H «Νέα Σπορά» από την εμφάνισή της επιμένει στην εκτίμηση ότι το Grexit δεν έφυγε ποτέ από την ημερήσια πολιτική διάταξη, τουλάχιστον ορισμένων χωρών όπως η Γερμανία. Σήμερα, περισσότερο από ποτέ , η συζήτηση αυτή έχει φουντώσει για τα καλά, μετά και τη δημόσια παραδοχή από τον Ευάγγελο Βενιζέλο, σε συνέντευξή του, ότι ο Σόιμπλε του είχε προτείνει την έξοδο της Ελλάδας από το ευρώ από το 2011 ακόμα, και μάλιστα με εξευτελιστικούς όρους.
Για μια τέτοια ενδεχόμενη εξέλιξη αποδίδεται η κύρια ευθύνη προσωποποιημένα στο Σόιμπλε και κατ’ επέκταση στη Γερμανία, η οποία, υποτίθεται συστηματικά μεθοδεύει την έξοδο της Ελλάδας από το ευρώ. Εντοπίζεται συγκεκριμένα δε στο γεγονός ότι η Γερμανία ακολουθεί μια τακτική, ώστε να φέρει τη χώρα μας σε οικονομική ασφυξία, λόγω των συνεχών της παρεμβάσεων που κάνει, ως προς το κλείσιμο της δεύτερης αξιολόγησης, και των αλλεπάλληλων απαιτήσεων που προβάλλει.
Το αποτέλεσμα αυτών των παρεμβάσεων θα οδηγήσει, υποστηρίζεται, αναγκαστικά τη χώρα μας να εγκαταλείψει από μόνη της τη ζώνη του ευρώ, μια και δεν υπάρχει προβλεπόμενη διαδικασία αποχώρησης από το ευρώ, και να επιστρέψει σε εθνικό νόμισμα με δική της πρωτοβουλία, γεγονός που παρουσιάζεται ως καταστροφικό για τη χώρα μας. Στην πραγματικότητα η συζήτηση αυτή αναδεικνύει τον πραγματικό φόβο της αστικής τάξης μπροστά σ’ ένα τέτοιο ενδεχόμενο.
Στη συζήτηση αυτή κυριαρχεί το στοιχείο του αποπροσανατολισμού. Το πιο συνηθισμένο σλόγκαν είναι ότι μας εκβιάζει ο Σόιμπλε. Κατέληξε να γίνει πολιτική κατηγορία: “είσαι με τον Σόιμπλε” στην αντιπαράθεση της κυβέρνησης και της Νέας Δημοκρατίας.
Τίποτα πιο ψεύτικο. Και η κυβέρνηση και η Νέα Δημοκρατία είναι με το Σόιμπλε, στην προσπάθειά τους να μην υπάρξει σε καμία περίπτωση η έξοδος από το ευρώ. Μόνο που η θέση τους προσδιορίζει και τον τρόπο που θα το εκφράσουν. Η κυβέρνηση υποτίθεται ότι έχει κηρύξει μεγάλο αγώνα στη διαπραγμάτευση για να πετύχει την ολοκλήρωση της αξιολόγησης και παρουσιάζεται αισιόδοξη, η Νέα Δημοκρατία εκφράζεται καταστροφολογικά για την πολιτική της κυβέρνησης, την καθυβρίζει για την “ανικανότητά” της, για το ”λαϊκισμό” της και τις “ιδεοληψίες της”.
Η αλήθεια ποια είναι; Η κυβέρνηση ψάχνει το πως θα χρυσώσει το χάπι για το καταπιούν οι εργαζόμενοι την άγρια πολιτική που τους περιμένει, την ώρα που ουσιαστικά αποδέχεται τα όσα της απαιτούν οι «θεσμοί», η Νέα Δημοκρατία κατηγορεί την κυβέρνηση για τις καθυστερήσεις της, που θα φέρουν τη χώρα εκτός ευρώ και ζητάει επιμόνως εκλογές, την ίδια στιγμή που κατηγορεί την κυβέρνηση ότι έχει αποδυθεί σ’ έναν ανεπίσημο προεκλογικό αγώνα για να “αποδράσει”!
Σ’ αυτήν τη διαμάχη έχουν μπλεχτεί και τα αστικά ΜΜΕ, που στην πλειοψηφία τους κατηγορούν την κυβέρνηση για τον κίνδυνο, που ενέχει η πολιτική της, με το τρενάρισμα των διαπραγματεύσεων, για έξοδο από το ευρώ και την επερχόμενη καταστροφή.
Ορισμένα από αυτά έχουν υιοθετήσει την άποψη ότι η χώρα καταστρέφεται, ότι θα υπάρξει μεγαλύτερη καταστροφή στην περίπτωση εξόδου από το ευρώ και ότι πρέπει να υπάρξει “εθνική ενότητα”, που θα μπορούσε να βρει την έκφρασή της και στη δημιουργία κυβέρνησης, αλλά στο ελάχιστο μιας κοινής στάσης απέναντι στην πολιτική στάση του Σόιμπλε.
Έχουν φτάσει να αναγνωρίζουν, με τον τρόπο τους, ότι οι απαιτήσεις των θεσμών έχουν ξεπεράσει κάθε όριο. Και μια απόδειξη γι’ αυτό είναι ότι τώρα έχουν αντιστραφεί οι όροι που παρουσιάζονται κυβέρνηση και Νέα Δημοκρατία στην πολιτική σκηνή. Η κυβέρνηση περηφανεύεται ότι τηρεί απαρέγκλιτα τις συμφωνίες του Αυγούστου του 2015, η Νέα Δημοκρατία κατηγορεί την κυβέρνηση για ενδοτισμό. Αυτό που μένει στο απυρόβλητο είναι η επιλογή της άρχουσας τάξης για παραμονή στην Ευρωπαϊκή Ένωση και στο ευρώ.
Η ουσία των πολιτικών και οικονομικών πραγμάτων, όμως, είναι ότι η οικονομική πολιτική της Ευρωπαϊκής Ένωσης καταδικάζει τη χώρα μας σε οικονομική στασιμότητα, το πολιτικό παιχνίδι παίζεται πάνω στην καταστροφολογία και ο ένας βγάζει τα “άπλυτα” του άλλου στη φόρα. Το ΕΚΑΣ κόβεται, γιατί το συμφώνησε η κυβέρνηση Νέας Δημοκρατίας και ΠΑΣΟΚ, το οποίο δεν “κατόρθωσε” να το περισώσει η κυβέρνηση, παρά “τη σκληρή διαπραγμάτευση”, το 3.5% δημοσιονομικό πλεόνασμα έχει συμφωνηθεί, γιατί η κυβέρνηση είναι “ανίκανη” να διαπραγματευτεί. Ο ένας απαιτεί εκλογές, ο άλλος τις αρνείται, και οι δυο μαζί προετοιμάζονται γι’ αυτές.
Επειδή στην καταστροφολογία για μια πιθανή έξοδο από το ευρώ είχε μπει και η ηγεσία του Κόμματος με δηλώσεις της, τώρα φαίνεται πολύ καθαρά σε τι λάθος κατεύθυνση κινούταν. Τώρα που τα πράγματα έχουν ξεκαθαρίσει έχει αναδειχτεί και η ανάγκη μιας πολιτικής, που ανοιχτά θα υποστηρίζει την έξοδο από το ευρώ και την Ευρωπαϊκή Ένωση, αναδεικνύοντας όχι την καταστροφή που θα επέλθει, για την οποία μέχρι τώρα δεν έχει παρουσιαστεί καμία οικονομική μελέτη που να την τεκμηριώνει, αλλά για την καταστροφή που έχει επέλθει ήδη από τη συμμετοχή της χώρας στην Ευρωπαϊκή Ένωση και το ευρώ, για την καταστροφή που θα συνεχίζεται.
Αυτό που διαπιστώνουμε είναι ότι ανά πάσα στιγμή προβάλλουν μπροστά μας τεράστια πολιτικά ζητήματα, που καθορίζουν την καθημερινότητα των εργαζομένων, της ζωή τους, τη θέση της χώρας και το μέλλον της.
Μπροστά σ’ αυτήν την κατάσταση η ηγεσία του Κόμματος ψήφισε την εφ’ άπαξ καταβολή επιδόματος στους συνταξιούχους και την αναστολή του ΦΠΑ στα συγκεκριμένα νησιά, σε μια προσπάθεια να διασκεδάσει τα πράγματα σε ό,τι αφορά τη γενικότερη τακτική της. Ορισμένα στελέχη του Κόμματος ισχυρίστηκαν δημόσια ότι αυτή η στάση του Κόμματος αποτελεί απόδειξη ότι δε παραπέμπει όλα τα ζητήματα στο σοσιαλισμό και ότι είναι απόδειξη ότι ενδιαφέρεται για τα άμεσα και καυτά προβλήματα των εργαζομένων.
Εμείς από την πλευρά μας δεν πρόκειται να διακινδυνεύσουμε τη σοβαρότητά μας παίζοντας το παιχνίδι του μισοάδειου ή μισογεμάτου ποτηριού. Το Κόμμα μας έχει σταθερή στάση στις βασικές του πολιτικές επιλογές και ανάλογα με την πολιτική συγκυρία προσανατολίζεται στο τι στάση θα κρατήσει.
Αυτό, όμως, που δεν κάνει είναι να αντιληφθεί ότι η μέχρι τώρα σταθερές του επιλογές το έχουν φέρει σε αδιέξοδο, χωρίς να έχει τη δυνατότητα ολοκληρωμένης πολιτικής παρέμβασης στα οξυμένα πολιτικά προβλήματα που ανακύπτουν και πάνω στα οποία γίνεται η πολιτική αντιπαράθεση, εκεί που ο κόσμος περιμένει να ακούσει και τη πολιτική διέξοδο.
Σε άλλο μας άρθρο αναδείξαμε το μεγάλο ζήτημα της οικονομικής ανασυγκρότησης της χώρας, της καταστροφής της παραγωγικής βάσης της, που πάνω σ’ αυτήν την καταστροφή σπεκουλάρουν και η κυβέρνηση και η Νέα Δημοκρατία. Διαχρονικά επίκαιρο είναι το ζήτημα της καταστροφικής παραμονής στην Ευρωπαϊκή Ένωση και στο ευρώ. Και τόσα άλλα ζητήματα μείζονος σημασίας, όπως της παιδείας, της υγείας, της ασφάλειας της χώρας μας, της εξασφάλισης των κυριαρχικών της δικαιωμάτων, των δημοκρατικών ελευθεριών των εργαζομένων, της οικονομικής τους αποκατάστασης.
Αυτά τα ζητήματα μπορούν με μια συγκεκριμένη πρόταση στο πλαίσιο της γενικότερης στρατηγικής του Κόμματος να γίνουν η κινητήρια δύναμη να έρθει η πολιτική του Κόμματος στο προσκήνιο, να αναδειχτεί σε πολιτική δύναμη εξόδου από την κρίση, να καθοδηγήσει τις αγωνιστικές κινητοποιήσεις των εργαζομένων και γενικότερα του Ελληνικού λαού, να δώσει την ιδεολογικοπολιτική αντιπαράθεση από θέση ηγεμονίας. Να κατακτήσει την κοινωνική συμμαχία με τις κοινωνικές δυνάμεις που έχουν υποστεί τη μεγαλύτερη καταστροφή από την εφαρμογή της μνημονιακής πολιτικής.
Το δυστύχημα είναι ότι και οι δημοσιευμένες «Θέσεις» για το 20ο Συνέδριο δε μας προδιαθέτουν ότι έχουν βγει τα αναγκαία πολιτικά συμπεράσματα για την τακτική του Κόμματος. Ότι η τακτική που γνωρίσαμε θα έχει συνέχεια. Αλλά αυτό το γεγονός θα κρίνει και το μέλλον του Κόμματος.
COMMENTS