Άρθρο Ειδικού Συνεργάτη
Η είδηση δεν είναι καινούργια. Ήρθε στη δημοσιότητα μέσα από την ιστοσελίδα των βετεράνων των ΗΠΑ, τη vetaranstoday.com, όταν στις 21 Μαΐου του 2015 διερεύνησε το περιστατικό της ρίψης μιας πολύ ισχυρής βόμβας, που έλαβε χώρα στις 20 του ίδιου μήνα κοντά στην πρωτεύουσα της Υεμένης, στη Σανάα, μετά από φερόμενη Σαουδαραβική αεροπορική επιδρομή.
Σύμφωνα λοιπόν με το εν λόγω δημοσίευμα, θεωρείται εξαιρετικά πιθανό ότι επρόκειτο για χρήση ατομικού όπλου, μιας «μίνι» ατομικής βόμβας νετρονίων, η ρίψη της οποίας πιθανότατα να εκτελέστηκε από ισραηλινά πολεμικά αεροσκάφη, ως της μόνης χώρας στην περιοχή η οποία κατέχει αποδεδειγμένα πυρηνικά όπλα, είναι η μόνη που κατασκευάζει βόμβες νετρονίων, διαθέτει τα ανάλογα πιστοποιημένα αεροσκάφη για να την εκτελέσουν, δραστηριοποιείται στην περιοχή εμπλεκόμενη στην ένοπλη επέμβαση στην Υεμένη, διατηρώντας ταυτόχρονα ανεπίσημες αλλά ιδιαίτερες σχέσεις με το βασίλειο των Σαούδ. Πρόκειται μάλιστα για τη δεύτερη φορά που γίνεται χρήση της στην Υεμένη.
Παρότι η εν λόγω καταγγελία ήταν ιδιαίτερα σοβαρή, μια και υπογράφονταν από ένα πυρηνικό φυσικό, συνεργάτη της ιστοσελίδας vetaranstoday.com, και πρώην επιθεωρητή της Διεθνούς Επιτροπής Ατομικής Ενέργειας και ενώ η είδηση αυτή αναμεταδόθηκε ταχύτατα σε πλειάδα αραβόφωνων ηλεκτρονικών μέσων, σε ιστοσελίδες που αντιτίθενται στην πολιτική των ΗΠΑ, αλλά και από την Pravda, το Russia Today και την αραβική έκδοση του Sputnik, όσο κι αν ψάξαμε, δεν μπορέσαμε να εντοπίσουμε κάποιο δημοσίευμα που να υποδηλώνει ότι αποτέλεσε αντικείμενο διερεύνησης.
Άλλωστε, παραδειγματική ανοχή τηρείται συνολικά εκ μέρους των λεγόμενων «διεθνών οργανισμών», όσον αφορά τη βάρβαρη πολεμική επέμβαση στην Υεμένη, που διεξάγει από τις 26 Μάρτη 2015 συνασπισμός 9 χωρών – το λεγόμενο και «Αραβικό ΝΑΤΟ», υπό την αιγίδα της Σαουδικής Αραβίας και η οποία έχει οδηγήσει εκατομμύρια κάτοικους της χώρας στα πρόθυρα λιμού, υπάρχει ανεξακρίβωτος αριθμός θυμάτων που υπολογίζονται σε χιλιάδες, ενώ έχει καταστρέψει σχεδόν ολοκληρωτικά τις υποδομές της χώρας.
Οφείλουμε να ομολογήσουμε ότι στο άκουσμα της παραπάνω είδησης ήμασταν εξαιρετικά επιφυλακτικοί εξαρχής, δεδομένου ότι οι γνώσεις μας πάνω στο θέμα είναι περιορισμένες, ενώ το διαδίκτυο βρίθει από «θεωρίες συνομωσίας» για αντίστοιχα περιστατικά. Για παράδειγμα και η Ρωσία έχει κατηγορηθεί από τη λεγόμενη «συριακή αντιπολίτευση» ότι έχει κάνει χρήση μικρών πυρηνικών όπλων στη χώρα αυτή, πράγμα που καταρρίφθηκε εύκολα στη συνέχεια, ενώ έχουν ειπωθεί θεωρίες για χρήση πυρηνικών συσκευών ακόμα και την 11η Σεπτεμβρίου 2001, ή ως απειλή κατά τη διάρκεια των Ολυμπιακών Αγώνων στο Λονδίνο το 2012, εντούτοις πρόκειται για υποθέσεις.
Αυτό που μπορούμε να πούμε με βεβαιότητα, είναι πως όλες αυτές οι θεωρίες, τροφοδοτούνται από το πέρα ως πέρα πραγματικό γεγονός της ανάπτυξης και διάδοσης της πυρηνικής τεχνολογίας νέας γενιάς. Σ’ αυτό το σημείο αξίζει να θυμίσουμε με μεγάλη συντομία τις σημαντικές διαδοχικές περιόδους της ανάπτυξης του πυρηνικού οπλοστασίου.
Η πρώτη περίοδος ξεκινάει από την εντατικοποίηση της έρευνας για την ανάπτυξη πυρηνικών όπλων πριν το Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο, συνεχίζει με την κατασκευή των πρώτων βομβών από την πλευρά των ΗΠΑ και τη ρίψη, προς το τέλος του πολέμου, στην Ιαπωνία σε μια επίδειξη δύναμης από τις ΗΠΑ απέναντι στη Σοβιετική Ένωση, μια και η Ιαπωνία ήταν έτοιμη να συνθηκολογήσει και να λήξει οριστικά ο πόλεμος. Η Σοβιετική Ένωση απάντησε στις ΗΠΑ με την κατασκευή αντίστοιχης ατομικής βόμβας. Το πολιτικό συμπέρασμα αυτής της περιόδου είναι ότι: οι καπιταλιστικές δυνάμεις με επικεφαλής τις ΗΠΑ όχι μόνο απειλούν αλλά είναι και σε θέση, έχουν και τη θέληση, να χρησιμοποιήσουν τα πυρηνικά τους όπλα προκειμένου να αντιμετωπίσουν το σοσιαλιστικό σύστημα.
Ακολουθεί η δεύτερη περίοδος , η οποία διαφοροποιείται ποιοτικά από την προηγούμενη στο γεγονός ότι περνάει μέσα από την κατασκευή πυραυλικών συστημάτων, από πυραύλους μικρού και μέσου βεληνεκούς έως διηπειρωτικούς πυραύλους, που είναι σε θέση να φέρουν πυρηνικές κεφαλές. Αυτό το γεγονός απαιτεί τη στρατιωτική επέκταση των ΗΠΑ και τη δημιουργία του ΝΑΤΟ, τη δημιουργία αντίστοιχων στρατιωτικών βάσεων και την εγκατάσταση πυρηνικών όπλων στις χώρες του ΝΑΤΟ, την υπακοή σε συγκεκριμένο σχεδιασμό καταστροφής της Σοβιετικής Ένωσης και ολόκληρου του σοσιαλιστικού συστήματος. Το σχέδιο αυτό ξεκίνησε με τη στοχοποίηση και τη δυνατότητα καταστροφής των πρώτων 20 κυριότερων πόλεων της Σοβιετικής Ένωσης, στη συνέχεια πολύ μεγαλύτερου αριθμού πόλεων, περίπου 100, ακολούθως ολόκληρης της Σοβιετικής Ένωσης και του σοσιαλιστικού συστήματος. Φυσικά η Σοβιετική Ένωση για λογαριασμό της και για λογαριασμό ολόκληρου του σοσιαλιστικού συστήματος απάντησε με ανάλογα όπλα και αντίστοιχες στρατιωτικές κινήσεις, ενώ παράλληλα οι εκκλήσεις της για τη μη κατασκευή και στη συνέχεια για πυρηνικό αφοπλισμό έπεφταν στο κενό.
Η περίοδος αυτή περιλαμβάνει την εξέλιξη της πυρηνικής τεχνολογίας και νέων πυρηνικών όπλων (π.χ. βόμβα νετρονίου) και φτάνει μέχρι και το σχεδιασμό για τη μεταφορά της δυνατότητας εξαπόλυσης πυρηνικού πολέμου από το διάστημα. Η Σοβιετική Ένωση εξακολουθεί να προτείνει τη μη κατασκευή νέων πυρηνικών όπλων, τον πυρηνικό αφοπλισμό και την κατάργηση των στρατιωτικών συνασπισμών, τη χρήση του διαστήματος για ειρηνικούς και ερευνητικούς σκοπούς, γεγονός που σταθερά συναντάει την άρνηση των ΗΠΑ και του ΝΑΤΟ.
Μετά την ανάπτυξη τεράστιων και πανίσχυρων πυρηνικών οπλοστασίων με ασύλληπτη καταστρεπτική δύναμη ικανή να καταστρέψει πολλές φορές τη ζωή στον πλανήτη την περίοδο του λεγόμενου «ψυχρού πολέμου», που δημιούργησε αντίστοιχα και τη λεγόμενη «ισορροπία του τρόμου» καθιστώντας έτσι τη συνειδητή εξαπόλυση πυρηνικού πολέμου σχεδόν αδύνατη μια και θα σήμαινε την καταστροφή του μεγαλύτερου μέρους του πλανήτη, ακολούθησε η περίοδος των διαπραγματεύσεων για τη μείωση των αποθεμάτων στρατηγικών και τακτικών πυρηνικών όπλων μέσω αμοιβαίων συμφωνιών. Το αποτέλεσμα αυτών των συμφωνιών ήταν αμφιλεγόμενο μια και οι ΗΠΑ παρεμβάλανε συνεχείς δυσκολίες στην τήρησή τους. Θα πρέπει να σημειωθεί ότι οι διαπραγματεύσεις και οι συμφωνίες αυτές δεν αναστείλανε τις προσπάθειες από την πλευρά των ΗΠΑ για την εξέλιξη της πυρηνικής τεχνολογίας και των πυρηνικών όπλων. Το ίδιο μπορεί να ειπωθεί και για πολύ στενούς συμμάχους των ΗΠΑ και για άλλες χώρες, που προσπαθούσαν να κατασκευάσουν το δικό τους πυρηνικό οπλοστάσιο.
Ακολουθεί η περίοδος της διάλυσης της ΕΣΣΔ και του Συμφώνου της Βαρσοβίας, που δημιούργησε την εσφαλμένη εντύπωση ότι ο κίνδυνος πυρηνικής ανάφλεξης αποσοβήθηκε οριστικά. Οι ΗΠΑ ήδη από το 1996 αλλά απροκάλυπτα πια μετά το χτύπημα της 11ης Σεπτεμβρίου 2001, αναπτύσσουν ένα οπλοστάσιο «μίνι» πυρηνικών όπλων, η χρήση των οποίων δεν θα θεωρούταν απαγορευτική λόγω της περιορισμένης καταστρεπτικότητας που θα διαθέτουν, αντιθέτως, θα είναι και επιθυμητή και θα επιδιώκεται! Δεν πρόκειται για αόριστη απειλή αλλά για ανοικτή διατύπωση στο στρατιωτικό δόγμα των ΗΠΑ, το οποίο ξεσήκωσε θύελλα αντιδράσεων ακόμα και ανάμεσα σε κορυφαίους αμερικάνους επιτελείς.
Για την ανάπτυξη των αντίστοιχων προγραμμάτων και τον εκσυγχρονισμό του αμερικανικού οπλοστασίου άλλωστε, δαπανούνται περίπου ένα τρις δολάρια, αναγκάζοντας και τη Ρωσία στη συνέχεια να προβεί στον εκσυγχρονισμό του δικού της οπλοστασίου.
Ήδη από την εποχή της εξαγγελίας της τροποποίησης του πυρηνικού δόγματος των ΗΠΑ, είχε γίνει σαφές ότι μια τέτοια πράξη θα οδηγούσε στην αναθέρμανση του πυρηνικού ανταγωνισμού και της διασποράς αυτών των νέων τύπων πυρηνικών όπλων και εύλογα, από τη στιγμή όπου η χρήση τους από την πλευρά των ΗΠΑ θεωρείται πλέον εξαιρετικά πιθανή. Πρόκειται για έμμεση αλλά ουσιαστική αμφισβήτηση όλων των μέχρι τότε συμφωνιών που έθεταν ένα πλαίσιο που περιόριζε την πιθανότητα πυρηνικού πλήγματος λόγω μιας ανεξέλεγκτης αντίδρασης μιας εκ των πυρηνικών δυνάμεων. Ταυτόχρονα αναιρούσε τις δεσμεύσεις για τη μη χρήση πυρηνικών όπλων σε μη πυρηνικό κράτος.
Υπενθυμίζουμε επίσης ότι αυτή δεν ήταν η μοναδική πλευρά στην οποία οι ΗΠΑ ηγούνται στην νέα κούρσα των πυρηνικών εξοπλισμών, ακυρώνοντας ή παρακάμπτοντας ταυτόχρονα τις διεθνείς συνθήκες. Και η λεγόμενη «αντιπυραυλική ασπίδα» η ανάπτυξη της οποίας στοιχίζει εκατοντάδες δις δολαρίων, είχε καταγγελθεί από τη Ρωσία ως έμμεση ανατροπή των συμφωνιών που υπογράφηκαν ανάμεσα στις ΗΠΑ και ΕΣΣΔ, αναγκάζοντας τη ρωσική ηγεσία να προχωρήσει στον εκσυγχρονισμό και του δικού της πυρηνικού οπλοστασίου, ώστε να καταστεί ικανό να διαπεράσει το φραγμό που στήνουν οι ΗΠΑ, ο οποίος μάλιστα τοποθετείται ακριβώς στα σύνορα με τη Ρωσία, (Πολωνία, Ρουμανία, Ουκρανία, κλπ) πράξη καθαρά επιθετική και επικίνδυνη.
Κλείνουμε τη μικρή αυτή αναδρομή και επιστρέφουμε στη συγκεκριμένη καταγγελία της ιστοσελίδας vetaranstoday.com η οποία φαίνεται να διαθέτει πολύ ισχυρή τεκμηρίωση. Τόσο η ανάλυση του Jeff Smith, όσο και η περεταίρω ενασχόληση με το θέμα της συγκεκριμένης ιστοσελίδας, η ταυτόχρονη αποσιώπηση του γεγονότος παρά την ύπαρξη αρκετών και αναλυτικών καταγραφών σε βίντεο, αλλά και άλλα στοιχεία στα οποία θα αναφερθούμε στη συνέχεια, προσδίδουν πολύ ισχυρά τεκμήρια ότι πράγματι έχουμε χρήση πυρηνικού όπλου νετρονίων κατά στόχου στην Υεμένη. Και εξ όσων γνωρίζουμε είναι η πρώτη φορά μετά τη ρίψη των ατομικών βομβών της Χιροσίμα και Ναγκασάκι όπου έχουμε χρήση τέτοιου όπλου σε πόλεμο.
Οριστική επιβεβαίωση θα υπάρξει μόνο όταν και εφόσον αναλάβει να ασχοληθεί κάποιος διεθνής οργανισμός με τη διερεύνηση του περιστατικού, ενώ ούτε για το ποιος διέπραξε την επιδρομή μπορούμε να ξέρουμε με σιγουριά, παρά να μεταδώσουμε την εκτίμηση του αρθρογράφου ότι πρόκειται είτε για σαουδαραβικό ή ισραηλινό όπλο, με τη ρίψη να γίνεται από ισραηλινό αεροσκάφος.
Το ότι δεν πρόκειται για συμβατικό όπλο τύπου ΜΟΑΒ, (σ.σ. της βόμβας που χρησιμοποίησαν οι Αμερικανοί στο Αφγανιστάν στις 14/4/2017), αποδεικνύεται εύκολα, μιας και για τη ρίψη της και λόγω βάρους (10 τόνοι περίπου) απαιτείται ένα ειδικά διασκευασμένο μεταγωγικό αεροσκάφος ενώ στο βίντεο ακούγεται ξεκάθαρα ο ήχος μαχητικού. Σύμφωνα δε με τον αρθρογράφο, η ισχύς της ΜΟΑΒ είναι πολύ μικρότερη από την έκρηξη που πραγματοποιήθηκε στην Υεμένη.
Από την πλευρά μας παραμένουμε στο έδαφος της καταγγελίας από τη συγκεκριμένη ιστοσελίδα και το συγκεκριμένο αρθρογράφο τονίζοντας ότι από πολιτική άποψη δε μπορεί να υποθέσει κανείς ότι υπάρχουν όροι αναστολής ή μη πραγματοποίησης μιας τέτοιας ενέργειας. Οι τεχνικοί όροι πραγματοποίησης του συγκεκριμένου γεγονότος ανήκουν στην ιστοσελίδα που ήδη αναφέραμε. Δεν είναι χωρίς σημασία το γεγονός ότι δεν υπάρχει επίσημη διάψευση ή σχολιασμός από κανέναν εμπλεκόμενο μέχρι σήμερα. Αυτό το γεγονός αποτέλεσε και το έναυσμα από την πλευρά μας να ασχοληθούμε μ’ αυτό το θέμα.
Έχει σημασία ότι η συγκεκριμένη στρατιωτική δράση πραγματοποιήθηκε στα προάστια της πρωτεύουσας της Υεμένης, Σανάα, μέρα μεσημέρι, δηλαδή για να γίνει αντιληπτή από όλους. Γνωρίζουμε επίσης ότι μόλις δύο μήνες πριν, ότι ο Σαουδάραβας πρέσβης στις ΗΠΑ Adel al-Jubeir, όταν ρωτήθηκε σχετικά με την πρόθεση ανάπτυξης πυρηνικών όπλων από τη χώρα του σε απάντηση στο Ιράν, αυτός αρνήθηκε μεν την παραγωγή τους, όχι όμως και την κατοχή τέτοιων όπλων, δηλώνοντας με νόημα ότι «αυτό δεν θα το συζητήσουμε δημόσια». Το 2012 όμως η Σαουδική Αραβία είχε εκδηλώσει την πρόθεση για την απόκτηση πυρηνικών όπλων αν αποκτήσει και το Ιράν. Ξέρουμε επίσης ότι ο Guardian το 2010 είχε εκτιμήσει ότι ήδη κατέχει πυρηνικές κεφαλές από το Πακιστάν σε αντάλλαγμα της χρηματοδότησης του προγράμματός του. Ταυτόχρονα, γνωρίζουμε ότι αναπτύσσει βαλλιστικούς πυραύλους μεσαίου βεληνεκούς.
Αξίζει να προσθέσουμε ότι η Σαουδαραβική εγκληματική δραστηριότητα κορυφώνεται μερικούς μήνες μετά, όταν προέβη στο βομβαρδισμό της Πρεσβείας του Ιράν στην Υεμένη, ενώ προέβη στην εκτέλεση του Σιίτη κληρικού Nimr, ενέργειες που σχετίζονται με τα παραπάνω, όπως θα καταδείξουμε στη συνέχεια.
Το Ισραήλ φαίνεται να τηρεί σιγή ιχθύος κατά πάγια πρακτική. Όσον αφορά το πυρηνικό του πρόγραμμα, γνωρίζουμε ότι αυτό αποκαλύφθηκε το 1986, όταν οι Sunday Times δημοσίευσαν τις φωτογραφίες του Μορδεχάι Βανούνου, ισραηλινού τεχνικού ο οποίος δούλευε στις μυστικές πυρηνικές εγκαταστάσεις στη Ντιμόνα του Ισραήλ από το 1976, όπου και παρήχθησαν μέχρι τότε περίπου 100 πυρηνικά όπλα, η αποκάλυψη αυτή άλλωστε, του στοίχισε 18 χρόνια φυλάκισης.
Μέχρι εκείνη τη στιγμή το Ισραήλ παρά το ότι για τον εαυτό του ανέπτυσσε κανονικά ένα πυρηνικό πρόγραμμα, έκανε τα πάντα για να εμποδίσει τις υπόλοιπες αραβικές χώρες να κάνουν το ίδιο. Έτσι προχώρησε στην επιχείρηση «Όπερα» με την οποία κατέστρεψε τις πυρηνικές εγκαταστάσεις του Ιράκ, πριν αυτό προλάβει να εξοπλιστεί με πυρηνικά. Έκτοτε, υπολογίζεται ότι το οπλοστάσιό του έχει ανέλθει στα 400 όπλα. Διαθέτει την αμέριστη υποστήριξη των ΗΠΑ, στις οποίες βασίζεται για να αποφεύγει οποιονδήποτε έλεγχο πάνω στο πυρηνικό του πρόγραμμα. Έχει επίσης ειπωθεί ότι κατά τη διάρκεια των μαχών στην Υεμένη, τουλάχιστον ένα ισραηλινό F-16 έχει καταρριφθεί.
Είναι σαφές ότι το χτύπημα στις 20 Μαΐου του 2015 αποτελεί μια ξεκάθαρη προειδοποίηση κατά του Ιράν, σύμμαχοι του οποίου θεωρούνται οι αντάρτες Χούθις που μάχονται με τη Σαουδική Αραβία στην Υεμένη. Η ουσιαστικά βέβαιη εμπλοκή των Ισραηλινών σε αυτό (είτε ως κατασκευαστές/πάροχοι του όπλου, είτε ως αυτοί που το έριξαν), κάνει το μήνυμα ακόμα πιο ισχυρό: Τη δυνατότητα και κυρίως την αποφασιστικότητα εξαπόλυσης πλήγματος εκ μέρους της αεροπορίας του Ισραήλ, κατά ιρανικών στόχων. Και είμαστε σίγουροι ότι, αυτό δεν πέρασε απαρατήρητο από τον αποδέκτη. Ακόμα περισσότερο, θεωρούμε ότι αυτή η ενέργεια προσπαθεί σκόπιμα να παρασύρει το Ιράν να αναθερμάνει το πυρηνικό του πρόγραμμα, το οποίο φέρεται να το έχει εγκαταλείψει από το 2013.
Το ίδιο μήνυμα όμως απευθυνόταν και σε δεύτερο αποδέκτη, τις ΗΠΑ. Ως γνωστό, το 2015 γίνεται η άρση των οικονομικών κυρώσεων κατά του Ιράν ως αποτέλεσμα των συμφωνιών πάνω στο πυρηνικό του πρόγραμμα. Το φερόμενο πυρηνικό πλήγμα στην Υεμένη έρχεται να μπει ως μια Ισραηλινή/Σαουδαραβική σφήνα ανάμεσα στις ΗΠΑ και το Ιράν.
Η προσπάθεια λοιπόν να εξαναγκαστεί το Ιράν να εγκαταλείψει τις συμφωνίες είναι ταυτόχρονα και παρέμβαση εντός των ΗΠΑ όταν μάλιστα αυτές ετοιμάζονταν να επικυρώσουν τη συμφωνία στο Κογκρέσο. Η δική μας βεβαιότητα ότι οι ΗΠΑ έχουν τη δυνατότητα να γνωρίζουν τι ακριβώς συνέβη στις 20/5/2015 στην Υεμένη, μας οδηγεί στην κατανόηση για τους λόγους που εκείνη την περίοδο οι ΗΠΑ είχαν έρθει σε αντίθεση τόσο με το Ισραήλ όσο και τη Σαουδική Αραβία.
Αν και οι ρωσικοί δημοσιογραφικοί κύκλοι της Pravda έσπευσαν να αποδώσουν το χτύπημα σε άμεση αμερικανική ανάμιξη, κατά τη γνώμη μας, χωρίς να μπορούμε να το αποκλείσουμε, δεν είμαστε και σε θέση να το επιβεβαιώσουμε με όσα στοιχεία υπάρχουν μέχρι σήμερα, αν και από μία άποψη μπορεί να θεωρηθεί ως μη πιθανό. Δεδομένο όμως είναι ότι και οι Ρώσοι θεωρούν βέβαιη τη χρήση βόμβας νετρονίου στην Υεμένη.
Η Σαουδική Αραβία, είναι γνωστό ότι συγκαταλεγόταν μέχρι τώρα στις «ύποπτες» χώρες για την κατοχή πυρηνικών όπλων. Σύμφωνα με τις πηγές του vetaranstoday.com, ήδη από τη δεκαετία του 80’ και έχοντας στενές σχέσεις τόσο με το Πακιστάν όσο και με τη Νότιο Αφρική της εποχής του Απαρτχάιντ, είναι πιθανόν να πέρασαν στην κατοχή της κάποιες από τις «αγνοούμενες» συσκευές του 2ου πυρηνικού προγράμματος της Νοτίου Αφρικής.
Συγκεκριμένες καταγγελίες για την ύπαρξη του Σαουδαραβικού πυρηνικού οπλοστασίου έχει κάνει και το Ιράν, οι οποίες όμως ουδέποτε αποτέλεσαν αιτία ανησυχίας στην ευέξαπτη κατά τα άλλα Δύση, της οποίας η ευαισθησία εξαντλείται στην δυνητική απόκτησή τους από το Ιράν ή τη Βόρεια Κορέα. Πόσο μάλλον να μιλήσουμε για την πλήρη ασυλία που απολαμβάνει το Ισραήλ, το κατεξοχήν κράτος-τρομοκράτης στην Μέση Ανατολή. Συνεπώς, η τελική ευθύνη αντικειμενικά επιμερίζεται στις ΗΠΑ ανεξάρτητα αν έχουν αναμιχθεί οι ίδιες, αν έχουν την έγκριση ή την ανοχή τους.
Ακολουθεί το Β’ Μέρος
COMMENTS