Τελικά εκεί που τα αστικά ΜΜΕ παρουσίαζαν, λίγο πριν τη διεξαγωγή του δημοψηφίσματος στην Ιταλία, ότι το «ΝΑΙ» με το «ΟΧΙ» περίπου ισοψηφούν, με μια μικρή απόκλιση που έφερνε μπροστά το «ΟΧΙ», το αποτέλεσμα του δημοψηφίσματος έδειξε τη μεγάλη διαφορά του «ΟΧΙ» από το «ΝΑΙ».
Ο Ματτέο Ρέντσι έχασε το δημοψήφισμα, στο οποίο είχε δώσει και έναν προσωπικό τόνο – όχι τυχαία το πήρε επάνω του για να καρπωθεί ένα πιθανό «ΝΑΙ» προς όφελός του έναντι των εσωκομματικών του αντιπάλων, και υποχρεώθηκε να παραιτηθεί. Ο Πρόεδρος της Ιταλικής Δημοκρατίας του συνέστησε να παραμείνει στη θέση του μέχρι να αλλάξει ο εκλογικός νόμος.
Τι αναδεικνύει το δημοψήφισμα στην Ιταλία; Πριν απ’ όλα αναδεικνύει την πλατιά δυσαρέσκεια του Ιταλικού λαού στην πολιτική που εφαρμόζεται. Ο Ιταλικός λαός δε φαίνεται να μπήκε μέσα στη διελκυστίνδα των τμημάτων της αστικής τάξης, που παρουσιάζεται διασπασμένη, και εξέφρασε την αντίθεσή του για την πραγματικότητα που ζει και υφίσταται και δεν είπε «ΟΧΙ» τόσο στην προσπάθεια ενός τμήματος της αστικής τάξης, που τάχτηκε με το «ΝΑΙ», γιατί ήθελε να προχωρήσει σε μεγαλύτερη συγκέντρωση εξουσιών και να εφαρμόζει ευκολότερα την αντιλαϊκή πολιτική του.
Δεν ισχυριζόμαστε ότι οι αλλαγές, που ήθελε να φέρει στο Σύνταγμα της Ιταλίας ο Ματτέο Ρέντσι, δεν έπαιξαν κανένα ρόλο. Τονίζουμε, όμως, ότι αυτές οι αλλαγές συνδυάστηκαν στη σκέψη του Ιταλικού λαού με την επιβολή μιας πιο αντιδραστικής πολιτικής, αφού επρόκειτο για συγκέντρωση εξουσιών, που είχε τη βασική αναφορά της στην Ευρωπαϊκή Ένωση και στη συμμετοχή της Ιταλίας σ’ αυτήν την Ένωση.
Η Ιταλία αντιμετωπίζει πολύ σοβαρά προβλήματα σε όλα τα επίπεδα. Δε μπορεί να σταθεροποιήσει μια δημοσιονομική πολιτική έτσι όπως αυτή απαιτείται από την Ευρωπαϊκή Ένωση, το δημόσιο χρέος συνεχώς αυξάνεται και σε απόλυτους αριθμούς έχει καταστεί ένα μη αντιμετωπίσιμο χρέος, ξεπερνάει το 130% του ΑΕΠ και υπερβαίνει τα 2.3 τρισεκατομμύρια ευρώ, το τραπεζικό σύστημα βρίσκεται υπό κατάρρευση, στους βασικούς οικονομικούς δείκτες είναι πίσω από το ξέσπασμα της παγκόσμιας οικονομικής κρίσης, ο μέσος όρος ανάπτυξης από τότε που υιοθετήθηκε το ευρώ είναι περίπου 0.4%, η ανταγωνιστικότητα της οικονομίας της έχει μειωθεί σημαντικά, οι μισθοί και οι συντάξεις των εργαζομένων έπεσαν αποφασιστικά, παρόλα αυτά η οικονομία της δε μπόρεσε να ανακάμψει.
Όλη αυτή η κατάσταση γίνεται αισθητή από τον Ιταλικό λαό και ιδιαίτερα από τον Ιταλικό Νότο, που εκεί τα προβλήματα είναι ακόμη πιο οξυμένα. Σαφώς γίνεται αισθητή και από το τμήμα της αστικής τάξης που τάχτηκε με το «ΟΧΙ», γιατί υφίσταται τις οικονομικές συνέπειες των ενδοϊμπεριαλιστικών αντιθέσεων μέσα στην Ευρωπαϊκή Ένωση. Είναι αυτό το τμήμα του Ιταλικού κεφαλαίου που θέλει την επιστροφή σε εθνικό νόμισμα, να υπάρξει προστασία της παραγωγής απέναντι κυρίως στο Γερμανικό κεφάλαιο, από το οποίο υφίσταται τις μεγαλύτερες απώλειες.
Μπροστά στο δημοψήφισμα οι πολιτικές δυνάμεις διχάστηκαν, η αστική τάξη διασπάστηκε, το κύριο, όμως, ήταν ότι η καθημερινή ζωή των εργαζομένων στην Ιταλία συνεχώς χειροτέρευε. Και αυτός ήταν ο βασικός και πρωταρχικός λόγος που οδήγησε τον Ιταλικό λαό στο «ΟΧΙ». Το ίδιο φαινόμενο το ξαναζήσαμε με το Brexit. Στο δημοψήφισμα στη Βρετανία κυριάρχησε το Brexit, γιατί η πραγματικότητα που βίωναν οι εργαζόμενοι σταθερά γινόταν όλο και χειρότερη και την απέδιδαν στην Ευρωπαϊκή Ένωση.
Με το «ΟΧΙ» εκφράστηκε η δυσαρέσκεια του Ιταλικού λαού απέναντι σε μια πολιτική, που δικαιολογούταν στο όνομα της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Εκφράστηκαν τα αντιευρωενωσιακά αισθήματα του Ιταλικού λαού. Δεν είναι καθόλου τυχαίο το γεγονός ότι τον τελευταίο καιρό ο Ματτέο Ρέντσι προσπάθησε να διασκεδάσει την εντύπωση του Ιταλικού λαού, ότι σέρνεται από τις αποφάσεις που παίρνει η Ευρωπαϊκή Ένωση, οξύνοντας τη ρητορική του κυρίως ενάντια στη Γερμανική ηγεμονία. Τόνιζε πολλές φορές την ανάγκη αλλαγής της πολιτικής της Ευρωπαϊκής Ένωσης και ότι πρέπει να δοθεί μεγαλύτερη έμφαση στην ανάπτυξη, για να αντιμετωπιστούν σοβαρά κοινωνικά προβλήματα.
Φυσικά δεν πρέπει να αγνοηθεί το γεγονός ότι το «ΟΧΙ» το υποστήριξαν οι πιο συντηρητικές και ακροδεξιές δυνάμεις. Ότι αυτό το «ΟΧΙ» έχει και υλική βάση, ότι αφορά και ένα τμήμα της αστικής τάξης, που εκφράζεται μέσα από τη Φόρτσα Ιτάλια, το κόμμα των Πέντε Αστέρων και τη Λέγκα του Βορρά.
Αλλά αυτή είναι η μια όψη της Ιταλικής πραγματικότητας, της αστικής. Υλική βάση έχει, όμως, και το «ΟΧΙ» του Ιταλικού λαού, που βιώνει μια πραγματικότητα, που θέλησε να την εκφράσει, με τους γνωστούς περιορισμούς που έχουν τα δημοψηφίσματα, καταψηφίζοντας το Ματτέο Ρέντσι και την πολιτική του. Και αυτό είναι ένα σαφές μήνυμα το οποίο δεν αφορά μόνο το κόμμα του Ματτέο Ρέντσι αλλά και τα κόμματα που υποστήριξαν το «ΟΧΙ».
Το ότι είναι υπαρκτή και μεγάλη η δυνατότητα των αστικών κομμάτων του «ΟΧΙ» να καπηλευτούν το «ΟΧΙ» του Ιταλικού λαού, που ακόμη δεν έχει προσανατολιστεί και κατανοήσει ότι η οικονομική κατάσταση της Ιταλίας και του Ιταλικού λαού είναι ένα πιο σύνθετο φαινόμενο, αυτό είναι ένα δεδομένο και αδιαμφισβήτητο. Με την έννοια αυτή θα μπορούσε κανείς να μην αξιολογήσει σωστά το «ΟΧΙ» και υποβαθμίσει τη σημασία του. Θα ήταν, όμως, ένα λάθος.
Δεν πρέπει να θεωρεί κανείς δεδομένο τον προσανατολισμό του Ιταλικού λαού προς την ακροδεξιά και ό,τι αυτή εκφράζει.
Το γεγονός αυτό έρχεται να υπογραμμίσει την ανάγκη ύπαρξης της οργάνωσης και της αντίστασης των εργαζομένων απέναντι σε μια αντιλαϊκή πολιτική, της ύπαρξης ενός προγράμματος, από ένα επαναστατικό κόμμα της εργατικής τάξης, που θα δώσει το δικό του ταξικό περιεχόμενο στο «ΟΧΙ» του Ιταλικού λαού, που θα προωθήσει την αποδέσμευση από την Ευρωπαϊκή Ένωση και θα θέσει στην πρώτη γραμμή τα προβλήματα των εργαζομένων, την επίλυσή τους, την αναζωογόνηση του Εργατικού Κινήματος, την ανάπτυξη των εργατικών αγώνων, τη διεκδίκηση της πολιτικής εξουσίας.
Ενημερώνουμε το άρθρο μας, αναδημοσιεύοντας ένα ενδιαφέρον άρθρο για την κατάσταση φτώχιας που επικρατεί στην Ιταλία, η οποία είναι η τρίτη οικονομική δύναμη της Ευρωπαϊκής Ένωσης και που ασφαλώς συμβάλλει στο να εξηγηθεί καλύτερα το αποτέλεσμα του Ιταλικού δημοψηφίσματος.
Ιταλία: Ένας στους τέσσερις κινδυνεύει να βρεθεί σε κατάσταση ένδειας
Στοιχεία του Εθνικού Στατιστικού Ινστιτούτου Istat
ΔΗΜΟΣΙΕΥΣΗ: 06/12/2016 19:12
Ρώμη
Ένας στους τέσσερις Ιταλούς, το 28,7% του συνόλου του πληθυσμού, «κινδυνεύει να βρεθεί σε κατάσταση ένδειας ή κοινωνικού αποκλεισμού», αναφέρει το Εθνικό Στατιστικό Ινστιτούτο Istat σε έκθεσή του.
Τα στοιχεία αφορούν το έτος 2015 και -πιο αναλυτικά- η έρευνα καταγράφει ότι το 19,9% των πολιτών που ζουν στην χώρα κινδυνεύει να βρεθεί κάτω από το όριο της φτώχειας, ότι το 11,7% ζει σε οικογένειες με ασταθή επαγγελματική κατάσταση ή ουσιαστικό πρόβλημα ανεργίας και ότι το 11,5% είναι μέλη οικογενειών με σοβαρές ελλείψεις στα βασικά αγαθά.
Τα τελικά στοιχεία προέκυψαν από την επεξεργασία όλων των προηγούμενων κατηγοριών.
Το Ινστιτούτο Στατιστικής Istat προσθέτει ότι η έρευνα δείχνει πως οι στόχοι που έχει θέσει η Ευρώπη για την καταπολέμηση της φτώχειας είναι ακόμη πολύ μακρινοί.
Εντυπωσιακά και σοκαριστικά είναι τα στοιχεία που αφορούν τις περιφέρειες της Νότιας Ιταλίας: 46,4% των κατοίκων εκεί απειλούνται από φτώχεια και κοινωνικό αποκλεισμό.
Στην κεντρική Ιταλία το αντίστοιχο ποσοστό είναι 24% και στις βόρειες περιοχές της χώρας δεν ξεπερνά το 17,4%.
Πηγή: e-Βήμα
COMMENTS