Πολύ μεγάλη κινητικότητα παρατηρείται γύρω από το Κυπριακό ζήτημα, γεγονός που προκάλεσε και τις αλλεπάλληλες ανακοινώσεις όλων των κομμάτων στη χώρα μας. Όλα τα κόμματα εκτός από το ΚΚΕ δήλωσαν την υποστήριξή τους προς τον Πρόεδρο της Κύπρου Νίκο Αναστασιάδη και την ανάγκη να συνεχιστούν οι συνομιλίες με το Μουσταφά Ακινζί για την επίλυση του Κυπριακού ζητήματος.
Θα μας επιτραπεί να πούμε ότι δεν πρόκειται για μια απλή εκδήλωση αλληλεγγύης και υποστήριξης προς το Νίκο Αναστασιάδη. Οι τοποθετήσεις των αστικών κομμάτων είναι ενδεικτικές του πολιτικού προσανατολισμού και των κατευθύνσεων, που υιοθετούν για την επίλυση του Κυπριακού ζητήματος, με δεδομένη την πολιτική που προωθεί η Ελληνοκυπριακή πλευρά.
Αυτό που επιβεβαιώνεται μέσα από τις ανακοινώσεις αυτών των κομμάτων και τη στήριξη που παρέχουν στο Νίκο Αναστασιάδη είναι ότι επιθυμούν την επανάληψη των συνομιλιών στη βάση της λεγόμενης Δικοινοτικής Διζωνικής Ομοσπονδίας, που στην πραγματικότητα θα είναι μια Συνομοσπονδία με δύο συνιστώντα κράτη.
Θα πρέπει να πάρουμε υπόψη τις τοποθετήσεις που έκαναν τόσο ο Νίκος Αναστασιάδης όσο και ο Μουσταφά Ακινζί μετά τη διακοπή των συνομιλιών στο Μοντ Πελεράν. Και οι δύο δήλωσαν ότι δε θα εγκαταλείψουν τις συνομιλίες. Σε ό,τι αφορά τη τοποθέτηση του Μουσταφά Ακινζί είναι φανερό ότι δεν αφήνει κανένα περιθώριο για καμία παρεξήγηση γύρω από τις θέσεις που καταθέτει στο τραπέζι των διαπραγματεύσεων.
Ακόμη και εάν υποθέσουμε ότι θα εξευρεθεί μια λύση γύρω από το πρόβλημα του εδαφικού, που θεωρείται και το πιο ακανθώδες ζήτημα, αλλά και του προβλήματος της επιστροφής των προσφύγων και της ακτογραμμής που θα ελέγχει το κάθε συνιστώς κράτος, ακόμη και εάν υπάρξει συμφωνία για το περιουσιακό και για όλα τα άλλα ζητήματα, όμως, παραμένει ένα άλλο ακανθώδες ζήτημα, που αφορά στις εγγυήσεις και στην παραμονή των Τουρκικών στρατευμάτων στην Κύπρο. Και σ’ αυτό το θέμα δε φαίνεται η Τουρκοκυπριακή πλευρά αλλά και η Τουρκία να είναι διατεθειμένες να υποχωρήσουν. Αυτό το συμπέρασμα βγαίνει από την τοποθέτηση Ακινζί.
Ίσως έτσι τώρα εξηγείται και η επίθεση που εξαπόλυσε το Ποτάμι ενάντια στον υπουργό εξωτερικών Νίκο Κοτζιά, που φέρεται να επιμένει στην αποχώρηση των Τουρκικών στρατευμάτων κατοχής (θα είναι ένα επιχείρημα για να γίνει αποδεκτή η λύση του Κυπριακού με βάση ένα σχέδιο που αντιγράφει το σχέδιο Ανάν), μέσα από ένα όσο το δυνατό συγκεκριμένο χρονοδιάγραμμα, λόγω της αοριστίας γύρω απ’ αυτό το θέμα από την πλευρά του Ακινζί και της Τουρκίας, που θέλουν να παραπέμψουν αυτά τα ζητήματα στη πενταμερή και επιδιώκουν την παραμονή των Τουρκικών στρατευμάτων, ενώ η Ελληνοκυπριακή πλευρά επιμένει αυτά τα ζητήματα ότι θα πρέπει να επιλυθούν πριν από την πενταμερή, που κατ’ ευφημισμό την ονομάζουν πολυμερή.
Οι συνομιλίες, όμως, διακόπηκαν γι’ αυτόν ακριβώς το λόγο. Και τη διακοπή φέρεται να την επεδίωξε ο Νίκος Αναστασιάδης, ο οποίος στη συνέχεια επισκέφτηκε την Ελλάδα. Έτσι ενοχοποιείται από την πλευρά του Ακινζί και της Τουρκίας η Ελληνική κυβέρνηση και η Ελληνοκυπριακή πλευρά για ακαμψία και περιμένουν από αυτές να κάνουν τις αντίστοιχες κινήσεις για την επανάληψη των συνομιλιών. Πράγμα που σημαίνει ότι περιμένουν τις σχετικές υποχωρήσεις.
Είναι ενδεικτικό ότι οι ανακοινώσεις των αστικών κομμάτων δεν τοποθετούνται στα επίμαχα ζητήματα, αλλά εκφράζουν απλώς την υποστήριξή τους στο Νίκο Αναστασιάδη, υπενθυμίζοντας ότι είναι οι Ελληνοκύπριοι που θα αποφασίσουν. Μόνο που υπάρχει ένα παρελθόν από το 2004, που μας επαναφέρει στη μνήμη μας το τι θέση πήραν τα αστικά κόμματα σε σχέση με το σχέδιο Ανάν.
Και υπάρχει και ένα παρελθόν και για το Νίκο Αναστασιάδη, που ήταν θερμός υποστηρικτής του σχεδίου Ανάν, αυτού του σχεδίου που απέρριψε στο σχετικό δημοψήφισμα ο Ελληνοκυπριακός λαός. Οι συνομιλίες που διεξάγονται αυτήν την περίοδο βασίζονται σ’ ένα «νέο» σχέδιο Ανάν.
Το ίδιο παρελθόν υπάρχει και για τα αστικά ΜΜΕ, που είχαν ταχθεί αναφανδόν υπέρ του σχεδίου Ανάν, ενώ τώρα υπενθυμίζουν ότι πρέπει να παρθούν υπόψη τα «νέα δεδομένα», από τις αλλαγές που δρομολογούνται στις σχέσεις της Ευρωπαϊκής Ένωσης με την Τουρκία – και τις πιθανές συνέπειες που θα επιφέρουν για τη χώρα μας, από την άνοδο του Τραμπ στην προεδρία των ΗΠΑ, μέχρι και την επιθετικότητα της Τουρκίας, που καθ’ όλη τη διάρκεια των συνομιλιών έκανε συνεχείς παραβιάσεις του εναέριου Ελληνικού χώρου και έφτασε στην ανοιχτή αμφισβήτηση της Συνθήκης της Λωζάνης.
Από αυτήν την άποψη μπορούμε και να εξηγήσουμε το γιατί τα αστικά κόμματα και τα αστικά ΜΜΕ, ενώ στηρίζουν το Νίκο Αναστασιάδη δεν παίρνουν ανοιχτά θέση για ζητήματα τα οποία αρνείται να αποδεχτεί η Τουρκοκυπριακή πλευρά και η Τουρκία.
Το χειρότερο, όμως, είναι ότι η στάση του Ακινζί και της Τουρκίας σε συνδυασμό με την επιθετικότητα της Τουρκίας έχουν επιφέρει μια αβεβαιότητα και μάλλον και μια ανασφάλεια για το δέον γενέσθαι με τις συνομιλίες για το Κυπριακό ζήτημα, που θυμίζει λίγο – πολύ το «ποιος θα βγάλει τα κάστανα από τη φωτιά», απόδειξη του εγκλωβισμού του Κυπριακού ζητήματος στα στενά πλαίσια του ευρωατλαντισμού. Ίσως γι’ αυτό και όλα τα αστικά κόμματα στηρίζουν ανεπιφύλακτα το Νίκο Αναστασιάδη, μια και «οι Ελληνοκύπριοι έχουν την τελική ευθύνη για να αποφασίσουν» στο πλαίσιο του «η Κύπρος αποφασίζει, η Ελλάδα συμπαρίσταται».
Η «Νέα Σπορά» σε προηγούμενο άρθρο της είχε προϊδεάσει τους αναγνώστες της για αυτές τις εξελίξεις και για το χαρακτήρα της επίσκεψης του Νίκου Αναστασιάδη στην Αθήνα. Είχε επίσης υποστηρίξει την άποψη ότι ακόμη και σήμερα οι Συμφωνίες του Λονδίνου και της Ζυρίχης «κυνηγάνε» όσους τις υπέγραψαν. Και σήμερα δεν υπάρχει κανείς που να έχει τόση απερισκεψία ώστε να υποστηρίζει αυτές τις συμφωνίες. Το αύριο θα καταδικάσει το σήμερα. Γι’ αυτόν ακριβώς το λόγο η τελευταία κουβέντα ανήκει στο λαό της Κύπρου, ο οποίος έδωσε ένα καλό μάθημα ιστορίας το 2004, όταν απέρριψε το σχέδιο Ανάν. Το ίδιο καλείται να κάνει και σήμερα. Να απορρίψει τη Συνομοσπονδία, τα δύο συνιστώντα κράτη, τη διχοτόμηση στην πράξη.
COMMENTS