Ο Μίκης έκανε και το μεγάλο βήμα. Πέρασε χωρίς ίχνος περίσκεψης από την άλλη πλευρά. Εντυπωσιάζεται κανείς με την απόφασή του να είναι ο κεντρικός ομιλητής σ’ ένα εθνικιστικό συλλαλητήριο, παρουσία όλων των οργανώσεων και διάφορων «προσωπικοτήτων» του εθνικιστικού και ναζιστικού εσμού – από τις Παμμακεδονικές οργανώσεις, που έχουν συνεχώς στραμμένο το βλέμμα τους στην κατάκτηση της Πόλης και της μισής FYROM, μέχρι τους «πραγματικούς μαχητές της Ορθοδοξίας της Ιεράς Μονής του Εσφιγμένου», αλλά και της επίσημης Εκκλησίας, από το Σαμαρά, το Γεωργιάδη, την Καϊλή, το Μαριά, την Κωνσταντοπούλου, το Λεβέντη μέχρι και το Μιχαλολιάκο, τον Κασιδιάρη, τον Παναγιώταρο και άλλους αστέρες της πατριδοκαπηλίας και της προγονοπληξίας.
Τι ξέχασε ο Μίκης;
Στον ίδιο χώρο το 1943 οι αντιστασιακές οργανώσεις, που μάχονταν το ναζισμό και το φασισμό, που μάχονταν για την απελευθέρωση της χώρας μας από τη Γερμανική, την Ιταλική και Βουλγαρική κατοχή, οργάνωσαν συλλαλητήριο που μάτωσε, για να ματαιώσουν την απόφαση της Γερμανίας να παραχωρηθεί μέρος της Ελλαδικής Μακεδονίας και της Θράκης στη Βουλγαρία. Το ίδιο ακριβώς συλλαλητήριο οργανώθηκε και στη Θεσσαλονίκη. Η παραχώρηση ματαιώθηκε.
Με μία διαφορά. Ότι το 1943 οι εθνικιστές, οι φασίστες και οι ναζιστές υπηρετούσαν πιστά τις δυνάμεις κατοχής. Ήταν συνεργάτες των Γερμανών.
Τι άλλο ξέχασε ο Μίκης;
Στον ίδιο χώρο άρχισε να εξελίσσεται ο Μεγάλος Δεκέμβρης το 1944. Έπεσαν οι πρώτοι διαδηλωτές. Η πλατεία Συντάγματος βάφτηκε με το αγνό αίμα των αγωνιστών. Ο Μίκης πήρε μέρος στη Μάχη του Δεκέμβρη, όπως ο ίδιος κατ’ επανάληψη έχει ιστορήσει. Έχει εκφράσει την περηφάνια του για τη συμμετοχή του σ’ αυτήν την κορυφαία μάχη, που έκρινε και την πορεία της χώρας μας. Του έχει χαραχτεί στη μνήμη του τόσο, ώστε η τελευταία του επιθυμία είναι να γραφτεί στη στήλη του τάφου του η φράση: «Πολέμησε το Δεκέμβρη του 1944»!
Στη μάχη του Δεκέμβρη, όμως, εκτός από τα Αγγλικά στρατεύματα πήραν μέρος και δεκάδες χιλιάδες συνεργάτες των Γερμανών, που τους είχαν προσωρινά κλείσει στο Γουδί, τους απελευθέρωσε η τότε κυβέρνηση και τους όπλισε, για να αντιμετωπίσουν τις δυνάμεις του ΕΑΜ, τους ΕΛΑΣ και του ΚΚΕ.
Σήμερα, οι απόγονοι των συνεργατών των Γερμανών, οι απόγονοι των βασανιστών στην ηρωική Μακρόνησο τον υμνολογούν και του δίνουν «άφεση αμαρτιών», γιατί παραβρέθηκε και πρωταγωνίστησε σε μια εθνικιστική συγκέντρωση.
Και, ενώ οι εθνικιστές, οι φασίστες και οι ναζιστές τον υμνολογούν, ενώ οργανωμένες ομάδες της Χρυσής Αυγής του φωνάζουν το σύνθημα: «Μίκη αλλάζεις την Ιστορία» εμείς απλώς θα του υπενθυμίσουμε :
«Μίκη ΔΕΝ αλλάζεις την Ιστορία».
ΕΣΥ αλλάζεις, ΕΣΥ άλλαξες.
Δε μπορείς, δεν είσαι σε θέση να αλλάξεις την Ιστορία, τους Στίχους Της, για τον απλό λόγο ότι αυτή γράφτηκε ήδη. Την έχει γράψει ο εργαζόμενος λαός με τους αγώνες του και εσύ εμπνευσμένος από τους αγώνες αυτούς την μελοποίησες, μελοποίησες τους Στίχους της Ιστορίας. Και οι Στίχοι αυτοί δε ξαναγράφονται. Δεν αλλάζουν. Ούτε η μελωδία τους.
Ο εργαζόμενος λαός με την ευαισθησία του και την καλλιφωνία του Τους τραγούδησε. Δικοί Του ήταν άλλωστε. Τους έκανε συνθήματα στους τοίχους, τους ψιθύριζε στις μέρες της καταχνιάς, τους χάραξε βαθιά μέσα στη μνήμη του. Και όχι μόνο ο δικός μας λαός, αλλά όλοι οι λαοί του Κόσμου. Γι’ αυτό το λόγο έγινες ο Παγκόσμιος Μελωδός των αγώνων όλων των εργαζομένων, της ελευθερίας των λαών.
Και μάλλον υποτιμάς το πόσο βαθιά χαράχτηκαν αυτοί οι στίχοι στη μνήμη του εργαζόμενου λαού, ώστε σήμερα να καρφώνεις το δίκοπο μαχαίρι της πολιτικής μεταστροφής σου και του εθνικισμού σου στη σάρκα της Ιστορίας και του εργαζόμενου λαού. Από αυτήν την πληγή δε θα βγει αίμα. Μόνο λύπη, θλίψη, θυμός, ίσως και πόνος για το άδοξο τέλος.
Αλλά αυτό το τέλος είναι μόνο δικό σου. Το επέλεξες.
Ο εργαζόμενος λαός θα συνεχίσει να τραγουδάει τους Στίχους Του στη «δική» σου μουσική. Δεν απαλλοτριώνει αυτό του το δικαίωμα. Ούτε θα επιτρέψει να τους οικειοποιηθεί ο εθνικιστικός εσμός, στον οποίο απευθύνθηκες. Άλλωστε μην τρέφεις αυταπάτες. Δεν πρόκειται να τους τραγουδήσει…
Το μόνο που σκεφτόμαστε είναι το μελαγχολικό βλέμμα της Ιστορίας, όταν θα κοιτάει το επίγραμμα της τελευταίας σου επιθυμίας…
Υ.Σ. Είχε γραφτεί αυτό το σχόλιο, όταν πληροφορηθήκαμε τη συνέντευξη, που παραχώρησε ο Μίκης στο τηλεοπτικό κανάλι STAR. Λυπούμαστε ειλικρινά για την επιμονή του Μίκη να θέλει να αντλήσει τη νομιμοποίηση της πράξης συμμετοχής του στο εθνικιστικό συλλαλητήριο αντλώντας «επιχειρήματα» από τις συγκεντρώσεις του 1943, το Δεκέμβρη του 1944, τους αγώνες του ΕΑΜ, του ΕΛΑΣ και του ΚΚΕ. Μάλλον τον προλάβαμε.
COMMENTS