Τόσες ημέρες, τώρα, παρακολουθούμε μια συνεχή, ανηλεή και συκοφαντική επίθεση από την κυβέρνηση και τα φιλικά της ΜΜΕ ενάντια στην απεργία των διοικητικών υπαλλήλων των Πανεπιστημίων της χώρας. Είναι προφανές, και προκύπτει από την οξύτητα της ανήθικης αυτής επίθεσης, ότι η κυβέρνηση «τα έχει βρει σκούρα» με την απεργία των εργαζομένων διοικητικών υπαλλήλων των ΑΕΙ.
Είναι γνωστό ότι, μέσα στο πλαίσιο της εφαρμογής της μνημονιακής πολιτικής, η κυβέρνηση, προκειμένου να ανταποκριθεί στον αριθμό των απολύσεων που απαιτούσε η τρόικα, αποφάσισε να θέσει σε διαθεσιμότητα έναν μεγάλο αριθμό διοικητικών υπαλλήλων των ΑΕΙ. Οι διοικητικοί υπάλληλοι αντέδρασαν αγωνιστικά και αποφάσισαν να κατέβουν σε απεργία, η οποία διαρκεί δεκατρείς εβδομάδες.
Η διαθεσιμότητα των διοικητικών υπαλλήλων των ΑΕΙ, στην πραγματικότητα πρόκειται για απόλυση, πρακτικά οδηγεί στην πλήρη διάλυση των Πανεπιστημίων, γιατί, πλέον, δεν θα μπορούν να διεκπεραιώνονται οι διοικητικές εργασίες, που, στα ΑΕΙ, κατά κύριο λόγο, είναι υποστηρικτικές του βασικού έργου τους, της διδασκαλίας και της έρευνας.
Η κυβέρνηση μέσα από τη διαθεσιμότητα δεν θα περιοριστεί μόνο στην τελική απόλυση ενός τμήματος εργαζομένων, με πρόσχημα την περίφημη αναδιάρθρωση των διοικητικών εργασιών. Σκοπεύει στην άρση της μονιμότητας των δημοσίων υπαλλήλων, στην προώθηση των ελαστικών σχέσεων εργασίας, στην ανάληψη ουσιαστικών εργασιών των ΑΕΙ από ιδιωτικές εταιρείες.
Άλλωστε δύο από τα θέματα που καταγράφει, πέραν όλων των άλλων, η ακριβοπληρωμένη έκθεση του ΟΟΣΑ, που παρουσίασε ο Γενικός Γραμματέας του Άνχελ Γκουρία στην Ελληνική κυβέρνηση, είναι η άρση της μονιμότητας των δημοσίων υπαλλήλων και η καθιέρωση διδάκτρων στα ΑΕΙ.
Η διαθεσιμότητα είναι η συνέχεια της μέχρι τώρα αντιεκπαιδευτικής πολιτικής της κυβέρνησης, που θέτει τα ΑΕΙ της χώρας στην υπηρεσία των δυνάμεων του κεφαλαίου και της αγοράς. Και δεν αφορά μόνο τους διοικητικούς υπαλλήλους. Αφορά όλο το προσωπικό των ΑΕΙ και ας μην ομολογείται ευθέως και δημόσια από την κυβέρνηση. Στη διαθεσιμότητα θα συμπεριληφθούν και τα μέλη του Διδακτικού και Ερευνητικού Προσωπικού (ΔΕΠ).
Το βασικό χαρακτηριστικό αυτής της απεργίας είναι η ενότητα και η αντοχή των εργαζομένων διοικητικών, μέσα από τους Συλλόγους τους, οι οποίοι ξεπέρασαν πολλά και δύσκολα προβλήματα, που προσπάθησε να παρεμβάλει η κυβέρνηση για να τους διασπάσει, προκειμένου να υπερασπιστούν το αναφαίρετο δικαίωμα στην εργασία τους.
Πέρα, όμως, από την ενότητα και την αντοχή των εργαζομένων διοικητικών – που εκφράζεται με την υψηλή συμμετοχή στις απεργιακές κινητοποιήσεις, στις μαζικότατες γενικές συνελεύσεις, στην αλληλεγγύη που έχουν μεταξύ τους, εκείνο που έχει καθοριστική σημασία είναι ότι ο αγώνας τους είναι ενταγμένος στην υπεράσπιση του δημόσιου και δωρεάν χαρακτήρα της Ανώτατης Εκπαίδευσης.
Οι διοικητικοί υπάλληλοι κατάλαβαν πολύ καλά ότι η δική τους τύχη εξαρτάται από την τύχη του δημόσιου Πανεπιστημίου, από το εάν τα παιδιά του εργαζόμενου λαού θα έχουν τη δυνατότητα πρόσβασης στη δημόσια Ανώτατη Εκπαίδευση. Γι’ αυτό το λόγο επιμένουν μέχρι τώρα στην υπεράσπιση του δημόσιου Πανεπιστημίου και στο βασικό τους αίτημα που είναι η κυβέρνηση να πάρει πίσω τις διαθεσιμότητες, που οδηγούν στη διάλυση του δημόσιου Πανεπιστημίου.
Πρέπει, όμως, να καταγραφούν και να τονιστούν και ορισμένες άλλες πλευρές του αγώνα των διοικητικών υπαλλήλων των ΑΕΙ. Για πρώτη φορά και με τέτοια ένταση εκφράστηκε η αλληλεγγύη του ΔΕΠ, στη μεγάλη του πλειοψηφία, απέναντι στους διοικητικούς υπαλλήλους, ανεξάρτητα από το γεγονός ότι η κυβέρνηση, σε ορισμένες περιπτώσεις το πέτυχε, προσπάθησε να αξιοποιήσει το Διδακτικό και Ερευνητικό προσωπικό για να επηρεάσει αρνητικά τον αγώνα των διοικητικών υπαλλήλων και να τον εκφυλίσει.
Αλληλέγγυα στάση κράτησαν και οι φοιτητές, που, παράλληλα με τον αγώνα των εργαζομένων διοικητικών, προχώρησαν σε καταλήψεις Σχολών με αποφάσεις των γενικών τους συνελεύσεων συμπαραστεκόμενοι στον αγώνα των διοικητικών υπαλλήλων.
Το αξιοσημείωτο, όμως, που πρέπει ιδιαίτερα να τονιστεί, είναι ότι παρά τα όποια προβλήματα δημιουργήθηκαν στη λειτουργία των ΑΕΙ, για πρώτη φορά έπεσαν στην κυριολεξία στο κενό όλες οι προσπάθειες της κυβέρνησης να κινητοποιήσει τους πρωτοετείς φοιτητές, όλους τους φοιτητές και τις οικογένειές τους, γενικότερα την κοινή γνώμη, ενάντια στον αγώνα των διοικητικών υπαλλήλων.
Ακόμη και όταν η κυβέρνηση και τα φιλικά της ΜΜΕ επέσειαν καθημερινά τον κίνδυνο απώλειας του διδακτικού εξαμήνου δεν κατάφεραν να σπάσουν τον αγώνα των εργαζομένων διοικητικών ούτε να στρέψουν την κοινή γνώμη ενάντιά τους. Δείγμα ότι και οι άλλοι εργαζόμενοι καταλάβαιναν ότι οι διοικητικοί υπάλληλοι έδιναν ένα δίκαιο αγώνα τόσο για να διασώσουν την εργασία τους όσο και για να υπερασπιστούν το δημόσιο Πανεπιστήμιο.
Σε ότι αφορά τα επίσημα διοικητικά όργανα των ΑΕΙ, σύγκλητοι και πρυτάνεις, πρέπει να πούμε ότι ακόμη και αυτά εκφράσανε την αλληλεγγύη τους στον αγώνα των διοικητικών υπαλλήλων απαιτώντας από την κυβέρνηση να αναστείλει τις διαθεσιμότητες, ανεξάρτητα από το εάν η στάση τους δεν ήταν συνεπής και χρησιμοποιούσαν διπλή γλώσσα, μία προς την κυβέρνηση και μία προς τους διοικητικούς υπαλλήλους.
Μπροστά στην ανυποχώρητη στάση των εργαζομένων διοικητικών, και παρά το γεγονός ότι η απεργία τους είχε κηρυχθεί παράνομη, η κυβέρνηση και πιο συγκεκριμένα ο αρμόδιος υπουργός Παιδείας κατέφυγε σε ελιγμούς απελπισίας υποσχόμενος την εξασφάλιση των θέσεων εργασίας των διοικητικών υπαλλήλων με διάφορους (και αβέβαιους) τρόπους επαναπρόσληψης!!!…
Φαίνεται αστείο αλλά η κυβέρνηση υποσχόταν στους εργαζόμενους διοικητικούς ότι θα τους απολύσει για να τους ξαναπροσλάβει!!!…
Στην κατεύθυνση αυτή αξιοποιήθηκε η στάση του πρύτανη του Καποδιστριακού Πανεπιστημίου. Οι αόριστες υποσχέσεις του υπουργού έγιναν επίσης αντικείμενο διαλόγου στις συναντήσεις που είχε με τους αντίστοιχους πρυτάνεις και εργαζόμενους διοικητικούς του Πολυτεχνείου και του Καποδιστριακού Πανεπιστημίου, που αποτελούν την καρδιά του αγώνα των εργαζομένων διοικητικών. Στόχος και οι διαθεσιμότητες να περάσουν και ο αγώνας των διοικητικών να σπάσει.
Οι εργαζόμενοι διοικητικοί υπάλληλοι του Πολυτεχνείου και του Καποδιστριακού πανεπιστημίου δεν έπεσαν στην παγίδα της κυβέρνησης και στις γενικές τους συνελεύσεις αποφάσισαν τη συνέχιση της απεργίας τους, επιμένοντας στα αιτήματά τους, πολύ περισσότερο που ο Κυριάκος Μητσοτάκης διαβεβαίωσε κατηγορηματικά, σε συνέντευξή του στον REAL. FM, ότι δεν υπάρχει περίπτωση να μην τηρηθούν οι διαθεσιμότητες, εκθέτοντας ανεπανόρθωτα και τον υπουργό Παιδείας αλλά και τον πρύτανη του Καποδιστριακού Πανεπιστημίου για τους ελιγμούς που επεχείρησαν.
Το αδιέξοδο που βρέθηκε ο υπουργός Παιδείας προσπάθησε να το καλύψει με την ανοιχτή συκοφαντία και ψευδολογία. Ισχυρίστηκε ότι κλάπηκε η κάλπη της ψηφοφορίας των διοικητικών υπαλλήλων από συγκεκριμένους πολιτικούς φορείς. Η αλήθεια είναι ότι οι εργαζόμενοι διοικητικοί υπάλληλοι του Καποδιστριακού Πανεπιστημίου είχαν αποφασίσει να ψηφίσουν με κάλπη για το εάν θα κάνουν δεκτές τις «προτάσεις» του υπουργού Παιδείας. Στη νέα τους, όμως, γενική συνέλευση αποφάσισαν να ψηφίσουν χωρίς κάλπη και το αποτέλεσμα ήταν συντριπτικό για τον υπουργό Παιδείας και την κυβέρνηση αλλά και για τον πρύτανη του Ιδρύματος, που πήρε και αυτός το «μάθημά» του.
Οι εργαζόμενοι διοικητικοί υπάλληλοι αποφάσισαν να συνεχίσουν το δύσκολο αγώνα τους διεκδικώντας να πάρει πίσω τις διαθεσιμότητες η κυβέρνηση. Είναι φανερό ότι ο αγώνας τους μπαίνει σε νέα και πιο δύσκολη φάση και με νέα ορμή. Μετά από αυτές τις εξελίξεις ο αγώνας των εργαζομένων διοικητικών υπαλλήλων πρέπει να εξασφαλίσει την παραπέρα αγωνιστική στάση του συνόλου του πανεπιστημιακού κινήματος αλλά και των άλλων εργαζομένων.
Σε αυτήν την κατεύθυνση πρέπει να κινηθούν και οι φοιτητές και το Διδακτικό και Ερευνητικό προσωπικό των Πανεπιστημίων και όλοι οι εργαζόμενοι έξω από τα Πανεπιστήμια. Η ενιαία δράση και ο συντονισμός των εργαζομένων, που βρίσκονται μπροστά στην απόλυση από τα μέτρα που παίρνει η κυβέρνηση εφαρμόζοντας τη μνημονιακή πολιτική, είναι όχι μόνο απαραίτητη αλλά και η πιο βασική προϋπόθεση για να νικήσουν.
Οι εργαζόμενοι διοικητικοί υπάλληλοι απέδειξαν με τη στάση τους και τον αγώνα τους ότι μπορούν να εξασφαλίζουν την ενότητά τους, να ξεπερνάνε δυσκολίες, να μην πέφτουν στις κυβερνητικές παγίδες, να μην παρασύρονται από τακτικισμούς, που έρχονται από διαφορετικές κατευθύνσεις και εξυπηρετούν διαφορετικούς σκοπούς.
Στην κατεύθυνση αυτή πρέπει να ανταποκριθούν και οι δυνάμεις του Κόμματος του ΠΑΜΕ και του ΜΑΣ. Να αναδειχτούν σε πρωτοπόρα δύναμη στον αγώνα των διοικητικών υπαλλήλων. Η πείρα που κατασταλάζει είναι πολύτιμη. Δεν πρέπει να επαναληφθεί το λάθος που έγινε με την απεργία των εκπαιδευτικών, όπου το βάρος της διεξαγωγής των εξετάσεων ουσιαστικά ανέστειλε την απεργία των εκπαιδευτικών.
Πρέπει να κατανοηθεί η σημασία της απεργίας των εργαζομένων διοικητικών. Ότι συγκρούονται ευθέως με τη γενικότερη πολιτική της κυβέρνησης και ότι οι εργαζόμενοι διοικητικοί ξεπέρασαν μέσα από την ενωμένη τους δράση πολιτικούς διαχωρισμούς και κυβερνητικές αναμονές. Το κύριο είναι ότι στη συνείδησή τους οι εργαζόμενοι διοικητικοί πιστεύουν στον αγώνα τους.
COMMENTS