Οι εξελίξεις στη χώρα μας αναδεικνύουν πλέον τόσο ξεκάθαρα τα πολιτικά αδιέξοδα στα οποία έχει περιέλθει, και μάλιστα σε όλα τα επίπεδα. Οι θεσμοί αναχώρησαν από τη χώρα μας χωρίς να καταλήξουν σε συμφωνία με την κυβέρνηση, την ίδια στιγμή που η κυβέρνηση καλούσε στη δημιουργία μετώπου, προκειμένου να αντιμετωπίσει τις απαιτήσεις των δανειστών.
Αυτό το μέτωπο, λοιπόν, με τον πιο κυνικό τρόπο, το έγραψε στα παλιά του τα παπούτσια ο ΣΕΒ με μια ανακοίνωση, που εκθέτει ανεπανόρθωτα την κυβέρνηση και που προδιαθέτει ότι η κυβέρνηση είναι έτοιμη να υποχωρήσει στις απαιτήσεις των δανειστών. Η ανακοίνωση του ΣΕΒ είναι η παρακάτω:
«Για τον ΣΕΒ, μια σύγχρονη και εύρυθμη αγορά εργασίας, όπως αυτή περιγράφεται στις πάγιες θέσεις του, συνδέεται άμεσα με τις αναγκαίες προϋποθέσεις για την ανάπτυξη της οικονομίας, δηλαδή τη βελτίωση της ανταγωνιστικότητάς της και την υιοθέτηση μέτρων ελάφρυνσης του ελληνικού χρέους και πρόσβασης στους μηχανισμούς ποσοτικής χαλάρωσης της ΕΚΤ.
Στο πλαίσιο αυτό, ο Πρόεδρος του ΣΕΒ, κ. Θεόδωρος Φέσσας, ανέφερε τις δημοσιοποιημένες πάγιες θέσεις του Συνδέσμου για τον κατώτατο μισθό, τις συλλογικές διαπραγματεύσεις, τις ομαδικές απολύσεις, την υποχρεωτική διαιτησία και τον συνδικαλιστικό νόμο.
Ειδικότερα, όσον αφορά:
1) Τις επιχειρησιακές και κλαδικές συμβάσεις εργασίας: ο ΣΕΒ θεωρεί ότι ένας μεγάλος αριθμός επιχειρήσεων επιβάλλεται να αναδιαρθρωθεί για να επιζήσει. Αυτό δεν εξαρτάται από τον κλάδο δραστηριότητας της κάθε επιχείρησης. Αντίθετα, σε κάθε κλάδο υπάρχουν κάποιες επιχειρήσεις που πάνε καλά και πολλές που θα μπορούσαν να επιζήσουν μόνο με δραστικό εκσυγχρονισμό. Είναι αδύνατον επομένως σε κλαδικό επίπεδο να μπορεί να επιτευχθεί ένας κατώτερος κοινός παρονομαστής, που να ανταποκρίνεται στις διαφορετικές ανάγκες των επιχειρήσεων. Η σημερινή ρύθμιση με την οποία υπερέχει η επιχειρησιακή σύμβαση έναντι της κλαδικής, εξασφαλίζει την επιβίωση πολλών επιχειρήσεων και θέσεων εργασίας. Η εφαρμογή κριτηρίων εξαίρεσης από τις κλαδικές (opt out) ενέχει σημαντικούς κινδύνους στην εφαρμογή τους (περιοριστικά κριτήρια που δεν θα καλύπτουν όλες τις περιπτώσεις, δημοσιοποίηση προβλημάτων επιχείρησης, αβέβαιη υιοθέτηση της ρύθμισης κ.λπ.).
2) Τις Ομαδικές απολύσεις – Κοινωνικά Σχέδια (Social plans): Η πρόταση του ΣΕΒ είναι να προβλεφθεί ανοικτό πρόγραμμα με κοινοτική χρηματοδότηση (ΕΠΑΝΑΔ, Ταμείο Παγκοσμιοποίησης ή άλλη πηγή) για την κάλυψη των εξόδων των σχεδίων αυτών. Στην παρούσα φάση, και για κάποια χρόνια ακόμη, οι ομαδικές απολύσεις αφορούν περιπτώσεις ζωής και θανάτου ορισμένων παραγωγικών μονάδων. Επομένως, τυχόν περαιτέρω οικονομική επιβάρυνση αυτών θα έθετε σε κίνδυνο τη διατήρηση των υπόλοιπων θέσεων εργασίας στις μονάδες αυτές. Για την αποτελεσματικότητα των κοινωνικών σχεδίων απαιτείται προγραμματισμός εκ μέρους της Πολιτείας.
3) Την «Υποχρεωτική Διαιτησία»: Ως προς το πλαίσιο ρυθμίσεων για τις Συλλογικές Διαπραγματεύσεις, αναζητείται τρόπος εφαρμογής των διεθνών κανόνων που σημειωτέον, δεν προβλέπουν τη μονομερή προσφυγή στη διαιτησία. Η «Υποχρεωτική Διαιτησία» αποτελεί θεμελιώδη στρέβλωση του τοπίου των ελεύθερων Συλλογικών Διαπραγματεύσεων και έχει επισωρεύσει πολλά προβλήματα στο παρελθόν. Τα αρμόδια όργανα του ILO έχουν κρίνει ότι το ελληνικό σύστημα διαιτησίας είναι αντίθετο προς τις Διεθνείς Συμβάσεις 98 και 154 και προς την ελευθερία των συλλογικών διαπραγματεύσεων. Επιπροσθέτως επιβάλλεται να κυρωθεί νομοθετικά το άρθρο 6§3 του Αναθεωρημένου Ευρωπαϊκού Κοινωνικού Χάρτη, που προβλέπει μόνο εθελοντική διαιτησία».
Είναι φανερό ότι ο ΣΕΒ και οι δανειστές βρίσκονται στην ίδια πλευρά. Πολιτικά τα παραπάνω σημαίνουν ότι δεν πρόκειται να υπάρξει μέχρι το επόμενο Eurogroup συμφωνία και η δεύτερη αξιολόγηση δεν πρόκειται να κλείσει, παρά την εκδηλωμένη αισιοδοξία της κυβέρνησης ότι «εάν υπάρξει η αντίστοιχη πολιτική βούληση», ότι μπορεί να ολοκληρωθεί η δεύτερη αξιολόγηση!
Την ίδια στιγμή εφημερίδα Süddeutsche Zeitung δημοσίευσε ότι επίκειται την προσεχή Παρασκευή συνάντηση των υπουργών οικονομικών της Γερμανίας, της Γαλλίας, της Ισπανίας, της Ιταλίας και της Ολλανδίας με τη συμμετοχή αξιωματούχων του ΔΝΤ, του εκπροσώπου της ΕΚΤ Μ. Κερέ και του ESM Κλ. Ρέγκλινγκ, του γνωστού ως Washington Group.
Σ’ αυτήν τη συνάντηση θα συζητηθεί και η βιωσιμότητα του Ελληνικού χρέους, τα πλεονάσματα και οι όροι της συμμετοχής του ΔΝΤ στο Ελληνικό πρόγραμμα. Η Ελληνική κυβέρνηση, για να ξεφύγει από το γεγονός ότι η συζήτηση γίνεται χωρίς τη συμμετοχή της Ελλάδας και θα της σερβίρουν στο πιάτο για να εφαρμόσει τις όποιες αποφάσεις που θα πάρουν, καταφεύγει στο ανόητο επιχείρημα ότι η συνάντηση ήταν έκτακτη, ενώ αντίθετα ήταν προγραμματισμένη και μάλιστα προγραμματισμένη με τη συγκεκριμένη θεματολογία.
Είναι ξεκάθαρο ότι η κυβέρνηση της «πρώτης φοράς Αριστεράς» βρίσκεται αντιμέτωπη με την πλήρη κατάρρευση της στρατηγικής της. Και ήταν επόμενο, γιατί είναι το ευρώ που επιβάλλεται πάνω στην πολιτική και όχι η πολιτική πάνω στο ευρώ, πράγμα που σημαίνει για τη χώρα μας, πως είναι οι δανειστές που επιβάλλονται πάνω στη χώρα μας. Έτσι εξηγείται το γεγονός ότι η κυβέρνηση είναι έτοιμη να τα δώσει όλα στα εργασιακά με την ελπίδα μήπως και τυχόν εξασφαλίσει κάποια ρύθμιση σε σχέση με το χρέος, το οποίο θα το πλασάρει ως πολιτικό αντίβαρο για τη διάσωσή της.
Παράλληλα η Ελλάδα τελεί αυτήν τη στιγμή κάτω από το βάρος του αδιεξόδου που έχει προκαλέσει το ναυάγιο των συνομιλιών στο Μοντ Πελεράν, έστω και εάν οι υποχωρήσεις, που προχώρησε η Ελληνοκυπριακή πλευρά δε στάθηκαν αρκετές να ικανοποιήσουν τις απαιτήσεις της Τουρκίας και του Μουσταφά Ακινζί. Λέγεται, παραπέρα, ότι θα υπάρξει συνάντηση μεταξύ του Αλέξη Τσίπρα και του Ταγίπ Ερντογάν για να εξευρεθεί μια βάση επανάληψης των συνομιλιών. Η πρωτοβουλία αυτή, εάν πραγματοποιηθεί, είναι μία ακόμα μια απόδειξη της αδιέξοδης πολιτικής της κυβέρνησης, γιατί, επί της ουσίας, θα μετατρέψει ένα διεθνές ζήτημα σε διμερές πρόβλημα μεταξύ Ελλάδας και Τουρκίας.
Την ίδια ώρα, προκειμένου να τηρήσει τη συμφωνία της η κυβέρνηση με τους δανειστές για το τρίτο μνημόνιο, καταθέτει τον κρατικό προϋπολογισμό με τον οποίο προσθέτει νέα βάρη στους εργαζόμενους και τα μικροαστικά μικρομεσαία στρώματα. Απαγορεύει τις διαδηλώσεις με τον ερχομό του «πλανητάρχη» στην Ελλάδα και παίζει το γνωστό παιχνίδι «κλέφτες και αστυνόμοι» με τους «γνωστούς άγνωστους» στο Πολυτεχνείο, που ουσιαστικά είναι σα να προαναγγέλλει τη γνωστή πολιτική της καταστολής.
Από την άλλη μεριά σταθερά και πιο επίμονα ο Ταγίπ Ερντογάν αναφέρεται στη Συνθήκη της Λοζάνης, την οποία θεωρεί ότι δεν είναι απαγορευμένο θέμα και ότι πρέπει να ξανασυζητηθεί μια και η Τουρκία έχει χάσει εδάφη τα οποία τα δικαιούται, γεγονός που οδηγεί στην αναθεώρηση των συνόρων. Και αυτό το θέμα ανοίγει τη στιγμή που η Τουρκία προμηθεύεται νέο και υπερσύγχρονο αεροπορικό εξοπλισμό από τις ΗΠΑ.
Μπροστά σ’ αυτήν την κατάσταση τη Νέα Δημοκρατία την έχει καταλάβει μια κατ’ εξακολούθηση αφωνία και το μόνο που την ενδιαφέρει είναι το πως θα εξασφαλίσει τις αναγκαίες συμμαχίες προκειμένου να αναρριχηθεί στη διακυβέρνηση της χώρας με υποτιθέμενο εχθρό το «λαϊκισμό», απαιτώντας εκλογές και πιέζοντας την κυβέρνηση να κλείσει τη δεύτερη αξιολόγηση, που είναι βέβαιο ότι στρέφεται ενάντια στα συμφέροντα των εργαζομένων.
Εάν κάτι γίνεται όλο και πιο ξεκάθαρο είναι ότι η αστική στρατηγική της ένταξης της χώρας μας στην Ευρωπαϊκή Ένωση και στο ΝΑΤΟ έχει φέρει τη χώρα μας μπροστά σε πολύ επικίνδυνες καταστάσεις την ίδια ώρα που το Κυπριακό ζήτημα οδεύει σε λύση πραγματικής διχοτόμησης και οι εργαζόμενοι της χώρας μας καλούνται σε νέες θυσίες προς όφελος των δανειστών και της ντόπιας αστικής τάξης, ενώ αυξάνεται ο κίνδυνος εμπλοκής της χώρας μας σε πολεμικές περιπέτειες.
Πάνω απ’ όλα αυτήν τη στιγμή η χώρα μας χρειάζεται να απεμπλακεί από όλους τους ιμπεριαλιστικούς οργανισμούς, την Ευρωπαϊκή Ένωση και το ΝΑΤΟ, να απαλλαγεί από την παρουσία των ξένων στρατιωτικών βάσεων και να ακολουθήσει έναν άλλο δρόμο ανάπτυξης και εξόδου από την οικονομική κρίση και τη χρεοκοπία.
Αυτό το καθήκον δε μπορεί παρά να το αναλάβει μια κοινωνική συμμαχία της εργατικής τάξης και των μικρομεσαίων μικροαστικών στρωμάτων, που θα αναλάβει και την εξουσία και τη διακυβέρνηση της χώρας. Η αστική τάξη χρεοκόπησε τη χώρα μας και χρεοκόπησε και η ίδια φέρνοντας τη χώρα μας μπροστά σε μια καταστροφή, η οποία θα συνεχιστεί.
Το πρώτο καθήκον που μπαίνει μπροστά στο ΚΚΕ είναι η οργάνωση των λαϊκών αγώνων, η διαφώτιση των λαϊκών μαζών, να ανταποκριθεί στις ανάγκες των καιρών, καταθέτοντας την ανάλογη πολιτική προγραμματική πρόταση, που θα αποτελέσει και την πραγματική διέξοδο στα μεγάλα προβλήματα που αντιμετωπίζουν οι εργαζόμενοι και τα μικρομεσαία μικροαστικά στρώματα.
COMMENTS