Λίγο πριν την έναρξη των διαδικασιών του 20ου Συνεδρίου ο Γενικός Γραμματέας του Κόμματος, Δημήτρης Κουτσούμπας, παραχώρησε άρθρο στην «Εφημερίδα των Συντακτών», όπου εκφράζει την αισιοδοξία του για την πορεία του Κόμματος. Μακάρι η πορεία του Κόμματος να είναι αυτή για την οποία κάνει λόγο.
Δεν πρόκειται να υποβάλουμε τις εκτιμήσεις του σε κριτική θεώρηση, άλλωστε ως «Νέα Σπορά» έχουμε εκφράσει τις απόψεις μας για το κατά πόσο ο προσυνεδριακός διάλογος ήταν ικανοποιητικός και εάν κάλυψε τις απαιτήσεις που περιγράφει στο άρθρο του. Έχει γίνει, επίσης, κατανοητό ότι με τις Θέσεις της Κ.Ε. του Κόμματος διαφωνούμε και ως εκ τούτου θα περιμένουμε τα τελικά ντοκουμέντα για να τα σχολιάσουμε.
Σκοπός μας μ’ αυτό το άρθρο είναι να θίξουμε ένα άλλο ζήτημα το οποίο σχετίζεται με την εκτίμησή του για τις εξελίξεις στην Ευρωπαϊκή Ένωση. Αναφέρει ότι: «Δεν αποκλείουμε μέσα σε αυτό το πλαίσιο να δυναμώσει η συζήτηση για αποπομπή χωρών από την ευρωζώνη, την Ε.Ε., συμπεριλαμβανομένης της Ελλάδας. Ή ακόμη να επικρατήσουν, στις κυρίαρχες τάξεις κρατών, απόψεις ότι η έξοδος από αυτές τις συμμαχίες, η αναζήτηση άλλων συμμαχιών, υπηρετεί τα δικά τους συμφέροντα. Σε ένα τέτοιο ενδεχόμενο το ΚΚΕ ούτε θα αιφνιδιαστεί ούτε θα σοκαριστεί, θα δώσει αποφασιστικά τη μάχη με το μέρος των καταπιεσμένων, υπέρ των εργατικών – λαϊκών συμφερόντων. Θα υπερασπιστεί τον λαό από την αντιλαϊκή πολιτική που θα συνεχιστεί. Στην περίπτωση της υποτίμησης του νομίσματος, μιας ανεξέλεγκτης χρεοκοπίας ή της επιδίωξης τμημάτων του κεφαλαίου να φορτώσουν την όποια ζημιά τους στο λαό, θα δώσει τη μάχη ενάντια σε πιθανά σε τέτοιες περιπτώσεις φαινόμενα, όπως της αισχροκέρδειας, ακόμα και τεχνητής έλλειψης τροφίμων και φαρμάκων. Θα αξιοποιήσει ρωγμές που ενδεχομένως υπάρξουν μέσα στην αστική τάξη, όμως ταυτόχρονα θα καλέσει τον λαό να μην επιλέξει αν θα χρεοκοπήσει με ευρώ ή δραχμή, αλλά να έρθει σε ρήξη συνολικά με την εξουσία του κεφαλαίου, που όσο υπάρχει θα οδηγεί σε τέτοιες αντιλαϊκές πολιτικές συμμαχίες, να κατευθύνει την πάλη του για να έρθει επιτέλους πραγματικά ο λαός στην εξουσία».
Εδώ, όπως διαπιστώνουμε, περιγράφεται η περίπτωση κατά την οποία η Ελλάδα ή και άλλες χώρες «αποπεμφθούν» από την Ευρωζώνη ή ακόμη και από την Ευρωπαϊκή Ένωση. Έχει μεγάλη σημασία η ορολογία που χρησιμοποιείται.
Μια πρώτη παρατήρηση είναι ότι αυτή η «αποπομπή» αφορά προς το παρόν στην Ευρωζώνη, στην έξοδο χωρών από το ευρώ, και για να είμαστε απολύτως ακριβείς πιο πολύ από άλλες χώρες αφορά στην Ελλάδα. Αλλά με την επισημοποίηση των ταχυτήτων, που κατοχυρώθηκε και με την πρόσφατη Διακήρυξη της Ρώμης της 25ης του Μάρτη, κατά τη γνώμη μας θα ενισχυθούν οι φυγόκεντρες δυνάμεις, πολύ περισσότερο από πριν, και δεν αποκλείεται να οδηγηθούν και χώρες σε έξοδο, εκτός του ευρώ, και από την Ευρωπαϊκή Ένωση.
Κατά μία έννοια αυτόν τον εντοπισμό για τη χώρα μας τον κάνει και ο Δημήτρης Κουτσούμπας, γιατί περιγράφει τη στάση του Κόμματος στην περίπτωση που θα υπάρξει η έξοδος από το ευρώ, που, φυσικά τον επεκτείνει μέχρι και την αποδέσμευση.
Αλλά, για να κινούμαστε μέσα στα όρια της πραγματικότητας, δεν προκύπτει ακόμη, τουλάχιστον για τη χώρα μας, ούτε και για άλλη χώρα, «αποπομπή» ή αποδέσμευση, με πρωτοβουλία της ντόπιας αστικής τάξης, από την Ευρωπαϊκή Ένωση. Οι ηγέτες που βρέθηκαν στη Ρώμη επαναβεβαίωσαν τη δέσμευσή τους για την Ευρωπαϊκή Ένωση.
Το ζήτημα που υπάρχει στο τραπέζι αυτήν τη στιγμή για τη χώρα μας είναι η «αποπομπή» της από το ευρώ. Θα λέγαμε καλύτερα ο «εξαναγκασμός» να φύγει από μόνη της από την Ευρωζώνη. Αυτό το ζήτημα δεν προκύπτει ως συνολική στάση των κυρίαρχων δυνάμεων της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Αφορά κυρίως στη στάση της Γερμανίας, που σπρώχνει μέσω του Σόιμπλε τα πράγματα προς αυτήν την κατεύθυνση.
Και γι’ αυτό το ζήτημα τόσο οι αστικές πολιτικές και οι πολιτειακές δυνάμεις όσο και η ίδια η αστική τάξη το θέμα το έχει ξεκαθαρίσει. Η θέση της χώρας βρίσκεται μέσα στην Ευρωπαϊκή Ένωση, στην πρώτη ταχύτητα, στο ευρώ.
Μια δεύτερη παρατήρηση είναι το πως χρησιμοποιείται το συγκεκριμένο απόσπασμα. Προκαλεί απορία το γεγονός ότι ξεπερνιέται στα γρήγορα το άμεσο άνοιγμα της συζήτησης, της εξόδου από το ευρώ, για να αντιμετωπιστεί συνολικά η αποδέσμευση από την Ευρωπαϊκή Ένωση και το πως θα δράσει το Κόμμα σ’ αυτήν την περίπτωση. Για υποτίμηση και χρεοκοπία γίνεται λόγος και για την έξοδο από το ευρώ αποκλειστικά.
Και για να μην υπάρξουν «παρεξηγήσεις», σαν και αυτές που μας έχει συνηθίσει η ηγεσία του Κόμματος – και οι διαστρεβλώσεις για τα όσα γράφουμε ακολουθούν με απαντήσεις και σχολιασμούς τύπου ΚΟΜΕΠ, διευκρινίζουμε ότι από την πλευρά μας δεν αναφερόμαστε στο «σπάσιμο» της θέσης για αποδέσμευση από την Ευρωπαϊκή Ένωση. Δηλαδή, αποχώρηση πρώτα από το ευρώ και μετά αποδέσμευση από την Ευρωπαϊκή Ένωση. Η «Νέα Σπορά» μιλάει πάντα για αποδέσμευση από την Ευρωπαϊκή Ένωση και το ευρώ ταυτόχρονα.
Αναφερόμαστε συγκεκριμένα στην πολιτική δράση του Κόμματος, για να προβάλλει τη θέση για αποδέσμευση από τώρα, συνολικά, έστω και εάν η συζήτηση περιορίζεται αυτήν τη στιγμή μόνο στην έξοδο από το ευρώ, αντιμετωπίζοντας και εκείνες τις απόψεις που προτείνουν το «σπάσιμο» της αποδέσμευσης σε δύο φάσεις.
Σ’ αυτήν την αντιμετώπιση «βοηθάει» και η ίδια η στάση της αστικής τάξης. Σαφώς για την αστική τάξη ακόμη και η έξοδος από το ευρώ και η παραμονή στην Ευρωπαϊκή Ένωση αντιμετωπίζεται σα διαδικασία που ανοίγει το δρόμο και οδηγεί τελικά στην πλήρη αποδέσμευση από την Ευρωπαϊκή Ένωση. Αυτό ισχυρίζεται. Η αστική τάξη αντιμετωπίζει σε άμεση σύνδεση την παραμονή στην Ευρωπαϊκή Ένωση και στο ευρώ και με ενιαίο τρόπο.
Επομένως μια συνολική προβολή της θέσης του Κόμματος για αποδέσμευση από την Ευρωπαϊκή Ένωση έρχεται σε πλήρη αντίθεση με την αντίστοιχη θέση της αστικής τάξης, τη γενική της συλλογιστική, τη στρατηγική της, που θέλει την Ελλάδα μέσα στην Ευρωπαϊκή Ένωση και μάλιστα στην πρώτη ταχύτητα, στην Ευρωζώνη.
Η αστική τάξη της χώρας μας δε δέχεται ούτε την προσωρινή έξοδο από το ευρώ και την επαναφορά της μετά από ορισμένα χρόνια. Δε «σπάει» τη θέση της. Ευρωπαϊκή Ένωση και ευρώ βρίσκονται σε μία γραμμή. Και για να γίνουμε ακόμη πιο συγκεκριμένοι.
Η πολιτική αντιπαράθεση για το ευρώ και την Ευρωπαϊκή Ένωση ήδη έχει ανοίξει. Στην περίπτωση αυτή η προβολή του αιτήματος της αποδέσμευσης δεν πρέπει να αντιμετωπίζεται σαν «ενδεχόμενο» και μάλιστα με το χαρακτήρα της «αποπομπής», δηλαδή να επαφίεται στην πρωτοβουλία των αστικών τάξεων της Ευρωπαϊκής Ένωσης ή της αστικής τάξης της Ελλάδας αλλά σαν επίκαιρη και αναγκαία πολιτική δράση της εργατικής τάξης και του Κόμματος, δράση που θα προβάλλει την ανάγκη της αποδέσμευσης και θα αναπτύσσει την πολιτική συνείδηση των λαϊκών μαζών.
Θα μπορούσε, με την ευκαιρία την προγραμματισμένη συνάντηση των ηγετών στη Ρώμη για τα 60χρονα της Ευρωπαϊκής Ένωσης, να οργανωθούν κινητοποιήσεις και του Κόμματος και των μαζικών οργανώσεων με αίτημα την αποδέσμευση από την Ευρωπαϊκή Ένωση.
Να οργανωθούν μια σειρά από εκδηλώσεις που με πολύ κατανοητό τρόπο να περιγράφουν τόσο το βάλτωμα της Ευρωπαϊκής Ένωσης, τις σοβαρές συνέπειες που υπέστη η χώρα μας από τις πολιτικές της Ευρωπαϊκής Ένωσης, πριν απ’ όλους οι εργαζόμενοι, όσο και το ποια πρέπει να είναι η διέξοδος. Κάτι τέτοιο θα ήταν αναγκαίο να είχε σχεδιαστεί και να πραγματοποιηθεί ως μια συνολική απάντηση.
Θα παρατηρήσαμε ασφαλώς ότι σε διάφορες χώρες της Ευρωπαϊκής Ένωσης πραγματοποιήθηκαν διαδηλώσεις – εκδηλώσεις με κεντρικά συνθήματα, που μίλαγαν για αλλαγή της Ευρωπαϊκής Ένωσης προς το καλύτερο, για μια «κοινωνική Ευρωπαϊκή Ένωση». Στη Βρετανία πραγματοποιήθηκε διαδήλωση με κεντρικό σύνθημα την παραμονή στην Ευρωπαϊκή Ένωση, την ανατροπή του αποτελέσματος του δημοψηφίσματος. Το αίτημα της αποδέσμευσης από την Ευρωπαϊκή Ένωση δεν ακούστηκε πουθενά.
Το ΚΚΕ αυτοτελώς και μαζικές οργανώσεις από το Εργατικό Κίνημα, για λογαριασμό τους, θα μπορούσαν να οργανώσουν κινητοποιήσεις ενάντια στην Ευρωπαϊκή Ένωση και υπέρ της αποδέσμευσης και για έναν άλλο λόγο. Καθώς θα είδαμε ο πρωθυπουργός Αλέξης Τσίπρας στις δηλώσεις του στη Ρώμη αναφέρθηκε στη στάση των συνδικάτων και τόλμησε να τους κάνει κριτική. Σαν παράδειγμα έφερε τη στάση της ΓΣΕΕ, που στο δημοψήφισμα τάχτηκε υπέρ του «ΝΑΙ»! Η ΓΣΕΕ τον βόλευε για να συγκαλύψει την υπογραφή του κάτω από τη διακήρυξη.
Ατυχές το παράδειγμα από την πλευρά του πρωθυπουργού ως προς το δημοψήφισμα, γιατί η πλειοψηφία της ΓΣΕΕ κράτησε μια στάση «συνέπειας». Ήταν και είναι υπέρ της παραμονής στην Ευρωπαϊκή Ένωση και στο ευρώ. Ο Αλέξης Τσίπρας είναι που άλλαξε σε μια νύχτα το αποτέλεσμα του δημοψηφίσματος, έστω και με τον τρόπο που έγινε. Παρόλα αυτά έβαλλε μπροστά τη ΓΣΕΕ για να προβληθεί ως ο υπερασπιστής των δικαιωμάτων των εργαζομένων. Προφανής η δημοκοπική στάση του πρωθυπουργού, αλλά η απάντηση στους δρόμους από την εργατική τάξη και το ΚΚΕ ποια ήταν;
Και εδώ προκύπτει το ερώτημα: Τι είναι αυτό που αναγκάζει την ηγεσία του Κόμματος να μιλάει για την «αποπομπή» της χώρας μας από το ευρώ και την Ευρωπαϊκή Ένωση, την ώρα που θα έπρεπε να οργανώνει την πάλη της εργατικής τάξης για την αποδέσμευση, την ώρα που η δημόσια συζήτηση διεξάγεται γύρω από το κλείσιμο της δεύτερης αξιολόγησης και επανεμφανίζονται οι καταστροφικές προβλέψεις περί χρεοκοπίας της χώρας μας;
Αυτό το ερώτημα θα το απαντήσουμε στο αμέσως επόμενο άρθρο μας.
COMMENTS