Ήταν καιρός πια να πραγματοποιηθεί μια σημαντική και με πανελλαδικό χαρακτήρα κινητοποίηση ενάντια στο ΝΑΤΟ, στην οποία συμμετείχαν συνδικαλιστικές αντιπροσωπείες και από άλλες χώρες. Δεν έχει πρωταρχική σημασία το πόσες χιλιάδες διαδήλωσαν, χωρίς βέβαια να υποτιμούμε και αυτό το γεγονός. Σημασία έχει ότι αυτή η κινητοποίηση έδειξε ότι τα αντιιμπεριαλιστικά αισθήματα του λαού μας είναι ακόμα ζωντανά και ιδιαίτερα μέσα στους κομμουνιστές.
Από την πλευρά μας δε θεωρούμε αυτήν την κινητοποίηση ως μια «τουφεκιά». Αντίθετα την αντιμετωπίζουμε ως την έκφραση μιας μεγάλης ανάγκης για το ξαναζωντάνεμα ενός αντινατοϊκού, αντιβασικού, αντιιμπεριαλιστικού κινήματος, που είναι απαίτηση συνολικά των εξελίξεων, που συντελούνται στη χώρα μας, στα Βαλκάνια και στην ευρύτερη περιοχή μας, αλλά, κυρίως, για το ρόλο που αναλαμβάνει να παίξει το ΝΑΤΟ με κύριο στόχο την περικύκλωση της Ρωσίας, προετοιμάζοντας συστηματικά μια αντιπαράθεση παγκόσμιας σημασίας.
Σημασία, επίσης, έχει ότι η ανάγκη για τέτοιου είδους κινητοποιήσεις βγαίνει «από τα κάτω». Και μ’ αυτήν τη φράση εννοούμε ότι άρχισε να αναπτύσσεται μέσα στον κόσμο σημαντικός προβληματισμός για το τι θα γίνει με το ΝΑΤΟ και τις βάσεις. Να προβληματίζεται για τη στάση του ΚΚΕ. Οι ίδιοι οι κομμουνιστές αναρωτιούνταν: Τι γίνεται;
Άρχισε ο ίδιος ο κόσμος να αντιλαμβάνεται την επικινδυνότητα των εξελίξεων. Πολύ περισσότερο που οι εργαζόμενοι συνειδητοποιούν ότι η χώρα μας εμπλέκεται όλο και πιο βαθιά στους νατοϊκούς σχεδιασμούς, ότι η χώρα μας είναι εκτεθειμένη σε πολλά ανοιχτά μέτωπα, ότι μπορεί να ξεσπάσει ένας πόλεμος που θα πάρει μέρος, σ’ ένα πλαίσιο ενδοϊμπεριαλιστικών αντιθέσεων, που μόνο καταστροφή μπορεί να φέρει. Από τη μια η οικονομική κρίση, η χρεοκοπία, από την άλλη ένας πόλεμος.
Τόσα χρόνια η ανάγκη για κινητοποιήσεις ενάντια στην ύπαρξη των βάσεων, στη δράση του ΝΑΤΟ, στους επεκτατικούς σχεδιασμούς του είχε ατονήσει. Σχεδόν απαλείφθηκε από το λεξιλόγιό μας η έννοια της αντιιμπεριαλιστικής πάλης. Τώρα που οι εξελίξεις στην περιοχή μας, αλλά και οι αποφάσεις του ΝΑΤΟ για το γεωστρατηγικό του ρόλο εγκυμονούν την έκρηξη πολεμικών αναμετρήσεων γενικότερης σημασίας, φάνηκε το πόσο μεγάλη σημασία έχει η ανάπτυξη της αντιιμπεριαλιστικής πάλης.
Τα συνθήματα «έξω οι βάσεις του θανάτου», «έξω τώρα από το ΝΑΤΟ» παίρνουν άμεσο και πρακτικό χαρακτήρα, γίνονται συνθήματα άμεσης προτεραιότητας. Φυσικά σε συνδυασμό με τη γενικότερη πάλη των εργαζομένων και των μικρομεσαίων στρωμάτων, αυτών των κοινωνικών δυνάμεων που έχουν πληγεί από την οικονομική κρίση και τη χρεοκοπία. Είναι οι δύο όψεις του ίδιου νομίσματος.
Πρόκειται για συνθήματα που έχουν, επίσης, και άμεση σχέση με την ίδια την Ευρωπαϊκή Ένωση. Τα κράτη – μέλη της Ευρωπαϊκής Ένωσης συμμετέχουν ενεργά στους σχεδιασμούς του ΝΑΤΟ. Και κάτι παραπάνω. Ασκούν και κριτική στο Ντόναλντ Τραμπ για τα όσα, κατά καιρούς, έχει διατυπώσει για το ΝΑΤΟ, παρά το γεγονός ότι το ΝΑΤΟ εντείνει τους σχεδιασμούς του και τους εφαρμόζει στην πράξη. Κατά συνέπεια τα συνθήματα αυτά συνδέονται άμεσα και με το αίτημα της αποδέσμευσης από την Ευρωπαϊκή Ένωση.
Στο πλαίσιο αυτό υπάρχει η δυνατότητα να αναπτυχθεί ένα πλατύ αντιπολεμικό – αντιιμπεριαλιστικό κίνημα, στο οποίο θα πρωτοστατούν οι Επιτροπές Ειρήνης, το Εργατικό Κίνημα, άλλες κοινωνικές οργανώσεις, με κύριο αίτημα την άμεση απομάκρυνση των στρατιωτικών νατοϊκών βάσεων και την άμεση αποδέσμευση από το ΝΑΤΟ σε συνδυασμό με την αποδέσμευση από την Ευρωπαϊκή Ένωση. Αυτό είναι το αίτημα αιχμής.
Και εδώ θέλουμε να σταθούμε στο βασικό περιεχόμενο της κινητοποίησης της Θεσσαλονίκης, έτσι όπως εκφράστηκε από τα κύρια αιτήματα, που διατυπώθηκαν στην κεντρική ομιλία, μη μένοντας σε άλλα σημεία αυτής της ομιλίας, που θα μπορούσαν να διατυπωθούν πολλές ενστάσεις ως προς την κατανόηση του πως σήμερα αναπτύσσονται οι παγκόσμιες αντιθέσεις.
Μεταφέρουμε κατά λέξη:
«Διαδηλώνουμε και απαιτούμε:
Καμιά συμμετοχή στις ιμπεριαλιστικές επεμβάσεις και πολέμους εκτός συνόρων. Καμία εμπλοκή στα σφαγεία του ΝΑΤΟ και της ΕΕ. Να γυρίσουν πίσω πλοία, αεροπλάνα, στρατιωτικές αποστολές. Κανένας φαντάρος έξω από τα σύνορα.
Να κλείσουν όλες οι ξένες στρατιωτικές εγκαταστάσεις. Έξω το ΝΑΤΟ από το Αιγαίο και τα Βαλκάνια.
Πάλη ενάντια στην αλλαγή συνόρων. Πάλη ενάντια στην περιστολή συνδικαλιστικών και άλλων ελευθεριών.
Όχι δαπάνες πολεμικές για το ΝΑΤΟ, αλλά για τις ανάγκες της εργατικής – λαϊκής οικογένειας. Έξω το ΝΑΤΟ από το Αιγαίο.
Αγώνας ενάντια στον εθνικισμό, το ρατσισμό, το σοβινισμό.
Αλληλεγγύη στους πρόσφυγες, στους μετανάστες, αλληλεγγύη σε όλους τους λαούς».
Θα μπορούσε κανείς να διαφωνήσει γενικά με τα παραπάνω αιτήματα; Προφανώς όχι. Πρέπει, όμως, να διατυπώσουμε την παρατήρηση ότι τα αιτήματα αυτά δεν αποκρυσταλλώνονται με την πολιτική σαφήνεια που απαιτούν οι εξελίξεις στα ρητά άκρως πολιτικά αιτήματα που εκφράζονται με τα συνθήματα «έξω τώρα οι βάσεις του θανάτου», «έξω τώρα από το ΝΑΤΟ». Υπάρχει μια «απόσταση» από τα συνθήματα αυτά, η οποία αναδεικνύεται από το αντίστοιχο λεξιλόγιο που χρησιμοποιείται.
Και για να γίνουμε πιο σαφείς θα φέρουμε ένα συγκεκριμένο παράδειγμα. Η έννοια της «καμιάς εμπλοκής» δεν είναι της ίδιας πολιτικής σημασίας με την έννοια της «αποδέσμευσης». Η χώρα μας ήδη εμπλέκεται. Και εμπλέκεται κάθε μέρα και περισσότερο. Αυτό νομίζουμε ότι είναι απολύτως κατανοητό.
Όπως, επίσης, το αίτημα «να κλείσουν όλες οι ξένες στρατιωτικές εγκαταστάσεις» δεν ισοδυναμεί πολιτικά με το σύνθημα «έξω τώρα οι βάσεις του θανάτου», πολύ περισσότερο, όταν δε συνοδεύεται με τη ρητή αναφορά στο σύνθημα «έξω τώρα από το ΝΑΤΟ». Και εδώ υπάρχει πολιτική απόσταση μεταξύ των εννοιών.
Προκύπτει κάποιο συμπέρασμα από τα όσα αναφέρθηκαν παραπάνω; Νομίζουμε ότι προκύπτει ένα σαφές συμπέρασμα. Άμεσα αιτήματα γενικότερης σημασίας – και στρατηγικής σημασίας, πρέπει να αντιμετωπίζονται ως τέτοια, να μην παραπέμπονται στο μέλλον από την άποψη της γενικότερης στρατηγικής του Κομμουνιστικού και Εργατικού Κινήματος, γιατί η υλοποίησή τους δεν αντιστρατεύεται αυτήν τη στρατηγική. Αυτή είναι η μία πλευρά του συμπεράσματος.
Η δεύτερη πλευρά είναι ότι τα αιτήματα αυτά είναι ο κορμός μιας σταθερής και συνεχούς δράσης, ανάπτυξης αντιπολεμικού, αντιβασικού, αντινατοϊκού κινήματος, επομένως είναι πάντα άμεσα, και η διατύπωσή τους πρέπει να γίνεται με τέτοιο τρόπο ώστε να εξασφαλίζεται αυτή η αμεσότητα.
Διαφορετικά κάθε αφαίρεση αυτής της αμεσότητας σε παραπέμπει στο μέλλον αποκλειστικά, στην υλοποίηση αυτών των αιτημάτων με εργατική εξουσία, μετά τη σοσιαλιστική επανάσταση. Σ’ αυτήν την περίπτωση σ’ έχει προδώσει η στρατηγική σου. Και όχι μόνο. Υπάρχει ο κίνδυνος η στρατηγική σου να μετατραπεί στην πράξη σε τακτικισμό, γιατί οι λαϊκές μάζες είναι πιο μπροστά και αντιλαμβάνονται καλύτερα τις ανάγκες τους.
COMMENTS