Στο πρωτοσέλιδό του το «Βήμα της Κυριακής» (20/11/16) έχει ως δεύτερο κεντρικό του θέμα το «πώς ο Ομπάμα ξεφούσκωσε τον αντι-αμερικανισμό» και παραθέτει, με φόντο μια φωτογραφία του προέδρου των ΗΠΑ, από την επίσκεψή του στον Παρθενώνα, έναν πίνακα δημοσκόπησης με βάση τον οποίο σήμερα μόνο το 17% τείνει στον αντιαμερικανισμό, ενώ το ποσοστό των Ελλήνων που τείνουν προς το φιλοαμερικανισμό ανέρχεται στο 56%. Μάλιστα υπάρχουν και συγκριτικά στοιχεία από αντίστοιχες μετρήσεις του 2010 και του 2013 δημιουργώντας την εντύπωση ότι έχουν μεταστραφεί τα αντιιμπεριαλιστικά αισθήματα του Ελληνικού λαού.
Σημειώνουμε παρενθετικά ότι ουδέποτε ο Ελληνικός λαός διακρίθηκε από στείρο αντιαμερικανισμό. Άλλωστε το «φονιάδες των λαών, Αμερικάνοι» αφορούσε τα αισθήματα διεθνιστικής αλληλεγγύης του λαού μας και των εργαζομένων για άλλους λαούς, όπως, μεταξύ πολλών άλλων, ο Κορεατικός, ο Βιετναμέζικος, ο Γιουγκοσλαβικός, ο Παλαιστινιακός και οι άλλοι λαοί της Μέσης Ανατολής, της Αφρικής, της Λατινικής Αμερικής, που υπέστησαν και υφίστανται ακόμα τα επίχειρα της ιμπεριαλιστικής επιθετικότητας και των πολεμικών επεμβάσεων της Δύσης με πρωταγωνίστρια δύναμη διαχρονικά μετά το Β’ παγκόσμιο πόλεμο τις ΗΠΑ.
Άλλωστε, ο Ελληνικός λαός έχει ιδίαν πείρα και πικρά βιώματα για τη στάση της παγκόσμιας ηγεμονικής δύναμης του ιμπεριαλισμού, τις ΗΠΑ. Κυπριακό, Ελληνοτουρκικές σχέσεις, ανάμιξη στην εσωτερική πολιτική ζωή της χώρας με κορυφαίο γεγονός την επιβολή της χουντικής δικτατορίας. Ο Ελληνικός λαός επίσης έχει ταυτίσει την πολιτική των ΗΠΑ με τις ναπάλμ στον εμφύλιο και δεν ξεχνάει ότι η ιμπεριαλιστική πολιτική και παρέμβαση των Αμερικανών οδήγησε στο εκτελεστικό απόσπασμα το Μπελογιάννη και τους συντρόφους του, οδήγησε στη δολοφονία του στρατηγού Στέφανου Σαράφη, του Γρηγόρη Λαμπράκη και τόσων άλλων.
Σε κάθε περίπτωση πάντως, μετά τη Μεταπολίτευση το «φονιάδες των λαών, Αμερικάνοι», που συνοδευόταν από το «δεν σας θέλει ο λαός, παρ’ τις βάσεις σας και μπρος» ή το «έξω οι βάσεις του θανάτου», ακούγονταν παράλληλα και με δύο άλλα συνθήματα: «ΕΟΚ και ΝΑΤΟ το ίδιο συνδικάτο» και στην πιο σύγχρονη εκδοχή του το «ΕΕ και ΝΑΤΟ πολέμου συνδικάτο», ενώ όλα αυτά συμπυκνώνονταν στο «ένας είναι ο εχθρός, ο ιμπεριαλισμός» και «οι ιμπεριαλιστές τη γη ξαναμοιράζουν, με των λαών το αίμα τα σύνορα χαράζουν».
Επιστρέφουμε όμως στο θέμα του Κυριακάτικου Βήματος και ανοίγουμε τις εσωτερικές του σελίδες (Α16-17) για τη δημοσκόπηση αυτή σχετικά με τις ελληνοαμερικανικές σχέσεις. Η εφημερίδα υποστηρίζει στον τίτλο του ρεπορτάζ ότι «ο αντιαμερικανισμός ξεθωριάζει» αλλά «το μέλλον τρομάζει».
Με έκπληξη όμως διαπιστώνουμε από τις πρώτες γραμμές της ανάλυσης των πινάκων της δημοσκόπησης που αφορούν και σε άλλα ερωτήματα σχετικά με τη γεωπολιτική και τη σχέση της Ελλάδας με τις άλλες Μεγάλες Δυνάμεις ότι η εφημερίδα αυτοαναιρείται, αφού στην πρώτη παράγραφο παραδέχεται πως «όσο και αν καμφθεί ο αντιαμερικανισμός, οι Έλληνες προτιμούν να κάνουν μπίζνες με τους Ρώσους και τους Κινέζους. Τα ευρήματα της έρευνας που πραγματοποίησε η Κάπα Research, δείχνουν ότι το εσωτερικό της ελληνικής κοινωνίας είναι απόλυτα συντονισμένο με τις ανησυχητικές διεργασίες που αναδεύουν τον βυθό του δυτικού κόσμου. Φόβος για το μέλλον, εσωστρέφεια, καχυποψία για τον έξω κόσμο».
Στα ευρήματα αυτής της δημοσκόπησης υπάρχουν ορισμένα αξιοπρόσεκτα στοιχεία, όπως το ότι οι ερωτηθέντες «δεν πείστηκαν από τους πανηγυρισμούς της κυβέρνησης (σ.σ. δεν είναι μόνο της κυβέρνησης τα πανηγύρια, είναι του συνόλου του αστικού κόσμου, συμπεριλαμβανομένης και της συγκεκριμένης αστικής εφημερίδας) ότι ο απερχόμενος πρόεδρος των ΗΠΑ θα πίεζε τους Ευρωπαίους να αλλάξουν στάση στο ζήτημα του ελληνικού χρέους. Είναι ενδεικτικό, ότι το 75,5% εκτιμά ότι η επίσκεψη Ομπάμα δεν θα έχει καμία επίδραση στην αντιμετώπιση της κρίσης». Είναι ακόμα πιο γλαφυρός ο υπότιτλος του ρεπορτάζ του Βήματος: «Οι Έλληνες γοητεύτηκαν από τον Ομπάμα αλλά δεν περιμένουν κάτι θετικό από την επίσκεψή του»! Τώρα το πως γοητεύεται ένας λαός που δεν περιμένει τίποτα από έναν «πλανητάρχη» αυτό είναι μια απορία, που, μάλλον, δε θα μας τη λύσει το «Βήμα της Κυριακής»!
Και ερχόμαστε τώρα στο ρεζουμέ για να καταλάβουμε γιατί η αστική τάξη λέει ότι το «μέλλον τρομάζει»: Διαβάζουμε από τη συνέχεια του ρεπορτάζ: «Η πλειονότητα, 41,5%, πιστεύει ότι η Ελλάδα θα πρέπει να αντιμετωπίσει μόνη της τα οικονομικά της προβλήματα. Πρόκειται για μια όψιμη συνειδητοποίηση των αιτιών που οδήγησαν στην κρίση και έγερση ενός νέου πατριωτισμού ή για ένα ψυχολογικό κλείσιμο των συνόρων στους παραδοσιακούς συμμάχους της χώρας και μετάδοση ενός παρωχημένου και επικίνδυνου εθνικισμού; Τα σημάδια δεν είναι καθησυχαστικά. Μόνο το 34% πιστεύει ότι η χώρα θα πρέπει να στηρίζεται κυρίως στην Ευρωπαϊκή Ένωση, δείγμα έντονου ευρωσκεπτικισμού, και μόλις το 19,5% συμφωνεί με μια πιο στενή πολιτική σχέση με τις ΗΠΑ. Από την άλλη πλευρά, το 47,5% θεωρεί οικονομικά πιο συμφέρουσα τη σύσφιξη των σχέσεων με τη Ρωσία, το 39,5% με την Κίνα, και ένα 36,5% δεν αποκλείει πιο στενές εμπορικές σχέσεις με την Αμερική».
Αξίζει από την πλευρά μας να υπογραμμίσουμε ότι στο ερώτημα «Με ποια από αυτές τις χώρες πιστεύετε ότι συμφέρει περισσότερο την Ελλάδα να αναπτύξει στενότερες σχέσεις;» η απάντηση (οι ερωτηθέντες μπορούν να επιλέξουν έως τρεις χώρες) έχει ως εξής:
- ΡΩΣΙΑ 47,5%
- ΚΙΝΑ 39,5%
- ΗΠΑ 36,5%
- ΓΕΡΜΑΝΙΑ 20%
- ΓΑΛΛΙΑ 16%
Οι υπόλοιπες χώρες είναι σε μονοψήφια ποσοστά. Από την απάντηση διαπιστώνουμε ότι προηγείται καθαρά η Ρωσία. Οι δύο πρώτες χώρες, μεταξύ των οποίων μια Λαϊκή Δημοκρατία όπως η Κίνα, έχουν οριστεί ως ο βασικός αντίπαλος του δυτικού καπιταλισμού από τις κυρίαρχες δυνάμεις της ιμπεριαλιστικής Δύσης. ενώ παραπαίουν οι δύο ηγετικές δυνάμεις της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Μάλιστα η έκτη χώρα στην κατάταξη των απαντήσεων είναι με 9% η Βρετανία της μετά Brexit εποχής!
Κατά τη γνώμη μας αυτή η δημοσκόπηση (με κάθε επιφύλαξη που πρέπει να έχουμε για την αξιοπιστία όλων των δημοσκοπήσεων πια) είναι πολύ σημαντική, γιατί οδηγεί σε πολύ σοβαρά συμπεράσματα για τα υπόγεια ρεύματα και τις τάσεις, που διαγράφονται μέσα στην Ελληνική κοινωνία και συνδέονται άρρηκτα με τις πολιτικές εμπειρίες των εργαζομένων και των μικροαστικών στρωμάτων από την πορεία της οικονομικής κρίσης.
Μέσα στην Ελληνική κοινωνία αρχίζει να ενσταλάζει και να αποκρυσταλλώνεται η αντίληψη για τη δυσμενή θέση του Δυτικού καπιταλισμού. Αρχίζουν να γίνονται περισσότερο ορατά τα αδιέξοδά του και η αδυναμία του να δώσει θετικές, πολύ περισσότερο δε φιλολαϊκές, απαντήσεις για το ξεπέρασμα της οικονομικής κρίσης. Υπ’ αυτό το πρίσμα και βλέποντας το πώς αντιμετωπίζει η κοινή γνώμη στη χώρα μας τις δύο ηγετικές δυνάμεις της Ευρωπαϊκής Ένωσης –Γαλλία και Γερμανία- που είναι μαζί με τις ΗΠΑ και οι τρεις πολύ σημαντικές χώρες του ΝΑΤΟ σε σχέση με τη Ρωσία και την Κίνα, οι οποίες με τη σειρά τους αντιμετωπίζονται ως βασικοί αντίπαλοι του Δυτικού καπιταλισμού, δηλαδή της Ευρωπαϊκής Ένωσης και του ΝΑΤΟ, τότε πρέπει να πούμε ότι τα στοιχεία της δημοσκόπησης αυτής δείχνουν άνοδο της πολιτικής ωριμότητας των μαζών στη χώρα μας.
Και λέμε πολιτική ωριμότητα των μαζών γιατί συλλαμβάνουν, με το δικό τους τρόπο φυσικά, το κύριο χαρακτηριστικό αυτής της γενικής οικονομικής κρίσης του καπιταλισμού, που είναι η μεταφορά του βάρους της παραγωγικής διαδικασίας από τη Δύση προς την Ανατολή. Και αυτό φαίνεται πιο εύληπτα από τις απαντήσεις των ερωτηθέντων για την πορεία των οικονομικών και πολιτικών σχέσεων της Ελλάδας με την Ευρωπαϊκή Ένωση και τις ΗΠΑ. Γι’ αυτό άλλωστε το Βήμα παραδέχεται ότι «το εσωτερικό της ελληνικής κοινωνίας είναι απόλυτα συντονισμένο με τις ανησυχητικές διεργασίες που αναδεύουν τον βυθό του δυτικού κόσμου».
Από την άποψη αυτή πρέπει να διαβαστεί και με την ανάλογη προσοχή ως προς τις τάσεις που εμπεριέκλειε και το δημοψήφισμα στην Ελλάδα του περασμένου Ιούλη με την επικράτηση του «ΟΧΙ» με 62% έναντι του «ΝΑΙ» που πήρε 38%.
«Πεδίον δόξης λαμπρό» λοιπόν για το Κομμουνιστικό Κίνημα αρκεί να κατέβει από την κορυφή της πυραμίδας που κάθεται σήμερα και να αντικρύσει την πραγματικότητα του παγκόσμιου καπιταλιστικού συστήματος αντιμετωπίζοντας με επαναστατικό τρόπο τη διαλεκτική σχέση της κυρίαρχης (ιμπεριαλισμός, μονοπώλια – λαός) με τη βασική (κεφάλαιο – εργασία) αντίθεση. Μόνο έτσι μπορεί να ξαναγίνει ο πρωταγωνιστής των εξελίξεων και να μην επιτρέψει σε αντιδραστικές δυνάμεις του αστικού εθνικισμού να χειραγωγήσουν την άνοδο της πολιτικής –και από μια άποψη και ταξικής- συνείδησης των μαζών στη χώρα μας.
Εμείς ως «Νέα Σπορά» επαναλαμβάνουμε για ακόμα μια φορά τη βασική μας θέση που βρίσκεται στον πυρήνα της αντίληψής μας: Το Κομμουνιστικό Κίνημα για να διεκδικήσει την εξουσία ενάντια στην αστική τάξη πρέπει να βάλει στην πρώτη γραμμή το καθήκον της ήττας του Δυτικού καπιταλισμού και οφείλει να αντιμετωπίσει ως τον αδύναμο κρίκο του ιμπεριαλισμού την Ευρωπαϊκή Ένωση. Αυτή η θέση πλησιάζει γενικά τις χώρες του Δυτικού καπιταλισμού στο σοσιαλισμό. Πρόκειται για μια θέση του Φρ. Ένγκελς από τον 19ο Αιώνα, που δείχνει την προβλεπτικότητά του.
Για τη χώρα μας το καθήκον αυτό ξεκλειδώνεται με το άμεσο αίτημα της αποδέσμευσης από την Ευρωπαϊκή Ένωση και το ΝΑΤΟ και μεταφράζεται σε ταυτόχρονη υποχρέωση του ΚΚΕ να διεκδικήσει τη Λαοκρατική Δημοκρατία στο πλαίσιο μιας προγραμματικής πρότασης εξόδου από την οικονομική κρίση στην κατεύθυνση του σοσιαλισμού.
Αυτή η πολιτική πρόταση απευθύνεται στην εργατική τάξη και τα μικρομεσαία μικροαστικά στρώματα και εκτιμούμε πως και από τη δημοσκόπηση αυτή αποδεικνύεται ότι οι λαϊκές μάζες στη χώρα μας είναι ώριμες να αναλάβουν τα καθήκοντα που τους αναλογούν, αρκεί η πολιτική πρόταση του ΚΚΕ να εκφράσει αυτές τις τάσεις που διαμορφώνονται, με συγκεκριμένα βήματα, οξύνοντας παραπέρα την ταξική πάλη και συντελώντας στην άνοδο της πολιτικής συνείδησης των λαϊκών μαζών.
COMMENTS