Για δεύτερη φορά, μέσα σε λιγότερο από 20 μέρες, η Νέα Δημοκρατία αντιπαραθέτει στην αστική δημοκρατία τη Λαϊκή ή Λαοκρατική δημοκρατία. Στις 10 Οκτώβρη ο Κυριάκος Μητσοτάκης είχε πει από το βήμα της βουλής ότι «η χώρα αυτή δεν θα γίνει Λαϊκή Δημοκρατία. Λαϊκά δικαστήρια εδώ δεν θα στηθούν. Τη λύσαμε αυτή την εκκρεμότητα ιστορικά και δεν πρόκειται να γυρίσουμε πίσω στο παρελθόν». Το θέμα αυτό το είχαμε σχολιάσει σε σχετικό άρθρο μας υπό τον τίτλο «Για τον Κυριάκο Μητσοτάκη και τη Λαϊκή Δημοκρατία».
Στις 27 Οκτώβρη, ο αντιπρόεδρος της Νέας Δημοκρατίας Άδωνις Γεωργιάδης σε τηλεοπτική του συνέντευξη στον ΣΚΑΪ έβγαλε επίσης στον αέρα ως αντιθετικά και αμοιβαία αποκλειόμενα πολιτικά συστήματα την αστική κοινοβουλευτική δημοκρατία και τη Λαοκρατία.
Πιο συγκεκριμένα ο Άδωνις Γεωργιάδης σχολιάζοντας την κυβερνητική ρητορεία κατά της απόφασης του Συμβουλίου της Επικρατείας για την αντισυνταγματικότητα του νόμου για τις τηλεοπτικές άδειες είπε: «Δεύτερο, που πρέπει να απαντηθεί γιατί το ακούω συνεχώς ως επιχείρημα. Το είπε και χτες η κα Γεροβασίλη σ’ αυτή την κατάπτυστη δήλωσή της. Είπε ότι κυβερνάει ο λαός και η πλειοψηφία. Τι δεν έχουν καταλάβει αυτοί οι άνθρωποι, οι οποίοι με την αστική κοινοβουλευτική δημοκρατία δεν έχουνε πλήρη επαφή πως λειτουργεί. Στις αστικές κοινοβουλευτικές δημοκρατίες και όχι στις Λαοκρατίες, οι πλειοψηφίες κυβερνούν. Πράγματι, αλλά κυβερνούν –προσέξτε- υπό τα όρια του συντάγματος και των νόμων. Δεν κυβερνούν ανεξέλεγκτα. Δεν κάνουν ότι θέλουνε. Κυβερνούν υπό το σύνταγμα στο οποίο έχουν ορκιστεί. Και το συμβούλιο της Επικρατείας και η δικαστική εξουσία, για το οποίο έγραψε ο κ. Πολάκης ότι έκανε πραξικόπημα – γιατί τους έχουμε αυτούς τους θεσμούς; Τους έχουμε ως θεσμούς που εξισορροπούν την ισχύ της εκάστοτε κυβερνήσεως για να αποκλείουμε την πιθανότητα μία εκάστοτε πλειοψηφία να μεταβληθεί σε τυραννία».
Η αλήθεια είναι ότι η κυβερνητική εκπρόσωπος ουδέποτε δήλωσε ότι κυβερνάει ο λαός. Είπε μόνο ότι «η νομοθετική πρωτοβουλία ανήκει στη δημοκρατικά εκλεγμένη κυβέρνηση», κινούμενη στη γενικότερη αστικοδημοκρατική και ουδόλως λαοκρατική αντίληψη του ΣΥΡΙΖΑ και της κυβέρνησης. Ο ίδιος ο πρωθυπουργός άλλωστε είχε θέσει ως διακύβευμα, με την ομιλία του στην πρόσφατη συνεδρίαση της κεντρικής επιτροπής του ΣΥΡΙΖΑ, αποκλειστικά το αν θα επιτραπεί στην κυβέρνηση που διαθέτει τη «δεδηλωμένη πλειοψηφία της βουλής» να κυβερνάει. Στην κατεύθυνση αυτή ο Αλέξης Τσίπρας και η κυβέρνηση φρόντισαν πριν εκδοθεί η απόφαση του Συμβουλίου της Επικρατείας να διαμηνύσουν ότι αυτή θα είναι «δεσμευτική» για την κυβέρνηση, παρά την εκφρασμένη διαφωνία της γι’ αυτή την απόφαση. Με άλλα λόγια θα γίνει σεβαστό το αστικό σύνταγμα με το οποίο κατοχυρώνεται η αστική δημοκρατία.
Δεν θα σχολιάσουμε τα πολλά ζητήματα, που προκύπτουν από το σύνολο της δήλωσης του Άδωνι Γεωργιάδη για το πως επιχειρεί να εμφανίσει τη Λαοκρατία ως συνώνυμο της τυραννίας. Ούτε και την αντιπαράθεση γύρω από την δικαστική απόφαση που έκρινε αντισυνταγματικό το νόμο για τις τηλεοπτικές άδειες, όπως και τους ιδιαίτερα οξύτατους τόνους κατά του ΣτΕ από την κυβέρνηση. Αυτό είναι θέμα που χρήζει ιδιαίτερου σχολιασμού και ξεφεύγει από το πλαίσιο του παρόντος άρθρου.
Το ζήτημα που μας αφορά σ’ αυτό το άρθρο είναι ότι η Νέα Δημοκρατία, ως κατεξοχήν κόμμα της αστικής τάξης φροντίζει να υπενθυμίζει στην αντιπαράθεσή της με μια κυβέρνηση που έχει προσχωρήσει και υπηρετεί πιστά την αστική πολιτική και τους αστικούς θεσμούς, τα όρια της αστικής κοινοβουλευτικής δημοκρατίας. Και αυτά τα όρια τα καθορίζει μέχρι του σημείου που αρχίζει η Λαοκρατική Δημοκρατία.
Αυτό είναι το μείζον ιδεολογικοπολιτικό ζήτημα που προκύπτει, όταν τόσο ο πρόεδρος όσο και ο αντιπρόεδρος της Νέας Δημοκρατίας το κάνουν κατ’ επανάληψη τις τελευταίες μέρες. Ομολογούν ανοιχτά ότι η αστική τάξη και οι θεσμοί του αστικού κράτους δεν έχουν καμία σχέση με τη Λαοκρατική Δημοκρατία. Ομολογούν δηλαδή ότι η αστική και Λαοκρατική Δημοκρατία είναι εχθρικές έννοιες και αντίπαλα πολιτικά συστήματα από την άποψη των ταξικών συμφερόντων που εκφράζουν και εκπροσωπούν. Και η αστική τάξη έχει αδιαμφισβήτητα ισχυρή ταξική συνείδηση και ταξικό ένστικτο, ώστε να διαβλέπει και να γνωρίζει πολύ καλά τη διαφορά – την ταξική διαφορά, ανάμεσα στην αστική δημοκρατία και τη Λαοκρατική Δημοκρατία. Και αυτή η διαφορά δεν είναι άλλη από τις κοινωνικές δυνάμεις που εκπροσωπούν.
Το γεγονός αυτό της κατ’ επανάληψη και κατά συρροή ομολογίας της ηγετικής ομάδας της Νέας Δημοκρατίας για την εχθρική σχέση αστικής δημοκρατίας και Λαοκρατίας είναι κομβικής σημασίας και το Κομμουνιστικό Κίνημα δεν έχει κανένα δικαίωμα να σφυρίζει αδιάφορα και για έναν επιπλέον λόγο.
Ο Άδωνις Γεωργιάδης λίγες μέρες πριν, φρόντισε να βγάλει στην επιφάνεια το αυταρχικό και αντικομμουνιστικό πρόσωπό του, «υπενθυμίζοντας» στους Έλληνες Κομμουνιστές ότι στις πρώην Λαϊκές και Σοσιαλιστικές Δημοκρατίες, που σήμερα είναι κράτη μέλη της Ευρωπαϊκής Ένωσης, πως «αν πεις “είμαι κομμουνιστής” σε βάζουν φυλακή. Στην Ελλάδα μόνο αν είσαι Αριστερός είσαι καλός» (Η φράση αυτή είναι μέρος των δηλώσεών του, που φιλοξενούνται στο ρεπορτάζ του Ριζοσπάστη).
Ξέχασε βέβαια να μας πει ο Άδωνις Γεωργιάδης για το χαρακτήρα των «νέων» αυτών αστικών κρατών, που αποκαθιστούν και ομνύουν «τιμή και δόξα» στους φασίστες που συνεργάστηκαν με τα Γερμανικά στρατεύματα στο Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο, όπως ξέχασε να μας πει, ότι σε πολύ πρόσφατες δημοσκοπήσεις, που διενεργούνται από Δυτικές δημοσκοπικές εταιρείες σε όλες τις πρώην Λαϊκές και Σοσιαλιστικές Δημοκρατίες, οι λαοί αυτών των χωρών, με σημαντική πλειοψηφία, υποστηρίζουν ότι με το σοσιαλισμό ζούσαν πολύ καλύτερα απ’ ότι με τον καπιταλισμό.
Η υπενθύμιση, βέβαια, του Άδωνι Γεωργιάδη μόνο αθώα δεν είναι. Πολύ περισσότερο ξεφεύγει από το πλαίσιο μιας απλής «διαπίστωσης», όπως προσπάθησε να πει σε διορθωτική του δήλωση στη συνέχεια. Η διαπίστωση αυτή δεν έχει κανένα άλλο νόημα παρά μόνο να υποδηλώσει ότι αυτό θα μπορούσε να συμβεί και εδώ στη χώρα μας –άλλωστε και η Ελλάδα είναι κράτος μέλος της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Είναι μια καθαρή απειλή από πλευράς της αστικής τάξης προς το ΚΚΕ, το Εργατικό Κίνημα και τον κόσμο της Αριστεράς συνολικά.
Επισήμως η Νέα Δημοκρατία – με μια σχετική αλλά αξιοσημείωτη χρονική καθυστέρηση πάντως – «διόρθωσε» τον αντιπρόεδρό της για τη «λάθος δήλωση» και ισχυρίστηκε ότι η Νέα Δημοκρατία εκφράζεται από τη δήλωση του Κυριάκου Μητσοτάκη ότι: «σήμερα δεν υπάρχουν διαχωριστικές γραμμές μεταξύ δεξιάς, κέντρου και αριστεράς, αλλά διαχωριστικές γραμμές μεταξύ αλήθειας και αποτελεσματικότητας και λαϊκισμού και ψέματος».
Η στάση της ηγεσίας της Νέας Δημοκρατίας έχει μία και μόνη σκοπιμότητα. Αναγκάζεται να αδειάσει τον Άδωνι Γεωργιάδη καθαρά για λόγους τακτικής. Γνωρίζει ότι οι λαϊκές μάζες, που έχουν απογοητευτεί από την πολιτική που ακολουθεί ο ΣΥΡΙΖΑ ως κυβέρνηση, δεν στρέφονται προς αυτή, γιατί και η Νέα Δημοκρατία εφάρμοσε την ίδια πολιτική. Το άνοιγμα ενός νέου μετώπου και μάλιστα αντικομμουνιστικού κατανοεί ότι δεν τη συμφέρει.
Η ίδια άλλωστε είναι ευάλωτη από τα δεξιά της και χάνει δυνάμεις. Η δήλωση του Άδωνι Γεωργιάδη αποσκοπεί στο να απευθυνθεί σε ένα εκλογικό ακροατήριο, που κινείται μεταξύ Νέας Δημοκρατίας και ακροδεξιάς. Την ίδια στιγμή όμως τέτοιου είδους ανοίγματα, που επί της ουσίας νομιμοποιούν την πολιτική της Χρυσής Αυγής, καθιστούν σχεδόν απαγορευτική την αποκατάσταση της επαφής της Νέας Δημοκρατίας με την κυρίαρχη τάση μέσα στις λαϊκές μάζες, που είναι η απόρριψη τόσο της μνημονιακής πολιτικής όσο και του αυταρχισμού της αστικής τάξης, δηλαδή την πολιτική «του νόμου και της τάξης», που εξάγγειλε ο Κυριάκος Μητσοτάκης στη Θεσσαλονίκη στην ομιλία του στη ΔΕΘ.
Από την άποψη αυτή οι αποστάσεις του Κυριάκου Μητσοτάκη από τις δηλώσεις του Άδωνι Γεωργιάδη δεν είναι ειλικρινείς. Άλλωστε με γνωστές αυτές τις απόψεις του Άδωνι Γεωργιάδη ο Κυριάκος Μητσοτάκης τον έκανε αντιπρόεδρο της Νέας Δημοκρατίας και τον διατηρεί στη θέση του.
Για ένα πράγμα είμαστε βέβαιοι από την πλευρά μας. Ότι η αστική τάξη δεν θα διστάσει να κάνει πράξη τα όσα υπαινίσσεται ο Άδωνις Γεωργιάδης για την Ελλάδα όταν αυτή θα βρεθεί αντιμέτωπη με την απώλεια της εξουσίας της. Ειδικά από τη στιγμή, που ο πρόεδρος της Νέας Δημοκρατίας υποστηρίζει ότι αυτή η «εκκρεμότητα», δηλαδή το ζήτημα της Λαοκρατίας, έχει επιλυθεί ιστορικά, δηλαδή ένοπλα και με την άμεση στήριξη του ιμπεριαλισμού, όπως μας υπενθύμισε από τη μεριά του στις 10 Οκτώβρη. Και είμαστε επίσης βέβαιοι και για κάτι ακόμη, που κατέστησε σαφές ο ίδιος ο πρόεδρος της Νέας Δημοκρατίας : Ότι η στιγμή αυτή θα είναι όταν η εργατική τάξη και οι σύμμαχοί της –τα μικρομεσαία μικροαστικά στρώματα- θα διεκδικήσουν τη Λαοκρατική Δημοκρατία.
Αλλά αυτό το ζήτημα δεν αφορά αποκλειστικά την αστική τάξη. Αφορά πρωταρχικά τις λαϊκές μάζες. Είναι κυρίως δικό τους ζήτημα, που εάν κρίνουμε από τις διαδοχικές αναφορές της Νέας Δημοκρατίας στη Λαοκρατία και στην ανάγκη υπεράσπισης των αστικών αξιών, μάλλον η αστική τάξη και τα κόμματά της αντιλαμβάνονται ότι οι λαϊκές μάζες δείχνουν την ευαισθησία τους και το ριζοσπαστισμό τους απέναντι στη Λαοκρατική Δημοκρατία και την απαξίωση που τις διακατέχει για την αστική δημοκρατία.
COMMENTS