να ψάχνουμε αν συνεργαζόμαστε κόμματα και ηγεσίες – να βρούμε τις συνιστώσες, τη συνισταμένη, ο ένας λέει έτσι, ο άλλος λέει αλλιώς και να πάμε να καπελώσουμε ποιος θα πάρει την πλειοψηφία.
Αυτή η συμμαχία βέβαια θα πρέπει να έχει κατεύθυνση, δε σημαίνει ότι θα είναι μια κοινωνική και «απολιτίκ» συμμαχία, να το πω έτσι. Θα έχει κατεύθυνση και συγκεκριμένη πολιτική, θα έχει προσανατολισμό, θα παλεύει ενάντια στα μονοπώλια, ενάντια σε αυτό το σύστημα, ενάντια στα αντιλαϊκά μέτρα, σήμερα θα αλλάζει συσχετισμούς, θα καταθέτει προτάσεις νόμου, προτάσεις αλλαγών, θα καθυστερεί μέτρα, θα κερδίζει κατακτήσεις και βέβαια αύριο με το λαό στην εξουσία, όταν πραγματικά θα δώσει τη δύναμη – και αυτό θα γίνει πολύπλευρα, και με εκλογές βουλευτικές, και με ευρωεκλογές, και με δημοτικές και περιφερειακές εκλογές, και με εκλογές στα εργατικά σωματεία, κέντρα, συνομοσπονδίες και ομοσπονδίες, σε όλους τους χώρους, είτε αφορούν εργάτες είτε ΕΒΕ είτε αγρότες. Και έτσι θα δημιουργείται αυτό το κίνημα, αυτή η μεγάλη συμμαχία που θα μπορεί να διεκδικήσει την εξουσία και να αντιπαρατεθεί με ένα πρόγραμμα σύγκρουσης με αυτές τις πολιτικές. Εδώ βεβαίως εμείς θέτουμε ορισμένα ζητήματα, τις προϋποθέσεις που ρωτάνε πάρα πολλοί και με ρωτήσατε και εμμέσως κι εσείς. Βεβαίως, σε μια τέτοια διακυβέρνηση, σε μια τέτοια εξουσία, το ΚΚΕ θα δώσει το «παρών», αλλά εδώ προϋποθέτει ότι σε αυτήν την εξουσία να είναι ο λαός πρωταγωνιστής.
— Με άλλες δυνάμεις;
— Αφήστε τις πολιτικές δυνάμεις. Σας λέω για την πολιτική συμμαχία των κοινωνικών δυνάμεων που θα διεκδικούν εκεί. Εκεί το Κόμμα θα στηρίξει μέσω των μελών του, των οπαδών – παντού, αλλά με στόχο την αποδέσμευση από την ΕΕ, τη μονομερή διαγραφή του χρέους, την κοινωνικοποίηση του πλούτου.
— Αυτά όμως κάποιος πρέπει να τα αποφασίσει.
— Αυτά θα τα αποφασίσει η κυβέρνηση στην οποία ο λαός θα έχει δώσει την εμπιστοσύνη του και αυτή η κυβέρνηση, η διακυβέρνηση, η λαϊκή εξουσία…
— Κυβέρνηση ΚΚΕ;
— Το ΚΚΕ σας ξαναλέω θα συμμετάσχει μέσω των μελών και στελεχών του σε αυτήν τη διαδικασία και θα στηρίζει και θα δίνει το «παρών». Εμείς δε θεωρούμε ότι εκεί θα πρέπει τα πολιτικά κόμματα και οι ηγεσίες να είναι το κυρίαρχο. Αλλιώς θα πίνουμε καφέ μπροστά στα κανάλια, θα συζητάμε δήθεν για προγράμματα και τα προγράμματα θα παραπέμπονται στις καλένδες. Το φιλολαϊκό πρόγραμμα της εργατικής τάξης και των άλλων λαϊκών στρωμάτων πρέπει να γίνει με διαδικασίες κινήματος και θα είναι πολιτικό. Η κεντρική εξουσία η οποία θα εκλεγεί από τους τόπους δουλειάς, από τις συνελεύσεις των εργαζομένων, από τους κλάδους…
— Μιλάτε για ένα κίνημα…
— Μιλάμε και για κίνημα, και για άλλο κοινωνικό σύστημα. Για νέα κοινωνική οργάνωση. Αν πας στην πεπατημένη, δε θα κάνεις τίποτα. Στην πεπατημένη, προχωράνε χρόνια τώρα, με επιλογές βέβαια του ελληνικού λαού, όλες οι μέχρι σήμερα κυβερνήσεις και σε άλλες χώρες και με τη συμμετοχή κομμουνιστικών κομμάτων».
Βρισκόμαστε μπροστά σε δύο πραγματικότητες. Η μία είναι η αστική. Αποτυπώνει τις πολιτικές εξελίξεις και προβλέπει το πώς θα κατασταλάξουν αυτές. Είναι μια ρεαλιστική εκτίμηση των αστικών ΜΜΕ και ειδικά του Συγκροτήματος, που κανείς δε μπορεί να αμφισβητήσει την πολιτική του επίδραση στις πολιτικές εξελίξεις του τόπου. Επομένως στη διακυβέρνηση της χώρας ή θα αναδειχτεί ο Σαμαράς ή θα αναδειχτεί ο Τσίπρας. Η συσκευασία του νέου δικομματισμού, που θα έχει εξοστρακίσει τον παραδοσιακό δικομματισμό, είναι έτοιμη.
Από την άλλη έχουμε μια απάντηση στο τι αντιπαραθέτει το ΚΚΕ, που εκπροσωπεί την εργατική τάξη. Εδώ δε θα ασχοληθούμε με τα θεωρητικά λάθη, τα οποία από την πλευρά μας τα χαρακτηρίζουμε θεμελιακά και μας θυμίζουν έντονα εκείνα τα “περίεργα” του ΚΚΕεσ. «περί αυτονομίας του εργατικού και λαϊκού κινήματος από τα κόμματα», γιατί καταλύουν την πολιτική παρουσία του ΚΚΕ και το μετατρέπουν σε «παρόντα» μέλη και στελέχη μέσα στη Λαϊκή Συμμαχία.
Εδώ θα ασχοληθούμε με το τι μπορεί να καταλάβει ο λαϊκός κόσμος, που υποτίθεται ότι θα δημιουργήσει τη Λαϊκή Συμμαχία, που θα ανατρέψει την αστική τάξη, θα δημιουργήσει ένα άλλο κοινωνικό σύστημα και η οποία θα αναδείξει την κυβέρνηση. Κυβέρνηση στην οποία το ΚΚΕ θα είναι «παρόν»!
Έχουμε ξεφύγει πλέον από τις θεωρητικές αναλύσεις και βρισκόμαστε μπροστά σε ένα πρακτικό πολιτικό πρόβλημα. Από τη μια θα βγει μια κυβέρνηση του Σαμαρά ή του Τσίπρα. Από την άλλη τι ακριβώς θα βγει; Μια κυβέρνηση από μια Λαϊκή Συμμαχία, που το ΚΚΕ θα είναι «παρόν»;
Ο δημοσιογράφος ρωτάει: “Κυβέρνηση ΚΚΕ”;
Και η απάντηση είναι: “Το ΚΚΕ σας ξαναλέω θα συμμετάσχει μέσω των μελών και στελεχών του σε αυτήν τη διαδικασία και θα στηρίζει και θα δίνει το «παρών»”! Και μετά αρχίζει η υψηλή φιλοσοφία για τους καφέδες μπροστά στα κανάλια!
Αν παλιότερα, με την προηγούμενη ηγεσία, υπήρχε πλήρης άρνηση για τη δημιουργία μιας κυβέρνησης του ΑΑΔΜ, γιατί δε θα μπορούσε να κάνει τίποτα μέσα στην καπιταλιστική πραγματικότητα, τώρα, που “διορθώσαμε” τα πράγματα και τα κάναμε “σαφή”, θα υπάρχει μια Λαϊκή Συμμαχία που θα φτάσει να ανατρέψει το κοινωνικό σύστημα και θα δημιουργήσει μια κυβέρνηση, που και στη Λαϊκή Συμμαχία και στην κυβέρνηση το ΚΚΕ θα είναι «παρόν»!!! «Γιατί εδώ μπαίνει και το ζήτημα της αυτοτέλειας των πολιτικών κομμάτων, και άλλα ζητήματα, αφού θα αρχίσουμε μετά να ψάχνουμε αν συνεργαζόμαστε κόμματα και ηγεσίες – να βρούμε τις συνιστώσες, τη συνισταμένη, ο ένας λέει έτσι, ο άλλος λέει αλλιώς και να πάμε να καπελώσουμε ποιος θα πάρει την πλειοψηφία»!
Αφού φτάσαμε να μιλάμε και για τα «καπέλα», που μας κατηγορούσαν όλοι οι άλλοι πολιτικοί σχηματισμοί τι άλλο να προσθέσουμε εμείς; Να μιλήσουμε για τη σαφήνεια του πολιτικού μας λόγου για το πώς θα ανατρέψουμε τον καπιταλισμό;…
COMMENTS