Όσο και εάν η κυβέρνηση επιδιώκει να μας πείσει ότι η χώρα επιστρέφει στην «ανάπτυξη και στην κανονικότητα», όσο και εάν ρίχνει ιδιαίτερο βάρος στην προπαγανδιστική της προσπάθεια για την επερχόμενη «δίκαιη ανάπτυξη», όσο και εάν επιχειρηματολογεί για τη βελτίωση της διεθνούς θέσης της χώρας μας και του κύρους της, τόσο περισσότερο αποκαλύπτεται ότι βρισκόμαστε μπροστά σε κρίσιμες εξελίξεις, που θα σφραγίσουν την πορεία της ίδιας της χώρας μας και των εργαζομένων, όχι μόνο για το άμεσο μέλλον αλλά και για το απώτερο.
Το ταξίδι του πρωθυπουργού Αλέξη Τσίπρα στις ΗΠΑ εμφαντικά επιβεβαιώνει ότι η «Ελλάδα ανήκει στη Δύση» – πολιτικά, πολιτιστικά, στρατιωτικά, διπλωματικά και οικονομικά – την πάγια, δηλαδή, και διαχρονική στρατηγική επιλογή της αστικής τάξης.
Ο Αλέξης Τσίπρας, μπροστά στο «διάβολο», δεσμεύτηκε ότι θα υπερασπιστεί τις αξίες της Δύσης και του ΝΑΤΟ, τις πολιτισμικές τους αξίες – στο όνομα μιας αναπαλαιωμένης προγονοπληξίας περί Δημοκρατίας, στο όνομα των Αστικών Επαναστάσεων, του αγώνα της Ανεξαρτησίας και του Διαφωτισμού (μέχρι εκεί πάει ως κυβερνώσα αριστερά), όταν από την πλευρά τους, των ΗΠΑ και του ΝΑΤΟ, όχι απλώς τις έχουν εγκαταλείψει, αλλά στην κυριολεξία τις έχουν κατακουρελιάσει, όταν στην εποχή μας η πολιτική αντίδραση κυριαρχεί, όταν η αντιλαϊκή πολιτική παίρνει το χαρακτήρα της ισοπέδωσης των εργαζομένων και των δικαιωμάτων τους, όταν, ήδη, έχει εμφανιστεί και ενδυναμώνεται ο κοινοβουλευτικός φασισμός.
Η στάση του πρωθυπουργού ήταν τόσο απαράδεκτη, που ακόμη και αδιαμφισβήτητες δημοσιογραφικές θεραπαινίδες της αστικής τάξης τον παρομοίωσαν με «αγκιστρωμένο ψάρι» της εποχής του «περιβόητου Τζον Πιουριφόι», την ίδια στιγμή, που προσπαθούσαν να διασκεδάσουν τις εντυπώσεις, που άφηνε ο πρωθυπουργός, στα μάτια του Ελληνικού λαού και που στη συνείδησή του φέρουν το ιστορικό αποτύπωμα της υποτέλειας προηγούμενων περιόδων!
Ακόμη και η Νέα Δημοκρατία, για να μην εκτεθεί στην ηγεσία των ΗΠΑ και διαταράξει τις σχέσεις της μαζί της, αναγκάστηκε να «αδειάσει» τον ευρωβουλευτή της Γιώργο Κύρτσο, όταν αυτός απευθυνόμενος στους Ευρωπαίους εταίρους, σε μια άλλη επίδειξη υποτέλειας, προσπαθούσε να τους υποδείξει ότι πρέπει «να μιλήσουν», γιατί τα λεφτά τους πάνε στην απέναντι – υπερατλαντική – όχθη!
Καταλαβαίνουμε πολύ καλά ότι όσο και εάν υπήρξαν οι «αναγκαίες μπηχτές» προς την κυβέρνηση από την πλευρά των άλλων αστικών δυνάμεων, που σχετίζονται με την αντιπολιτευτική τους τακτική, της κυβερνητικής φθοράς – ότι ο Αλέξης Τσίπρας «έδωσε», αλλά επέστρεψε με «άδεια χέρια» – πως τα αστικά κόμματα στοιχήθηκαν στην ίδια πολιτική κατεύθυνση.
Προσπαθούν να αναδείξουν τη γεωστρατηγική σημασία της Ελλάδας, να την εκποιήσουν προς όφελος των ιμπεριαλιστικών δυνάμεων και της ντόπιας αστικής τάξης. Το αντάλλαγμα θα είναι η οικονομική στήριξη (διάβαζε επενδύσεις) και η εξασφάλιση της ντόπιας αστικής τάξης με κάθε κόστος, ακόμη και με μια άλλη επιστροφή, αυτήν της επαναφοράς και της «κανονικότητας» της αποθήκευσης πυρηνικών όπλων στη χώρα μας, της επέκτασης της βάσης της Σούδας και της επέκτασης των στρατιωτικών παραχωρήσεων στον ιμπεριαλισμό των ΗΠΑ.
Στην ίδια πολιτική κατεύθυνση κινούνται οι αστικές πολιτικές δυνάμεις και ως προς το ζήτημα της αξιολόγησης, για την οποία επείγονται να κλείσει και «να εφαρμοστεί η συμφωνία», που υπέγραψε η κυβέρνηση, όταν γνωρίζουμε εκ των προτέρων ότι η πρόθεση των κυρίαρχων δυνάμεων της Ευρωπαϊκής Ένωσης και της ντόπιας αστικής τάξης είναι η δημιουργία ενός αντεργατικού περιβάλλοντος, που θα εκμηδενίσει τις δυνατότητες αντίστασης και αντίδρασης των εργαζομένων και θα τους φορτώσει με νέα βάρη. Τα ίδια ακριβώς άκουσε ο Αλέξης Τσίπρας και από το Ντόναλντ Τραμπ, όταν συνιστούσε τη συνέχιση «της πολιτικής των μεταρρυθμίσεων».
Ένα αντεργατικό περιβάλλον που δεν αφορά μόνο τη χώρα μας, αλλά γενικεύεται καθολικά στην Ευρωπαϊκή Ένωση, ενώ προβάλλεται ως νέο όραμα και ως «νέα αστική επανάσταση» από τα ντόπια αστικά ΜΜΕ η αντεργατική πολιτική του Μακρόν, που έχει ανάγκη η Ευρωπαϊκή Ένωση προκειμένου να ανακάμψει και να εξασφαλίσει ικανοποιητικούς ρυθμούς ανάπτυξης.
Να σημειώσουμε, όμως, ότι αυτοί οι ρυθμοί ανάπτυξης δεν έρχονται και δεν είναι τόσο ικανοποιητικοί όσο θα ήθελαν οι ελίτ των ΗΠΑ και της Ευρωπαϊκής Ένωσης, γεγονός που έρχεται να υπογραμμίσει ένα γενικότερο πρόβλημα που έχουν οι παραπάνω ιμπεριαλιστικές δυνάμεις, παίρνοντας υπόψη και τη γενικότερη παγκόσμια οικονομική κίνηση, που μετατοπίζεται συνεχώς προς την Ανατολή.
Αυτό το ίδιο πρόβλημα των ρυθμών ανάπτυξης αφορά και τη χώρα μας και αναγνωρίζεται ως τέτοιο και από τα ντόπια αστικά ΜΜΕ, που τονίζουν ότι η χώρα μας έχει ανάγκη από υψηλούς ρυθμούς ανάπτυξης και για πολύ μεγάλο χρονικό διάστημα, προκειμένου να επανέλθει στα επίπεδα της προ οικονομικής κρίσης περιόδου. Μόνο και που αυτά τα ίδια τα αστικά ΜΜΕ εκφράζουν ταυτόχρονα και τις ισχυρές τους αμφιβολίες για το εάν μπορεί να επιτευχθεί ένας τέτοιος στόχος.
Είναι φανερό ότι βρισκόμαστε μπροστά σε κρίσιμες εξελίξεις για το επόμενο χρονικό διάστημα, και διεθνείς και στη χώρα μας, ενώ αναδεικνύονται εξίσου σημαντικά ζητήματα για την απάντηση που πρέπει να δοθεί από το Εργατικό και Κομμουνιστικό Κίνημα.
Και πρέπει να τονίσουμε ότι, κατά τη γνώμη μας, βγαίνουν από κάθε άποψη αξιόλογα συμπεράσματα για τη δράση του Εργατικού και Κομμουνιστικού Κινήματος, ιδιαίτερα στη χώρα μας, τα οποία η «Νέα Σπορά» θα προσπαθήσει να αναδείξει με την αρθρογραφία της.
COMMENTS