Όσο και εάν το προσπάθησαν δε το μπόρεσαν. Μιλάμε για την παράσταση που έδωσαν οι Αλέξης Τσίπρας και Κυριάκος Μητσοτάκης, κατά τη συζήτηση για την ψήφιση του προϋπολογισμού. Δεν τους έβγαιναν ούτε οι ατάκες που είχαν προετοιμάσει. Δεν εισέπραξαν ούτε τα καθιερωμένα (στημένα) χειροκροτήματα από τους δικούς τους. Και ας προσπάθησαν στην αρχή τα αστικά ΜΜΕ να «τονώσουν» την αντιπαράθεση μεταξύ των δύο αρχηγών, μιλώντας για «σφοδρή αντιπαράθεση».
Τίποτα απ’ όλα αυτά. Η συζήτηση για τον προϋπολογισμό για την κυβέρνηση και την αξιωματική αντιπολίτευση ανέδειξε ότι και η κυβέρνηση και η αξιωματική αντιπολίτευση αντιμετωπίζουν το ίδιο πρόβλημα. Αντιλαμβάνονται πολύ καλά την ανελαστική στάση των λεγόμενων εταίρων και των «θεσμών», ότι δεν πρόκειται να υποχωρήσουν στις απαιτήσεις τους, γεγονός που σημαίνει για πολλά χρόνια 3.5% δημοσιονομικά πλεονάσματα, δηλαδή συνεχή εξαθλίωση των εργαζομένων και καταστροφή των μικρομεσαίων μικροαστικών στρωμάτων.
Φαίνεται ότι πλησιάζει η ώρα που κάποιος από τους δύο πρέπει να κρατήσει το «μουτζούρη» στα χέρια του. Και ο μουτζούρης είναι το τέταρτο μνημόνιο. Και ο μεν Κυριάκος Μητσοτάκης, σχεδόν ψιθυριστά αυτήν τη φορά, κάλεσε την κυβέρνηση να φύγει και να πάει σε εκλογές, μάλλον μ’ έναν τρόπο που το «παραιτηθείτε κ. Τσίπρα» ισοδυναμούσε με το «παραμείνατε κ. Τσίπρα». Μερικά δε στελέχη της Νέας Δημοκρατίας στις κατ’ ίδίαν συζητήσεις τους μιλάνε ανοιχτά και υποστηρίζουν την άποψη: «ας τον αφήσουμε να μείνει να φέρει αυτός το τέταρτο μνημόνιο».
Από την πλευρά της κυβέρνησης τώρα εκτοξεύεται η «απειλή» προς τη Νέα Δημοκρατία ότι εάν θέλουν εκλογές, τότε θα εφαρμόσουν και το τέταρτο μνημόνιο, που είναι και η επίσημη πολιτική τους. Η κυβέρνηση στην προσπάθειά της να αποφύγει το γεγονός ότι βρίσκεται μπροστά σ’ ένα τέταρτο μνημόνιο ταυτίζει μόνο την πολιτική της Νέας Δημοκρατίας με τον ερχομό ενός νέου μνημονίου, ξεχνώντας, βέβαια, ότι ορκίζεται πως εφαρμόζει απαρέγκλιτα το τρίτο μνημόνιο και πως τελικά και η ίδια δε μπορεί να αποφύγει ένα τέταρτο μνημόνιο.
Η συζήτηση στη βουλή για τον προϋπολογισμό ανέδειξε τα αδιέξοδα που έχουν φτάσει τη χώρα μας οι αστικές δυνάμεις. Και ήταν τόσο φανερά αυτά τα αδιέξοδα, που, τελικά, ανάγκασαν κυβέρνηση και Νέα Δημοκρατία να παίξουν μια ξοφλημένη παράσταση με το χειρότερο τρόπο.
Γι’ αυτό το λόγο τα αστικά ΜΜΕ στην αρχή προσπάθησαν να παρουσιάσουν την παράσταση ως «σφοδρή αντιπαράθεση», στη συνέχεια, όμως, και καταλαβαίνοντας ότι η συζήτηση προκάλεσε αλγεινή εντύπωση στον Ελληνικό λαό, ομαδοποίησαν τα αστικά κόμματα και τα κατηγόρησαν για έλλειψη πολιτικού λόγου και πολιτικού πολιτισμού!
Ποια ήταν, όμως, η έλλειψη πολιτικού λόγου, πως την αντιμετώπισαν;
Ότι τα αστικά κόμματα δεν έχουν πείσει ακόμα τον Ελληνικό λαό για την ανάγκη να παραμείνει η χώρα μας στην Ευρωπαϊκή Ένωση και το ευρώ, ότι πρέπει να δουλέψει το σύστημα, αλλά να μην είναι ένας καπιταλισμός κρατικοδίαιτος και της αρπακτής, αλλά ένας καπιταλισμός για τους πολλούς, ότι πρέπει να δεχτεί ο Ελληνικός λαός τις μεταρρυθμίσεις, γιατί μακροπρόθεσμα θα ωφεληθεί και ότι τότε μόνο θα αποδώσει το σύστημα!!!
Με δυο λόγια κατηγόρησαν τον Ελληνικό λαό ότι δεν αισθάνεται αρκετά ‘Ευρωπαίος» και ότι αντιστέκεται ακόμη να το αποδεχτεί.
Έχουμε φτάσει πλέον σ’ ένα σημείο, ως χώρα, που τα πράγματα έχουν γίνει τόσο καθαρά, που περισσότερο δε γίνεται. Η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ – ΑΝΕΛ ξεκίνησε με το στόχο της σταθεροποίησης της οικονομίας. Στο πλαίσιο αυτό η Ευρωπαϊκή Ένωση επέβαλε το δικό της πρόγραμμα σταθεροποίησης.
Η Νέα Δημοκρατία ως κυβέρνηση μαζί με το ΠΑΣΟΚ προσπαθούσαν να σταθεροποιήσουν την οικονομία επίσης. Και πάλι η Ευρωπαϊκή Ένωση είχε επιβάλει το δικό της πρόγραμμα σταθεροποίησης. Τώρα η Νέα Δημοκρατία κατηγορεί, ως αξιωματική αντιπολίτευση, την κυβέρνηση για καθυστέρηση στο κλείσιμο της δεύτερης αξιολόγησης. Δηλαδή υποστηρίζει την πολιτική που προτείνεται από την Ευρωπαϊκή Ένωση και επιχαίρει, όταν η κυβέρνηση νομοθετεί στη βουλή, με διαφορετικό όνομα, την εργαλειοθήκη του ΟΟΣΑ.
Το τι σημαίνει σταθεροποίηση της οικονομίας η «Νέα Σπορά» το είχε εξηγήσει στη σχετική της αρθρογραφία. Τώρα πλέον το ομολογούν και οι αστοί οικονομικοί αναλυτές ανοιχτά ότι σημαίνει αλλεπάλληλα μνημόνια. Οι ίδιοι μιλούν ότι η χώρα μας θα αναγκαστεί να πάει και σε πέμπτο μνημόνιο! Τον τελικό λογαριασμό, βέβαια, αυτής της πολιτικής θα το πληρώνουν οι εργαζόμενοι και τα μικροαστικά στρώματα που θα καταστρέφονται.
Ήταν επόμενο, αφού η προηγούμενη κυβέρνηση της Νέας Δημοκρατίας και του ΠΑΣΟΚ ακολούθησε την πολιτική σταθεροποίησης που πρόβλεπε η Ευρωπαϊκή Ένωση, αφού η σημερινή κυβέρνηση κατέληξε και αυτή να εφαρμόζει την πολιτική σταθεροποίησης της Ευρωπαϊκής Ένωσης, να καταλήξουν οι αστικές δυνάμεις σε μια αντιστροφή ρόλων.
Στη συζήτηση για τον προϋπολογισμό ήταν κραυγαλέο ότι ο Αλέξης Τσίπρας είχε υιοθετήσει όλη την επιχειρηματολογία του Αντώνη Σαμαρά, όταν αυτός ήταν πρωθυπουργός, και ο Κυριάκος Μητσοτάκης κατηγορούσε, ως Αλέξης Τσίπρας της αξιωματικής αντιπολίτευσης, τον Αλέξη Τσίπρα για τη φορομπηχτική του πολιτική, για τις υποσχέσεις που έδωσε και δεν τήρησε, τη στιγμή που προετοιμάζει τον Ελληνικό λαό για την πολιτική που θα ακολουθήσει εάν κερδίσει τις εκλογές!
Η πραγματικότητα τι ακριβώς μας λέει;
Ας θυμηθούμε τα λόγια του Κωνσταντίνου Καραμανλή, όταν η χώρα μας μπήκε στην ΕΟΚ: «Σας έριξα στη θάλασσα και να μάθετε να κολυμπάτε»! Δυστυχώς η χώρα μας έπεσε στη θάλασσα της Ευρωπαϊκής Ένωσης και τώρα βρίσκεται στα πρόθυρα του τελικού πνιγμού.
Αυτή είναι η πραγματικότητα και κανείς πλέον δε δικαιούται να μην την βλέπει.
Και διάσωση της χώρας μας από το βέβαιο πνιγμό σημαίνει μία και μόνη επιλογή: άμεση αποδέσμευση από την Ευρωπαϊκή Ένωση. Ένα καθήκον που αδυνατεί η αστική τάξη να το φέρει σε πέρας, παρά τη φανερή καταστροφή που έχει υποστεί η Ελλάδα και οι εργαζόμενοι, και που είναι πλέον καθήκον της εργατικής τάξης και των συμμάχων της.
COMMENTS