Σε μια περίοδο που η κυβέρνηση «βιάζεται να κλείσει συμφωνία με την τρόικα και επιζητεί μήνυμα αναγνώρισης της προσπάθειας της χώρας από Βρυξέλλες και Βερολίνο» (e-ΒΗΜΑ), προφανώς για να το αξιοποιήσει στην προεκλογική περίοδο μπροστά στις ευρωεκλογές, ο ΣΥΡΙΖΑ βιάζεται να προσαρμοστεί στο ενδεχόμενο η κυβέρνηση να προχωρήσει σε μια συμφωνία με Βερολίνο και Βρυξέλλες, που θα εμφανιστεί ως μη μνημόνιο, πράγμα που θα επιτρέψει στην κυβέρνηση να «επισημοποιήσει» την έξοδο από τη μνημονιακή πολιτική και να αναγγείλει το τέλος του μνημονίου.
Η αναγνώριση από τα αφεντικά της Ευρωπαϊκής Ένωσης των «καλών υπηρεσιών» της κυβέρνησης, από τη μια, και η «επίσημη» έξοδος από το μνημόνιο, από την άλλη, σε συνδυασμό με το «τραβηγμένο από τα μαλλιά» πρωτογενές πλεόνασμα, είναι τα τελευταία «επιχειρήματα» της κυβέρνησης για να δικαιολογήσει την πολιτική που εφάρμοσε, αλλά να την παρουσιάσει και ως επιτυχή.
Το έργο έχει παιχτεί με την περίπτωση της Ιρλανδίας, όπου αναγγέλθηκε η έξοδος από το μνημόνιο, αλλά, την ίδια στιγμή, η κυβέρνηση της χώρας διαβεβαίωνε ότι θα συνεχίσει την ίδια πολιτική του μνημονίου. Η Ελληνική κυβέρνηση, φαίνεται ότι βρήκε το σενάριο αποτελεσματικό και προτίθεται να το ξαναχρησιμοποιήσει.
Όσο και αδύναμα να είναι τα πολιτικά επιχειρήματα της κυβέρνησης με τα οποία θα επιχειρήσει να παραπλανήσει για άλλη μια φορά τους εργαζόμενους της χώρας μας δεν παύουν να «λειτουργούν» σε βάρος του ΣΥΡΙΖΑ όχι τόσο ως επιχειρήματα όσο ως πολιτική υποστήριξη στην κυβέρνηση Σαμαρά.
Άλλωστε, εκ των πραγμάτων, όταν η κυβέρνηση θα αναγγείλει το τέλος του μνημονίου με την επίσημη συγκατάθεση της Ευρωπαϊκής Ένωσης, με μία συμφωνία, η οποία θα παρουσιαστεί όχι ως νέο μνημόνιο, ο ΣΥΡΙΖΑ θα πρέπει να προσαρμοστεί και αυτός στη «μεταμνημονιακή εποχή» και δε μπορεί να επιμένει ότι το μνημόνιο εξακολουθεί να υπάρχει.
Στην καλύτερη περίπτωση γι’ αυτόν μπορεί να εμφανίσει τη νέα συμφωνία ως μνημονιακή πολιτική που εφαρμόζεται χωρίς μνημόνιο. Αλλά και πάλι υπάρχει δυσκολία στην επιχειρηματολογία του, γιατί και ο ίδιος έχει ήδη εγκαταλείψει βασικές του εξαγγελίες και έχει «στριμώξει» την αντιμνημονιακή του πολιτική στην αντιμετώπιση της λιτότητας.
Ο ΣΥΡΙΖΑ, βέβαια, για να προλάβει τις εξελίξεις έχει προαναγγείλει ότι δεν πρόκειται να αναγνωρίσει την οποιανδήποτε συμφωνία της κυβέρνησης για την εκ νέου ρύθμιση του χρέους. Όμως αυτήν τη συμφωνία δε μπορεί να την εμποδίσει και στο τέλος – τέλος θα την κληρονομήσει, στο ενδεχόμενο που θα αναδειχτεί στη διακυβέρνηση της χώρας. Συνεπώς οφείλει, έτσι κι αλλιώς, να την αντιμετωπίσει ακόμη και να την διαχειριστεί.
Το συμπέρασμα είναι ότι παρά την αντιμνημονιακή του ρητορεία στην πραγματικότητα ο ΣΥΡΙΖΑ προετοιμάζεται για τη μεταμνημονιακή εποχή και γι’ αυτό το λόγο εμφανίζονται στην «Α» τα ανάλογα σχόλια και άρθρα.
Η εξέλιξη, όμως, αυτή στην πραγματικότητα τι αποκαλύπτει; Αποκαλύπτει ότι η μνημονιακή πολιτική θα συνεχιστεί με κυβέρνηση Σαμαρά και ότι στην καλύτερη περίπτωση ο ΣΥΡΙΖΑ μια συμφωνία της κυβέρνησης Σαμαρά δε μπορεί να την αγνοήσει, εάν και εφ’ όσον γίνει κυβέρνηση, γεγονός που τον αναγκάζει σε προσαρμογές.
Δηλαδή, ή υπάρχει επίσημο νέο μνημόνιο ή δεν υπάρχει επίσημο νέο μνημόνιο, με κυβέρνηση Σαμαρά θα συνεχιστεί η μνημονιακή πολιτική, η οποία δεν είναι τίποτα άλλο από τη γενική πολιτική της Ευρωπαϊκής Ένωσης, πράγμα που το παραδέχεται, πλέον, και η ίδια η ηγεσία του Κόμματος.
Κατά ποια λογική, λοιπόν, το δίλημμα μνημόνιο – αντιμνημόνιο έχει καταπέσει, επειδή υποτίθεται ότι ήταν πλαστό, όταν η μνημονιακή πολιτική είναι παρούσα και θα συνεχιστεί; Έχει καταπέσει για το ΣΥΡΙΖΑ. Για την πολιτική και οικονομική ερμηνεία που έδωσε ο ΣΥΡΙΖΑ. Αλλά δεν έχει καταπέσει ως πραγματικό δίλημμα για το ΚΚΕ και για την πολιτική και οικονομική πραγματικότητα της χώρας μας.
Όταν, λοιπόν, ο ΣΥΡΙΖΑ πήγε και «κρύφτηκε» πίσω από ένα πραγματικό δίλημμα παρουσιάζοντας τη δική του πολιτική εκδοχή, η ηγεσία «κατάγγειλε» το δίλημμα, ως πλαστό και παραπλανητικό, και δεν αποκάλυψε το ΣΥΡΙΖΑ για την πλαστή και παραπλανητική του στάση απέναντι σε ένα πραγματικό δίλημμα, που αποτελούσε και τη μόνη πραγματική βάση για να καταλαβαίνουν οι εργαζόμενοι την αντιπαράθεση προς το ΣΥΡΙΖΑ από την πλευρά του Κόμματος και να μην την εκλαμβάνουν ως αντιΣΥΡΙΖΑ ψύχωση του ΚΚΕ.
Η ηγεσία του Κόμματος, όμως, είχε διαπράξει και ένα δεύτερο πολιτικό έγκλημα, που της αφαιρούσε κάθε δυνατότητα πραγματικής πολιτικής αντιπαράθεσης απέναντι στο ΣΥΡΙΖΑ. Εκτός του ότι είχε αφαιρέσει την πραγματική βάση του διλήμματος, ταυτόχρονα, είχε αφαιρέσει και κάθε πραγματική βάση, που θα της έδινε τη δυνατότητα να αντιπαρατεθεί και να ξεσκεπάσει το ΣΥΡΙΖΑ. Είχε αρνηθεί, στην πράξη, τις επεξεργασίες του Προγράμματος του 15ου Συνεδρίου. Έτσι δε μπορούσε να αντιμετωπίσει ούτε τα υπολογισμένα παραπλανητικά «μπασίματα» του ΣΥΡΙΖΑ.
Η συμφωνία, συμπερασματικά, του «Ρ» για την εξάντληση του διλήμματος μνημόνιο – αντιμνημόνιο με την «Α» δεν κρύβει παρά μόνο τη λαθεμένη στάση απέναντι στην πραγματική πολιτική της Ευρωπαϊκής Ένωσης και της διεξόδου από αυτήν. Και δυστυχώς αυτή η λαθεμένη στάση από την πλευρά της ηγεσίας συνεχίζεται τώρα και που επίσημα πια αποκαλύπτεται ο ΣΥΡΙΖΑ.
COMMENTS