«Η απάντηση η δική μας, η απάντηση που δίνουμε με βάση το διεθνές δίκαιο, της προάσπισης τη εθνικής κυριαρχίας της χώρας, του σεβασμού του διεθνούς δικαίου, αν ο κ. Ερντογάν θέλει να καταργήσει τη Συνθήκη της Λωζάνης θα επιστρέψουμε στη Συνθήκη των Σεβρών». Η δήλωση αυτή έγινε από τον υπουργό Άμυνας της Ελλάδας Πάνο Καμμένο Πέμπτη (1/11/2016) το απόγευμα κατά την άφιξή του στο φυλάκιο της Μολυβδοσκέπαστης στο πλαίσιο της διήμερης περιοδείας του στην Ήπειρο στα βορειοδυτικά σύνορα της Ελλάδας.
Πρόκειται για μια δήλωση που υπερβαίνει τις ως τώρα αντιδράσεις της Ελληνικής πολιτικής ηγεσίας, που στεκόταν στις επίσημες δηλώσεις της στο αδιαπραγμάτευτο και μόνο της Συνθήκης της Λωζάνης. Η τοποθέτηση αυτή από την πλευρά του υπουργού Άμυνας έρχεται ως απάντηση στην κλιμάκωση αντίστοιχων κινήσεων από την πλευρά της Τουρκικής πολιτικής ηγεσίας. Υπενθυμίζουμε ότι μετά τις κατ’ εξακολούθηση και κατά συρροή δηλώσεις αμφισβήτησης της Συνθήκης της Λωζάνης από τον Ταγίπ Ερντογάν, ακολούθησαν δηλώσεις που απηχούν το σύνολο του αστικού πολιτικού κόσμου της Τουρκίας, που μιλούσαν για προσάρτηση εδαφών, όπως αυτό του κατεχόμενου Βόρειου τμήματος της Κύπρου και η ευθεία αμφισβήτηση των συνόρων στο Αιγαίο, προβάλλοντας αξιώσεις επί συγκεκριμένων νησιών (18 στον αριθμό) που βρίσκονται εντός της Ελληνικής επικράτειας.
Οι δηλώσεις αυτές του Πάνου Καμμένου που απαντούν με τα σύνορα της Συνθήκης των Σεβρών στην Τουρκική αμφισβήτηση των συνόρων της περιοχής μας, όπως αυτά καθορίστηκαν από τη Συνθήκη της Λωζάνης, είναι επικίνδυνες, απαράδεκτες και πρέπει να αποδοκιμαστούν ευθέως. Η Ελληνική κυβέρνηση και ο πρωθυπουργός, συμπεριλαμβανομένου του συνόλου του πολιτικού κόσμου οφείλουν να πάρουν θέση και να μην υποβαθμίζουν το ζήτημα. Το ΚΚΕ και η ηγεσία του δεν πρέπει σε καμία περίπτωση να υποτιμήσουν τους κινδύνους που εγκυμονούν τέτοιες εθνικιστικές απόψεις, ειδικά όταν μένουν αναπάντητες.
Και τούτο διότι, οι δηλώσεις αυτές του Πάνου Καμμένου, ιστορικά παραπέμπουν σε μια γενικευμένη πολεμική σύρραξη με ευρύτερες περιφερειακές αν όχι παγκόσμιες διαστάσεις, υποδηλώνουν πρόθεση διαμελισμού της Τουρκίας και συρρίκνωσης των δικών της συνόρων με την ταυτόχρονη εδαφική επέκταση της Ελλάδας προς τα ανατολικά της, αποτελούν τροφή για τον Τουρκικό εθνικισμό. Στην πραγματικότητα επαναφέρουν στο προσκήνιο τη θεωρία της «Μεγάλης Ιδέας»! Από την άποψη αυτή δεν μπορούν να εκστομίζονται ούτε γι’ αστείο. Πολύ περισσότερο που η δημόσια συζήτηση (και) στη χώρα μας κυριαρχείται τις τελευταίες ημέρες από απόψεις, που δεν θεωρούν καθόλου απίθανο τουλάχιστον «θερμό επεισόδιο» ακόμα και ως «ατύχημα».
Μέχρι σήμερα απόψεις ανάλογου εθνικιστικού και μεγαλοϊδεατικού περιεχομένου, όπως αυτές που εξέφρασε ο υπουργός Άμυνας εκφράζονταν από εθνικιστικούς, ακροδεξιούς και φασιστικούς κύκλους. Αλλά, εδώ και πάρα πολλές δεκαετίες ουδέποτε εκστομίστηκαν από επίσημα κυβερνητικά χείλη και μάλιστα με τη βαρύτητα που έχει ο λόγος από τον εκάστοτε κάτοχο του υπουργικού χαρτοφυλακίου της εθνικής άμυνας.
Υπό την έννοια αυτή, η εργατική τάξη της Ελλάδας ως πατριωτική και ταυτόχρονα διεθνιστική δύναμη, που το έχει αποδείξει έμπρακτα με το αίμα της, όπως δεν μπορεί να κάνει αποδεκτές την επιθετικότητα και τον εθνικισμό της Τουρκικής αστικής τάξης ή οποιασδήποτε αστικής τάξης άλλης χώρας, έτσι δεν μπορεί να κάνει αποδεκτές και τις αντίστοιχες απόκρυφες ή και φανερές βλέψεις της «δικής της», της Ελληνικής αστικής τάξης, ή έστω κάποιων τμημάτων της.
Αυτές οι λογικές (περί Συνθήκης των Σεβρών, ή με όποιο μανδύα προβάλλονται) επ’ ουδενί δεν μπορούν να γίνουν αποδεκτές από το Εργατικό και Κομμουνιστικό Κίνημα της πατρίδας μας. Είναι άλλο πράγμα η υπεράσπιση των συνόρων της χώρας μας, της εδαφικής της ακεραιότητας, των κυριαρχικών της δικαιωμάτων και της εθνικής μας ανεξαρτησίας, στο πλαίσιο που ορίζουν διεθνώς αναγνωρισμένες συμβάσεις και άλλο πράγμα ο επεκτατισμός σε βάρος άλλων χωρών και λαών.
Από την άποψη αυτή, είναι τουλάχιστον ατυχείς και προβληματικές και δηλώσεις όπως αυτή του Προέδρου της Δημοκρατίας Προκόπη Παυλόπουλου που χαρακτηρίζουν τη συνθήκη της Λω
ζάνης ως «μέγα επίτευγμα» του Ελευθέριου Βενιζέλου. Το υπογραμμίζουμε αυτό, επειδή ο ηγέτης των Φιλελευθέρων ενσάρκωσε, στο πλαίσιο του Α’ παγκοσμίου ιμπεριαλιστικού πολέμου, την εθνικιστική μεγάλη ιδέα της Ελληνικής αστικής τάξης «των δύο ηπείρων και των πέντε θαλασσών».
Η κρισιμότητα των στιγμών απαιτεί επαγρύπνηση για να μην νοθευτούν τα αγνά πατριωτικά αισθήματα των εργαζομένων με το δηλητήριο του αστικού σοβινισμού.
COMMENTS