Οι τρεις υπουργοί, Ευκλείδης Τσακαλώτος, Γιώργος Χουλιαράκης και Έφη Αχτσιόγλου παρέμειναν στις Βρυξέλλες για να συνεχίσουν τις διαπραγματεύσεις σ’ ένα άλλο επίπεδο πλέον. Και μάλιστα η συνέχεια των διαπραγματεύσεων θα διεξαχθεί ανάποδα αυτήν τη φορά. Δε θα είναι ως συνέχεια για μια συμφωνία σε τεχνικές λεπτομέρειες, αλλά θα ξεκινήσουν από τα «μεγάλα» θέματα για να καταλήξουν στο πως θα αντιμετωπιστούν σε τεχνικό επίπεδο.
Τι σημαίνει αυτό; Απλώς σημαίνει πως θα συζητήσουν π.χ. τις ιδιωτικοποιήσεις στον ενεργειακό τομέα, θα συμφωνήσουν ότι θα γίνουν, πιθανώς να καταλήξουν και σε κατανομές και ποσοστά, πιθανώς, επίσης, να γίνει και κάποια ανταλλαγή: «σας δίνουμε “τόσο” στα ενεργειακά δώστε μας “τόσο” στα εργασιακά». Αυτή θα είναι η μορφή των διαπραγματεύσεων.
Γι’ αυτό το λόγο σ’ αυτήν τη διαπραγμάτευση δεν πρόκειται να πάρουν μέρος οι εκπρόσωποι των «θεσμών» που έρχονται στην Αθήνα και διαπραγματεύονται στο Χίλτον αλλά ο Κ. Ρέγκλινκ από τον ESM, ο Π. Τόμσεν από το ΔΝΤ και ο Μ. Μπούτι από την πλευρά της Κομισιόν, που είναι και υπεύθυνος για τα μακροοικονομικά ζητήματα.
Από τη σύνθεση, λοιπόν, και μόνο των αντιπροσώπων της ομάδας της διαπραγμάτευσης – του Brussels Group, όπως επανήλθε ο όρος αυτός κατά τη διαδικασία που ακολουθήθηκε το 2015, μπορούμε να καταλάβουμε και το ποιο θα είναι το περιεχόμενο της συζήτησης και γιατί δε θα είναι τόσο τεχνικό όσο πολιτικό.
Έχει ειπωθεί ότι κατά τις διαπραγματεύσεις στο Χίλτον το ΔΝΤ δε δεχόταν καμία πρόταση από την πλευρά της Ελλάδας και η εκπρόσωπός του επικαλούταν το επιχείρημα ότι δεν έχει πολιτική κάλυψη. Τώρα είναι προφανές ότι το επιχείρημα αυτό δε θα ισχύει, γι’ αυτό άλλωστε επιλέχτηκε η παραπάνω σύνθεση και αυτό το επίπεδο.
Από τη μια μεριά υπάρχει η Ελληνική αντιπροσωπεία με τρεις υπουργούς. Τους πιο αρμόδιους. Θα πρέπει να θυμίσουμε εδώ ότι για τα ενεργειακά την ευθύνη την είχε ο Γιώργος Σταθάκης και αυτός ήταν που διεξήγαγε τις διαπραγματεύσεις στο Χίλτον, οι οποίες ήρθαν σε αδιέξοδο και το θέμα πλέον το εκχώρησε απ’ ευθείας στον πρωθυπουργό, πράγμα που σημαίνει ότι κατά τις διαπραγματεύσεις στις Βρυξέλλες το αντίστοιχο θέμα για τα ενεργειακά θα το συζητήσει ο Ευκλείδης Τσακαλώτος υπό τη γενική ευθύνη του πρωθυπουργού. Δηλαδή για όλα τα θέματα θα συζητήσουν οι τρεις υπουργοί, πάντα βέβαια σε συνεννόηση με τον πρωθυπουργό.
Από την άλλη μεριά, τώρα θα κάθονται οι τρεις εκπρόσωποι των θεσμών του ESM, της Κομισιόν και του ΔΝΤ. Για ποια χώρα θα συζητήσουν; Για την Ελλάδα. Και τι θα συζητήσουν; Την απελευθέρωση της ενέργειας στην Ελλάδα (ιδιωτικοποιήσεις), τους όρους πώλησης της εργατικής δύναμης των εργαζομένων στην Ελλάδα για να έρθουν οι ξένοι επενδυτές αλλά για να επενδύσουν και οι Έλληνες επενδυτές, θα συζητήσουν τα συνδικαλιστικά δικαιώματα των εργαζομένων, τις συντάξεις και την τύχη των ασφαλιστικών ταμείων.
Και οι δύο αντιπροσωπείες εκπροσωπούν αστικές τάξεις, τις δυνάμεις του κεφαλαίου. Μόνο που η απελευθέρωση της ενέργειας δεν αφορά τα Πράσινα Νησιά, ούτε τη Σιέρα Λεόνε, πολύ περισσότερο δεν αφορά τη Γαλλία ή τη Γερμανία. Αφορά την Ελλάδα. Και ποιοι είναι εκείνοι που ενδιαφέρονται να βάλλουν «στο χέρι» την ενέργεια της χώρας μας αυτήν τη στιγμή, σε ό,τι αφορά τη ΔΕΗ; Οι Γάλλοι. Το Γαλλικό κεφάλαιο. Τι απαιτεί την ίδια στιγμή η Ελληνική αντιπροσωπεία από τη Γαλλία; Τίποτα.
Θα μεταφερθούμε τώρα στα εργασιακά. Τι ζητάει το ΔΝΤ από την Ελληνική κυβέρνηση; Την απελευθέρωση των απολύσεων, την αντιαπεργία, το 50% + 1 στην κήρυξη απεργίας από την πλευρά των εργαζομένων, την κατάργηση των συνδικαλιστικών δικαιωμάτων.
Τι θα σημάνει η αποδοχή αυτών των απαιτήσεων; Θα σημάνει ότι οι υπάρχουσες επιχειρήσεις στην Ελλάδα θα απολύσουν τους εργαζόμενους που εργάζονται πολλά χρόνια και θα προσλάβουν νέους εργαζόμενους με πολύ χαμηλότερους μισθούς και με ελαστικές σχέσεις εργασίας, την ίδια στιγμή που θα τους έχουν αφαιρέσει κάθε άμυνα, στο συνδικαλιστικό επίπεδο, απέναντι στους εργοδότες.
Παράλληλα τι θα σημάνει για τους ξένους επενδυτές το νέο καθεστώς των εργασιακών σχέσεων και η αλλαγή του συνδικαλιστικού νόμου; Την πλήρη κυριαρχία και ασυδοσία των ξένων επενδυτών πάνω στους εργαζόμενους. Θα ωφεληθεί και η αστική τάξη της Ελλάδας; Προφανώς θα ωφεληθεί.
Αλλά όταν μια κυβέρνηση, αυτή η κυβέρνηση των ΣΥΡΙΖΑ – ΑΝΕΛ, δε δέχεται την αλλαγή του συνδικαλιστικού νόμου, δε δέχεται την απελευθέρωση των απολύσεων, θέλει να επαναφέρει τις συλλογικές συμβάσεις (με τον τρόπο που θέλει), δε δέχεται τη μείωση του κατώτατου μισθού, πως έρχεται το ΔΝΤ να επιβάλλει τις δικές του επιλογές; Ποιος επιβάλλεται πάνω σε ποιον; Η Ελληνική κυβέρνηση πάνω στο ΔΝΤ ή το ΔΝΤ πάνω στην Ελληνική κυβέρνηση;
Και μια και μιλάμε για το ΔΝΤ ας περάσουμε στο επίμαχο θέμα του χρέους. Το ΔΝΤ έχει την εκτίμηση ότι το χρέος της Ελλάδας δεν είναι βιώσιμο. Αυτή η εκτίμηση είναι σωστή. Σε ό,τι προτείνει το ΔΝΤ αντιδράει η Γερμανία. Γιατί αντιδράει; Γιατί πρέπει να βάλλει το χέρι στην τσέπη. Γιατί χάνει. Αυτά που ζητάει το ΔΝΤ τα απαιτεί για τη διάσωση της Ελλάδας ή για να αντιπαρατεθεί απέναντι στη Γερμανία στο πλαίσιο των αντιθέσεων ΗΠΑ – Γερμανίας;
Και εάν υποθέσουμε ότι τα όσα απαιτεί το ΔΝΤ τα κάνει για τη διάσωση της Ελλάδας από τη χρεοκοπία τι περιθώριο έχει η Ελλάδα να επηρεάσει τις αντιθέσεις ανάμεσα στις ΗΠΑ και τη Γερμανία δια μέσου του ΔΝΤ; Στην πρόσφατη συνέντευξη που παραχώρησε ο αντιπρόεδρος της κυβέρνησης Γιάννης Δραγασάκης στην κρατική τηλεόραση παραδέχτηκε πως ιστορικά αυτές οι αντιθέσεις λύνονται μεταξύ των μεγάλων δυνάμεων και ότι αυτό το γεγονός αποτελεί μια ιστορική πείρα για τη χώρα μας. Τι ακριβώς παραδέχτηκε ο Γιάννης Δραγασάκης; Παραδέχτηκε ότι η Ελλάδα δε μπορεί να επιδράσει στις αντιθέσεις μεταξύ των μεγάλων δυνάμεων και στον καθορισμό των γεωστρατηγικών τους σχεδίων.
Ας αντιμετωπίσουμε τώρα ένα άλλο σημαντικό ζήτημα που αφορά το τραπεζικό σύστημα της χώρας μας. Τα μνημόνια κατασκευάστηκαν με τέτοιο τρόπο ώστε να διασωθούν οι Γερμανικές και Γαλλικές τράπεζες. Αυτό το γεγονός το παραδέχτηκε και επίσημα ο Γιουνκέρ. Το Ελληνικό τραπεζικό σύστημα χρεοκόπησε και χρειάστηκε την ανακεφαλαιοποίηση, που δεν ήταν τίποτα άλλο από δανεικό χρήμα που επωμίστηκε το Ελληνικό κράτος. Το ερώτημα είναι πως επηρέασε η Ελλάδα τη συνδιαμόρφωση της πολιτικής της Ευρωπαϊκής Ένωσης έτσι ώστε να μη χρεοκοπήσουν οι Ελληνικές τράπεζες; Την απάντηση την ξέρουμε ήδη. Οι συστημικές τράπεζες της χώρας μας ελέγχονται πλήρως από τους δανειστές.
Τα παραπάνω είναι μια παράθεση συγκεκριμένων παραδειγμάτων που πείθουν για τη θέση της Ελλάδας μέσα στην Ευρωπαϊκή Ένωση. Το ποιος έχει «το πάνω χέρι». Γι’ αυτό άλλωστε και όλοι οι αστοί οικονομικοί και πολιτικοί αναλυτές μιλάνε πλέον για «Γερμανική Ευρώπη». Η πιο τρανή απόδειξη για το εάν η Ελλάδα συνδιαμορφώνει ή όχι την πορεία της Ευρωπαϊκής Ένωσης είναι ότι δε μπορεί να πάρει καμία απόφαση εάν δεν εγκριθεί πρώτα από την Ευρωπαϊκή Ένωση.
Επειδή η Ιδεολογική Επιτροπή του Κόμματος θεωρεί βασικό στοιχείο της αλληλεξάρτησης τη συμμετοχή της χώρας στη συνδιαμόρφωση της πολιτικής στην Ευρωπαϊκή Ένωση αντιλαμβανόμαστε ότι αυτό το επιχείρημα είναι παντελώς ανυπόστατο, έστω και εάν το τοποθετεί στο πλαίσιο της ανισοτιμίας.
Όλη η πορεία εφαρμογής των μνημονίων και των αξιολογήσεων δείχνει ότι το στοιχείο που υπερισχύει είναι η ανισοτιμία. Αλλά αυτή η ανισοτιμία φέρνει την εξάρτηση της χώρας μας, πολιτική και οικονομική. Το βάθεμά τους. Η χρήση της έννοιας της αλληλεξάρτησης αποκρύπτει την πραγματικότητα της εξάρτησης. Γι’ αυτό το λόγο εάν σε βάθος χρόνου κοιτάξουμε τη θέση της Ελλάδας μέσα στην Ευρωπαϊκή Ένωση διαπιστώνουμε ότι έχει χειροτερέψει.
Η συνδιαμόρφωση ως κριτήριο για τη θέση της Ελλάδας και το χαρακτήρα της ως ιμπεριαλιστικής χώρας είναι η κουρτίνα που αποκρύπτει την οικονομική και πολιτική πραγματικότητα της χώρας μας μόνο και μόνο από το φόβο μήπως και το ΚΚΕ συμμαχήσει με αστικές δυνάμεις. Αλλά ποιος το ζήτησε αυτό;
Τέλος η χρήση των εννοιών της συνδιαμόρφωσης και της αλληλεξάρτησης δίνουν πολιτικό ρόλο στις αστικές πολιτικές δυνάμεις και άλλοθι να παίζουν το παιχνίδι της αντίστασης και της σκληρής διαπραγμάτευσης. Να παίζουν ένα πολιτικό παιχνίδι που είναι απάτη. Ποιος είναι αυτός, λοιπόν, που στέλνει τις λαϊκές μάζες στις αστικές πολιτικές δυνάμεις;
COMMENTS