Όλες οι παραδοχές πάνω στις οποίες, υποτίθεται, ότι θα βασιζόταν η επίλυση του Κυπριακού ζητήματος έχουν καταπέσει σταδιακά, ακόμη και αυτές που είχε δεσμευτεί ότι θα τηρήσει ο Νίκος Αναστασιάδης ως Πρόεδρος της Κυπριακής Δημοκρατίας, όπως αναγνωρίζεται επισήμως η Κύπρος, ως μέλος – κράτος της Ευρωπαϊκής Ένωσης.
- Οι συνομιλίες, που έληξαν αργά χθες βράδυ με ανακοίνωση του ΟΗΕ, επισημοποίησαν ότι το Κυπριακό έχει πάψει να είναι ζήτημα εισβολής και κατοχής από την πλευρά της Τουρκίας. Μπορεί σε διάφορες τοποθετήσεις στελεχών της Ελληνικής κυβέρνησης και μόνο να αναφερόταν ως τέτοιο, και ορισμένες φορές και από τον ίδιο τον πρωθυπουργό, αλλά οι συνομιλίες που διεξήχθησαν στη Γενεύη αποδεικνύουν ότι ανάλογες αναφορές έχουν πλέον εκλείψει παντελώς και από το λεξιλόγιο του υπουργού εξωτερικών Νίκου Κοτζιά. Επομένως έχει αλλάξει και η βάση επίλυσης του Κυπριακού ζητήματος και έχει καταστεί «διαφορά» μεταξύ των δύο Κοινοτήτων και των δύο «Μητέρων Πατρίδων», αν και αυτή τη φορά την πρωτοβουλία για να εξελιχτούν μ’ αυτόν τον τρόπο τα πράγματα την είχε περισσότερο ο Νίκος Αναστασιάδης κάτω από την πίεση του Μουσταφά Ακινζί, δηλαδή της Τουρκίας.
- Το Κυπριακό ζήτημα έπαψε πλέον να είναι διεθνές πρόβλημα, υπό την έννοια που εννοούταν μέχρι πρόσφατα και κατέληξε να είναι ευθύνη μιας πενταμερούς διάσκεψης, έστω και εάν οι συνομιλίες διεξάγονται με το κάλυμμα του ΟΗΕ, έστω και εάν σ’ αυτήν συμμετέχουν εκπρόσωποι της Ευρωπαϊκής Ένωσης και μόνιμα μέλη του Συμβουλίου Ασφαλείας του ΟΗΕ.
- Η Κυπριακή Δημοκρατία δεν αναγνωρίζεται επισήμως ως τέτοια. Ακόμη και η Ευρωπαϊκή Ένωση, που πήρε μέρος στην υποτιθέμενη πολυμερή διάσκεψη, με δικαίωμα λόγου, δεν την αναγνωρίζει ως τέτοια, που η Κύπρος είναι κράτος – μέλος της, αφού νομιμοποιεί την παρουσία του Νίκου Αναστασιάδη και του Μουσταφά Ακινζί ως εκπροσώπων των δύο Κοινοτήτων. Εδώ πλέον, στην πράξη, καταρρίφτηκαν οι οποιεσδήποτε αυταπάτες υπήρχαν ότι η ένταξη της Κύπρου στην Ευρωπαϊκή Ένωση θα βοηθούσε να επιλυθεί το Κυπριακό ζήτημα.
Αντίθετα αυτό που βλέπουμε από την πλευρά της Ευρωπαϊκής Ένωσης είναι να προωθεί την εξεύρεση μιας «συμβιβαστικής λύσης», που, από τη μια μεριά, κατοχυρώνει τα ιμπεριαλιστικά συμφέροντα των μεγάλων δυνάμεων, από την άλλη μεριά, δεν αναιρεί το βασικό σχεδιασμό για δύο ξεχωριστά «συνιστώντα κράτη», δηλαδή την επισημοποίηση της διχοτόμησης, υπό μία ομοσπονδιακή κυβέρνηση, στην οποία η Τουρκοκυπριακή πλευρά απαιτεί να έχει το βέτο για οποιαδήποτε απόφαση αυτής της κυβέρνησης.
Για να αντιληφθούμε τι ακριβώς σημαίνει αυτή η απαίτηση της Τουρκοκυπριακής πλευράς, η οποία βέβαια εντάσσεται στη γενικότερη στρατηγική της Τουρκίας για την περιοχή, είναι σαν να υπήρχαν δύο συνιστώντα κράτη στην Τουρκία, το ένα το Τουρκικό και το άλλο το Κουρδικό, και οι Κούρδοι που αποτελούν κάτι λιγότερο από το 20% του συνολικού πληθυσμού της Τουρκίας (περίπου το 18%) να συμμετείχαν στην ομοσπονδιακή κυβέρνηση της Τουρκίας με δικαίωμα βέτο για οποιαδήποτε απόφαση της ομοσπονδιακής κυβέρνησης.
Εδώ δεν έχουμε την κατοχύρωση της αυτονομίας και της αναγνώρισης όλων των δικαιωμάτων, ισότιμα, ενός λαού με άλλη εθνικότητα, αλλά την κατάλυση της Κυπριακής Δημοκρατίας και την επανασύσταση ενός νέου κράτους υπό άλλη μορφή, που στην πραγματικότητα θα είναι ενταγμένο στην ιδιαίτερη στρατηγική της Τουρκίας και των ιμπεριαλιστικών δυνάμεων. Ακόμη θα είναι κατοχυρωμένη και η ύπαρξη των Βρετανικών βάσεων, με ό,τι σημαίνει αυτή η κατοχύρωση ακόμη και για την Κυπριακή ΑΟΖ (οι Βρετανοί διεκδικούν τμήμα της Κυπριακής ΑΟΖ).
- Οι συνομιλίες αποφασίστηκε να συνεχιστούν σε επίπεδο εμπειρογνωμόνων, μια διαδικασία, που εγκλωβίζει το Κυπριακό ζήτημα στη σταδιακή αποδοχή της διχοτόμησης με τη δημιουργία τετελεσμένων. Αυτό το γεγονός προκύπτει εκ των πραγμάτων, γιατί ο Νίκος Αναστασιάδης αναίρεσε όλες τις προηγούμενες προϋποθέσεις που έβαζε μέχρι τώρα για να φτάσει το Κυπριακό ζήτημα να συζητηθεί στη πολυμερή, στην πραγματικότητα πενταμερή, διάσκεψη.
- Στη διάσκεψη που πραγματοποιήθηκε στη Γενεύη αυτό που διαπιστώνεται είναι η μεγαλύτερη εμπλοκή των ιμπεριαλιστικών δυνάμεων, των ΗΠΑ, της Γερμανίας, της Βρετανίας, και μια διαδικασία που ακολουθείται, που πάνω απ’ όλα κατοχυρώνει τα δικά τους συμφέροντα.
- Η κυβέρνηση και οι αστικές πολιτικές δυνάμεις της αντιπολίτευσης στη χώρα μας έχουν αποδεχτεί αυτήν την εξέλιξη και στέκονται μόνο στο γεγονός ότι «οι συνομιλίες συνεχίζονται», που παρουσιάζονται και ως επιτυχία, γεγονός που σημαίνει ότι η ακολουθούμενη διαδικασία οδεύει προς τη διχοτομική λύση με την ύπαρξη δύο συνιστώντων κρατών. Είναι χαρακτηριστικό ότι η Τουρκοκυπριακή πλευρά απαιτεί τώρα και δικό της FIR.
- Τελευταίο ανάχωμα για την κυβέρνηση της χώρας μας είναι η απαίτηση να αποχωρήσουν τα Τουρκικά στρατεύματα από την Κύπρο, να μην υπάρχουν εγγυήτριες δυνάμεις, αλλά κανείς δε μπορεί να ξέρει πόσο θα αντέξει και αυτή η θέση κάτω από το βάρος των εξελίξεων και πιέσεων που ασκούνται, παραπέρα, με την άρνηση της Τουρκίας να αποδεχτεί μια ανάλογη πρόταση, να απαιτεί τη διατήρηση μιας Τουρκικής βάσης, κατά το ανάλογο των Βρετανικών βάσεων, έστω και εάν αυτή δεν είναι η ακριβώς διατυπωμένη αρχικά πρόταση, έτσι όπως ανακοινώθηκε από τον ίδιο τον υπουργό εξωτερικών της χώρας μας Νίκο Κοτζιά.
- Αφήσαμε ως τελευταίο ζήτημα το κόστος της λύσης της ομοσπονδιοποίησης με τα δύο συνιστώντα κράτη, το οποίο κατά ορισμένες εκτιμήσεις ανέρχεται στο ιλιγγιώδες ποσό, για τα δεδομένα της Κύπρου, των 30 δισ. δολαρίων, δηλαδή περίπου μιάμιση φορά τον προϋπολογισμό της, που κατά μία δήλωση του Νίκου Αναστασιάδη θα προέλθει από την αναπτυξιακή έκρηξη που θα σημειωθεί μετά την κατάληξη του Κυπριακού ζητήματος, ενώ σύμφωνα με πολιτικούς παρατηρητές θα επιβαρύνει αποκλειστικά την Ελληνοκυπριακή πλευρά.
Φυσικά τον τελευταίο λόγο για όλα τα παραπάνω τον έχει ο Κυπριακός λαός και οι μέχρι τώρα δημοσκοπήσεις στην Ελληνοκυπριακή πλευρά δείχνουν ότι μια τέτοια λύση δε γίνεται αποδεκτή. Στη βάση αυτή ήδη πολιτικοί παρατηρητές διατυπώνουν την άποψη πως είναι πολύ αμφίβολο εάν ο Νίκος Αναστασιάδης θα εξακολουθήσει να παραμένει στη θέση που κατέχει σήμερα.
COMMENTS