Η ΚΕ του Κόμματος, με την πρόσφατη Απόφαση που δημοσιεύτηκε, εγκαταλείπει την παλαιότερη θέση που είχε για Διζωνική Δικοινοτική Ομοσπονδία της Κυπριακής Δημοκρατίας, ενιαίας, ανεξάρτητης και αποστρατικοποιημένης και την αντικαθιστά με τη θέση: «Μια Κύπρος Ενιαία, Ανεξάρτητη, με Μία και Μόνη Κυριαρχία, μια Ιθαγένεια και Διεθνή Προσωπικότητα, χωρίς ξένες βάσεις και στρατεύματα, χωρίς ξένους εγγυητές και προστάτες».
Ήδη, είχε γίνει ορατό το γεγονός, από την αρθρογραφία στο Ριζοσπάστη αλλά και από ανάλογες τοποθετήσεις των στελεχών του Κόμματος, ότι η θέση του Κόμματος για το Κυπριακό πρόβλημα ήταν «εν κινήσει», είχε εγκαταλειφθεί κάθε αναφορά στη Δικοινοτική – Διζωνική Ομοσπονδία, και εξ αυτού έβγαινε το συμπέρασμα ότι «ωρίμαζε» η πρόθεση για αλλαγή της παλιάς θέσης του Κόμματος. Οπότε ήταν ζήτημα χρόνου να εμφανιστεί και η Απόφαση της ΚΕ επίσημα.
Η νέα θέση του Κόμματος έχει προκαλέσει αντιφατικές τοποθετήσεις. Άλλοι την εκτιμούν ως «απόφαση σταθμό», που κινείται σε θετική κατεύθυνση, γιατί θεωρούν ότι η Διζωνική – Δικοινοτική λύση οδηγούσε σε ντε φάκτο διχοτόμηση, άλλοι τη θεωρούν αρνητική εξέλιξη, γιατί οδηγεί σε διχοτόμηση της Κύπρου. Μεταξύ αυτών που τη θεωρούν αρνητική είναι και το αδελφό Κόμμα ΑΚΕΛ, που εξέδωσε και σχετική ανακοίνωση, την οποία και παραθέτουμε:
«Η σημερινή ηγεσία του ΚΚΕ διαπράττει σοβαρό λάθος με την αντικατάσταση της διαχρονικής θέσης του Κόμματος για λύση Διζωνικής Δικοινοτικής Ομοσπονδίας, με τη θέση για ενιαίο κράτος. Είναι πεποίθησή μας ότι η εγκατάλειψη της Διζωνικής Δικοινοτικής Ομοσπονδίας δεν οδηγεί σε ενιαίο κράτος, αλλά στη διχοτόμηση που είναι καταστροφική για την Κύπρο. Εν πάση περιπτώσει, το πώς θα διαμορφωθεί το μέλλον της Κύπρου είναι θέμα των Κυπρίων και αυτοί είναι τελικά που θα αποφασίσουν. Ορισμένοι στην Κύπρο που μέχρι πρόσφατα καθημερινά ύβριζαν το ΚΚΕ τώρα όψιμα το έχουν «αγαπήσει» εξαιτίας της αλλαγής της θέσης του στο Κυπριακό. Ανεξαρτήτως της νέας θέσης του ΚΚΕ, εμάς στο ΑΚΕΛ για πάντα θα είναι βαθιά ριζωμένο στην καρδιά μας ως το Κόμμα των αγώνων για εθνική ανεξαρτησία, δημοκρατία και ελευθερία της Ελλάδας, ως το Κόμμα των κοινωνικών αγώνων για πρόοδο και ευημερία της χώρας και του λαού».
01/11/2016
Θεωρούμε ότι η κατηγορία που αποδίδει επίσημα το ΑΚΕΛ προς το Κόμμα, προς το ΚΚΕ, είναι ιδιαιτέρως πολύ σοβαρή και κινείται στα όρια της ανοικτής ρήξης. Και αυτό το γεγονός θα επιδράσει έτσι κι αλλιώς στην πορεία του Κυπριακού προβλήματος. Και το λέμε αυτό, γιατί το πρόβλημα δεν είναι το κάθε Κόμμα ξεχωριστά να «προλάβει» να πάρει θέση, μπροστά και στις επερχόμενες εξελίξεις. Και, ίσως, μετά να ανοίξει μια συζήτηση για να αποδοθούν ευθύνες για τη μια ή την άλλη θέση.
Πρέπει, επίσης, να καταγράψουμε ότι η Απόφαση αυτή του Κόμματος έχει προκαλέσει πολλές απορίες και συγχύσεις και στον κόσμο του ΚΚΕ, γιατί δεν κατανοεί επαρκώς την ανάγκη αλλαγής της παλιάς θέσης του Κόμματος και λίγο – πολύ αιφνιδίασε, γιατί δεν υπήρχε καμία δημόσια προετοιμασία και αιτιολογία για την αλλαγή της παλιάς θέσης. Εκτός από τα παραπάνω ο τρόπος εμφάνισης της Απόφασης προκάλεσε και αισθήματα δυσαρέσκειας.
Είναι βέβαιο ότι με βάση τη Δικοινοτική και Διζωνική Ομοσπονδία έγιναν σημαντικές υποχωρήσεις απέναντι στην Τουρκική επεκτατικότητα. Όπως, επίσης, η Δικοινοτική και Διζωνική Ομοσπονδία έγινε το φύλλο συκής για λύσεις τύπου «Σχεδίου Ανάν» και τώρα των «Συνιστώντων Κρατών». Και εδώ πρέπει να επισημάνουμε τις ευθύνες τόσο της Κυπριακής ηγεσίας όσο και της Ελληνικής ηγεσίας. Και όταν μιλάμε για Κυπριακή ηγεσία συμπεριλαμβάνουμε και την ηγεσία του ΑΚΕΛ.
Μιλάμε για ευθύνες και για τον τρόπο διεξαγωγής των συνομιλιών, και για το περιεχόμενο τους, αλλά και για τον εγκλωβισμό του Κυπριακού προβλήματος σε συγκεκριμένους διεθνείς παράγοντες, που έπαιζαν το ρόλο τους για την πορεία του, που σταδιακά οδηγούσε σε μια επίσημη διχοτόμηση, που τη διέσωζε το περικάλυμμα της Δικοινοτικής – Διζωνικής Ομοσπονδίας.
Το ερώτημα, όμως, που μπαίνει, και παίρνοντας υπόψη έτσι κι αλλιώς τις πραγματικότητες που έχουν δημιουργηθεί, αλλά και τις πραγματικότητες που έρχονται, είναι το εάν ήταν σκόπιμο να φτάσει κανείς στην πλήρη απόρριψη της Δικοινοτικής – Διζωνικής Ομοσπονδίας ή να απορρίψει το περιεχόμενο που επιχειρείται να της δοθεί, πέρα και έξω από προηγούμενες συμφωνίες, που δεν έφταναν στα «Συνιστώντα Κράτη» και στη ντε φάκτο διχοτόμηση.
Και για εμάς η απάντηση σ’ αυτό το θέμα είναι δύσκολη, γιατί το Κυπριακό πρόβλημα δεν μας είναι γνωστό – και δε θα μπορούσε άλλωστε να είναι με τη διπλωματική μυστικότητα που επικρατεί, σε όλες του τις πτυχές. Αυτό, όμως, που έχουμε να τονίσουμε είναι δύο πράγματα:
Το πρώτο αφορά τον εγκλωβισμό του Κυπριακού στη μέγγενη του ΝΑΤΟ, της Ευρωπαϊκής Ένωσης, της Βρετανίας, των εγγυητριών δυνάμεων, των αξόνων, που αφαίρεσε τη δυνατότητα διαχρονικά να διεθνοποιηθεί σε όλη του την έκταση το Κυπριακό ζήτημα και να αξιοποιηθούν περισσότεροι διεθνείς παράγοντες, στο πλαίσιο και των αντιθέσεων που έχουν μεταξύ τους, να αξιοποιηθούν οι αποφάσεις του ΟΗΕ, με τη δέσμευση της Κυπριακής Δημοκρατίας ότι θα είναι μια πραγματικά ανεξάρτητη χώρα και θα αποκαταστήσει ισότιμες σχέσεις με όλα τα κράτη και κυρίως τα γειτονικά.
Το δεύτερο αφορά την Απόφαση του Κόμματος. Δύσκολα θα μπορούσε κανείς να διαφωνήσει με τη λύση που περιγράφει για ένα ενιαίο κράτος, με μία διεθνή προσωπικότητα, με την ελευθερία εγκατάστασης και διαμονής σε όλες τις περιοχές του νησιού, της εξασφάλισης όλων των δικαιωμάτων όλων των κοινοτήτων, Ελληνοκυπρίων, Τουρκοκυπρίων, Αρμενίων, Λατίνων και Μαρωνιτών. Αυτή η θέση δεν είναι καινούργια ούτε και για τα Κυπριακά δεδομένα και κόμματα.
Το ζήτημα μ’ αυτήν τη θέση είναι το πλαίσιο που μπαίνει: «Στη βάση αυτή, η θέση του ΚΚΕ για Κύπρο Ενιαία αντιπαλεύει τον εθνικισμό και την γκετοποίηση, που προκαλούν η «διζωνικότητα» και τα δύο «Συνιστώντα Κράτη», και εκφράζει την αναγκαιότητα της ενιαίας οργάνωσης και της κοινής πάλης της εργατικής τάξης, των λαϊκών στρωμάτων της Κύπρου, Ελληνοκυπρίων και Τουρκοκυπρίων, Αρμενίων, Λατίνων και Μαρωνιτών, ενάντια στην αστική τάξη, ενάντια στην ΕΕ, στο ΝΑΤΟ».
Κανείς δε μπορεί να αρνηθεί την ενιαία πάλη της εργατικής τάξης και των λαϊκών στρωμάτων όλων των εθνοτήτων που κατοικούν στην Κύπρο ενάντια στην Ευρωπαϊκή Ένωση και το ΝΑΤΟ.
Αν πάρουμε υπόψη μας ότι για το ΚΚΕ, στην Ελλάδα, η πάλη της εργατικής τάξης, των λαϊκών στρωμάτων ενάντια στο ΝΑΤΟ και στην Ευρωπαϊκή Ένωση εκφράζεται μέσα από τη θέση: αποδέσμευση από την Ευρωπαϊκή Ένωση και το ΝΑΤΟ με σοσιαλιστική επανάσταση, τότε νομίζουμε ότι για την Κύπρο αυτή η θέση είναι πιο περίπλοκη εξ αιτίας και του εθνικού ζητήματος και όλα μαζί επικεντρώνονται στην πάλη για το σοσιαλισμό.
Στην περίπτωση αυτή, κάτω από τους σημερινούς όρους, εγείρεται το ζήτημα του κατά πόσον αυτή η θέση είναι άμεσα ρεαλιστική, χωρίς αυτό να σημαίνει ότι η λύση που προετοιμάζεται για το Κυπριακό ζήτημα από το σημερινό Πρόεδρο της Κύπρου, στο πλαίσιο των γεωπολιτικών συνθηκών που επικρατούν, πρέπει να γίνει αποδεκτή τόσο από το ΚΚΕ όσο και από το ΑΚΕΛ.
COMMENTS