Από τη συνέντευξη που παραχώρησε στον ΣΚΑΙ και τον Παύλο Τσίμα την Τρίτη (6/12), ο πρώην πρόεδρος της Κυπριακής Δημοκρατίας και πρώην Γενικός Γραμματέας της ΚΕ του ΑΚΕΛ, Δημήτρης Χριστόφιας, το σύνολο των αστικών, έντυπων, ηλεκτρονικών και διαδικτυακών Μέσων Μαζικής Ενημέρωσης στάθηκε μόνο σε ένα σημείο. Εστίασε στο γεγονός ότι, πριν ενταχθεί η Κύπρος στο μνημόνιο και τεθεί υπό την επιτήρηση της τρόικας «ο Χριστόφιας είχε ζητήσει δάνειο 5-7 δισ. ευρώ από τον Πούτιν και είχε προειδοποιήσει τον Τσίπρα». Φανερώνοντας δε, τις προθέσεις του και τις πολιτικές του σκοπιμότητες, ο αστικός τύπος αξιοποίησε αυτή την αποκάλυψη του Δημήτρη Χριστόφια για να πει ότι ο κομμουνιστής πρώην πρόεδρος της Κύπρου «είχε προειδοποιήσει τον Τσίπρα για τον Πούτιν».
Η αλήθεια είναι ότι τα αστικά ΜΜΕ δεν διάβασαν λάθος τις δηλώσεις Χριστόφια. Το νόημα ήταν ακριβώς αυτό. Ας παρακολουθήσουμε το επίμαχο απόσπασμα των δηλώσεων. Κληθείς ο πρώην πρόεδρος της Κύπρου να σχολιάσει ότι στο τέλος της θητείας του ήπιε το «πικρό ποτήρι» της τρόικας και του μνημονίου απάντησε:
«Πικρότατο ποτήρι μπορώ να πω. Εδώ μπορώ να παραπονεθώ και για πολύ καλούς φίλους της Κύπρου όπως είναι οι Ρώσοι. Είχα ζητήσει επίμονα και επανειλημμένα από τον πρόεδρο Πούτιν να παραχωρήσει ένα δάνειο 5 με 7 δισεκατομμύρια στην Κύπρο για να αντιμετωπίσουμε την κρίση. Και έχω τηλεφωνικές επικοινωνίες, τις αποκαλύπτω, που του έλεγα (σ.σ. του Πούτιν) ότι θα υποχρεωθούμε εμείς οι οποίοι παλέψαμε για τα δικαιώματα των εργαζομένων, θα υποχρεωθούμε να κάνουμε το αντίθετο και δεν θα ήθελα ποτέ να γίνει κάτι τέτοιο, δώστε μας αυτό το δάνειο, κι εγώ σου εγγυώμαι, ότι τα επόμενα 50 χρόνια οι Κύπριοι θα ευλογούν την Ρωσία, όποιος κι αν είναι Πρόεδρος της Δημοκρατίας. Δεν το έκαμε, και νομίζω έσφαλε, διότι μετά από αυτό, ενώ δεν ήθελε να κακοφανεί στους ταγούς της Ε.Ε. ένεκα οικονομικών συμφερόντων, του έκαναν το Κίεβο, του έκαναν την Ουκρανία, και στο τέλος της ημέρας βρίσκεται σε σύγκρουση με την Ε.Ε. και του επέβαλαν και τιμωρητικά μέτρα».
Ευθύς αμέσως του τίθεται το ερώτημα από τον Παύλο Τσίμα αν είχε «προειδοποιήσει» τον Αλέξη Τσίπρα όταν ανέλαβε πρωθυπουργός της Ελλάδας. «Όταν ήρθε στην Κύπρο τον είδα σχεδόν 40 λεπτά τον Αλέξη και του τα είπα αυτά. Εγώ αντιμετώπισα αυτές τις δυσκολίες και κατά τη γνώμη μου, είναι δουλειά δική σου τι θα κάνεις. Να προσέχεις» ήταν η απάντηση Χριστόφια.
Από τα παραπάνω είναι προφανής η πρόθεση των αστικών ΜΜΕ στην Ελλάδα να οδηγήσουν στο συμπέρασμα ότι τα μνημόνια είναι μονόδρομος, καθώς άλλος ρεαλιστικός δρόμος πλην της παραμονής στην Ευρωπαϊκή Ένωση και την Ευρωζώνη δεν υπάρχει. Ειδικότερα, στη συγκεκριμένη οικονομική και γεωπολιτική συγκυρία που διανύουμε, ο αστικός τύπος θέλει να προσανατολίσει τη σκέψη των μαζών στο συμπέρασμα ότι οι καλύτεροι και πιο αξιόπιστοι φίλοι βρίσκονται δυτικά της Ελλάδας. Στην Ευρωπαϊκή Ένωση και το ΝΑΤΟ, στις ΗΠΑ. Η «αποκάλυψη» και με τον τρόπο που αυτή παρουσιάζεται από έναν κομμουνιστή ηγέτη είναι πράγματι βούτυρο στο ψωμί τους.
Θυμόμαστε όλοι ότι ανάλογες συζητήσεις για δάνειο από τη Ρωσία είχαν απασχολήσει το δημόσιο βίο στην Ελλάδα από την εποχή της πρωθυπουργίας του Γιώργου Παπανδρέου το 2009-2010. Και εκείνες οι υποτιθέμενες νύξεις της Ελλάδας προς τη Ρωσία παρουσιάστηκαν ότι δεν είχαν βρει ανταπόκριση από το Κρεμλίνο. Ανάλογες αναφορές απασχόλησαν τη δημόσια συζήτηση στη χώρα μας και κατά το πρώτο εξάμηνο της διακυβέρνησης του ΣΥΡΙΖΑ το 2015, που αφορούσαν εκτός της Ρωσίας και την Κίνα. Καμία κυβέρνηση της Ελλάδας δε διαβεβαίωσε ποτέ ότι ζήτησε δάνειο από τη Ρωσία.
Χωρίς να αμφισβητούμε ότι ο Δημήτρης Χριστόφιας ζήτησε δάνειο από τη Ρωσία έχουμε την αίσθηση ότι υπάρχει και από τη μεριά του μια σκοπιμότητα. Επιχειρεί μέσα από το χρωματισμό των περιγραφών που κάνει και τα επιλεγμένα στιγμιότυπα στα οποία αναφέρεται και αναδεικνύει, να βρει άλλοθι για τη δική του διακυβέρνηση και το πώς χειρίστηκε την επίλυση του Κυπριακού ζητήματος και την οικονομική κρίση. Διαφαίνεται μια πρόθεση δικαιολόγησης μπροστά στη λαϊκή δυσαρέσκεια την οποία εισπράττει τώρα τόσο το ΑΚΕΛ όσο και ο ίδιος. Και μάλλον, για να μην πούμε ότι είναι βέβαιο, η δυσαρέσκεια αυτή εκφράζεται και από τη βάση του ΑΚΕΛ για τις επιλογές της ηγεσίας Χριστόφια.
Το Κυπριακό ζήτημα για να επιλυθεί πρωτίστως πρέπει να απεμπλακεί από την Ευρωπαϊκή Ένωση, το ΝΑΤΟ και τις ΗΠΑ. Τίποτα απ’ όλα αυτά δεν έγινε και επί Προεδρίας Χριστόφια. Ακόμη και η οικονομική κρίση που υπέστη η Κύπρος ήταν ένα αποφασιστικό χτύπημα από την πλευρά κυρίως της Γερμανίας και γενικότερα της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Παρόλα αυτά και το ΑΚΕΛ και προσωπικά ο Δημήτρης Χριστόφιας κάλυψαν την ένταξη της Κύπρου στην Ευρωπαϊκή Ένωση και μάλιστα με το επιχείρημα ότι η ένταξη θα ωφελήσει στην επίλυση του Κυπριακού ζητήματος.
Πως είναι δυνατόν, λοιπόν, να ελπίζει κανείς σε επίλυση του Κυπριακού ζητήματος και, παραπέρα, σε οικονομική βοήθεια από τη Ρωσία, όταν η συνολική στάση της Ευρωπαϊκής Ένωσης, του ΝΑΤΟ και των ΗΠΑ στρέφεται ενάντια σε μια δίκαιη λύση του Κυπριακού ζητήματος και παράλληλα ενάντια στην ίδια τη Ρωσία;
Δεν αφαιρεί αυτή η πολιτική κατεύθυνση τη δυνατότητα βοήθειας για την επίλυση του ίδιου του Κυπριακού ζητήματος από μια οποιαδήποτε χώρα, πολύ περισσότερο από τη Ρωσία και την Κίνα; Δεν υπονομεύει τη βάση διεθνοποίησης του Κυπριακού ζητήματος ως ζητήματος εισβολής και κατοχής; Και τελικά, δεν υπονομεύεται η διεθνοποίηση του Κυπριακού ζητήματος, όταν η Κύπρος ως χώρα έχει συμμετοχή στις αποφάσεις της Ευρωπαϊκής Ένωσης, όταν επιτρέπει να παίζουν τόσο σημαντικό ρόλο οι ΗΠΑ στο εθνικό της πρόβλημα, όταν υπάρχουν δυνάμεις που εργάζονται συστηματικά για τη Νατοποίηση της Κύπρου;
Δεν είναι και λίγο πολιτικά αφελές, για να μην πούμε ότι κρύβει και κάποια σκοπιμότητα, να ζητάς οικονομική βοήθεια από τη Ρωσία και μάλιστα στο όνομα υπεράσπισης των δικαιωμάτων των εργαζομένων, τα οποία καταπατάει κατάφωρα η Ευρωπαϊκή Ένωση και στην οποία συμμετέχει η Κύπρος και της καλύπτει αυτήν την πολιτική, ενώ παράλληλα γνωρίζεις πολύ καλά ότι στη Ρωσία υπάρχει καπιταλιστική παλινόρθωση, όπως, επίσης, γνωρίζεις ότι η «ευγνωμοσύνη», έστω και μακράς διάρκειας 50 χρόνων, δεν είναι αρκετή για να αποτρέψει μια πυραυλική επίθεση ενάντια στη Ρωσία, ούτε και τα οικονομικά μέτρα που πήρε η Ευρωπαϊκή Ένωση και συνεχώς τα ανανεώνει;
Είναι προφανές ότι κάτι περισσότερο υπάρχει και κάπου αλλού σκόνταψε το πράγμα. Και κατά τη γνώμη μας σκόνταψε στο δισυπόστατο της πολιτικής στάσης τόσο της Ελλάδας όσο και κυρίως της Κύπρου. Σε τι προσδιορίζεται αυτό το δισυπόστατο; Προσδιορίζεται στα προβλήματα που δημιουργούν η Ευρωπαϊκή Ένωση, το ΝΑΤΟ οι ΗΠΑ, στις λύσεις που προωθούνται και συμφέρουν αυτούς που δημιουργούν τα προβλήματα και δεν συμφέρουν ούτε καν την ίδια την Κύπρο. Αυτά από τη μια μεριά. Από την άλλη μεριά την ίδια στιγμή τη βοήθεια, όμως, ίσως και ως άλλοθι, ο Δημήτρης Χριστόφιας την αναζητούσε στη Ρωσία! Μια τέτοια πολιτική στάση δε μπορεί να σταθεί στα πόδια της, γι’ αυτό το λόγο και με την ένταξη της Κύπρου στην Ευρωπαϊκή Ένωση το Κυπριακό ζήτημα επιδεινώθηκε ακόμη πιο πολύ.
Ειδικά για την περίπτωση της Κύπρου θα πρέπει να τονιστεί αυτό που παραλήφθηκε από τα αστικά ΜΜΕ. Ο ίδιος ο Δημήτρης Χριστόφιας, αν και το ανέφερε, το προσπέρασε χωρίς να «παραπονεθεί» τόσο έντονα, όπως έκανε με τη Ρωσία, για τους «ταγούς της ΕΕ». Είναι το γεγονός ότι όπως ο ίδιος είπε, οι επικεφαλής του ΔΝΤ και της Ευρωπαϊκής Ένωσης παραδέχτηκαν ότι αν δεν υπήρχε τραπεζικό πρόβλημα στην Κύπρο, η αυστηρά δημοσιονομική της κατάσταση (χρέος και έλλειμμα) δεν δικαιολογούσε την ένταξη σε μνημονιακό μηχανισμό χρηματοδότησης. Αναφερόμενος μάλιστα στο τραπεζικό πρόβλημα της Κύπρου, ο Δημήτρης Χριστόφιας παραδέχθηκε ταυτόχρονα, ότι «το ευρωπαϊκό κεκτημένο» δεν επιτρέπει στα κράτη μέλη της Ευρωπαϊκής Ένωσης παρεμβάσεις και έλεγχο στις τράπεζές τους.
Δηλαδή, ο Δημήτρης Χριστόφιας ομολογεί ανοιχτά ότι η ίδια η ένταξη στην Ευρωπαϊκή Ένωση συνιστά παράγοντα μειωμένης εθνικής ανεξαρτησίας και κυριαρχίας. Και όχι μόνο αυτό, αλλά τη στιγμή που οι Βρυξέλλες σου απαγορεύουν ως κράτος να έχεις λόγο και ρόλο πάνω στο τραπεζικό σου σύστημα σου επιβάλλουν και την οικονομική τους πολιτική. Και αυτό το ζήτημα επιδεινώνεται πιο πολύ ακόμα, όταν στο νησί διατηρούνται οι στρατιωτικές βάσεις της Βρετανίας, και ως βάσεις του ΝΑΤΟ, και οι ΗΠΑ πρωταγωνιστούν με τα διάφορα σχέδια Ανάν.
Κατά συνέπεια το πρόβλημα, ειδικά για έναν Κομμουνιστή είναι πως στέκεται απέναντι στην Ευρωπαϊκή Ένωση και μάλιστα από κυβερνητική θέση στη χώρα του. Όταν δοθεί σωστή απάντηση σ’ αυτό το πρόβλημα από το Κομμουνιστικό Κίνημα, τότε μπορεί να αξιοποιήσει σωστά και τις ενδοιμπεριαλιστικές αντιθέσεις.
Και δυστυχώς για την ηγεσία του ΑΚΕΛ η απάντηση που έχει δώσει στο θέμα της ένταξης της Κύπρου στην Ευρωπαϊκή Ένωση και το ευρώ την έχει εγκλωβίσει και στη μνημονιακή πολιτική και σε ότι αφορά το εθνικό πρόβλημα της Κύπρου, σε επιλογές που δεν ξεφεύγουν από τους σχεδιασμούς των κυρίαρχων δυνάμεων του ΝΑΤΟ, πρωτίστως των ΗΠΑ και της Βρετανίας και κατ’ επέκταση και άλλων χωρών δυνάμεων του ΝΑΤΟ, που είναι ταυτόχρονα και μέλη της Ευρωπαϊκής Ένωσης.
COMMENTS