Αμέσως μετά τις συνομιλίες που είχαν στο Μοντ Πελεράν ο Πρόεδρος της Κυπριακής Δημοκρατίας Νίκος Αναστασιάδης και ο Τουρκοκύπριος ηγέτης Μουσταφά Ακινζί ο πρώτος έσπευσε να επισκεφθεί την Ελλάδα και να έχει συνομιλίες με τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας Προκόπη Παυλόπουλο και τον πρωθυπουργό Αλέξη Τσίπρα, αλλά και με τους αρχηγούς των Ελληνικών κομμάτων, προκειμένου να τους ενημερώσει για ό,τι συζητήθηκε στο Μοντ Πελεράν. Σήμερα (19/11/2016) ενημερώνει τους αρχηγούς των κομμάτων της Κύπρου.
Στη συνέχεια ακολούθησε τηλεφωνική επικοινωνία ανάμεσα στον πρωθυπουργό Αλέξη Τσίπρα και τον Πρόεδρο της Τουρκίας Ταγίπ Ερντογάν, που συζήτησαν το Κυπριακό και το προσφυγικό πρόβλημα. Στο μεταξύ έχουν παρεμβληθεί οι δηλώσεις του Μουσταφά Ακινζί, μετά και από επίσκεψή του στην Άγκυρα,που τονίζει ότι «είναι η ώρα να υπάρξουν κινήσεις από την ελληνοκυπριακή πλευρά».
Εδώ πρέπει να θυμηθούμε σε τι αναφέρεται ο Μουσταφά Ακινζί. Πρόκειται για το ζήτημα των λεγόμενων εγγυήσεων, την παραμονή μέρους των Τουρκικών στρατευμάτων κατοχής στην Κύπρο και στη σύγκληση της πενταμερούς διάσκεψης, όπου εκεί θα συζητηθούν και θα συμφωνηθούν πακέτο και όλα τα άλλα θέματα, που αφορούν στο Κυπριακό ζήτημα.
Η «Νέα Σπορά» έχει δημοσιεύσει την ανακοίνωση της ΚΕ του ΑΚΕΛ, η οποία θεωρεί «ως θετική εξέλιξη την πρόοδο που έχει σημειωθεί αναφορικά με τα κριτήρια στο εδαφικό», κατά τις συνομιλίες στο Μοντ Πελεράν, ενώ κατά τη συζήτηση στην Κυπριακή βουλή ο Γραμματέας του ΑΚΕΛ διερωτήθηκε για το κατά πόσον υπάρχει ετοιμότητα για να γίνει αποδεκτή μια λύση, που θα προβλέπει «δύο συνιστώσες πολιτείες». Ταυτόχρονα άφησε ανοιχτό το ζήτημα της τελικής στάσης του ΑΚΕΛ τονίζοντας ότι: «για εμάς είναι μεγάλη η απόσταση που έχουμε να καλύψουμε ακόμα μέχρι να φτάσουμε στην ποθητή λύση του Κυπριακού, δεν είναι εύκολα τα πράγματα, είναι εξαιρετικά δύσκολα», παράλληλα θεώρησε σκόπιμο να προσθέσει ότι: «θα πρέπει να επιδιώξουμε τη συνέχιση των διαπραγματεύσεων, να διαπραγματευτούμε σκληρά και διεκδικητικά, να επιχειρήσουμε να πετύχουμε συμφωνία, η οποία εντάσσεται στο συμφωνημένο πλαίσιο, να βασίζεται στις αρχές λύσης και θα κρίνουμε από το αποτέλεσμα. Αν μας ικανοποιεί το περιεχόμενο θα πούμε “ναι”, αν δεν μας ικανοποιεί θα πούμε “όχι”».
Από την πλευρά μας δε θα μπορούσαμε, φυσικά, να γνωρίζουμε λεπτομέρειες των συνομιλιών τόσο γι’ αυτές που διεξήχθησαν στο Μοντ Πελεράν όσο και γι’ αυτές που είχε ο Νίκος Αναστασιάδης στην Ελλάδα. Πολύ περισσότερο για τις κατ’ ιδίαν ενημερώσεις που κάνει στους αρχηγούς των Κυπριακών κομμάτων.
Έχουμε την αίσθηση, όμως, και σύμφωνα με όσα έχουν γραφτεί στον αστικό Τύπο, ότι ο Πρόεδρος της Κυπριακής Δημοκρατίας ήρθε στην Ελλάδα κομίζοντας συγκεκριμένη λύση για το Κυπριακό ζήτημα, την οποία την έθεσε υπόψη της Ελληνικής πολιτικής ηγεσίας. Δε μπορούμε να εξηγήσουμε διαφορετικά την επικοινωνία που είχε ο Αλέξης Τσίπρας με τον Ταγίπ Ερντογάν για να συζητήσουν το Κυπριακό ζήτημα και μάλιστα συναποδεχόμενοι το ενδεχόμενο, εάν χρειαστεί να ξανασυζητήσουν. Οι συνομιλίες έχουν φτάσει σ’ ένα συγκεκριμένο σημείο, οι απαιτήσεις των Τουρκοκυπρίων και της Τουρκίας είναι γνωστές και συγκεκριμένες, παραπέρα, στην πρόσφατη επίσκεψη του Μπαράκ Ομπάμα υπήρχε και η Βικτώρια Νιούλαντ, αρμόδια για το Κυπριακό ζήτημα, η οποία δε νομίζουμε ότι συνόδευσε τον Αμερικανό Πρόεδρο για διακοσμητικούς λόγους.
Φαίνεται καθαρά ότι η άλλη πλευρά έχει καταληγμένες θέσεις και κατά το μείζον αμετακίνητες, ώστε να «έχει πετάξει το μπαλάκι» στην Ελληνοκυπριακή πλευρά και να αναμένει απαντήσεις. Έτσι εξηγείται το γεγονός ότι φέρεται ο Νίκος Αναστασιάδης, ότι ζήτησε τη διακοπή των συνομιλιών στο Μοντ Πελεράν, τη σπουδή του Μουσταφά Ακινζί, ο οποίος έσπευσε να καλύψει το Νίκο Αναστασιάδη και να τον «απαλλάξει» από την ευθύνη της διακοπής και έτσι, τέλος, εξηγούνται και οι δηλώσεις του Μουσταφά Ακινζί, που παραθέσαμε παραπάνω.
Εάν, όμως, θεωρήσουμε ως τελικές τις θέσεις του Μουσταφά Ακινζί και της Άγκυρας, για τα δύο συνιστώντα κράτη και τις αρμοδιότητές τους, για το ζήτημα των εγγυήσεων και της παραμονής Τουρκικών στρατευμάτων στην Κύπρο αλλά και για την πενταμερή, για την οποία ο Μουσταφά Ακινζί έθεσε και συγκεκριμένα χρονοδιαγράμματα, που σε πολύ μεγάλο βαθμό είναι τελικές, γι’ αυτό άλλωστε «είναι η ώρα να υπάρξουν κινήσεις από την ελληνοκυπριακή πλευρά», τότε βρισκόμαστε μπροστά σε μια λύση του Κυπριακού ζητήματος σε Συνομοσπονδιακή μορφή με το περικάλυμμα της Δικοινοτικής Διζωνικής Ομοσπονδίας.
Το χειρότερο ενδεχόμενο, βέβαια, θα ήταν, πράγμα που το απευχόμαστε, ο Νίκος Αναστασιάδης, κατά βάση, να έχει αποδεχτεί τις προτάσεις του Μουσταφά Ακινζί και η επίσκεψή του στην Αθήνα να αποσκοπούσε στο να πάρει το «ΟΚ» από την Ελληνική πολιτική ηγεσία. Οπότε η τηλεφωνική συνομιλία του Αλέξη Τσίπρα με τον Ταγίπ Ερντογάν παίρνει ένα άλλο περιεχόμενο. Του σχετικού μετριασμού, δηλαδή, των προτάσεων του Μουσταφά Ακινζί, που ο μόνος «αρμόδιος» για να το κάνει δεν είναι κανένας άλλος παρά αποκλειστικά ο Ταγίπ Ερντογάν.
Όλα τα παραπάνω, βέβαια, μένει να αποδειχτούν. Οι συνομιλίες ξαναρχίζουν στο Μοντ Πελεράν και ουσιαστικά κάπου θα καταλήξουν. Αυτό που έχουμε να σημειώσουμε από την πλευρά μας είναι ότι ακόμη «κυνηγάνε» τους πρωταγωνιστές τους οι συμφωνίες του Λονδίνου και της Ζυρίχης. Και δε θα επιθυμούσαμε μια επανάληψη στις σημερινές συνθήκες ανάλογων συμφωνιών.
Το Κυπριακό ζήτημα έπαιζε πάντα ουσιαστικό ρόλο τόσο στην Ελλάδα όσο και για την Κύπρο. Και ανάλογα με τη λύση που θα προταθεί και θα γίνει αποδεκτή θα υπάρξουν οπωσδήποτε πολιτικές εξελίξεις, που θα χαραχτούν βαθιά στη μνήμη και στη συνείδηση του Ελληνικού και του Κυπριακού λαού. Στο κάτω – κάτω της γραφής τον τελικό λόγο τον έχουν πάντα οι λαοί. Αποδείχτηκε άλλωστε από το δημοψήφισμα για το σχέδιο Ανάν.
Από την πλευρά μας δε βιαστήκαμε να «κλείσουμε» το Κυπριακό ζήτημα αποκλειστικά στη Δικοινοτική και Διζωνική Ομοσπονδία, γιατί η πείρα των δεκαετιών που πέρασαν απόδειξε ότι οι αστικές τάξεις της Ελλάδας, της Τουρκίας και της Κύπρου κινούνταν στο πλαίσιο του Ευρωατλαντισμού και των συμφερόντων των ιμπεριαλιστικών δυνάμεων. Ποτέ δεν ξεπέρασαν αυτά τα όρια. Και αυτά τα όρια καθόριζαν και την έννοια της Δικοινοτικής και Διζωνικής Ομοσπονδίας, η οποία μέχρι σήμερα δεν καταστάλαξε συγκεκριμένα και δε δικαίωσε τις εθνότητες που κατοικούν στην Κύπρο, παρά τις όποιες, κατά περιόδους, συμφωνίες.
Γι’ αυτό το λόγο καθορίσαμε, πριν απ’ όλα, ως κυρίαρχο πλαίσιο επίλυσης του Κυπριακού ζητήματος τον απεγκλωβισμό του «από τα γρανάζια του ιμπεριαλισμού, του ΝΑΤΟ και της Ευρωπαϊκής Ένωσης, των αξόνων», που είναι η πολιτική των αστικών τάξεων Ελλάδας, Τουρκίας, Κύπρου και του ιμπεριαλισμού, να διεθνοποιηθεί με τη συμμετοχή και άλλων διεθνών δυνάμεων στο πλαίσιο του ΟΗΕ και να μην εγκλωβιστεί στην πενταμερή, που μας φέρνει πίσω στις συμφωνίες του Λονδίνου και της Ζυρίχης, να θεωρηθεί ως ζήτημα εισβολής και κατοχής, να αποφευχθεί η Συνομοσπονδία των δύο συνιστώντων κρατών, ως πρώτο βήμα.
Στην κατεύθυνση αυτή καθοριστικός θα ήταν ο ρόλος του ΑΚΕΛ, που είναι το μόνο κόμμα με τόσο βαθιές ρίζες στον εργαζόμενο λαό και στα μικροαστικά μικρομεσαία στρώματα. Που πρωταγωνίστησε στον αγώνα της Εθνικής ανεξαρτησίας από τη Βρετανική αποικιοκρατία.
Θα αναδείκνυε τη σημασία μιας κοινωνικής συμμαχίας, της εργατικής τάξης και των συμμάχων της, των κοινωνικών δυνάμεων που θα έπαιρναν πάνω τους τη λύση του εθνικού προβλήματος της Κύπρου, μια και το ΑΚΕΛ έχει ισχυρά ερείσματα σε όλες τις εθνότητες που κατοικούν στην Κύπρο.
Στο πλαίσιο αυτό θα πρόκυπτε και η μορφή της κρατικής υπόστασης της μιας και ενιαίας, της ανεξάρτητης και αποστρατιωτικοποιημένης και χωρίς ξένες βάσεις Κύπρου, με μία διεθνή προσωπικότητα και μία ιθαγένεια, με την κατοχύρωση όλων των κοινωνικών και πολιτικών δικαιωμάτων και ελευθεριών όλων των εθνοτήτων.
COMMENTS