Είναι δυνατό η κυβέρνηση της Συρίας, την ώρα που ο συσχετισμός των δυνάμεων στο στρατιωτικό επίπεδο έχει γύρει υπέρ της και ο Συριακός στρατός κερδίζει συνεχώς νέα εδάφη, «να πυροβολήσει τα πόδια της» με ένα βομβαρδισμό με χημικά όπλα, τα οποία – ας σημειωθεί αυτό, έχουν καταστραφεί υπό διεθνή εποπτεία με τη συμμετοχή των ΗΠΑ, ενώ, αντίθετα έχει επιβεβαιωθεί ότι ο ΙΣΙΣ κατασκευάζει, κατέχει και χρησιμοποιεί τέτοια όπλα, επομένως και αποθηκεύει;
Και μια και θέσαμε αυτό το ερώτημα ας συνεχίσουμε στην ίδια κατεύθυνση με ένα δεύτερο ερώτημα. Είναι δυνατό η Συριακή κυβέρνηση να είχε άγνοια κινδύνου και να μην καταλάβαινε ότι μια τέτοια επίθεση εκ μέρους της με χημικά όπλα θα αποτελούσε το πρόσχημα για να εξαπολύσουν μια στρατιωτική επίθεση – πυραυλική επίθεση προς το παρόν, ενάντια στη Συρία οι ΗΠΑ την ώρα που η αντιπολίτευση στις ΗΠΑ, αλλά και οι ηγεσίες από άλλες χώρες, όπως η Γαλλία, η Βρετανία πίεζαν το Ντόναλντ Τραμπ να αλλάξει τη στάση του απέναντι στον Άσσαντ;
Και ας μας επιτραπεί και ένα τρίτο ερώτημα. Μέχρι τώρα οι ΗΠΑ και η Τουρκία αλλά και οι άλλες χώρες είχαν χαμηλώσει αποφασιστικά τους τόνους ενάντια στον Άσσαντ. Μάλιστα είχαν εγκαταλείψει τον όρο της απομάκρυνσης του Άσσαντ ως προϋπόθεσης για να προχωρήσουν οι συνομιλίες για την επίλυση του Συριακού ζητήματος. Μετά τα πρόσφατα γεγονότα επανήλθε στην πρώτη γραμμή τη ζήτημα της απομάκρυνσης του Άσσαντ. Το ερώτημα είναι: είναι δυνατό να μη μπορούσε να αντιληφθεί η Συριακή κυβέρνηση τι θα επακολουθούσε και ο ίδιος ο Άσσαντ να έβαζε το μαχαίρι στο λαιμό του και να προκαλέσει την ιμπεριαλιστική επιθετικότητα εκ μέρους των ΗΠΑ και της Δυτικής συμμαχίας;
Ξέρουμε όλοι ότι σε εμπόλεμες καταστάσεις τον πραγματικό πόλεμο τον συνοδεύει πάντα και ο πόλεμος της προπαγάνδας. Στην περίπτωση αυτή, για να μην πέσει θύμα κανείς των εύκολων ερμηνειών και του στόχου της προπαγάνδας, πρέπει να σταθεί αυστηρά στα πραγματικά και ορθολογικά στοιχεία που συνδέονται με τα πολεμικά γεγονότα.
Δυτικά ΜΜΕ έσπευσαν ταχύτατα να αποδώσουν στον Άσσαντ την ευθύνη του βομβαρδισμού με χημικά όπλα. Η απάντηση εκ μέρους της Συριακής κυβέρνησης ήταν ότι ο βομβαρδισμός δεν πραγματοποιήθηκε με χημικά όπλα, αλλά ο ίδιος ο ΙΣΙΣ είχε κατασκευάσει και αποθηκεύσει τα χημικά, που χτυπήθηκαν στη διάρκεια του βομβαρδισμού.
Είναι άξιο να παρατηρήσει κανείς, όμως, ότι αρκετοί πολιτικοί αναλυτές στις τοποθετήσεις τους απέφυγαν να πάρουν ευθεία θέση για το εάν η Συριακή κυβέρνηση και ο Άσσαντ χρησιμοποίησαν χημικά όπλα. Έκαναν χρήση του όρου «αποδίδεται» στη Συριακή κυβέρνηση η ευθύνη ότι χρησιμοποιήθηκαν χημικά όπλα. Με λίγα λόγια δεν απέκλειαν και την εκδοχή τα χημικά όπλα να ανήκαν πράγματι στον ΙΣΙΣ και να ήταν αποθηκευμένα.
Οπότε, όπως γίνεται κατανοητό, αυτός ο τρόπος τοποθέτησης του ζητήματος αποκαλύπτει δύο θέματα:
Πρώτο ότι ο ΙΣΙΣ κατασκευάζει, κατέχει και χρησιμοποιεί χημικά όπλα και αυτό βγάζει στην επιφάνεια ότι κάποιος πρέπει να τροφοδοτεί τον ΙΣΙΣ με την ανάλογη τεχνική υποστήριξη και τα υλικά για να κατασκευάζει τα χημικά όπλα, πράγμα που αποκλείει αυτή η βοήθεια να παρέχεται από τη Συριακή κυβέρνηση, φυσικά ούτε και από τη Ρωσία.
Επομένως αυτή η βοήθεια παρέχεται από φίλιες δυνάμεις προς τον ΙΣΙΣ. Γνωρίζουμε επίσης ποιες είναι αυτές οι φίλιες δυνάμεις προς τον ΙΣΙΣ, που τον τροφοδοτούσαν με μπόλικο χρήμα και οπλισμό, ακόμη και προηγμένο, όπως γνωρίζουμε ότι στο παρελθόν έχουν κατονομαστεί χώρες, που βοηθούσαν τον ΙΣΙΣ για την κατασκευή χημικών όπλων
Δεύτερο μπαίνουν σε επανεξέταση όλες οι περιπτώσεις που κατηγορήθηκε η Συριακή κυβέρνηση ότι χρησιμοποίησε χημικά όπλα και που για όλες αυτές τις περιπτώσεις αρνήθηκε κατηγορηματικά τη χρήση τους. Και εδώ έρχονται να «κολλήσουν» δημοσιεύματα, που αποδίδουν στον Πούτιν δηλώσεις ότι το 95% από τις προβοκάτσιες των τζιχαντιστών που πραγματοποιούνται (όχι μόνο στη Συρία) φέρουν τη σφραγίδα της CIA.
Φυσικά υπήρξαν και κατηγορηματικές αντίθετες τοποθετήσεις, όπως της ηγεσίας και των ΜΜΕ της Ρωσίας, που έδωσαν την εξήγηση της αποθήκευσης χημικών όπλων εκ μέρους του ΙΣΙΣ και χαρακτήρισαν εντελώς προσχηματική και αναίτια την επίθεση των ΉΠΑ ενάντια στη Συρία.
Την ίδια στιγμή οι ερμηνείες, εκ μέρους Δυτικών ΜΜΕ, που στέκονται στο γιατί ο Ντόναλντ Τραμπ έδωσε την εντολή για την πυραυλική επίθεση, αφού είχε αναγνωρίσει ότι δεν είναι προτεραιότητα γι’ αυτόν η πτώση του Άσσαντ, μοιάζουν σα να παρουσιάζουν το δολοφόνο που τριγυρνάει στο χώρο του εγκλήματος και αρνείται να απομακρυνθεί από αυτόν.
Παρουσιάζονται διάφορα σενάρια που αποφεύγουν συστηματικά να ξεκινήσουν από το ερώτημα: ποιον στην ουσία συνέφερε η χρησιμοποίηση των χημικών όπλων από την πλευρά του Άσσαντ; Προφανώς η πράξη απέδειξε ποιον συνέφερε.
Από τα σενάρια που παρουσιάζονται το ένα αφορά στην πίεση που ασκεί η εσωτερική αντιπολίτευση, οι σύμμαχοι και το «βαθύ κράτος» των ΗΠΑ να αλλάξει τη στάση του ο Τραμπ απέναντι στον Άσσαντ. Το δεύτερο σενάριο είναι αυτό που προβάλλουν όλα τα Δυτικά ΜΜΕ ότι ο Τραμπ ήθελε να αποδείξει το ποιος είναι «το παγκόσμιο αφεντικό» και σε σχέση με την επίσκεψη του προέδρου της Κίνας στις ΗΠΑ. Επομένως και απέναντι στον άξονα Κίνας – Ρωσίας, γιατί τα γεγονότα συνδυάζονται. Το τρίτο είναι ότι ο Τραμπ αναζητούσε μια απεγνωσμένη ευκαιρία για να προβεί σ’ έναν αντιπερισπασμό λόγω της εσωτερικών προβλημάτων που αντιμετωπίζει και τις ήττες που έχει δεχτεί στο Κογκρέσο, αλλά και για τις σχέσεις του με τη Ρωσία και τα όσα του καταλογίζονται. Κατέφυγε στην πυραυλική επίθεση. Πολιτικοί παρατηρητές της Δύσης ισχυρίζονται ότι μπορεί να ισχύουν και τα τρία σενάρια ταυτόχρονα.
Είναι φανερό, όμως, ότι αυτού του είδους τα σενάρια συνδέονται άμεσα με τα γεγονότα στη Συρία και υποδεικνύουν σαφώς τον ποιον συμφέρουν ή τον ποιον δε συμφέρουν οι βομβαρδισμοί με τη χρήση χημικών όπλων. Κατ’ επέκταση μπορεί κανείς να βγάλει και τα ανάλογα συμπεράσματα.
Από εκεί και μετά δεν είναι χωρίς σημασία το τι τονίζουν ιδιαίτερα τα Δυτικά ΜΜΕ ως προς την πολιτική του Τραμπ. Και αυτό που τονίζουν είναι ότι σταδιακά ο Τραμπ εγκαταλείπει τα όσα έλεγε την προεκλογική περίοδο και σιγά – σιγά επανέρχεται στη στάση που κρατούσαν πάγια οι ΗΠΑ και ασκούσαν ως πολιτική οι προηγούμενοι πρόεδροι. Χρειαζόταν επομένως και ένα «καλό» πρόσχημα. Και σ’ αυτές τις περιπτώσεις τα προσχήματα κατασκευάζονται ή χρησιμοποιούνται για να σκεπάσουν πραγματικά γεγονότα. Και το πραγματικό γεγονός που αποκαλύπτεται ανοιχτά πλέον είναι ότι ο ΙΣΙΣ κατέχει χημικά όπλα που κάποιος του τα προμηθεύει.
Και μια παρατήρηση για να κλείσουμε αυτό το άρθρο. Ο 902 στην πρώτη του παρουσίαση των γεγονότων στη Συρία χρησιμοποίησε τον τίτλο: «Αιφνιδιαστική επίθεση των ΗΠΑ τα ξημερώματα εναντίον του Άσαντ απειλεί με κλιμάκωση της σύγκρουσης»! Στη συνέχεια βέβαια μίλησε για επίθεση ενάντια στη Συρία. Θέλουμε να ελπίζουμε ότι η ηγεσία καταλαβαίνει την πολιτική διαφορά ανάμεσα στους δύο τίτλους. Ο πρώτος, όμως, τίτλος αποκαλύπτει και την ουσία της πολιτικής του Κόμματος απέναντι στις εξελίξεις στη Συρία. Και αυτή δε διορθώνεται με την αλλαγή των τίτλων.
COMMENTS