Την πιο κατάλληλη στιγμή επέλεξε ο Αλέξης Τσίπρας να επισκεφτεί το Κίεβο. Όπως είναι γνωστό στην Ουκρανία η κυβέρνηση έχει κλιμακώσει τις στρατιωτικές επιχειρήσεις ενάντια στις Λαϊκές Δημοκρατίες στα ανατολικά της χώρας προκαλώντας πολλά θύματα ανάμεσα στους αμάχους.
Η δικαιολογία ότι η επίσκεψη στην Ουκρανία έγινε από το ενδιαφέρον της κυβέρνησης για την Ελληνική μειονότητα δεν είναι ισχυρή, γιατί το πραγματικό αντικείμενο της επίσκεψης ήταν η σύσφιξη των σχέσεων μεταξύ των δύο χωρών και η ανάπτυξη των οικονομικών τους ανταλλαγών και επενδύσεων. Απόδειξη ότι ο πρωθυπουργός συνοδεύεται από επιχειρηματίες και θα υπάρξει και η σύγκληση ενός επιχειρηματικού φόρουμ.
Ορισμένοι πολιτικοί αναλυτές απέδωσαν στην επίσκεψη του πρωθυπουργού και διαμεσολαβητικό ρόλο ανάμεσα στην Ευρωπαϊκή Ένωση και τη Ρωσία και σημείωναν ότι την εικόνα, που θα σχηματίσει ο πρωθυπουργός από τις συναντήσεις που θα έχει με τον πρωθυπουργό και τον πρόεδρο της Ουκρανίας, θα τη μεταφέρει και στους υπόλοιπους εταίρους.
Πρέπει να μας θεωρούν πολύ αφελείς όσοι από …δημοσιογραφικό καθήκον αποφάσισαν να λουστράρουν το ταξίδι του πρωθυπουργού στην Ουκρανία. Τουλάχιστον θα πρέπει να αντιλαμβάνονται ότι οι εργαζόμενοι δεν καταπίνουν αμάσητες τις ειδήσεις και τις πολιτικές αναλύσεις τους, γιατί αυτοί καταλαβαίνουν πολύ καλά ότι τα αφεντικά της Ευρωπαϊκής Ένωσης δε χρειάζονται τη διαμεσολάβηση της Ελλάδας για να μάθουν το τι γίνεται στην Ουκρανία και το ποιες είναι οι προθέσεις του Ποροσένκο, που κλιμακώνει συνεχώς τις στρατιωτικές του επιχειρήσεις χρησιμοποιώντας και τα στρατιωτικά φασιστικά τάγματα, που άλλωστε στηρίζουν την πολιτική του και την κυβέρνησή του. Τα αφεντικά της Ευρωπαϊκής Ένωσης και των ΗΠΑ ενθαρρύνουν τον Ποροσένκο σε ό,τι κάνει. Υπάρχει κοινός σχεδιασμός.
Μπορεί ο πρωθυπουργός να ζήτησε την ειρήνευση στις ανατολικές περιοχές της Ουκρανίας και την τήρηση των συμφωνιών του Μινσκ, αλλά θα έπρεπε να γνώριζε – και το γνωρίζει πολύ καλά, ότι αυτός που δε σταμάτησε ποτέ να τις παραβιάζει μη απομακρύνοντας το βαρύ οπλισμό σε απόσταση που προβλέπουν οι συμφωνίες του Μινσκ ήταν ο Ποροσένκο. Αυτόν τον οπλισμό χρησιμοποιεί ο Ποροσένκο για να κλιμακώνει τις στρατιωτικές του επιχειρήσεις.
Θα πρέπει να θυμίσουμε επίσης, ότι η Ελλάδα έχει επικυρώσει όλα τα μέτρα ενάντια στη Ρωσία, παρά τις δηλώσεις κυβερνητικών παραγόντων, που γίνονται για πολιτικό άλλοθι και για εσωτερική κατανάλωση. Επομένως εάν ο Έλληνας πρωθυπουργός ενδιαφέρεται για την ειρήνευση της περιοχής, στους εταίρους της Ευρωπαϊκής Ένωσης και τους φίλους του στις ΗΠΑ πρέπει να υποδείξει το άμεσο σταμάτημα όλων των σχεδιασμών που έχουν ως στόχο την επέκταση του ΝΑΤΟ προς την Ανατολή και την περικύκλωση της Ρωσίας. Μέρος αυτού του σχεδιασμού είναι τα όσα συμβαίνουν σήμερα στην Ουκρανία και μέρος αυτού του σχεδιασμού είναι και η Ελλάδα με τη συμμετοχή της.
Η επίσκεψη του Αλέξη Τσίπρα στο Κίεβο, για την προώθηση των συμφερόντων της αστικής τάξης της χώρας μας, νομιμοποιεί για άλλη μια φορά ένα καθεστώς που προήλθε από ένα πραξικόπημα, που προώθησαν οι εταίροι της Ευρωπαϊκής Ένωσης και πριν απ’ όλα οι ΗΠΑ, με τη συμμετοχή των φασιστών της Ουκρανίας, που είχε ως αποτέλεσμα να υπάρξουν πολλά θύματα και διώξεις μεταξύ των δημοκρατικών πολιτών, να απαγορευτεί η δράση του ΚΚ Ουκρανίας, να καταστραφούν τα γραφεία του, μα πάνω απ’ όλα να αρχίσει η καταδίωξη και η στέρηση των δικαιωμάτων του Ρωσόφωνου πληθυσμού.
Εδώ θα πρέπει να αναφερθούμε και στο πως καλύπτει τις εξελίξεις στην Ουκρανία και ο «Ρ», που ναι μεν φροντίζει να πληροφορήσει τους εργαζόμενους για την κλιμάκωση των στρατιωτικών επιχειρήσεων από τον εθνικό στρατό της Ουκρανίας από κοινού με τα στρατιωτικά φασιστικά τάγματα, που παράλληλα ευθύνονται για πολλές δολοφονίες στελεχών των Λαϊκών Δημοκρατιών, την ίδια στιγμή δε φροντίζει να υπενθυμίζει ότι η χρησιμοποίηση του όρου «Λαϊκές Δημοκρατίες» είναι ψευδεπίγραφος και ότι πίσω από αυτές υπάρχει η Ρωσία.
Ενώ ο «Ρ» (07/02/2017) καταγράφει το γεγονός της κλιμάκωσης με τον τίτλο «Σφοδρές μάχες στα ανατολικά», στη συνέχεια αναφέρει: «Κλιμακώνεται καθημερινά η σύγκρουση στην Ανατολική Ουκρανία, ανάμεσα στις δυνάμεις της αντιδραστικής κυβέρνησης του Κιέβου (στρατός και εθνικιστικά τάγματα) και τις πολιτοφυλακές των αυτοαποκαλούμενων Λαϊκών Δημοκρατιών Ντονέτσκ και Λουγκάνσκ (αποπροσανατολιστικός όρος αφού πρόκειται για αστικά καθεστώτα που προσβλέπουν στη Ρωσία)».
Θα ξεπεράσουμε την ενόχληση του «Ρ» για τη χρησιμοποίηση του όρου «Λαϊκές Δημοκρατίες», μια και σε ορισμένα του άρθρα, επώνυμων αρθρογράφων που ασχολούνται με την ιστορία του Κόμματος, η Λαϊκή Δημοκρατία ή Λαοκρατία του ΕΑΜ θα ήταν αστική δημοκρατία, επομένως υπάρχει μια «συνέπεια» από την πλευρά του ως προς το περιεχόμενο του όρου!
Τα ουσιαστικά ζητήματα που θέλουμε να θέσουμε από την πλευρά μας είναι συγκεκριμένα και νομίζουμε καθοριστικά: Εκτός από τις ενδοϊμπεριαλιστικές αντιθέσεις ο «Ρ» δε βλέπει τίποτε άλλο να υπάρχει στην Ανατολική Ουκρανία, που ζει το μεγαλύτερο μέρος του Ρωσόφωνου πληθυσμού; Ξεχνάει ο «Ρ» ότι οι συμφωνίες του Μινσκ αφορούν τις «Λαϊκές Δημοκρατίες» άμεσα με συγκεκριμένες δεσμεύσεις, που πρέπει να τηρήσει η Ουκρανική κυβέρνηση και δεν τις τηρεί;
Και ένα άλλο θέμα. Από την πλευρά μας έχουμε αναγνωρίσει το δικαίωμα του Ρωσόφωνου πληθυσμού να φτάσει μέχρι και τον ένοπλο αγώνα για να αντιμετωπίσει την εξόφθαλμα εχθρική πολιτική της Ουκρανικής κυβέρνησης, που αποβλέπει στην εξόντωσή του. Μπορούν οι Ρωσόφωνοι να αξιοποιήσουν τη βοήθεια της Ρωσίας για να μην υποστούν την εξόντωσή τους ναι ή όχι;
Και τελικά, όταν γίνεται ένα πραξικόπημα στην Ουκρανία υποκινούμενο από την Ευρωπαϊκή Ένωση και τις ΗΠΑ, με δυνάμεις κρούσης τους φασίστες, και το πραξικόπημα και αυτό είναι το πρώτο μέρος του έργου, που τελειώνει με την περικύκλωση της Ρωσίας και την εγκατάσταση Νατοϊκών δυνάμεων και πυραύλων, που σκοπεύουν τη Ρωσία, προς τα που θεωρεί ο «Ρ» ότι πρέπει να στραφεί για βοήθεια ο Ρωσόφωνος πληθυσμός, που είναι το πρώτο θύμα αυτού του έργου; Και παραπέρα τι πρέπει να κάνει η Ρωσία; Αυτή η αστική, η καπιταλιστική Ρωσία.
Μπορεί να μας δώσει κάποια απάντηση σ’ αυτά τα ερωτήματα ο «Ρ»;
Και όλα αυτά τα αναφέρουμε έχοντας πλήρη επίγνωση των ενδοΙμπεριαλιστικών αντιθέσεων, αλλά στο πλαίσιο αυτών των συγκεκριμένων ενδοϊμπεριαλιστικών αντιθέσεων, βοηθάει την υπόθεση του σοσιαλισμού η προέλαση του Δυτικού καπιταλισμού στις πρώην Σοσιαλιστικές Σοβιετικές Δημοκρατίες, όταν σ’ αυτές η σοσιαλιστική μνήμη είναι ακόμη ζωντανή και όταν με τα λάβαρα της Σοβιετικής Ένωσης, τις σημαίες με τα σφυροδρέπανα, υπερασπίζονται τα σοσιαλιστικά μνημεία και τα μνημεία του Β. Ι. Λένιν; Εκτός από την αστική τάξη ο «Ρ» δε βλέπει τίποτε άλλο;
COMMENTS